Suðri - 03.02.1883, Blaðsíða 3

11
pi'ófað or síðast frettist. Hann liefir
ált misjafnri æli að fagna. Ætt á
hann eina ina göfugustu á Rússlandi,
og varð því ungur «kammerlierra» hjá
móður Alexanders III. Rússakoisara;
svo kynntist hann níhilistum og fellst
á skoðanir þeirra og þoldi þá ckki
lengur mátið við hirðina, cn fékk lausn
og ferðaðist um Siboríu og Kína, til
að afla sér sannrar þekkingar á högum
Rússaveldis og Austurlandabúa. Rptir
það forðaðist hann um þvera og endi-
langa Evrópu til að fullkomna mennt-
un sína í allar stefnur. þegar hann
þóttist svo búinn til lífsstarfs síns,
scm framast or unnt, fór hann heirn
til Rússlands og gcrðist þogar forkólf-
oi' byltingamanna. Eór haim huldu
höfði um Rússland, ncfndist Barodin
og bélt frelsis-fyrirlostra fyrir alþýðu
manua og verkmönnum. Svo var
hann tekinn fastur og dæmdur til æfi-
langs fangelsis, en keisarinn broytti
þeim dómi af náð sinni í æfilanga
Síberíuvist. Hvernig hann komst
þaðan, er flestum enn ókunnugt. Eptir
það hafðist hann við langa hríð í Ge-
nofu á Svisslandi og vann fyrir sér,
með því aö kenna stærðafræði og ýms
tungumál. En mestum tíma síuum
þar varði hann til þoss, að koma
föstu skipulagi á byltingamenn í
ltússlandi. Frá Svisslandi var hann
rekinn af ótta fyrir ltússum. Síðan
var hann í Lyon tii þess hann var
tekinn fastur; þótti Frakkastjórn hann
helzt til hættulegur, enda ljúka allir
upp einum munni um það, að hann
sé allra manna bezt menntaður, manna
mælskastur og ílestum fremur sú list
lagin, að telja monn á mál sitt.
1 desembermánuði óx áin Signa, er
I’arís stendur við, svo mjög, að ncðri
hlutar margra húsa stóðu fullir af
vatni; þar á meðal voru verksmiðjur
rnargar og varð sökum þess verkhvíld
þar langa hríð, en við það urðu um
10 þúsundir vcrkmanna atvinnulausir.
Fjölda margir bæjarbúar urðu til þess
að skjóta fé saman eptir áskorunum
og forgöngum ritstjóra og blaöamanna.
Varð það stórfé, er saman kom.
Á Egyjptalandi er nú loksins bú-
ið að dæma Arabi og félaga hans.
Eins og öllum mun kunnugt, var
Arabi foringi landa sinna mót Eng-
lendingum og Egyptajarli í sumar.
Nú var hann dæmdur til dauða fyrir
þær sakir, að hann vildi frelsa land
sitt frá yfirráðum útlendinga. • Jarl
þorði þó eigi annað, en að brcyta dómi
þcim í æfilanga útlcgð.
(Aðsont).
Kalli úr brjefi úr Borgarijarðar-
sýslu 12. jan. 1883.
I’egar eg í 32. blaði «ísafoldar» f.
á. las grein frá iðnaðarmannafélaginu
í Reykjavík, um að halda almenna sýn-
ingu á næstkomanda sumri, þá datt
mér í hug, að í fyrra vor hafði ein-
hver ferðamaður sagt mér, að seinast-
liðinn vetur hefðu nokkrir menn á
Akranesi tckið sig saman, og haldið
uokkurs konar samkomur á hverju
sunnudagskveldi í þinghúsi hreppsins í
þeim tilgangi, að temja sér að ræða og
rita um alþjóðleg mál. þegar eg frétti
þetta um samkomuruar, varð eg glað-
ur við og hugði, að hér mundi gott af
leiða, einkum með félagsskap og sam-
tök, og svo gæfist mönnum því betur
kostur á, að kynnast betur hverjir öðr-
um, en ella væri unnt. Mér dalt jafn-
vel í hug, aðáþann hátt kynni mennt-
un og menningarfýsi margra mauna
að koma í ljós, sem ef til vill annars
hefði verið huliu um aldur og æfi.
Mér þótti síðar sem hugsun mín hefði
farið í rétta stefnu, þegar eg frétti, að
frá þossu sama fölagi, sem mun kalla
sig œjingafélay, hefði verið rituð á-
skorun til sýslunefndarinnar í Borg-
arfjarðarsýslu um að stofna gripa- og
hlutasijningu í sýslunni. pessi upp-
ástunga félagsins féll mér vel í geð,
því síðan Norðlendingar héldu sýning-
aruar fyrir norðan, lief eg opt óskað,
að slíkur félagsskapur til framfara ætti
sér stað hjá oss Sunnlendingum. l>ar
eð eg nú bar gott traust til margra
sýslunefndarmannanna, þótti mér, sem
þetta mál væri þegar komið í gotthorf,
og sýsluuefndin mundi nú starfa að
þessu, enda frétti eg síðar, að mál
þetta het'ði verið tekið til umræðu á
sýslufundi og rnargir af fundarmönn-
um tokið því vel, en hvað ályktað hef-
ir verið á þeim fundi, er mér ókunn-
ugt, en svo mikið er víst, að ekki
helir síðan, nú í nærri því lioilt ár,
heyrt stunu eða hósta til sýsluuefudar-
innar í þá átt, að undirbúa eða fram-
kvæma sýninguna. Rannig var von
mín að nokkru leyti farin að dofna.
