Skuld - 02.05.1879, Blaðsíða 4

III. ár, nr. ll.J
SKULD.
[7s 1879-
___________ 136___________________
var pó eigi, pví pað kom fram, að
samningr pessi við Austrríki var eldri
en trúlofun hertogans. Eigi sýndu
peir Tþjóðverjar Dönum pá kurteisi að
láta sendiherra sína skýra peim frá
samningnum, fyrri en síðar, að petta
var orðið hljóðbært í blöðunum um
alla Norðrálfu. — Una Danir sínum
hlut ið versta, sem von er til; pví að
vísu mátti peim pað ljóst vera fyrir
löngu orðið, að annara efnda var aldrei
af J)jóðverjum að vænta; en eigi getr
neinn, sem sjálfr ann fóstrjörð og
pjóðerni, láð Dönum pó pá taki sárt,
að sjá fóstrjörð peirra klofna svo, og
stóra sneið og fólksríka að föstu lagða
undir útlent vald. Eigi erupeirhætt-
ir að vona enn, sumir; en vart mun
peim mikillar viðreisnar von af veg-
lyndi J>jóðverja.
Háslcólinn í Kaupmannahöfn ætl-
aði að halda mikla hátíð í vor eðr
400 ára afmæli háskólans, var verið
að húa úr garði hoðsbréfin til allra
háskóla um inn mentaða heim, til að
hjóða peim að heimsækja danska há-
skólann í vor; en í pví hili harst fregn-
in um „5. gr.“ og afdrif pess máls til
Hafnar. Yar pá uppáýmsu stungið,
til að komast hjá að purfa að hjóða
Jjóðverjum með til gildisins. En pá
er vér fréttum síðast frá Höfn (uin
20. marz) var pað ofan á orðið, að
halda að eins hátíð fyrir luktum dyr-
um og hjóða eigi alment til hennar
útlendingum.
Af nafnkendum mönnum í Höfn
viljum vér nefna látinn Brock mála-
færslumann við hæsta rétt.
Frakklantl er pað land, sem einna
merkastr viðhurðr hefir á orðið ívetr.
Yið nýju kosningarnar til öldungaráðs-
ins varð pað ofan á, sem fáa varði,
að pjóðvaldsmenn urðu miklu sterk-
ari í peirri pingdeild (176 móti 119);
var pað meiri sigr, en pá mun sjálfa
hafa fyrir órað, en lengí hafa peir og
rækilega til sigrsins preytt. Aðr voru
peir í meiri hluta í neðri málstofu, svo
nú urðu peir hvervetna alráðir. Euda
fór svo, að Mac Mahon, er jafnan
hefir dregið taum einvaldssinna, ýmist
leynt eðr ljóst, varð að skifta um menn
í embættum flestum og lét í flestu
undan, par til honum pótti sér of mikið
boðið og sagði af sér landstjóratign-
inni. Kusu pá pjóðvaldsmenn Grévy
málafærslumann til landstjóra; hann
hefir verið helzti maðr í peirra flokki
síðan Thiers lézt, og lengi forseti í
neðri málstofu pingsins, og inn mesti
afbragðsmaðr, vitr og stiltr, og pykir
vel kunna hóf að rata. En í hans
stað var Gambetta kosinn forseti í
pingdeildinni og var pað að vilja og
ráði Grévys. Eins og allir muna var
_________________137______________
Gambetta eitt sinn alræðismaðr Frakk-
lands' (diktator), og mun hann sjálf-
sagt næstr að verða landstjóri eftir
Grévy, ef hann lifir hann, sem all-
líklegt er. Gambetta herst nú all-
mikið á og heldr sig ríkmannlega,
enda er hann að öllu inn vinsælasti
maðr í Frakklandi; en pá menn, sem
eru í aflialdi meðal pjóðarinnar og
frægir, skortir par aldrei fé, pví í
engu landi horgar frægðin sig eins í
peningalegu tilliti eins og í Erakk-
landi. — Gamhetta er ókvæntr enn, og
er sagt að allra yngismeyja augu voni
nú pangað, enda er mælt að hann muni
eigi purfa nema hendi til að rétta til að
kjósa sér hverja pá konu, er hann vill,
í Erakklandi:
„Allar vildu meyjar
með Ingólfi ganga,“
má um hann segja, og er pó eigi æsku
né fegrð fyrir að gangast hjá honum
sem lijá Ingólfi, heldr pví einu, að
hann er — Gambetta!
(Eramh. í næsta hl.)
Ritstjórn „Skuldar“ deilir á mig
(„Skuld“ 3. ar, 5. nr., 53. dálki) fyrir
pað, að ég í bindindisgrein minni, 4.
og 5. nr. blaðsins, með undirskrift:
„alpýðumaðr“, hafi embættismenn vora
fyrir rangri sök, að ég beriápápann
óhróðr, að peir alment sé drykkju-
menn. Sem allir geta séð, eru orð
mín pannig: „Er eklci leitt að vita
pað, að svo margir embættismenn
og heldri menn landsins skuli vera
drykkjumenn?11 — Svo margir =
svona margir (eins og á sér stað).
