Víkverji - 13.08.1874, Blaðsíða 2

164
því gætnm vér eigi 4 móti boriS, aS tómlætiS væri
enn helst til ofmikiS á þessu landi, en engri pjóð
hefSi tekist eins og NorSmönnum aS hrista af sér
tómlætiS og aS starfa meS fjöri og áhuga aS fram-
fðrum og þjóöarheillum, og hess myndu fá dæmi, aS
nokkur f>jó8 hefSi á jafnfáum árum tekiS jafnmikl-
um framfðrum, eins og Norðmenn heföu gjört á in-
um síðastliðnu 60 árum, eðr síðan að þeir árið 1814,
ððluðust pjóSfrelsi. Hann vildi nú óska, að vér ís-
lendingar fengjum gæfu til að fylgja fiví dæmi, sem
inir norsku hræðr vorir f>annig hefðu gefið oss, og
að vér á mum komandi 60 árum myndim eins vel
færa oss í nyt f>að fijóðfrelsi, er vér nú hefðum
fengið, eins og Norðmenn hefðu notað sér stjómar-
hót sína.
|>ar eptir ias stúdent Arpi frá Uppsölum upp
ávarp til islendinga frá stúdentunum í Uppsölum.
f>á hélt cand. Nordal Rolfsen snjalla og fagra
ræðu um bókmenntir íslands og pýöingu fieirra
fyrir pjóðlíf Norðrianda fijóða, og bókavörðr Eiríkr
Magnússon nýa ræðu fyrir Noreg, og var frar eptir
hátíðinni frestað ogtekið við konungi, eins og vér
höfum frá skýrt í skýrslu vorri frar um.
Daginn eptir 7. f>. m. kl. 10 gekk konungr með
Eveit sinni ofan á hátíðarstaðinn. Við brú f>á, sem
leiddi inn á velKna, tóku fieir Jón á Gautlöndum,
sira Stefán á Kálfatjörn, Tryggvi, dr. Grímr og Torfi
Einarsson við konungi, afhentu honum ávarp fund-
arins,erprentað er í upphafi 13. tölubl. vors og lásu
frað upp fyrir honum. Konungr svaraði ávarpinu
mildilega fáeinum orðum, og eptir að búið var að
fagna konungi á vanalegan hátt með ótal húrra-
hrópum, gokk hann upp að ræðustólnum. par voru
nú lesnar upp fleiri kveðjusendingar og ávörp, er
höfðu komið til vor í tilefni af púsundárahátíðinni,
og nefnum vér hér ávörp frá inum dönsku stúdent-
um, frá fornfræðafélaginu í Kaupmannahöfn og
frá háskólanum, og’ las Carl Andersen upp f>essi
ávörp. pingmaðr Færeyinga, kapt. Bærentsen, las
upp ávarp frá Færeyingum og aðmíráll Lagerkrants
ávarp frá háskólanum í Lundi. f>ar eptir var hlust-
að á hljóðfærasláttinn og horft á glímur og Ioksins
gengu menn til borðhalds, er hafði verið búið undir
I fundartjaldinu og inum 2 hliðatjöldum. I fundar-
tjaldinu var vísað konungi sæti í öndveginu og var
yfir sæti hans merki Danakonunga — 9 hjörtu og
'3 ljón, en meö öllum tjaldveggjunum voru forn-
merki íslenzkra höfðingja. Dr. G r í m r Thomsen
byrjaði ræðurnar með að mælafyrir minni konungs.
Hann minti á sögnina um Harald Gormsson Dana-
konung, er ætlaði að fara herferð til Islands og
f>ví sendi kunnugan mann I hamförum hing-
að, en hann gat hvergi komist að fyrir land-
vættunum. Nú hefði Ðanakonungr aptr farið
ferð til íslands, en ekkert hefði borið á land-
vættunum í pessari ferð hans og gæti f>að ekki verið
öðruvísi; pegar konungr kæmi yrðu landvættir allar
að flýa, f>ví eins og hann hofði hjörtu í merki sínu
þannig hefði hann unniS hjörtu allra fslendinga; og
fórræöandi enn fleiri fögrum orðum um petta og
um þýðingu f>á, sem koma konungs til pjóðhátíðar
íslendinga hefði. Konungr þakkaði með mjög
hjartnæmum og fögrum orðum. Hann gat um gleði
sína yfir að hafa kynst þeirri f>jóð, sem hann hefði
séð að hefði heit hjörtu, f>ó land hennar væri pakið
ís ogsnjó, og sem tæki flestum öðrurn pjóðum framað
siðgæði og guðrækni, og petta væri in besta trygging
fyrir, að frelsi pað, er þjóðin hefði fengið, yrði eigi mis-
brúkað. þar eptir mælti Jón Guðmundss. fyrir
minnidrottningarinnar ogEiríkr Magnússon
fyrir minni konungsættarinnar og barna konungs og
optir að konungi' í svari sínu hafði ítrek að það sem hann
áðr hefir sagt fleirum sinnum, eins og skýrt er frá
í þessu blaði, aS hann skyldi sjá um að krónprins-
inum og bömumhans yrði kend íslenska, stóð hann
upp frá borðum og reið á stað eins og sagt er að
framan.
Kl. 7f inn 8. þ. m. var fundr kjörinna manna
aptr settr. Haldór Friðriksson hafði daginn áðr
fariö heim af pingvöllumog var því Jón Sigurðsson
frá Gautlöndum fundarstjóri.
Eptir tillögu Tryggva kaupstjóra var rætt um
merki íslands. Öllum fundarmönnum bar saman
um að inn flatti þorskr, sem hingað til hefir átt að
benda á ísland í merki Danakonungs, væri óhaf-
andi sem merki landsins, og kom flestum fundar-
mönnum saman um, að ekkert merki ætti betr við
sem þjóðarmerki en fálkinn. Mönnum bar einnig
saman um, að tilraun ætti að gera til að fá þetta
merki tekið upp I merki Dankonungs í Btaö
þorsksins, en þar sem ýms álit voru borin upp um
hvaða veg menn ættu að ganga til að koma þessn
til leiðar, var ályktað að láta málið bíða næsta al-
þingis.
J a k o b Hálfdánarson tók þar eptir aptr upp-
ástungu sína um stofnun félags til eflingar atvinnu-
vega, af því að málið var eigi nægilega undirbúið.
par eptir var lesið upp frumvarp til ávarps til
Jóns Sigurðssonar, er nefnd sú, sem kosin hafði
verið til að semja ávarpið (Dr. Grímr, Jón frá Gautl.
og Eiríkr Magnússon) hafði búið tii, og var þetta
ávarp samþykt i einu hljóði. pað segir svo:
Virbulegi herra!
Á þeísiim hátiðardegi þlótar vorrar er þab tn
Ijrtfasta skylda, er þessi fundr f<er fiillnægt, að votta
Yfcr í nafni Isiands 6ona og dætra systkynalegar þakklr
iyrtr ifc mikla gagn, er þér hallb unnifc landl Yfcar
sein forvórfcr í frelsisbaráttn þess og fyrir ina mikla
frægfc, er þér haflfc uniiifc því sem þjófclegr vísinda-
mafcr, mefca) ins mentafca heirns.
Elskafci brófcirl
Oss heflr rerifc þafc sár sóknnfcr afc a]á Yfcr ekki
i hóp vogum á þessum hátífcardegi þjófcar vorrar. En
því heldr þykir ou brafcrum Yfcar þafc þjáfchelg naut-