Fréttablaðið - 22.10.2001, Blaðsíða 12

12
22. til 28. október 2001
Heimilisblaðið
Vinsælt að kúra saman og
horfa á skemmtilegcin leik
Einar Þór Daníelsson
knattspyrnumaður úr
KR og Guðrún Inga
Sívertsen sótt heim.
HEIMA f STOFU
Guðrún, Bjarni og Einar Þór í sófanum
góða. Að sjálfsögðu er boltinn nærri, en öll
spila þau fótbolta, af gamni eða alvöru.
Við Keilugrandann á móts við
SÍF skemmurnar hafa ung
hjón komið sér vel fyrir í sinni
fyrstu ibúð. Þau Einar Þór Daní-
elsson og Guðrún Inga Sívertsen
hafa búið saman í rúm fimm ár.
Einar leikur knattspyrnu með KR
og Guðrún Inga með Þrótti. Son-
ur þeirra Bjarni hefur hins vegar
ekki enn gert fyllilega upp hug
sinn enda aðeins þriggja ára.
Hann skartaði KR búningnum og
lék knattspyrnu í stofunni þegar
blaðamann bar að garði. „Við
keyptum þessa íbúð fyrir fimm
árum en ég var þá í sjötta bekk í
Verslunarskólanum en Einar er
nokkrum árum eldri og hans
knattspyrnuferill var þegar haf-
inn. Það voru mikil viðbrigði fyr-
ir mig að flytja úr foreldrahúsum
og mér fannst ótrúlega gaman að
koma mér hér fyrir“, segir Guð-
rún Inga.
„Hún byrjaði á að mála allt
grænt og húsgögn fengum við
héðan og þaðan. Sófasettið kom
frá mömmu hennar og borðstofu-
sett fengum við frá afa mínum og
ömmu en við vorum ósköp ánægð
með þetta,“ bætir Einar við. Guð-
rún Inga segir að skömmu eftir
að þau hófu búskap hafi Einar
farið utan til að spila og hún ver-
ið ein heima. „Ég ætlaði aldeilis
að hafa það gott á meðan hann
væri í burtu. Ekki síst fannst mér
gott að vera laus við aðhaldið úr
foreldrahúsum. Ég hlakkaði til að
skemmta mér með vinum mínum
og geta boðið þeim á mitt eigið
heimili þar sem vökul augu móð-
ur minnar náðu ekki lengur. En
þá áttaði ég mig á því að ég var
orðin ófrísk af Bjarna syni okkar.
Það varð því ekkert af skemmt-
unum með vinum heldur varð ég
mjög ábyrgðarfull og notaði dag-
ana í að undirbúa komu barnsins.
Þegar hann síðan fæddist hafði
ég mjög gaman af að annast
heimilið og dundaði við að baka
og gera fínnt hjá mér,“ segir Guð-
rún Inga og brosir.
Þau Einar og Guðrún Inga
hafa talsvert verið utanlands í
tengslum við knattspyrnuiðkun
Einars. Áramótin 1999-2000 voru
þau í Englandi og Einar segir þau
áramót hafa verið ömurleg. Þau
kunnu engan veginn við þá léttúð
sem tíðkaðist hjá Bretum um jól
og áramót. „Okkur þótti alveg
furðulegt að menn skildu fara út
að borða á gamlárskvöld í stað
þess að vera með fjölskyldunni,
Enn furðulegra fannst okkur að
fara á hamborgarastað og borða á
nýjársdag." segja þau.
„Hún byrjaðí á að mála allt
grænt og húsgögn fengum
við héðan og þaðan. Sófa-
settið kom frá mömmu
hennar og borðstofusett
fengum við frá afa mínum
og ömmu en við vorum
ósköp ánægð með þetta."
ar sem þau Einar og Guðrún
Inga æfa bæði knatttspyrnu
eru þau sjaldnast komin heim af
æfingum fyrr eftir kvöldmat.
Guðrún Inga segist þó reyna að
elda fyrir þau og ef þannig hittist
á að hún sé á æfingu en Einar
heima með Bjarna þá sé hún
stundum búin að elda áður og þá
borði þeir tveir saman. „Ég hef
mjög gaman af að elda góðan mat
og geri stundum tilraunir á vin-
um Einars sem koma þá í mat.
Við erum mjög heimakær og
njótum þess að vera saman á
kvöldin eða fá vinina í heimsókn.
Ekki alls fyrir löngu keyptum við
okkur annað sjónvarp og það er
mjög vinsælt að kúsa sig í hjóna-
rúminu á kvöldin og horfa saman
á skemmtilegan leik eða góða
mynd,“ segir Guðrún Inga.
SÓFASETTIÐ ER ÚR LEÐRI
Það kom ekkert annað til greina þegar þau voru á höttunum eftir nýjum húsgögnum.
Myndina fyrir ofan sófann keyptu þau I Austur-Berlín. Hún sýnir frægar poppstjörnur og
leikara í hlutverki Jesus og lærisveinanna yfir síðustu kvöldmáltíðinni. Þau heilluðust al-
gjörlega af henni og höfðu mikið fyrir að koma henni heim
Þau Einar og Guðrún Inga eru
að mestu leyti alin upp í vest-
urbænum og kynntust þar. Einar
steig þó sín fyrstu skref í Þýska-
landi og Svíþjóð en níu ára gam-
all fluttist hann til {slands. Guð-
rún Inga segist hafa fengið
strangt uppeldi og mikið aðhald
en Einar segist hins vegar hafa
búið við mikið frjálsræði. Þau
óttast ekki ágreining sín á milli
um uppeldið á Bjarna og eru
sammála um að heimilið eigi að
vera þannig að öllum líði þar vel.
Það eigi ekki síður við um Bjarna
sem fái að leika sér frjáls um
íbúðina og sparka bolt um stof-
una. „Það er ekkert gaman að
eiga heimili þar sem allt er svo
fínnt að ekki megi koma við neitt.
Við reynum að velja sterk hús-
gögn sem þola að við þau sé kom-
ið.“
Ekki alls fyrir Iöngu fóru þau í
húsgagnaleiðangur því þau lang-
aði í nýtt sófasett. Eftir að hafa
STOFAN
Séð yfir stofuna þeirra Einars Þórs
og Guðrúnar. Skenkinn keyptu
þau um leið og sófasettið ásamt
sófaborðinu.
leitað víða fundu þau
rétta settið og það varð úr
að þau keyptu einnig sófa-
borð, skáp, skenk og hill-
ur. Allt er í grófum
spænskum sveitastíl sem
þolir vel að lítill gutti reki
í bolta annað kastið. „Við
viljuni að heimili okkar sé
opið vinum okkar og fjöl-
skyldu og engin þurfi þar
að tipla á tánum vegna
þess að allt sé svo fágað
og fínt,“ segja þau. ■
FORSTOFAN
Þar hafa þau valið
þessa skemmtilegu hillu
undir spegilinn.