Víkverji - 18.04.1874, Blaðsíða 1

Afgreiðslustofa « Vík-' verja» er í hitsi Teits ■ dýralœkn. Finnboga- sonar. Verð blaðs- ins er 8 mrk um árið, 2 mrk um ársfjórð. P ’« Vikverjin kemr út á hverjum virkum laugardegi. Borgun fyrir auglýsingar 4 (i fyrir smáletrs- línu eðr viðlíkt rúm.
> W M4W UGflflsPi 1 M4 •<
1 ta dag innar 26tu viku vetrar, langard. 18. dag aprilmán. Vilja guðs, oss og vorri pjóð vinnum, á meðan hrœrist blóð. 1. ár, 4. ársfjórðungr, 61. tölublað.
— STJÓMNAHMÁL VOftT í ijTLENDLM
BLÖÐUM. (Niörlag frá blaðsíðu 65). Um
meðferðalþingis ástjórnarrnálinu segir Maurer:
«Allir flokkar komu hér fram á merkilegan
ráðsettan og sáttfúsan hátt. Nefndin tók
reyndar skýrt fram í áliti sínu, hve almenri
óánægjan væri í landinu og samdi stjórnar-
lagafrumvarp, sem í inu verulegasta var bygt
á inum sömu skoðunum og þeim, er höfðu
komið fram á Jdngvöllum, þó þær nú í mörg-
um atriðum kæmu frarn á vægari hátt, en
við aðal uppástungu sina um, að þingið færi
þess á leit við konung, að frtrmvarp þelta
yrði að lögum, bætti nefndin varauppáslungu
þeirri, að þingið beiddist þess, að aiþinginú
þegar fengi löggjafarvald og fjárforræði og
að sérstakr ráðgjafl yrði skipaðr fyrir ísland í
Katipmannahöfn með ábyrgð fyrir alþingi. í
ávarpi, sem þingið samdi til konnngs var
eigi með einu orði gelið um gildi laganna
2. janúar 1871 á íslandi, og um það hvort
skipun landshöfðingjaembætlisins væri sam-
kvæm stjórnarlögum landsins*.
Loksins skulum vér af athugasemdum
höfundarins í enda greinarinnar hér setja
þetta: «Þannig slendr málið núna og er enn
(um jólin 1873) ómögulegt að segja, hvernig
úrslit þess verða. Engnm efa getr það ver-
ið bundið, að lögin af 2. janúar 1871, hvað
sem annars verðr sagt í móti þeim, að minsla
kosti munu hafa þá góðu afleiðingu, að með
þeim hefir ið danska ríkisþing mist hverja
átyllu til að fetta ftngr út i in íslensku mál,
og eins verðr eigi neitað, að stofnun lands-
höfðingjadæmisins, þó landsmenn eigi hafl
fagnað henni, að nokkru leyti komi saman
við ósk landsmantia um, að landstjórnin fái
aðsetr sitt f landinu sjálfu. það mun nú
sýna sig, hvort konungr ællar að neyta að-
gjörðafrelsis þess, er hann hefir útvegað
sér gagnvart inu danska ríkisþingi, til að
gegna inum sanngjörnu kröfum íslenskra
þegna sinna, eðr á hinn bóginn að beita ein-
veldinu með enn meiri einþykkni en hingað
til hefir átt sér stað. íslendingar eiga helzt
að forðast allar einslrengingslegar skoðanir
um stjórnarmál þeirra (principenreilerei). í
rauninni geta in sameiginlegu mál samríkis-
ins eigi valdið miklum ágreiningi, þvi ís-
landi hefir aldrei þótt það miklu skipla að fá
þátt í stjórn á þessum málefnum, og enginn
ágreiningr er um, hvernig eigi að takmarka
þessi mál, þegar menn geta komið sér sam-
an um að láta grundvallarspurningarnar liggja
( þagnargildi. Jafnvel í Dsnmörk munn
menn nú vera komnir að ratin um, að eigi
dtigir annað en að láta (búa landsins sjálfa
ráða inum sérslöku málefnum þess, og að
íslandi verði eigi haganlega stjórnað frálíaup-
mannahöfn. Hér eptir verða ( rauninni ein-
ungis spurningarnar um ábyrgð ráðgjafans og
um fjárhagsaðskilnaðinn eptir. Síðari spurn-
ingunamælti leggjaí gjörð óvilhallra án þessað
virðingu málspartanna hvors um sig væri mis-
boðið; og úr fyrri spurningunni ættu menn
í Danmörku að geta skorið með því meira
frjálslyndi, sem fjærstaða íslands og fátækt
þess virðist að gera jafnvel ina frjálsustu
stjórnarskipun ( landinu með öllu hættu-
lausa.
— VERSLUN VOR. IV. (Framkald frá bls. 70).
par eð saltfiskrinn og ullin eru aðalvörur lands-
ins, ríðr sjálfsagt mest á því, að þessar vörutegundir
séu vel verkaðar, en sama verðr þó að gilda um
hinar vörumar t. a. m harðfisk, lýsi, tólg, sundmaga
og gotu, og verkunin á þessum vörum þarf eigi síðr
endrbótar með. pað flyzt varla nó sem stendr vel
verkaðr harðfiskr í kaupstað, og hvað gotuna snertir.
þá er mfnkun að vita til þess, hvemig sumir láta
hana af hendi til kaupmannsins, með því verði sem
á seinni árum hefir verið á þessari vörutegund.
71