Fróði - 10.03.1884, Blaðsíða 4

Fróði - 10.03.1884, Blaðsíða 4
126. bl. I B Ó Ð 1. 1884. 70 bjálp, en svo vildi vel til, að pað varð í náttmyrkrinu á vegi íyrir peim mönn- um, sem paðan komu til að slökkva eld- inn, annars befði pað að líkindum ekki náð húsum. Framfaralítið er bjer um pessar mundir. þó tel jeg pað til framfara, að bjer i Breiðdal var í sumar byggt við Selnesvoginn timburhús, sem ætlað er til pess að leggja í vörur og geyma pær í meðan verið er að ná peim heim, pegar Gránufjelagsskipið kemur hjer á vorin, svo það purfi sem minnst að standa við, par pað hefir jafnframt bæði Djúpa- vog og Hornafjarðarós í takinu og kem- ur pví aldrei hingað aptur til að taka móti vörum fyrri enn á túnaslætti, sem mönnum kemur ekki vel. Gránufjelagið leggur til efnið í húsið, en sveitarmenn verkið. Hús petta má verða til margs hagræðis fyrir sveitina. — Annað timb- urhús hafa og sveitarmenn hjer, sem myndað hafa fiskifjelag, látið byggja í Stöðvarfirði í haust, og á pað að vera fiskihús. Útmannasveit (í Fljótsdalsh.) l.febr. Hinn 21. f. m. eptir miðjan dag, gekk hjer snögglega í kafaldsbyl með ofsa hvassviðri og snjókomu, pað var eitthvert snarpasta veður, sem menn hjer pykjast muna eptír. Á einstöku bæjum náðist sumt af fjenu ekki í hús um kvöldið, en pó hefir ekki frjetzt að mikl- ir skaðar hafi orðið, pví heldur slotaði veðrið um tíma eptir að leið fram á vökuna, og daginn eptir var aptur bjart- viðri. í pessum byl varð kvennmaður úti á fjalli rnilli Borgarfjarðar og hjer- aðsins. Maður úr Seyðisfirði hafði líka lagt til Yestdalsheiðar sama dag og hefir ekki spurzt til hans enn pá, svo talið er víst, að hann muni hafa orðið úti. — 23. gekk aptur í byl pegar nokkuð var liðið á daginn. J>ann dag voru 7 menn með hesta á ferð ytír Fjarðarheiði, og lágu peir úti um nóttina eptir. Einn peirra dó af kulda og preytu um nóttina, en hinir komust Hestir lítt skemmdir til byggða, par skildi einn við pá og vildi halda á annan bæ enn hinir, og til hans hefir ekki spurzt síðan. Ekki er ólík- legt að víðar hafi orðið mannskaðar pó ekki hafi enn spurzt til. Síðan gekk í petta bras, hetir optast verið snjóhreyta með töluverðu frosti, mest 18° B. — Hjer á Útmannasveit eru pví flestir gripir komnir á hús og gjöf, en pó er sauðum víðast hvar beitt enn pá, pegar ekki eru pví meiri grimmdir. Eáir eru lærisveinar á búnaðarskóla okkar Austfirðinga í vetur að eins einir 3. jpað er nú eins og pessi blessaður búnaðarskóla móður sje að mestu rokinn *f bændum, síðan að skólarnir komust upp, og menn finni sjer allt til að setja út á skipulag skólanna til pess að látu pað heita svo, að peir myndu hafa verið sóttir betur, ef pað hefði verið eitthvað öðiuvísi. Vonandaer nú samt, að eitt- 71 hvað rætist úr pessu pegar fram í sækir, og bændur og bændaeíni sjái, hvílík uauð- syn pað er að mennta sig sem bezt, einmitt til peirrar stöðu, sem á að vera aðal máttarstólpi landsins. Úað var nýlega ungur stúdent við háskólann. Systir hans heiinsótti hann einu sinni, þvf hún haíði gainan af að sjá hýbýli haus. Meðan systkwiin sátu og voru að spjalla er barið að dyrum. Stúdentinn hjelt að þar væri einhver af kunningjum sínum, og var hræddur um, að hann mundi endalaust hafa það til að erta sig upp, ef hann sæi nú unga stúlku iuni hjá sjer. liann segir henni því að standa meðan aðkoinu- maður tefði, bak við loitjald, sein var inni í sveínherberginu, og lýkur svo upp hurðinni. Jþar viö dyrnar stendur þá aldraöur og velbúinn inaður, sem stúdentinii hafði aldrei sjeð. „Jeg ætla að biðja yður að íyrir- gefa mjer“, mælti komumaður. „Jeg er á íerð, og lá leið míu um í þess- um stað, en jeg hefi eigi komiö hjer síðan jeg var við háskólann, þó larigt sje síðan. í*á bjó jeg einmitt í þess- uin herbergjum, og nú laugaði