Skuld - 05.03.1879, Blaðsíða 2

III. ár, nr. 5.J
SKULD.
P7s 1897.
telja upp nöfn allra peirra. er á einn
eðr annan hátt hafa pannig veitt okkr
liðsinni sitt, pað yrði hér helzt of langt;
peir vita nöfn sín sjálíir; ég veit pau
að sönnu; en til hvers er pað? —
pað hezta er, að ég vona, að guð viti
pau fyrir mig. Ég vil að eins leyfa
mér að nefna fáa pá, er ekki ein-
ungis gengu í hroddi fylkingar með
allrífleg fjárútlát til okkar; heldr
einnig með ráðum og dáð og als-
konar velvilja gjörðu sér borgunar-
laust töluvert ómak, einkum pegar inn
látni æskti eftir inni síðustu tilraun,
sem sé að komast undir læknis hendr
erlendis; — peir eru pessir: sýslum.
Jón Johnsen á Eskifirði; héraðslæknir
F. Zeuthen, Efð.; sýslunefndarm. H.
Bjarnarson, Jórvík; hreppst. E. Sig-
urðarson, Skála; prófastr séra |>. |>ór-
arinsson, Berufirði, og kammerassessor
N. P. E. Weywadt, Djúpavog. Tveggja
inna síðastnefndu vil ég sérílagi minn-
ast, ekki að eins við petta tækifæri
inna hjálpsömustu, heldr og einnig
fyrir öll pau ár, er við höfum haft
skulda viðskifti við pá, ávalt inua vel-
vildarsömustu og beztu skiftavina.
Ég mun heldr ekki sú eina, sem slíkt
hefir af peim að segja, pví peirra veg-
lyndu höfdingshjörtu munu flestir
pekkja. Öllum pessúm heiðruðu hjálp-
armönnum mínum, hæði nefndum og
ónefndum, votta ég án fleiri orða hér
með mitt innilegasta hjartans pakk-
læti og hið inn alvísa gjafarann allra
góðra liluta að láta ekki pessa vel-
vild við mig ólaunaða.
Kekluskógum, 14. febrúar ’79.
Yilh. Jónsdóttir.
H Kr. 50 Au.]
„Ritið velgjörðir á marmara
en mótgjörðir á sand“
Yiðkvæm hjartans tilfinning knýr
mig til, að nefna opinberlega mína
beztu velgjörendr, peim til verðugs
heiðrs en öðrum til eftirdæmis, nl.
heiðrshjónin herra Jón Gruðmundsson
og Önnu Jónsdótur á Borg í Skrið-
dal. J>essi heiðrshjón eru búin að
búa á Borg í 11 ár og hafa altaf sýnt
mér sama mannkærleikaljóst og leynt;
t. d. einn vetrinn lá ég í rúminu lengst
af, einmani og aðstoðarlaus af mönn-
um, og par að auki bjargarlaus fyrir
skepnur mínar; pá ekki einungis út-
veguðu pessi heiðrshjón mér læknis-
hjálp, svo ég náði aftr heilsu minni,
heldr kom velnefndr Jón fyrir gripum
mínum til fóðrs, svo peim var borg-
ið; einnig fór velgjörari minn ásamt
vinnuraanni sínum í aðra sveit, til að
útvega og flytja heim til min fóðr
handa kú minni, sem ég gat ekki án
lifað í vesöld minni. Fyrir utan petta
upptalda hafa pau bæði lánað inér,
og gefið, án pes að hafa vissu fyrir
að fá pað nokkurnt.íma endrgoldið.
Mér er óhætt að segja, að pau bera
ægíshjálm yfir flestum að hjálp og ná-
kvæmni við bágstaddá. |>au munu ef-
laust fá að heyra pessi huggunarríku
orð af munni írelsarans á efsta degi
og afkomendr peirra —: Sjúkrvarég I
65
og pér vitjuðuð mín. Komið bless-
uð, börn míns föður, o. s. frv.
Vatnsskógum, 11. febrúar, ’79.
Af hrærðu hjarta
Sigríðr Jónsdóttir.
E. S. Eg gét heldr ekki leitt það hjá
mér, að minnast þess, að 1 eða 2 nábúar
mínir hafa sýnt mér frekar ágang og aukið
þannig á mæðu mína, sem mér hefir orðið
því tilfinnanlegra, þar sem ég er heilsulasinn
einstæðingr.
Vatnsskógum. 11. febr. ’79.
Sigríðr Jónsdóttir.
3 Kr. 50 Au.]
í>ess er að geta, sem gjört er.
Eftir alla pá erfiðleika, er við sem
frumbýlingar höfðum fyrir, að byggja
upp nýlendu pá, er við nú búum á, en
fluttum á árið 1877, pá tók pað yfir
alt, að ég um haustið lagðist svo punga
legu, að ég var í rúminu fram að pásk-
um, unz ég pá skreið á fætr, en gat
pó lítið sem ekkert batnað við allar
pær tilraunir, sem hafðar voru; bæði
leitaði ég til allopapa og homöopapa
og fékk meðöl frá báðum, pó ekkert
dygði, en kostaði okkr pó mikið fé;
auk pess voru mér ráðlögð vatnsvöf,
er ég reyndi í 8 vikur, en kom fyrir
ekkert; var ég pví sumarið á eftir
varla á skriði, en gat ekkert batnað;
tók ég pá loks fyrir, að fara til séra
Sigurðar sál. á Hallormsstað, pví ég
hafði gott traust á honum af pví, er
ég pekti til hans áðr, að hann mundi
gjöra pað bezta til, er liann gæti, að
ráðleggja mér, er mér líka reyndist
svo. Hann ráðlagði mér helzt að
reyna sjóböð, en taldi mig pó til að
finna |>orvarð Kjerúlff lækni, er ég
líka jafnvel ætlaði mér áðr, og ráð-
lagði hann mér sama sem séra Sig-
urðr, en fékk mér lítið af meðölum.
