Skuld - 13.01.1879, Qupperneq 4

III. ár, nr. 1.]
SKULI).
[13/t 1879.
____________________10___________ ________
andi. skepnum hefi ég eigi heyrt að farizt hafi
nema allir hundar og eitt lamb.
Eg, sem skrifaSþessar línur, er ekki nógu
kunnugr til að lýsa betr þessum voðalega
hruna; en cg vona að þetta sé nóg til þess,
að menn geti séð, að hér er orðinn stór skaði;
er það einn bezti náungi, sem hér þarf hjálp-
ar við, enda er það sannfæring mín að hon-
um verði gott til með hjálp, því Björn er
réttnefndr heiðrsmaðr. — A Jóladaginn kom
Einar á Sauðhaga og bauð honum húsrúm
hjá sér með fólki sínu, og mun góðr vilji hafa
ráðið þar meira en máttr.
E. skr.: Mér gleymdist að geta þess, að
öðrum búrkofanum varð bjargað. Var þar
inni eitthvað af súrmat, slátri o. s. frv. En
alt, sem í því var og ekki var niðri í sýru,
varð ónýtt (svo megn hafði hitinn orðið þar,
að ostar bráðnuðu); enda veit ég ekki, nema
það lítið, sem þar var af sýru og slátri, sé
lítt notandi, þar ekki var búið að skoða það,
svo ég viti“.
— Úr sama bréfi: „Tíðinerhörð
og jörð mjög veðrbarin, euda liefir vcrið
liér heldr hagskarpt á austrbæjum
um norðrsveitina“.
— Maðr, sem kom ofanyfir um Ný-
árs-leitið, sagði að pá hefði haglaust
verið í Héraði fyrir utan Eyvindará.
— Hér neðra var pó mikið til autt
alt af.
— Hátíðirnar voru eigi skemtilegar að
veðrinu til; hörkugrimdir, bálviðri á norðan
og af og til úrkomu-hraglandi.
— H a f í s i n n, inn árlegi gestr'vor
nú í nokkur ár, heimsótti oss í fyrra
lagi í ár; var liann um nýársleytið
kominn austr að Barðsneshorni, að
sagt var; mun hann verið liafa á austr-
ferð, til að óska Austfirðingum gleði-
legs Nýárs. En aðfaranóttina pess 6.
p. m. mætti hann andviðrum, pví síð-
an hefir gengið á með sunnan rosum
og pýðu. Er pað margra ætlun að
hafísinn hafi lagzt norðr í höf, pegar
svona byrjaði, og munu flestir óska að
honum gangi norðrferðin svo greiðlega,
11
að hann mætti komast alla leið norðr
að heimskauti.
— í hörkunum um hátíðirnar varð vatns-
laust svo víða hér, að vatn þornaði upp á-
ýmsum stöðum, þar sem það hafði aldrei fyrri
þorrið í manna minnum.
— Pest í fé (fár) hefir víða gjört
vart við sig í fjörðum, og vatnssótt á
nokkrum stöðum. — |>ó mikið tilhafi
hér neðra verið auð jörð í vetr, pá hefir
eigi orðið eins beitsaflt, sem vænta
hefði mátt, pví fé hefir einatt eigi
verið beitandi fyrir veðrhörku og ofsum.
— jþað naá kalla að stöðug norðan-
átt, og einatt hörð, væri búin að standa
í samfleytta fjóra mánuði, pegar
sunnanáttin kom loksins.
—• Með hafáttinni, sem hann gekk í 5. þ.
mán., gjörði geysilegt brim sumstaðar, einkum
utarlega norðan fram með fjörðum. — Að-
faranótt þess 7. þ. m. gekk brim svo hátt, að
tók út bát í Kolfreyjustaðar-höfn (sem Mar-
teinn, bóndi þar, átti) og tvo báta á Höfða-
húsum, sem hreppstjóri porsteinn Guðmunds-
son þar átti. í Arnagerði tók út gagnvaðs-
tré, er lágu þar á stólpum niðri í tanganum.
pessir hæir eru allir í Páskrúðsfirði.
— Kaffilaust er á Papós, Djúpavog og Eskif.
— Póstr ókominn ld. 9 í kvöld.
Ifv Húsbruni er svo mikilfenglegt og fá-
gætt tjón, að vér vekjum athygli góðra manna
á því; líklega tækju þeir herrar Arnf. Jóns-
son á Arnhólsstöðum og Gunnl. Jónss. ápor-
valdsstöðum við samslcotum við þetta tæki-
færi. Ritst. „Sk.“ skal og fúsiega koma til
skila samskotum i sama tilgangi. Margir
þykjast komast við í hjartasínu við slíkttjón;
skyldu ekki tilfinningar sumra vera svo djúp-
ar, að þeir geti Iíka komizt við í pyngjunni?
Auglýsingar.
