Norðlingur - 23.02.1881, Síða 1

9
VI., 1.-2.
Kemur út 2—3 á mánuði
31 blöð als um árið
Kostar 3 Kr arg. ferienais
Akureyri 23- febrúar 1881- 4 kr.) stöknr?2o aura.
mi
Alþiugiskosiiing'ariiar
liaustið 1880.
(Niðurlag). Jiriðja gallann á alþingiskosningunum, telj-
um ver hið pólitiska vanpakklæti og óvit, er komið
hefir svo víða fram að pessu sinni á kjörfundunum. Lög-
gjöf hefir jafnan verið álitin eitthvert vandasamasta verk,
og til að leysa löggjafarstarfann vel af hendi parf bæði
skarpskygni og mikla pekkingu á landslögum, landsháttum,
sögu landsins og pjóðinni sjálfri; pessir kostir hljóta að
aukast við æfingu á pingi í samvinnu við svo margament-
aða og vitra menn. Ver sjáum pess og ljós dæmi í ping-
tíðindunum hversn mörgum pingmönnum fer stórum fram
á pinginu, á petta sér pó einkum stað um hændur sem
vonlegt er. Oss virðist pað pví vera óviturlegt, að vera
að skipta um pingmenn og að kjósa nýja menn og
óreynda og óæfða í stað hinna að orsakalausu eða or-
sakalitlu. J>essir viðvaningar, er margir hvorir hafa
ckkert áður átt við landsmál, hljóta að tefja mikið tímann
fyrir pinginu, en petta bitnar aptur á landsmönnum, pví
pingtíminn er d ý r, og pó enu pá d ý r a r a að fá annaðhvort
lögin miður úr garði gjörð, eða verða að búa undir óhag-
feldum lögum, sem eigi verður breytt í tíma af pví ping-
ið vantar vinnukrapt, en verður að fylla pingnefndirn-
ar með viðvaningum. J>að er og ósæmilegt vanpakklæti við
pingmanninn, að taka hinn óreynda viðvaning fram yfir hann
að orsakalitlu. f>ingmenskan er fæstum að undateknum
Iteykvíkingum svo ábatasöm eða pakklát staða, að pað purfi
að bæta sérstöku vanpakklæti kjósendanna ofan á hana.
Lins og pað er skylda kjósendanna að bola pann pingmann
frá pingsetu, er sýnt hefir sig illa fallinn til pessa pýðingar-
mikla starfa, eins er pað ranglátt og vanpakklátt að hafna
vönum pingmanni ástæðulítið, einkum pá er ræða er um
gamla alvana heiðarlega pingmenn, og pá sem auðsjáan-
lega hafa mikið tekið sér fram á piuginu. En petta hafa
kjósendurnir gjört óspart að pessu sinni, að vorri hyggju
sumstaðar alveg óforsvaranlega. jpannig hafna Húnvetn-
ingar Páli í Dæli, sem pingtíðindin bera ljósan vott um
að stórum hefir farið fram á peim prem pingum, er hann
hefir setið á. Strandamenn kjósa nú hið heiðarlega gamal-
menni Asgeir Einarsson á Jpingeyrum — sem aldrei hefir
rist mjög djúpt, en nú flýtur galtómur belgurinn alveg
ofaná, pvi allur vindur er fyrir löngu úr honum kreystur,
en annað var par aldrei — í stað Björns Jónssonar rit-
stjóra, sem kom prýðilega vel fram á siðasta pingi og hefir
pví nær alla hæfilegleika fram yfir gamla Ásgeir, sem
svo lítur út, að hafi ásett sér að deyja annaðhvort „í lest-
inni'1 eða á pingsalnum. Snæfellingar velja Clausen í stað
hins valinkunna og vel menta bónda, pórðar þórðarsonar
a Rauðkollsstöðum, og Mýramenu kasta nú Hjálmi Péturs-
syni, sem lengi hefir setið á pingi, bændastéttinni til sóma
og landinu til heilla. Kosningin 1 Ísaíjarðarsýslu er nokk-
,uð sérstakleg, og höfum vér lengi verið að velta pví fyrir
oss, hvað muni hafa komið ísfirðingum til pess að kjósa
jporstein bakara í stað Jóns Sigurðssonar, og hefir oss
dottið í hug að pað kynni að vera í heiðursskyni fyrir pað,
hversu v e 1 bakaranum fórust viðskipti við gufuskipsfélag
pað er sendi hingað um tíma gufuskipið „ Jón Sigurðsson" ;
og svo er eigi ólíklegt að ísfirðingar haii nú í hyggju að
k°ma á hjá sér brunabótafélagi fyrir kaupstaðinn, og að
