Leifur - 29.05.1885, Blaðsíða 1

LEIFUR.
3. ár.
Winnipeg:, Manitoba, 29. inai 1885.
Nr. 2.
Vikublndið „L E I^F U Rlt kemur út á hverjum fisludegi
ai3 forfallalnuBU. Argftngurinn kostar $2.00 í Ameríku,
ei> 8 krdnur í Nordurálfu. SOlulnun einn áttundi. Uppsögn
á bladinu gildir eltki, nema med 4 mánada fyrirvarft.
(íSannleikurinn er sagna beztur.”
Eins og pegar mun kunuugt kefir verið
allmikið um áhuga manna viðvíkjaudi safnað-
ar« og kirkjumálum hjer í vetur hjá oss ís-
le'ndingum i Pemhina Co, og viðar. pess hefir
einnig verið getið, að vjer hefðum fyrir klerk,
sjera H. B. Thorgrimsen, og mega pví mnrgir
halda, að vjer sjeum ekki á flæðiskeri staddir
með sllkann andlegan leiðtoga, par sem sjera
H, er, pvi ekki eru tslendiugar svo margir
hjer enn. að einn klerkur ætti ekki að duga ti^
að gjöra prestsverk fyrir oss alla. Jafnvel pó all-
ir sje ekki i einurn og sama söfuuði, pá eru
flestir ísleudingar á sama svæði, og ekki nein of
ætlun fyrir eiun drifinu og duglegajm prest að
pjÖua peim öllunr, ef ekki stæði anuað 1 vegi.
En pað virðist sto sem petta sje allt annað, pvi
presturinn er nú ekki ætlð taglinu tækur, eink-
unl pegar að leitað er til haus af peim, sem
tkki hafa gengið uppi penuan pollizka Synodú-
söfnuð hans, pvf nreiniugin er: að peir cru af
lionum allir álituir að vera trúleysingjar, sem
ekki tilheyra söfuuði haus. og sem ekki uudan-
teknmgarlaust, geta fallist á skoöanir hans og
ályktanir, viövikjandi kiikju og safnaðamálurn.
það hiætti margir hugsa, að jeg væri að
fqra með allmikla fjærstæðu, pegar jeg tek
svona til orða, en pað skal jeg sýna fram á. að
ekki er. pví síðan petta merkilega Synodu-
íjelag konist fyrst inn meðal íslendinga í Vest-
urheimi, hafa gengið sífeldar óeirðir, sundu -
iyndi Og flokkadráttur manna á meðai og jafn
vel innbyrðis í Syuodusöfnuðinum sjalfum. En
J rátt fyrir prð, álita Synodu-menn — jeg meina
Uerkarnir—sig fyrir að vera hina beztu mcnn,
ogöllum f • uri að menntun, kristiiegri pe'tking
cg kurteisi; aðjeg ekki tali um bróðuikærleika
i g velvild til náungans, sem er svo mikill að
nanmast verður með orðum útmálað. Mjer virð
ist pvi tilhlýðilegt að geta eius atriðis, sem ný-
Jega hefir borið til, pe,su viövikjaudi, lesendum
og lcudu n til fróðleiks og skemmtunar, svo peir
sj«i pvi betúr hvað vel vjer erum settir hjc-r með
[ennan Synodi’.klerk, *
Svo stóð á, ekki alU fyrir löngu. að tveir
ungir menn hjer i nýlendunni vildu gipta sig,
uns Og lög gjöra ráð fyrir; annar peirra til-
heyrði hinum lsleir/.k-lúterska Park-iöfuuði, cn
hiuu var ekki i ueinmn söfnuði. þessum um-
getnu mönnuin kom saman um, aö framkvæma
petta i fjelagi, bæði pað sem áhrærði veizluni
og fl. En nú var eptir að fa prestinn til að
balda hjór.avigsluua, og sýndust par liæg lieirna
tol-iu, pvi S\nodu kleikuiinn sjera Hans, var
að eins i einnar milu fjarlægð, og ekki laugrar
jtundar verkað bregða sjer pangað. Hiun fyr
nefndi maður, sein var i Parkföfnuðiuum, tók
sigtil að riða á vaðið og senija við klerkiuu uiu
vig^na fyrir báða, eiun tiltekinn dag, og var
s m‘al peirra hjer um bil á pessa leiö:
Maðuriuu heilsar klerki mjög kurteislega, j
t, kur klerkur pvf vei, og blður l onmn sæti og
fer að spyija Iranu aliuæitra ti’inda, og leysli
íi.a’uriun úr öllum spurningum lians.
