Íslendingur - 09.03.1875, Side 3

19
feröin á Jm, en í samanburði við Lana
var [jað ærið ljettvægt. jpjer hatið nú
fengið einhvern Herra „o. s. frv “ í fylgi
með yður; verði yður að góðu. Vjer
sögðum, að kosningarnar hefðu bezt svar-
að ísafoldargreininni, en pjer segist ekki
hafa sjeð rneira axarskapt á prenti!!
Fyrri grein yðar í. „ísafold'1 kom út
rjett á undan kjörfundi vorum, og dró
ekki dulur á pað, að tilgangur hennar
var sá, að vekja hjá oss vantraust á
pingmanni voruin; kosningin sýndi hve
mikils menn möttu grein yðar.
Svo komið pjer með ]iá skarpvitru(!)
setningu, að kosning síra ýórarins sje
engin sönnun fyrir, að hann sje nýtur
eða pjóðlegur pingmaður, af pví, að
Kjósar- og Gullbringusýsla sje ekkinema
1 af 21 kjördæmi. Nú verðurn vjer að
segja: „rneira axarskapt höfum vjer ekki
sjeð á prenti“. Voru pað aðrir en Kjós-
ar- og Gullbringusýslubúar, sem áttu að
kjósa pingmann í Gullbringu- og Kjós-
arsýslu? Kusu peir ekki sira jpórarinn
með miklum atkvæðafjölda? Og pegar
sá hluti þjóðarinnar, sem um gat verið
að ræða, kaus hann með afarmiklum at-
kvæðaQölda, sýnir pað pá ekki traust
til hans sem pingmanns? og er pað ekki
aptur sönnun fyrir, að hann sje álitinn
pjóðlegur og nýtur pingmaður? Vjer
skulum stuttlega benda á, hve samkvæm-
ir pjer eruð sjálfum yður: J>jer segið,
að sira J>órarinn sje ópjóðlegur ping-
rnaður, en samt hlaupi hann eptir vilja
kjósenda sinna. Eru pá peir pingmenn
einir pjóðlegir, sem breyta gegn vilja
kjósenda sinna. J>jer segið, að sira J>ór-
arinn hafi breytt gegn alpingistilskip-
uninni með pví, að fara eptir vilja kjós-
enda sinna; hvað má pá segja um meiri
hlutann, sem ber „pjóðviljann“ fyrir sig
sem ástæðu fyrir kröfum sínum? Vjer
sögðum aldrei, að sira pórarinn „hlypi
eptir vilja kjósenda sinna“, petta eru
ósannindi hrein — nei, óhreinerupau—,
vjer sögðum, að hann í engu hefði breytt
gegn yíirlýstum vilja kjósenda sinna og
getum vjer í pví efni bent yður á 4 —5
tölublað „Víkverja“, 26. júní 1873. Ef
pjer ekki getið skilið pað nema sem
lagabrot, að pingmaður ekki breyti gegn
vilja kjósenda sinna, pá viljum vjer
spyrja yður, hvort pjer ekki getið 1-
myndað yður pað tilfelli, að vilja ping-
mannsins og kjósenda hans, og skoðun-
um peirra á hinum helztu málum, konu
saman? Af pví að pjer eruð svona
ruglaðir í pessum efnum, vonum vjer
að einhver uppvekist bráðurn til,
að upplýsa yður um „pjóðvilja“,
hvað meiri hlutinn á alpingi
1871 sagði að væri pjóðvilji, og um
minnahluta-ágreiningsatkvæðið s. á.f sem
pjer látist ekki vilja tala um að sinm;
vjer vonum, að ómakið verði tekið af
yður. Ekki var pað fyrri en í annari
atrennu, að sjálfur varaforseti pjóðvina-
ijelagsins hlaut næg atkvæði til kosn-
ingar hjá sínum kjósendum, og skorti
pó ekki, að „ísafold“ reyndi að ota hon-
um fram til pingsetu, að sama skapi, og
hún reyndi að niðra sira J>órarni. Og
hvað sannar pað? J>að sannar, að tillög-
ur „ísafoldar“ eru ekki virtar meira en
pær eiga skilið, og að varaforseti pjóð-
vinafjelagsins hefur minna traust, og er
ekki álitinn eins nýtur og pjóðlegur
pingmaður meðal sinna kjósenda, eins
og sira pórarinn meðal sinna.
J>jer spyrjið, hvers vegna sira J>ór-
arins hvergi hafi verið getið í peirn upp-