Eu nú þegar iðnaðarmannafélagið rit-
ar áskorun til allra landa vorra, að
styrkja til almcnnrar sýningar, þá er
og ekki alvcg úrkula vonar um, að
sýslunefnd vor Borgfirðinga losi svefn-
inn, eða sem monn segja rumski, er
hún heyrir ina vekjandi rödd í «ísa-
fold», og þreifi í svefnrofunum upp á
hylluua og finni þar í blaðasafni síuu
tvær áskorauir, er báðar munu að þessu
lúta, því önnur áskorun sama efnis
mun hafa komið fyrir nokkrum árum
frá búnaðarfélagi Suðuramtsins. Svo
vona eg til, að nefndin þurki stýr-
urnar úr augum sér, dusti rykið af
blöðunum, lesi þau og taki þau lil
greina, hvetji síðan almenning til þessa
nytsama fyrirtækis og skoði ekki lengi
huga sinn um, að styrkja þetta fyrir-
tæki iðnaðarmanna í Reykjavík, of
annaðhvort þætti óhagkvæmara eða
ofvaxið sýslubúum, að halda sýning-
una í Borgarfjarðarsýslu. Segi eg þetta
vegna þess, að allstaðar eru sýningar
viðurkenndar sem framfaravogur, bæði
í verklegu og vísindalogu tilliti, og ættu
því sera fiestir íslendingar að gefa
þessu gaum eptir efnum og ásigkomu-
lagi.
1 ii n 1 e n d a r f r é 11 i r.
I. Að norðan og austan.
Norðanpóstur kom hér 29. þ. m.
Með honum og útróðrarmönnum að
norðau fengum vér bréf þau og fréttir,
er nú skal greina:
Ur Húnavatnssýslu, bréf dags. 10.
janúar: í vetur hefir heilsufar manna
verið gott og veðrátta mjög hagstæð,
þó hret kæmi um jólin, enda kemur
það sér vel, því heyforði manna er
bæði .lítiil og stórskemmdur og ásetn-
ing hjá allllestum mjög á vogun; hef-
ur samt fénaði verið fækkað mjög,
einkum lömbum; er það mjög víða, að
engin lömb eru sett á, en örfá, þar
sem þau eru.
Svíndælingar eru hér langbezt
staddir, bæði hafa þeir ilest fé og eru
hey byrgastir. Af því tíðin hefur verið
svo góð, er mjög lítið gengið upp af
heyjum og má heita, að byrjað væri
að gefa fullorðnu fé um jól.
Fiskialli var óvenjulega mikill við
Húnafióa í haust. Allmikið kom hing-
að til sýslunnar af gjalakorni. A
Skagaströnd komu 650 tunnur frá
Danmörku, ou á Borðeyri 800 tunnur
frá Englaudi, og var sýslunefndinni
falið á hendur, að skipta gjöfum þess-
um milli hreppanna. En þrátt fyrir
góðu tíðina og korngjafirnar, er það
mjög tvísýnt, livort menu geta haldið
þessum fáu skepnum, ef hart verður
seiuui hluta vetrar.
Bréf úr Vatnsdal 14. janúar: Lm
jólin kom harður kaíli, en síðau um
þrettánda hefir verið bezta tíð, þýða
og stillur á hverjum degi, og lítur út
fyrir að brátt verði öríst. — Séra Jón
Kristjánsson á Breiðabólsstað hefir
sagt af sér. — Sýslunofndin í Húna-
vatnssýslu hefir keypt timburhús á
Ytri-Ey fyrir kvennaskólahÚ3. í kaup-
inu eru 2 pakkhús, tún sem fóðrar 1
kú og skipsuppsátur.
Ur Skagafjarðarsýslu, bréf dags. 9.
janúar: Allt fram að jólum var hér
tíðin góð og gekk því lítið upp af
heyjum. En á aðfangadag jóla breytt-
ist veður algerlega, og á annan í jól-
um var 12 stiga frost á Reaumur. Á
gamlaársdag gerði blota og varð þá
næstum jarðlaust. Fénaði var hér í
sýslu almennt fækkað mjög í haust og
þó var ásetning bænda í djarfasta lagi,
svo allt útlit er fyrir, að afkoman
verði in versta, ef vorhart verður.
Hey manna eru venju fremur illa
verkuð og víða lítt nýt til fóðurs.
Fiskiafii var hér góður í haust, hæstir
hlutir 1000—1200.
Ur Eýjafjarðarsýslu, bréf dags. 7.
janúar: Haustið mjög gott og tíð
fram að jólaföstu; breyttist þá nokkuð
tíð, snjóaði töluvert og gerði áfreða
mikla, svo að jarðskarpt varð. Heilsu-
far manna hvergi nærri gott, hefir