peir hafi treyst bakaranum öðrum fremur tilpess aðleggja
Par á viturleg ráð, pví „skaðiun gjörir manninn hygginn“,
en bakarinn er húsbrunum vanur og gagnkunnugur, pví
að hjá honum brann víst optar en einu sinni, er hann
var kaupmaður erlendis, en pað var bót í máli, að alt
mun hafa verið allvel, allhátt assurerað. — Oss finnst
að kjósendurnir hafi víða í haust sýnt vanpakklæti og óvit
með pví að hafna reyndum pingmönnum ástæðulaust og
kosið aptur pólitiska nýgræðinga; og pó tekur nú steininn úr
er valdir eru gamlir pingmenn, sem reynzt hafa annaðhvoi't
bráðónýtir, einsog t. d. Ásgeir og Stefán í Árnanesi, eða
pá skaðlegir apturhaldsmenn einsog Haldór Eriðriksson
og séra Eiríkur Kúld. p>að stendur ennpá óhi’akið sem
„Skuld:< og Norðhngur hafa um pá sagt, og pað leit svo
út sem pað ætlaði að bera ávöxt hvað séra Eirík snerti,
pvi að hann hörfaði frá sínu gamla kjördæmi, Barðaströnd,
yfir í Snæfellsnessýslu og lá par á kjörfundinum neyðar-
lega undir |>órði bónda og Holgeiri Clausen, sem hafði
prettán sinnum íleiri atkvæði en prófasturinn, og svo aumk-
ast þó Barðstrendingar yfir hann á endanum, og senda
hannnú„prátt fyrir alt og alt og alt;t, ennpá eina ferðina
til alpingis.
J>að er næsta undarlegt að Austurskaptfellingar skuli
ennpá senda Stefán bónda Eiríksson til pings, pað ætti
pó að vera orðið peirn sein öðrum landsmönnum ljóst að
hann stendur ekki til bóta sem pingmaður nú á gamals
aldri, en pess hefir pó altaf verið hin mesta pörf. En
einkum er kosning Stefáns að pessu sinni nærri hneyxlan-
leg, er Skaptfellingar áttu völ á prófasti séra Jóni Jóns-
syni í Bjarnanesi, sem er maður bæði gáfaður, vel að sér,
frjálslyndur og kjósendum kunnui’ að öllu pessu. Á kjör-
fundinum lýsir prófasturinn yfir skoðunum sínum á lielztu
landsmálum og öllum líka pær vel, en Stefán hefir eigi
annað fyrir sig að bera en pingmensku sína, margreynda
og létta fundna — og pó fær hann kosningu fyrir séra
Jóni.
þetta eru ekki skemtileg afdrif fyrir pá sem vilja unna
bændafiökknum vegs og gengis á pinginu, en aptur er
pað. eðlilegt að apturhaldsmenn séu allvel ánægðir með
kosningarnar að pessu sinni. — J>að er og eptirtektavert
við pessar síðustu kosningar, að pær hafa farið par verst
sem upplýsingu alpýðu mun einna mest ábótavant. ,j>ann-
ig hafa kosningarnar mistekizt meira eða minna á öllu
Yesturlandi, sem sagt kefir verið um að væri í algjörðu
„skólabindindi11. J>ingið hefir mist pessa dugandi-og frjáls-
lyndu pingmenn: Jón Sigurðsson, Snorra Pálsson, Björn
Jónsson, Eggert Gfunnarsson, Hjálm Pétursson, Pál Páls-
son og j>órð j>órðarson; aptur hefir pinginu bæzt ágætui'
liðsmaður par sem er séra j>orkell Bjarnason, en pað er
pó lítið upp í petta mikla hnm svo margra góðra og frjáls-
lyndra pingmanna, og vér getum eigi annað en séð með
ótta og kvíða fram á pingtímann sem í hönd fer.
Áður enn vér sk'iljum við petta mál, viljum vér minn-
ast nokkuð á framboð vort. j>að er langt frá oss að á-
líta oss vel færa um að leysa löggjafarverkið fullkomlega
af hendi, pó höfum vér nú lengi fengizt við pólitík, og
lært undirstöðuatriði hennar undir handleiðslu Jóns Sig-
urðssonar í Kaupmannahöfn, hvers aðalstefnu vér fylgjuin
Yér höfum nú kaldið út Norðlingi á 6. ár, og hvað sem
menn vilja segja um ritstjórn vora, pá væntum vér pess,
að bændur verði að játa að vér höfum viljað peirra gagn
og haldið stefnu vorri fast og slindrulaust áfram framá
pennan dag; vér erum pvi að minsta kosti engiun pólitisk-