mig til aö sjá þau aptur. Jeg vona jeg geri yður ekki inikil óþægindi ineð þessu“. sNei, alls ekki“, sagði stúdentiuu, „gerið þjer svo vel að koma inu“. „Jeg þakka yður. — Já, já, hjer eru þá allir hlutir eininitt eiris og forð- um. Sami gamli sofinn, sama gamla gólfábreiðan. Allt er hreint eins“. Nú gengur komumaður inu í sveín- herbergiö. „Stendur þá ekki sama rúmstæðið hjerna enn þá og saini þvotta- skápurinn. Ekki veit jeg hvort þetta er saina íortjaldið, en nærri því liggui injer við aö halda þaö“. Haun lypttr hugsandi fortjaldinu dáiítið Irá og sjer ungfrúna blóðrjóða. „Já, já. — Allt er það eins og á inínum yngri árum“. „Jeg fullvissa yöur, herra minn“, segir stúdentiun, „að þetta er systir míu, sem kom að heimsækja mig“. Hinn gamli hló, kinkaði kolli, drap titlinga með augunum og mælti: „Einmitt sama gamla afsokunin, eins og hjá mjer á ungdómsáruin mínuin“. Auglýsingar. — Jeg undirskrifaður hefi ásett mjer að láta halda piljuskipinu „Ægir“ á porskveiðar á næstkomanda vori frá peim tíma að veðrátta leyfir eða vertíð byrjar hjer um bil 1. apríl og pangað tii 13 vikur af sumri. |>eir sem vilja ráða sig, sem háset- ar á tjeðu skipi, geta snúið sjer til mín hið allra fyrsta, eða til herra Sigurðar Sigurðssonar (Húnvetnings) á Akureyri, sem einnig getur samið við pá og gefið nægilegar upplýsingar um með hvaða kjörum menn verða ráðnir. Oddeyri 12. febr. 1884. J. V H'ivsteen i2 Eins og að undanförnu hef jeg löglegt umboð frá útflutningsstjóra Allanlínunnar herra Sigfúsi Eymunds- syni að innskrifa menn til Vesturheims- fara, og hefir enginn annar enn jeg, en sein komið er, lögheimilt til þess í Eyjafjarðar- og Bingeyjarsýslum. Og engki önnur útflutnigslína hefir hjer enn fullnægt ákvörðun laganna í því efni. Akureyri 6. marz 1884. Frb. Síeinsson, Einn hrossamarkaðsdaginn á næst- liðnu suinri tapaðist reiðbeizli vestan við Gránubúð á Oddeyri, það var ineð litlum koparklómstöngum ogkaðaltaum- um, kúluna vantaði á aðra stöngina. Einnig tapaðist sama dag hvítur hnakk- poki með taumbandsbeizli, hálsneti jjólubláu íslenzku, stokkur með grænsápu og flösku tapaðist á leið frá Krossanesi út að Möðruvöllum. Hver sem hefir fundið þetta er beðinn að skila því móti fundarlauuum að Vögl- um á þelamörk. Vöglum 12. janúar 1884. B. Arngrímsson. Á næstliönu hausti var vinnu- manni mínuin dregið lamb, með hans fjármarki: Stúfrifað biti fr. hægra, stýfður helmingur apt. biti fr. vinstra. En þar eð hann á ekki þetta lamb, getur rjettur eigandi vitjað lambsins eða andviröis þess til mfn undirskrif- aðs, að frá dregnum öllum kostnaði til næstu fardaga, um leið og hann saimar eignarrjett sinn, og semur við inig um markiö. Samkomiigerði 20. febr. 1884. Vigfús Gíslason. Á næstliðnu hausti var mjer dreg- in hvitur hrútur veturgamall með mfnu fjármarki, sýlt fjöður fr. biti apt« h, sneitt aptan fjiiður fr. vinstra, sá sem sannar kind þessa sína eign má vitja andvirðis til inín og semja viö mig framvegis um markið og borga aug- lýsing þessa. Garðsvík á Svalbarðsstr. 24. jan. 1884. Sigurður Jónsson, Oskilakind seld í HeJgastaöa- hrepp haustið 1883 merkt: hálftaf aptan hægra, stýft biti aptan vinstra. Rjettur eigandi getur vitjað andviröis til Pjeturs Pjeturssonar á Stórulaugum. Fjármark Páls Stefánssonar að þverá f Laxárd f Fingeyjarsýslu er ; Miðhlutað í heilt hægra, sneitt framan vinstra. brennimark j Brennimark Jóns Jónssonar sama- stað er. |4, K PÓSTKOMUR: Pósturínn frá Grímsstöðum, kom 15. f. m., degi síðar enn áætlað var. Pósturinn frá Stað, kom 22. f. m., 6 dögum síðar enn áætlað var. Útgt-faadi og prentari : björa Jónssou,

x

Fróði

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fróði
https://timarit.is/publication/115

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.