Íslendingur - 14.10.1875, Blaðsíða 7

108
af þeim, sem á seglskipinu voru, fórust, en
hinum var kjargað.
Um miðjan ágústmánuð var verið að
fiytja púður og hernaðaráhöld út í herskip
eitt, sem lá á höfninni í Barcellona á Spáni
Eldur kom að púðrinu, og sprakk skipið í
lopt upp, og týndist þar 60 manns á svip-
stundu.
Mánudaginn þ. 23. ágúst síðastl. kom
rússneskt herskip, er nefnist «Olnf», til
Kaupmannahafnar. Sama dag, um kvöldið,
urðu menn varir við, kviknað var í skipinu
Á allar lundir var reynt að slökkva eldinn,
og veittu danir alla þá hjálp, er þeim var
auðið, en alit kom fyrir ekki. Var það þá
tekið til bragðs, að gjörð voru göt á botnin
á skipinu, og sjór látinn falla inn, svo það
sökk á 19 faðma djúpi. Nokkrum dögum
seina tókst mönnum að hefja skipið upp
aptur, og var það síðan flutt heim til Kron-
stadt til aðgjörðar.
Hin fljótasta ferð milli Vesturheims og
Norðurálfunnar, er menn vita til, átti sjer
stað ( sumar. Gufuskipið «Germanie« fór
frá Queemtown í Englandi þann 30. júlí, og
kom til Saudy Hook í Norðurameriku þann
7. ágúst, og hafði það verið 7 sólarhrtnga,
23 klukkutíma og 7 mínútur á leiðinni. Vega-
lengdin, er það hafði (arið á þessnm tíma,
er 2800 (enskar) mílur.
þjóðólfur (30. f. m.) segir frá hinum
mikla sundmanni Maitiasi Vebb. Maður
þessi synti í sumar frá Englandi til Frakk-
lands. Einu sinni áður hat’ði hann gjört til-
raun til þessa, en varð að hætta við sökum
óveðurs og andstreymis. En þriðjudaginn þ.
24. ágúst síðastll. reyndi hann aptur, og þá
tókst honum það. Hann fór kl. 12 56' af
stað frá Dover á Englandi, og kom daginn
eptir, kl. 10 41' til Calais á Frakklandi, hafði
hann allt af alla þá tíð verið í sjónum, og
aldrei komið upp í neinn bát eða haft sjer
neitt til hvíldar; én bátar voru houum sam-
ferða, og fjekk hann hressingu stöku sinn-
um. Hann synti þannig í 2l3/4 klukkutíma
í sífellu, og er hann kom á land í Frakk-
landi, var svo af honum dregið, að það varð
að styðja hann, svo hann kaemist inn í næsta
hús. Sofnaði hann þegar, en daginn eptir
var hann alhress. Eptir að Webb hafði unnið
þctta afreksverk, þóttist hver sá mastur mað-
urinn í Englandi, sem gat sýnt sig sern
beztan sundmann, og kvennfólkið fór einnig
að temja sjer þessa list. Ýngisstúlka ein
ensk, að nafni Emily l’arlter, 14 ára gömul,
synti þannig frá Londonbridge lil BlackwaU,
á einni slukkustund og 35 mínútum, og er
vegalengdin 7 enskar mílur.
Rússneskur maður einn, að nafni ller-
mnnn, var á ferð í f. m. Kaupmannahöfn.
Hafði hann meðferðis tvö stúlkubörn, annað
fimm ára gamalt, hitt tveggja. Móðir barn-
anna var og með þeim. Hún á heima ná-
lægt Moskwa. llermann svndi börn þessi
almenningi fyrir peninga. {>að, sem merki-
legt er við þessi börn, er, að þau eru svo
feit, að hið eldra, fimm ára gamla 27V2fjórð-
ungur að þyngd, en hitt, sem er tveggjaára,
10V2 fjúrðungur. Þau eru svo feit, að þau
geta alls ekki gengið. Eru þau látin sitja
á stóli allan daginn, og meðan þau voru í
Kaupmannahöfn,kom daglega múgur og marg-
menni lil að skoða þau.
Snemma í f. m. voru nokkur ensk her-
skip á ferð fram með írlands ströndum. Á
meðal þeirra voru tveir járnbarðar, er nefn-
ast Vouguard og Iron-Duke. {>oka var mikil,
og höfðu þvf skipin ekki neina helming af
þeirri ferð, er gufuvjelar þeirra gátu veitt
þeim. Vougtzard fór á undan, næst kom
Iron-Duke. Allt í einu sáu menn á Vougu-
ard í gegnum þokuna, að stórt seglskip var
fyrir stafni; var þá Vouguard þegar undið
við, til þess að seglskipið ekki rækist á hann,
en þetta sáu menn ekki frá Iron-Duke, fyr
en of seint, því hann var rjett á eptir Vou-
guard; þegar því Vorguard breytti stefnu
sinni, þá varð hann rjett þvert fyrir Iron-
Duke. Á járnbörðum þessum er trjóna út
úr stefninu undir sjávarfletinum. Iron-Duke
rak trjónu sína inn í hliðina á Vouguard,
og braut þegar stórt gat á Vouguard; en
skip þetta er byggt, eins og flestir af þess-
um járnbörðum, þannig, að því er skipt í
mörg hólf, og er hvert um sig vatnshelt.
jþetta varð til þess, að skipið flaut í rúman