Víkverji - 25.06.1874, Blaðsíða 1

Afgreiðslustofa o Vík- > verja» er í húsi Teits dýralceltn. Finnboga- sonar. Verð blaðs- ins er 8 mrk um árið, 2 mrk um ársfjórð. r i' Víkverjia kemr út á hverjum virkum fimtudegi. Borgun fyrir auglýsingar 4 [i fyrir smáletrs- línu eðr viðlíktrúm.
, w w M4 L«
1 ta. dag innar 10du viku sumars, |l íí'mtud. 25-. dag júnímán. \v ’ilja guðs, oss og vorri þjóð innum, á meðan hrœrist blóc 2. ár, 1. ársfjórðungr, ). 3. tölublað.
ISLENDINGA DRÁPA1.
Hauhr Valdisarson orti.
1. Bera skal líð firir lýöa
Lóðors vinar, glóba
krafiia víns nema hafni
hneigendr Dvalins veigum:
reyndir bið ek at randar
runnar hlustar munnum
hausa harba ljósan
haslrekka mjöð drekki.
2. Hvals mun ek hvassa telja
húðlendinga búðar
hamra vífs þá er höfðu
hoddlógendr byr gnógan,
meðan til fess, en þessum
pögn veiti hlyn peitu
garða grundar nirðir,
geð deiliz mér, seilar.
3. Hverrgekkhræddr við örvan
Hundings á Snægrundu
ár til odda skúrar
elgreynir Brodd-Helga:
áðr grunnungi gunnar
Geitir réð at beita,
askr féll álms hinn röskvi,
örlyndr föður Sörla.
4. En fák pess er vá víka
vagnskreytir lét fagna
gríðar Geitis blóði
gjarn hjálmprimu Bjarni:
ok fjallgestils flesta
fólkmeiða vá beibir
úlfum hollr pá er ollu,
orðs, hans föður morði.
5. Yarat hreggvana hyggnum
hraunatla porkatli,
reyndr varð rimmu skyndir
rakklyndr at pví, sprakka:
pótt síns föður, sónar
saddr varð í gný nadda
ofnir, eigi hefna
ættgóðr skörungr mætti.
1) Gefin út af háskólanum í
Kíl í minningu pjóðhátíðar
vorrar, sjá bls. 107 hér að
framan.
6. Opt vann aldri svipta
elgs fenviðu Helgi,
barðiz hann við haiða
herðendr primu sverða:
frá ek báru hlut hæra,
heiðinn uns varð meiðir
dauðr, en drengi aðra
Droplaugar sun, bauga.
7. Helgi rauð, en hríðar
hygg ek meirr geta peirra
fenris teðr í fóðri
fleingaldr svölu, skjaldar,
pá er Ásbjamar, örnu,
erfingi hræ fingin,
frá ek nýta sér sveita,
síns nafna lét hrafni.
8. HefndiGrímr, páergeymir
gekk inn at Frey linna
foldar Fjölnis elda,
fróðr vaskliga bróður:
Njörðr lagði sá sverði
snáka stígs, af vígi
Týr varð ágætr ára
elgs, i gegnum Helga.
9. Yörðu hauðr pá er háðu
hlýrar tveir með dýrum
foldar vörð ok fyröa
fleinglygg Aðalsteini:
pollr varð aflr hinn ellri
atgeirs í för peiri,
hrings féfl á pví pingi
pórólfr hinn hugstóri.
10. Egill fékk unda gagli,
úlfs kom hrafn at tafni,
hygg ek burguz vel varga,
verð með brugðnu sverði:
sunr rauð síðar brynjur,
sverba Freyr, í dreyra,
mildr klauf skatna skjöldu,
Skalla-Gríms hinn snjalli.
11. Ár frá ek arfvörð Geira,
ylgr saddiz, vel fylgja,
menn vá Glúmr at gunni,
Gunnhildar bör kunnu:
Njörðr klauf Herjans hurðir
harða vitr á Fitjum,
hinn er mál af manni,
metins auðar, fékk dauðum.
12. Hitt var satt at sótti,
seggr döglinga tveggja
austr fékk haldit hæsta,
Hallfreyðr konung snjallan:
hvardyggva lét höggva
hann armviöu fannar,
sverðs frá ek el at yrði
allhörð, í gras börðum.
13. Æsti ungr með fóstra
Aðalsteins dunu fleina,
pá rauð pegn í dreyra,
pórálfr, Hnikars bjálfa:
Skólmsfráekhart meðhilmi
hvatum norrænna skatna
Yggjar báls í eli
erfingja fram gingu.
14. Bauð Finnbogi fríða
Fjölnis glóð i blóði
hinn er hjálms við runna
hart gekk framm hinn rammi:
ok háraddar hræddir
hrings ófáir gingu
firir prymsvelli pollar
peim sárjökuls geima.
15. Jarls mönnum bauð unnar
einvígis til hreina
æsipróttr ok átta
Ormr Stórólfs sun fjórum:
itr bað Eiríkr leitaz
eggdjarfr firir seggi
angrs pá er ás at drengjum
eldmeiðir tók reiða.
16. Frýðu-t fylgimeiðar
flausta einkar hraustum,
sá var vápnrjóðr Viðris
veðrgjarn, hugar Bjama,
pá er Hákonar hæfis
haus enn vægðarlausi
á jarls nasar Ása
ölbeinir laust fleini.
17. Satt er at síð mun Gretti
sverðs röskvari verða,
hraustr var lofða lestir,
leikpundr á Snægrundu:
sá réð síns of hlýra
121