Klerkurinn: ]>etta er vissnlega góð
tíð og fagurt veður.
Máðurinu: fiJá, Haldið pjer að pjer
veiðið heima næsta viku?”
Klerk.: , Jeg er ekki alveg viss uiu
pað.”
M a ð,: (lÆtlið pjer að pjer verðið heima
miðvikudaginn i næstu viku?”
Klcrk.: (lJa, en hvað er um pað?”
M a ð.: tiMjer og öðrum manni til, hefir
komið til hugar að biðja yður um að gjöra dá
litið fyrir okkur,”
Klerk.: l;það muu vera að vigja ykk-
ur?”
M a ð.: ((Já.”
Klerk,: l(Eruð pjer í nokkrum söfn-
uði?”
M a ð.: (Já.”
K l e r k.: ((IIvaða söfuuði?”
Mað : ((Parksöfuuði binum lúterska.”
K l e r k.: ((Hefir ekki pesai Parksöfuuður
skrifað sjera Jóni Bjarnasyni og beðið liann að
gjöra embættisverk fyiir sig?”
iM a ð.: ((Jú, pað hygg jeg.”
Klerk,: ((því fáið pjer hanu ekki til
að gjóra petta fyrir ykkur?”
Mað.: ((Hann er nú heldur langt l burtu
til pess ,að hægt sje að ná til hans. Jeg ætla
samt að biðja yður að pviuga yður ekki til að
gjöra petta.”
K l e r k : ((Hvernig stendur á, að pjer
getið ekki verið l minum söfuuði? Er pað fyrir
kvennfrelsið eða annað meira?”
Mað.: ((Já, pað er kvennfreisið ásamt
öðru lleira í skoðmium yðar, sem jeg get ekki
fellt mig við.”
K l e r k : ((Getið pjer tiigreint eitthvað af
pvi?”
M að: ((það skal jeg reyna.”
Siðan tóku peir aö rannsaka Ritninguna,
og byrjuðu pvl náttúrlega á fyrstu bók Móses.
pir sem scgir frá skiipimarveikinu, syndafallinu,
Kain og fl.. og urðu pá ekki á eittsáttir, pvi
sitt leizt hvorum,
Mað : ((Hvort ætlið pjer að gjöta ].að
sem jeg bað yður um, eða ekki?”
Klerk.: Nei, en samt verð jeg a.ð biðja
yður, að taka pað ekki sem persónulega óvild.
til yðar, heldur er pað vegna pcss að pjer
standið i pessum söfnuði. sem pjer eruð i, og
sem hefir sýnt. mjer fyrirlytniug og tkki viljað
piggja mig fyrir prest sinn, sem jeg pó hefi svo
opt bcðið. og einnig að útvega peim annati
prest. Jeg ætla mjer pví alveg að hætta að
viuua nokkuö fyrir peunau söfnuð, nenm lif
liggi við,”
Að loknu pessu satntali, kvaddi maðurin i
klerkinn með tilhiýðilegri virðiguu, og bað hsnn
að fyrirgefa óneðið. (iþað var ckkert ónæði”,
maelti klerkur. og skeldi hurðiuni í iás.
Af þessu geta menn ráðið, livað sjera 11.
er satingjarn, pegai leitað er til huis af þeitn,
s.un ckki eru af búsmala Synodunnar, það
d igar ekkert að tah skynsamlega, jafnvel ber-
höfðaður og bljúgur i anda. Menn nljóta að
yiðurkeuna pað fyrir sóma siun, að ganga 1 Syn-
odu-söfuuðinu og halda ekki of mikið með
kvenufrelsinu, ef vei á að fara, og allra si/,t að
ve a um of frjálslyudur i skoðunuui slnuin, viö
tlkjaudi kiikjumilum og safnaða.
það er aimars áuægjulegt, að hafa slikauu
i klerk, sem c kki gelur eða vill gjöra svoua litið
fyrir meiiu. þegar alls engar kringunstæður
liauila. Mjer virðist að hjer eigi ekki illa við
hið fornkveðna, (.Befra cr autt rúin ei.n ilU
skipað”. /áðhafasvoa eintrjáningslegann klerk
erallt annað e rn heppinn og hagfeldur vegur.
til samlyndis og sameiniugsr 1 safnaðar og kirkju
málum á meðal vor íslendinga i Vesturheimi.