— Auglýsinga-verð (hvert letrsemer):
heill dálkr kostar 5 Kr.; hver 1 þuml. af
lengd dálks: 50 Au. Minst auglýsing: 25Au.
Lýsing inarka á peim vafaldnd-
um, sem til mín hafa dregnar verið
og af mér seldar liaustið 1878, án
pess eigendr sé upp spurðir:
Hvítr geldingr, stýft, biti fr. h.; sneið-
rifað fr. v. — Lambhrútr, heilrifað h. ;
____________________12______
biti aft. v. -— Hvít gimbr, hvatt, fj. fr.
h.; hvatt v. — Hvít gimbr, ómarkað h.;
fj. fr. v. — Hvítr sauðr: ekkert hægt
að gjöra hægra; stýft, fj. fr. v. —
Hvít gimbr, miðhlutað í hvatt h.;
stúfrifað v. — Hvítr sauðr, sýlt hiti fr.
h.; lögg fr. v.
Ef nokkur pekkir hér sína eign af
pesari auglýsingu, verðr hann að snúa
sér til mín og um leið borga fyrir hirð-
ingu og auglýsingu pessa.
Skála (Beruneshreppi), 4. desembr. 1878.
Erlendr Sigurösson.
— Yér undirskrifaðir búendr lýs-
um yfir pví, að vér hér eftir seljum
ferðamönnum nætrgisting og annan
greiða, sem vér látum úti, gegn sann-
gjarnri borgun, án pess að vér skuld-
bindum oss til að hafa alt pað til,
er pessir menn parfnast eða kunna uð
biðja um.
18/i2 1878.
Ilunólfr Sigurðsson,
bóndi á Anastöðum,
öuðmundr Finnbogason,
bóndi á porgrímsstöðum,
Björn Eiríksson, Einar öíslason,
bd. í Höskuldsstaðaseli. hd. á Höskuldsstöðum
— Nærbugsur, lítið bættar, fundust
í sumar, er leið, á veginum út að
Eyrarteigi.
Aruhólsstöðum (Skriðdal), 27. des. 1878.
Arníinnr Jónsson.
— Ræfill af bát, sem fauk og brotn-
aði, er til sölu; peir, sem vilja sjá
liann oða kaupa, geta snúið sér til
hreppstj. Hans Beck á íáómastöðum.
2. árgangr af „Skuld44 er til
sölu hjá útgefandanum fyrir 2 Kr. —
Hver sá út um land, sem sendir oss
2 Kr., og 30 Au. að auki í burðar-
gjald, fær petta sent til sín kostnaðar-
laust.
Eigandi og ritstjóri: JÓn ÓlilfssOll.
Prentsraiðja „Skuldar". Th. Clementzen.
7
byssuskoti, sem hafði gengið alveg pvers í gegnum háls-
inn á dýrinu, án pess að gera lireint út aí við pað —
pegar hann heyrði alt petta, varð hann eins fölr, eins og
herra Skotverðr hefði verið elskulegr bróðir hans eða fað-
ir, og nötraði hann allr og skalf á beinunum, eins og
hann hefði fengið megnasta köldukast.
Fyrst var liann alt of sorgbitinn til að geta ráðizt í
nokkurn skapaðan lxlut eða tekið neitt til ráða; svo að
um hríð reyndi hann að aftelja aðra vini herra Skotverðs
frá pví, að gera nokkurt uppistand út af pessu, pótti
bezt að bíða um hríð — segjum viku eða hálfsmánaðar-
tíma eða jafnvel einn eða tvo mánuði — til að vita, hvort
eitthvað kynni ekki að rætast úr, eða hvort hr. Skotverðr
kynni elcki að koma af sjálfum sér og skýra frá einhverri
ástæðu til pess, að hann hafði sent hest sinn á undan
sér. Ég er viss um að pér hafið oft orðið varir við pessa
tilhneiging, til að draga á langinn og skjóta á frest, lijá
mönnum, sem bera pungan harm eða sára sorg. Sálar-
kraftarnir virðast vera orðnir sljóvir, svo pað er eins og
pá hrylli við öllu, sem líkist framkvæmd, og una bezt við
8
að liggja lcyrrir í rúminu og „ala sorg sína“, eins og gaml-
ar konur segja — pað er að segja, sökkva sér niðr í í-
liugun sorgarefnis síns.
Glamrborgarmenn höfðu satt að segja svo mikið álit
á vizku og hyggindum „Gamla Kalla“, að flestir peirra
voru næstir pví að fallast á hans mál um pað, að gjöra
ekkert uppistand út af pessu, pangað til „eitthvað rættist
úr“, eins og inn heiðvirði öldungr kornst að orði; og mér
er næst að halda að pessi hefði orðið niðrstaðan á end-
anum, ef pað hefði oigi verið fyrir grunsama tilhlutun
systursonar herra Skotverðs, en pað var ungr maðr, óreglu-
samr mjög, sem í alla staði hafði óhræsis orð á sér.
[Framli. næst].