Víkverji - 11.04.1874, Síða 3

gaf oss ina ágæln rétlarbót á sljórnarmálum
vorum, sem innifalin er í sljórnarskrá vorri.
l)r. Grímr Thomsen mælli fyrir minni Dan-
merkr: Sumir vildu kenna oss, að Danir
væru mótstöðumenn Islendinga, og að vér
mættum ekkert eiga sameiginlegt við þá; en
þetta væri eigi hægt að skiija. í fornöld
hefði tunga vor alment verið kölluð «dönsk
tunga", og þegar forfeðr vorir hefðn farið
lierferðir á hendr Englendingum, hefðu þeir
verið kallaðir «the Danes». Enn fremr viss-
um vér, að flestir ágætismenn vorir á síðari
öldum hefðu fengið mentun sína í Dan-
mörku og það yrði, hvernig sem færi, hver
íslendingr, er lifað hefði á meðal Dana,
að viðrkenna, að þeir væru flestir réttsýnir
menn og góðir drengir, er vilja bræðrum
sínum á þessu landi vel, og sem vér flestir
eigum margt gott að þakka. tar eplirmælti
elatsráð Þórðr Jónasson fyrir minni konungs-
efnisins, Dr. Jón Ujaltalín fyrir minni stipts-
yfirvaldanna og fyrir skál veitsluforstöðu-
mannanna. Uelgi barnaskólastjóri Helgesen
fyrir minni kvenna, er á öllum öldum, eins
og in forna þjóðsaga um inar 3 gyðjur, er
buðu París prinsiðmesta veldi, ina fögrustu
mentun og ina fylstu jarðnesku sælu, kennir,
hafa verið inir helstu frurnkvöðlar til als þess
sem göfugt er, gott og fagrt á þessari jörðu.
Dr. Grtmr fyrir minni Reykjavíkr, þar sem
sveitamenn eigi að eins gætu fengið pund
af kaffi og skeffu af rúgi, efþeim lægi á, heldr
mælti leita þar innar bestu mentunar, sem
koslr er á hér á landi, þar sem inir helstu
menn landsins væru samankomnir og þar
sem þjóðartilfinningin hefði látið sig mest
og best í ljósi, síðan þjóð vor fór að finna
til þjóðernis síns, og halda því á lopti gagn-
vart útlendum þjóðum.
Eptir borðhaldið var stofnaðr dansleikr
og tóku ungir og gamlir með fjöri þátt í
lionum fram yfir miðnælli.
— STJÓRNARMÁE VORT í útlendum
blöðum. í 55.—56. tbl. Víkverja færðum
vér lesenduin vorum útleggingu á grein um
stjórnarmálefni vor, sem staðið hafði í skotsku
blaði. í dðnskum blöðum höfum vér eigi
séð landsmála vorra getið í vetr, þar í móti
hefir prófessor Konráð Maurer, sem opt heflr
sýnt heitan vinarhug til íslendinga, áðr
en stjórnarskráin kom út eðr um síðast-
liðin jól ritað grein, sem prentuð er í «Bei-
lagi zur allgemeinen zeitung», er komu út 21,
27. og 28. janúar þ. á. um «ísland og Dan-
mörk». Hann skýrir þar fyrst frá sögu
stjórnarmáls vors síðan 1843, er alþingistil-
skipunin kom út, og skulum vér í tilefni af
þeim óljósu hugmyndum, er stundum hafa
komið fram í blöðum vorum um, að kon-
ungr vor hafl um leið og hann gaf þegnum
sínum í Danmörku þátt í löggjafarvaldi og
fjárforræði sínu þar, afsalað einveldi sitthér
á landi, taka fram, að Maurer álítr sjálfsagt,
að konungr hafl, þrátt fyrir grundvallarlög
Dana, «haldið einveldi sínu, og að alþingi
eptir sem áðr einungis hafl haft ráðgefandi
atkvæði». I’ar eptir getr hann um í’ing-
vallafundinn og ályktun hans um, að íslend-
ingar standi í því einu sambandi við Dani
að þeir lúti inum sama konungi og Danir:
«hér með voru menn komnir inn á hættu-
legan veg, því beiðnin um að frumvarp Þing-
vallafundarins yrði gert að lögum, án þess
að það hefði verið borið upp á alþingi, var
angljóst brot á stjórnarlilhögun þeirri sem
var í landinu; til einskis mælti Jón Guð-
mundsson, til einkis Jón Sigurðsson með þýð-
ingarmiklum orðum í móti lagaleysinu. t*að
kom jafnvel uppástunga fram um að skora
á alþing að hælla við alt þinghald».
(Framh síðaij.
— MERKISMENN, seœ dái?) hafa í útlöndBm síb-
astliibinn vetr.
1. Norskr 6tj/írnarherra Fribrik Dúe anda%-
ist 16 oktúber í Kristianíu 77 ára gamall Hann var
l'æddr 14. apríi 1796 í þrándheimi (Nifcar^si) og voru
foreldrar haus konsúll Dúe og kona hans Pauline Helt-
zensdúttir. 1809 var hann settr í skotlilbsskúlann í
Kaupmannahnfn og þegar 1813 varí) hann undirforiugi
secondlieutonant) vib skotlii&ií). Eptir ab Noregr var
sameinaíiar vií) Sviþjú?) varb hann 1815 handgenginn
(abjntant) Ó.'kari prinsi syni konungsefnisins Karls
Johans og helt hann þeirri stoí)n, eptir ab Oskar var
ortbinn sjálfr konungsefni, þegar Karl Svía og Norí)-
mannakonungr XIII var dáinn ár 1818 og Karl XVI
Johann kominn til ríkis. 1823 var hann skipabr ritari
(secretair) vií) norsku stjúmaideildina í Stokkhólmi og
þegar Btjúrnarherrann Lóvenskjold árifc 1841 varb land-