Suðri - 09.11.1886, Blaðsíða 2

114
„Falsum“.
|>að var haldiun safnaðarfundur
héma í Reykjavík á dögunum, eins
og nákvæmar mun verða frá skfrt hér
í blaðinu síðar. Fundurinn var all-
fjölmennur; sóttu liann töluvert á 2.
hundrað manns.
Menn skyldu nú ætla, að það væri
hæði hægt að herma rétt frá fundi,
sem svo margir eru til frásagnar um,
og eins hitt, að fæstir væru svo djarfir
að hera hreina og beina lygaskýrslu
á borð fyrir almenning um slíkan
fund ?
En svo varð þó.
]>etta hefðarblað, sem nefnist »Ejall-
konans, kom með skýrslu um fund-
inn, þar sem svo að segja állt var
ranghermt, nema einungis úrslit mál-
anna. Menn eru þar látnir halda
langar hrókaræður, sem þeir töluðu
ekki orð af, en öllu því sleppt, sem
þeir sögðu o. s. frv. Eini maðurinn,
sem ekkert erfært á verra veg fyrir, er
Jón Ólafsson alþm. Hjá honum eru
ræðurnar ekki breyttar að öðru en þvi,
að nýjum ástæðum er skotið inn í
ræður hans, sem hann ekki kom með
á fundinum.
Yér skulum geta þess, að þó »Jón»
standi undir þessu fundarskýrslugreyi,
þá dettur oss ekki í hug, að það sé
Jón Ólafsson alþingismaður. Hann
mun allt of alvarlegur maður til þess,
og virða meir stöðu sína en svo, að
hann fari að falsa fundarskýrslu frá
opinberum fundi að gamni sínu.
Annars fýsir oss ekkert til þess að
grennslast eptir, hvaða »Jón» það er,
sem er svo lítillátur að fara í laumu-
spil við »Ejallkonuna».
En hvað hugsar ritstjóri »Fjallkon-
unnar», ef sú persóna annars hefur
fyrir því að hugsa? Blygðast hann
hann sín ekki blaðsins vegna? Hér
er svo sem ekki að hugsa til að geta
talið öllum lesendum blaðsins trú um,
að nokkurn veginn sé rétt frá sagt.
Allir þeir lesendur blaðsins, sem á
fundinum voru og langtum fieiri, sem
þaðan hafa frétt, vita, að allt er til-
búningur og umsnúningur.
Og þetta blað þykist sérstaklega vera
menntunarblað alþýðunnar.
Skárri er það nú menntunin!
Hér skipta menn sér reyndar aldrei
af, hvað »Ejallkonan» segir. Hvað
sem stendur í því blaði, gera menn
ekki annað en yppta öxlum eða segja:
»fað er bara »Fjallkonan» 1 þessum
vanalega tón, þegar talað er um það
blað.
En þessi þegjandi fyrirlitning er
ekki rétt. ]>að á aldrei að láta neina
lýgi komast á lopt og útbreiðast nema
þó að minnsta kosti að mótmæla
henni.
Og það er annað atriði enn alvar-
legra, sem ástæða væri til, að tala
einhverntíma við »Fjallkonuna« um.
]>að eru þessar þingmannalýsingar, sem
þar hafa verið að koma í fyrra og í
ár. ]>að er leitun á öllu lélegra af
því tagi, að því er sannleikann snert-
ir. Ekki svo að skilja, að mönnum
sje eiginlega skipt í tvo pólitiska
flokka, og annar svo skammaður og
hinum hælt. Onei, það er eklti einu sinni
ætíð pólitiskur flokkslitur á þeim, sem
»Fjallkonan» veiðir upp úr litunarpott-
inum sínum.
pingmannaskammir »Ejallkonunnar»
er opt og tíðum ekki nema handa-
hófsskammir, sam ékki eiga við rök að
styðjast og þingmannalof »Ejallkon-
unnar» er opt og tíðum ekki nema
handahófslof, sem ekki er á rökum
byggt.
En í þetta sinn skulum vér ekki
fara neitt lengra út 1 þingmannalýs-
ingar »Fjallkonunnar», eða ástæður
hennar fyrir álitinu á einstökum þiug-
mönnum; þær sýna sig líka bezt sjálf-
ar hverjum þeim, sem til þekkir og
vit hefur á.
Stundum er nærri því eins og »Fjall-
konan» hafi í svo mörg horn að líta,
eða svo mörgum »guðum» að þjóna,
að hún komizt í vanda. En allt af
kemst hún út úr því öllu saman upp
á sinn máta. Hún er heimspekingur
»Fjallkonan», þó menn brosi aðhenni
á milli. Hún hefur valið sér lífs-
reglu, og lífsreglan er þetta spak-
mæli:
»Mér er sama í hvorri Keflavíkinni
jeg ræ».