Eg sagði ekki „flestir;“ ef svo liefði
verið, mætti pýða pað = alment.
Margir geta peir verið, pótt pað sé
að eins minni hlutinn, og ekki beind-
ist ég frekar að inum verzlegu en prest-
unum, heldr erupeirpar allir („em-
hættism. og heldrim.“) í einum flokk.
Ef búið væri að tína úr alla pá af
pessum, sem eru drykkjumenn, í einn
hóp, mundi enginn kalla rangt að við
hafa um pá orðið „margir“. jafnvel
pó liinir yrði miklum mun fleiri eða
margfalt fleiri. Og sé drykkjuskapr
„sérlega almennr“ meðal prestanna,
og svo bætast við stöku menn af hin-
um státtunum, munu peir pá eldci verða
nokkuð margir als? En að embætt-
ismennirnir væri flestireða alment
drykkjumenn, sagði ég ekki, og meinti
ekki heldr.
Um pingmennina hefi ég fátt að
segja, og vil að eins spyrja (ef hinar
getgátur mínar til peirra voru rangar):
skorti pá vit til að lagfæra lagafrum-
varpið? eðalápað fyrir utan verka-
hring peirra að lagfæra pað?
Að ég hafi spillt góðum málstað
með ástæðulausum gersökum, skil ég
ekki; hefði petta verið „prívat“-mál
(mitt eigið), gæti slíkt átt sér stað, en
138
ekki par málið varðar almenning. J>að
er’pví ég sjálfr, sem hlýt að fá
óvild fyrir gersakir pessar, en ekki
málefnið (bindindismálið).
Ritað í apríl 1879.
Sami alpýðumaðr.
LEIÐRÉTTING: 42. dlk. 10. 1. a. n.
„bindíndisfélagið" les: „bindindismálið"
Auglýsingar.
— Auglýsinga-verð (hvert letr sem er):
heill dálkr kostar 5 Kr.\ hver 1 [mml. af
lengd dálks: 50 Au. Minst auglýsing: 25Am.
Yorfundr í hreppsnefnd
Reybarfjarðar verbr haldinn á
Eskifir&i mánudaginn 12. maí um
hádegi. |>ar verðr niðr jafnað
aukaútsvari næsta árs o. s. fry.
Meðal annars verör f>á og
gjörð ráðstöfun til a& fá teknar
lögtaki ógoldnar tekjur hreppn-
um svo sem útsvör, vegabótagjald
frá li&nu ári og í fyrra hjá þeim,
sem eigi verða búnir a& grei&a
það, og ver&r enginil frestl* lengr
gefinn me& slíkar greiðslur þoim,
sem eigi hafa borgað e&a samið
við nefndina fyrir þanri dag.
Jón Ólafsson, oddviti.
|>ann 24. p. m. tapaði ég undir-
skrifaðr (á verzlunarstaðnum Eskifirði
á leiðinni frá framkaupstaðnum par,
og út að ytri ,,dokkarhnaus“) buddu
með enskum gullpening, hérumbil 9 Kr.
virði, 7 Kr. í silfri og nokkrum Au. í.
Sá, sem finnr buddu pessa eða getr
gefið upplýsingu par að lútandi, er
heðinn góðfúslega að skila henni til
undirskrifaðs eiganda mót sanngjörn-
um fundarlaunum, eða láta hann vita.
Staddr á Eskifirði, þann 25. apríl 1879.
Ármann Hermannsson
1 Kr.] frá Barðsnesi í Norðfirði.
Wolff & Co.]
Frímerlii veröa kcypt.
Alls konar (brúkuð) íslenzk frímerki kaupi
ég við hæsta veröi. F. IvOlllci’.
Absalonsgade, Kjpbenhavn.
— F u n d i z t hefir vasa-hnífr enskr hér
kaupstaðnum. Sá, sem lýst getr og heigað
sér, má vitja hans á skrifstofu „Skuldar'1.
Sigrhjörn Ásbjörnsson hóndi á
Hvammsgerði í Yopnafirði selr liér
eftir nætrgisting og annan greiða og
gestheina, sem hann lætr úti, an pess
pó að skuldbinda sig til, aðhafajafn-
an til alt pað. er ferðafólk kann að
óska eða parfnast. [Borg.
Ritstj. getrávísað góðum sjómanni árs-
vist, einnig einni vinnukonu eða tveimr.
Næsta blað kemr út í næstu viku.
Eigandi og ritstjóri: JÓll ÓlllfSSOIl*
Prentsmiðja „Skuldar". Th. CleroenUen-