Kjæru landar! þetta er nú ekki nem i
UUð af uiiklu. seui matti tilfæra, viðvikadi
pessu Synodu-kiikjuijelagi og eiindiekuni
pess. Hver sem les Norska blaðið(. Norden”
1 Amirlku og fleiri blöð. hlýtur að geta feng-
ið greinilega þekkingu og hugmynd um, hvi-
líkt trúarbragðastríð, og sífeldar prætur, um
rjettan skilning á aðal atriðinum vors ki isti -
lega trúarlærdóms, eru, og hafi verið inubyrðis
í binu(( Synodiska kirkjufjelagi”, um nokkur
undau farin ár, einkum á rniHi klerkauna sjálfra
og gufræðingaun. sein ætíð pykjast einir bafa
lykil vi/kunnar, pegar um útskýring á lærdóin-
um Rituingarinnar er að ræða;
Menn ættu að veita pvt alvarlegt atbygli,
hvaö af pvi kanu að geta ieitt 1 trúarbragðalegum
skiluingi, að ganga nú eius og blindir inu í
þetta Synodu fjelag, og hugsa ekki uin bve at-
hugaverðar og sorglegar afleiðiugar. pað kaun
að geta haft yfir höfuð, fyrir hið atidlega og
llkamlega ástaud fsl. hjer i Vesturheimi,
Mouutain Pembina Co. í). mai 1885.
M, S, S.
þójegláti hiua framanrituðu grein birta<t
fyrir almennings sjóuum í Leifi, pá er pað ekki
af þeirri ástæðu að jeg sje henni samdóma eða
hatí pann tilgang að sverta persónu prestsins t
Dakota, heldur er pað orsökiu, að jeg hefi feng-
ið svo margar og sterkar áskoranir um að birta
hana (ritgjörðina), óg pað virðist að vera, að
höfundi hennar og fleirum, pyki pað svo brýn
uauðsyii að hún komist fyrir alineiiniug>--
sjónir. þar eð jeg liefi uú láfið eptir höfuúdi
greinarinnar að birta ritgjörð hans í blaðinu,
pá gjöri jeg prestinum vitanlegt, að hann lielir
fullkomið frelsi tll að bera hönd fyrir höfuð sjer
i Leifi, ef honuin finnst hann liafa orðið fyrir
óparfri áreitni eða ós in'iuni ábur^i, eða á
nokkurn bátt þykir sjer liafa verið gjört rangt
til af framanvitaðrar greiuar höfundi, e?a frjetta
riturnm Leifs þar syðia,
Af pvi jeg liafði ekki heyrt fara nema gott
oið af sjera Hans, allt til skamms tlnr>. að
ýinsir par syðra fóru að láta óánægju síua i ljósi
yfir störfum lians, pá kom mjer til liugar, að
hjer sje likt á komið og tlðast á' sjer stað,
nefuil., (.að sjaldan veldur tinn pá tveir deila,”
Voua jeg að lesendur Leifs leggi ekki of pung-
ann dórn á sjera Haus fyrir hið framan ritaða,
meðan ekki koma neinar varnir á hans hllð, ef
hann æskir eptir að fá að li ta málsfa'1. sinu i
Leifi; en ef hanu einhverra orsaka vegna peg-
ir petta allt fram af sjer, pc bý/.t jeg við að
hver dæmi um málið eptir siuui skoðun.
Ritsfj.
Jánibrautin austu*.
Kyri'ahafsbrautin fyrir norðan stórvötnin
samtengd! þessi fregn flaug uni allt Canadaríki
á mánud, 18. p. m. og pótti öllum mikilsverð
tlðindi. Hafði nagli sá, er samtengdi enda járn
anna, verið rekinu á máuudagsmorgumnn 1
birtiugu; blaut lieut Col. O.-wald, foiiugi Mou-
troal stórskytaflokksius, beiðuriuu af að liafa sleg
ið smiðsliöggið á brautina.
Er nú framkvæmdtir biun einlægi og ein-
beitti ásetuingur stjóruariuuar með að bygirja
óditna járnbraut vestur yfir hinn ógreiða íiræfa
klasa, sern liggur norður og vcstur af stór-
v 'tuu ium. Og nú, pegir brautiu er búin pá
k;mur engin r.idd ft-ain, sem segi petla veik
veraóparft Allir peir, sem til skamms tlma,
voru mótmæltir byggingu brautarinnar á pessu
svæði, eru nú búnir að viðurkenna nytsemi heuti-
ar, Riels-uppreistin varð til pess að opna
yugu pcirra te.n ucur vildú ckki sjá. hvcr.u