Eitstj.
Enn nm nýjn sálmabókina.
Umræðurnar á safnaðarfundinum
hér í Eeykjavík um nýju sálmabókina
urðu allheitar. Fyrir bókinni töluðu
dómkirkjupresturinn, Dr. Jón ]>or-
kelsson rektor, lektor síra Helgi Hálf-
dánarson, Docent ]>órhallur Bjarnar-
son, Jón Ólafsson, séra Stefán Thór-
arensen og Sigmundur Guðmundsson
prentari. En á móti mæltu þeir amt-
maður E. Th. Jónassen, Halldór Kr.
Friðriksson, Jón Jensson landritari og
Gestur Pálsson.
]>eir, sem með bókinni mæltu,
töldu henni það til gildis, að hún
bæri langt af hinni eldri, án þess þó
að taka fram sérstaklega að hverju
leyti, nema hvað Dr. Jón ]>orkelsson
benti á að kveðandin í þeirri nýju
væri rétt en aptur á móti fjarskalega
hneyxlanleg í þeirri eldri. Verðið
þótti meðmælendum bókarinnar ekki
of hátt sett.
Mótmælendur tóku það aptur á
móti fram, að verðið á bókinni væri í
svo hátt sett, að það væri nær því
frágangssök fyrir almenning að eign-
ast hana, enda væri þessi íslenzka
sálmabók dýrasta sálmabókin á Uorð-
urlöndum1 og að líkindum í Evrópu,
að þessi nýja sálmabók væri enn svo
litt kunn söfnuðinum liér í Rvík,
þótt búið væri að selja hér í bænum
ein hundrað exemplör af bókinni, að
söfnuðurinn í heild sinni væri alls
enga vissu búinn að fá fyrir, að hin
nýja væri betri en sú gamla, og að
atkvæðagreiðsla þar um þess vegna
gæti ekki stuðst við þá sannfæringu,
sem slík atkvæðagreiðsla ætti að hvíla
á, og að endingu var það tekið fram,
að þessi nýja salmabok hlyti að verða
ódýrari rneð tímanum, ef menn þrauk-
að við með að kaupa hana. Enn var
líka tekið frarn, að réttast væri, að
landssjóður keypti bókina til þess að
landsstjórnin gæti haft hönd í bagga
með verðinu.
]>etta er nú í fám orðum það
helzta, sem frarn var tekið á fundin-
um, nema hvað einn meðmælandi tók
það fram, að nýja sálmabókin yrði
sjálfsagt innleidd áður langt um liði,
og þess vegna væri það sparnaður
fyrir menn, að kaupa heldur strax þá
nýju en þá gömlu. Eptir sömu reglu
ætti sá, sem býr 1 fornu húsi, að rífa
það sem fyrst og byggja sér nýtt
í sparnaðarskyni, og sá sern ber slitin
föt, ætti að fleygja þeim sem fyrst og
kaupa sér ný, sömuleiðis í sparnaðar-
skyni!
Og enn er eitt atriði, sem kom fyr-
ir á þessum safnaðarfundi og sem þarf
að verða sem flestum kunnugt um
allt land. Sigfús Eymundsson, kostn-
aðarmaðurinn, lýsti ylir því að sálma-
hókin í'engist keypt hjá sér í niate-
ríu fyrir tvær krónur. ]>að hafði
víst áður verið flestum ókunnugt, að
bókin fengist í materíu og einn sann-
orður fundarmaður tók það fram, að
hann hefði beðið Sigfús sjálfan uin
bókina í materíu, en hann hefði neit-
að sjer um það. En hér eptir getiU’
Sigfús engum neitað um bókina í
materíu fyrir tvær krónur samkvænfl
sinni eigin yíirlýsingu.
Endirinn á þessu máli á safnaðai'-
fundinum varð sá, að fellt var að
upp taka hina nýju sálmabók við messa
1 dómkirkjunni.
]>etta eru nú aðalatriðin 1 sálma*
bókarmálinu á safnaðarfundinum 1
Reykjavík og þar við skulum ft>r
1) ]>að eru auðvitað bæði í Danmörku
og annarstaðar erlendis svo stor*
kostlega skrautbundnar sálmabækur tm
að þær verða enn dýrari en þær bj'
leuzku, en slíkar sálmabækur þuíí
engir að kaupa nema þeir, sem eíD
hafa til þess.