Eftir að ég. var heim komin, fór ég að
útverka pað, að koma mér fyrir við
sjó, til að reyna sjóböðin, pó áliðið
væri sumars, komið fram yfir höfuð-
dag; og leitaði ég pess hjá hjónunum
J>órði og Guðrúnu í Snæhvammi, en
pau tóku vel í, pó kringumstæður
peirra væru bágar, vegna pess, að
bær peirra var í byggingu, ei nema
til hálfs upp kominn. Yar ég par í
mánuð að reyna sjóböð pessi, og gekk
oft erfitt tíðarinnar vegna, sempávar
svo köld orðin og óstöðug; en fyrir
pessa tilraun má ég pakka pað, hvað
ég er orðin skárri til heilsu, pó mikið
vanti á, að ég sé jafngóð orðin.
En fyrir alla pá fyrirhöfn og að-
hlynningu, er pau sýndu mér svo
ástúðlega, vildu pau enga borgun taka,
h.,ldr miklu fremr gefa mér í tilbót.
Fyrir pessa ástúðlegu viðbreytni við
mig óverðskuldaða, án endrgjalds nokk-
urs, get ég aldrei nógsamlega pakkað,
ásamt góða viðbreytni heimilisfólks
peirra, einkum Jpórunnar Jónsdóttur
(dóttur Guðrúnar), sem mér reyndist
sem bezta systir og gaf mér par að
auki að skilnaði. Líka vil ég minnast
66
pess, að í héraðsferð minni reyndust
peir mér mikið vel, séra Sigurðr sál.
á Hallormsstað, Gunnar á Brokku,
Jón á Brekkugerði og Páll á Hrapps-
gerði, sem allir léðu mér hesta og
fylgdir, án pess nokkuð að setja par
fyrir.
En í pessum erfiðu kringumstæð-
um okkar hafa margir í sveit minni
verið mér og manni mínum hjálpleg-
ir og greiðviknir í mörgu, auk fyrr
greindra manna, pó fram hafi tekið
hjónin á Gilsárstekk, J>orbjörg systir
mín og Sveinn maðr hennar og móðir
lians, húsfreyjan |>órunn Sveinsdóttir
á Eyjum og Jón fóstrsonr hennar, og
hjónin á Innri-Kleif, Árni og Steinunn.
Jþessum öllum upptöldum vel-
gjörðamönnum okkar sameiginlega,
lijónanna, biðjum við drottinn að blessa
og endrgjalda pað, sein við erum ei
megnug til, á peim tíma og með peim
hætti, er honum póknast að veita
peim verðlaun fyrir kærleiksverk sín.
Til verðugs heiðrs og öðrum til
eftirbreytingar biðjum vér inn heiðr-
aða ritstjóra „Skuldar“ að taka pessa
í ófullkomlegleika framanskrifuðu grein
inn í blað sitt.
Bjargi í Breiðdal, 20. janúar 1879.
Aruleif Grunnlaugsdóttir.
Gfuðjón Jónsson.
6 Kr. 75 Au.]
FEÉ T T I B.
Mannalát. Frú Regína Hansen
(fædd Linnet) kona faktors J. P. F.
Hansens á Papós andaðist 4. f. m.
eftir langa og punga sjúkdómslegu.
— Yerzlunarmaðr ísak E. Arnesen
á Dvergasteini, sonr faktors Jóns sál.
Arnesens á Seyðisfirði, og sjálfr um
nokkur ár faktor par, andaðist pann
26. f. m. eftir nærfelt 2 mánaða sjúk-
dómslegu; hann var fæddr 6. ágúst
1839 og var einstaklega lipr maðr,
vinsæll og vel kyntr og mörgum harm-
dauði.
Yeðrátta hefir verið in umhleyp-
ingasamasta og pó oftari hverju frost
og norðanátt upp á síðkastið, einn dag
í fyrri viku jafnvel 13—14° Reaumur.
Bráðafár hefir verið allskætt í
Breiðdal; á Osi var nýlega farið um
60 fjár í pví.
Póstr ókominn kl. 8 í kvöld.
Stuldir. |>eir kváðu vera að smá-
stela á Seyðisfirði. Jón Runólfsson
(fyrrum skrifari sýslum. í N.-Múlas.)
brauzt í vetr inn í búðina á Yest-
dalseyri. Hann er nú strokinn suðr
á land (sunnanlands). — í haust gjörði
hann tilraun til innbrots á Djúpavog,
en varð hindraðr í pví og svo slept.
Nýlega kvað einhver Gunnar hafa
stolið í búðinni hjá Thostrup á Seyðisf.
Oskundi. Maðr úr Héraði lenti
í prætni við búðarsvein á Seyðisfirði;
búðarmaðr hafði barið Héraðsmann, en
Héraðsmaðr fór undir hann og slengdi
honum niðr svo hann fótbrotnaði.
Eigandi og ritstjóri: JÓll ÓlafsSOn.
Prentsmiðja „Skuidar11. Th. Clementzen.