Austri - 29.02.1884, Síða 2

1. árg.]
M
vorri, Jónsbók, sumpart í nýrri
tilskipunum, konungsbréfum meb
meiru og er lworttveggja, að
löggjöf þessi, er varÖar almenn-
ing svo miklu, er oröin næsta ó-
samanhangandi, enda eru og i
henni margar ákvarðanir, sem
ekki eru úr lögum numdar, en
sem ekki lengur samsvara þörf-
um og ástandi þessara tíma, og
sumar hverjar breyttar við réttar-
venjuna14.
Upp úr þeim 2 frumvörpum,
er meiri og minni hluti nefndar
þessarar hafði sarnið,. bjó stjórnin
út frumvarp, að mestu leyti
sniðið eptir frumvarpi meiri hlut-
ans, til landbúnaðarlaga, og lagði
fyrir efri deild alþingis 1879,
eptir að J'ull 10 ár voru liðinfrá
því, að þingið beiddi um að nefnd-
in yrði skipuð.
Hiiigað til verður ekki annað
séð, en að í öll þessi 40 undir-
búningsár, hafi öllum, sem með
málið fóru, komið saman um, að
semja ný landbúnaðarlög í heilu
lagi; en þegar málið kom frá
nefnd þeirri, er efri deildinhafði
sett í það, eptir 5 vikna útivist,
6. ágúst 1879, þá kemur það úr
kafinu, að nefnd þessi hefir komizt
að spánnýrri niðurstöðu, sem
fáum mun áður hafa komið í hug,
nefnil. þeirri, að það sé svo mikl-
um erfiðleikum bundið, að semja
„ein lög, sem nái yfir öll þau
málefni, er varða landbúnaðinn o.
s. frv., að nefndin verði að ráða
þingdeildinni frá að taka frum-
varpið að svo stöddu tilumræðu
í heild sinni“; en þar á móti
gagöi hann þó: Segðu drengur frá villudýrs-
látunum í þér þaru.
En pilturinn hélt áfram og sagði:,Euþá
fór ég að sjá svarta mauninn“.
„Andskotann”? spurðu nú fangarnir, og
horfðu forvitnisfullir á sögumanninn.
„Sú saga gekk í þorpinu aðhannJóhann
gamli hefði nokkiutn sinnum séð neðan af
vikinni um sólsetursskeióið gráan mann uppi
á eiðinu. Eitt óveðurskvöld rak bátinn lians
tóman og á hvolíi, og sögðu menn að svarti
maðurinn hefði gjört það. Ég var ófvrirleit-
inn, þótti ill œfi mín og óttaöist ekkert. Tvisv-
arsinnum flúöi ég þegar svarti maðurinn kom,
en i þriðja sinni sat ég kyrr og beiö hans“.
,,Og hvað gjörði hann við þig þegar hann
náði þér ?”
„Hann lcyssti mig fyrst á ennið og tár-
feljdí; síðan horfði hann á mig og spurði:
„Beíirðu svikið inig og sagt frá því, sem þú
hefur séð?“ Vitið þér, hgrra íögmaöur,
hvernig hann var á svipinn þcgar hann sagði
þetta? Hann leit út eius og Saimavesi á
heiðríkri haustnótt jiegar myrkrið og stjörn-
urnar spegla .sjg í djúpinu; mér sýndist haun
'Ógurlegur en Jió góðmaunlegur”.
A U S T III.
65
áleifc nefndin vel til fallið, „að
þingdeildin tæki til meðferðar og
samþykkti frumvai'f) til laga um
viðskipti landsdrottins og leigu-
liða, bygging jarða og úttektir‘!,
og færir það til, að þetta sé „mest
áríðandi bálkinn (sic) í landbún-
aðarmálinu“.
þetta lagafrumvarp var sam-
þykkt aí efri deild, en þá er það
kom til neðri deildar, var svo mjög
liðið á þingtímann, að eigi var
hugsandi til þess, að gjörðar yrðu
nolckrar verulegar breytingar á
því, en liitt virðist neðri deildar-
mönnum eigi hafi komið til hugar,
að samþykkja það óbreytt. Yarð
þá málið eigi útrætt á því þingi.
Eptirmæli ársins 1S83.
1. J a n ú a r var norðanveður með
frosti, 2. og 3. sama en alveg jarð-
laust. 4. var snjódrífa og snéri sér
svo til suðausturs með sunnan rign-
ingu sem varaði pann 5. 6. var kom-
inn suðvestan pýðvindur með 4 gr. liita
á R. og eins pann 7. Lpp frá pví
var stöðug sunnan átt og gerði alautt
í byggð,en opt voru stórviðri, einkum
23. og 24.; pá daga var óttalegt sunn-
anveður, svo víða urðu skaðar á hús-
um og ýmsu. Stóðu „Baromet“ mjög
lágt, mjög mikil flóð, en pó stilt tíð
par tii 28., gerði pá grófan snjó,
sem varði út mánuðinn.
1. Febrúar var mesta snjó-
blað, en á kindilmessu var veðrið
gengið til norðanáttar með hægu frosti,
3. austan en stilt, 4. suðaustan, 5.
landsunnan með 6 gr. hita og mesta
„Virðing fyrir réttinum drengur; hvað
varðar oss um heiðstirndar nætur og stjiirnur
í saima-djúpinu; slík orð eiga hér eigi við”.
— „Eu þegar ég sagði honum, að ég þyrði
eigi að segja nokkrum manni frá þvi, að ég
liefði komið yfir á eiðið, livarf hinn ógurl.
svipur af honum. í þetta sinn vorum við
lengi saman, og upp frá þvi liittumst við dag-
lega. Eg sat upp á hólunum og liorfði yfir
vatuiö, og hanu sat rétt hjá mér og horfði
á mig; gleöin og tryggðin skein úr augum
hans eins og hundsaugunum. Stundum fékk
hann mér peninga og kenndi inér að taka
hest á nóttunum og ríða til þorpsins. paðau
kom ég' með ýmislegt handa mér og honum.
Svona leiö langt frain eptir sumrinu. Einu
morgun heyrði ég heimilisfólkið segja að
maður hefði sést við húsið um nóttina með
eld, en siökkt liann og flýtt sér burt, þegar
hundarnir hefðu fariö að gelta. Afi minn
var orðinn gamall og næstum sjónlaus, en nú
roiddist liann ákaflega ókunna manninum með
eldmn. Hann kallaði mig morðbrenuuþræls-
unga og sparkaði mér út úr húsinu til að
fara í yfirsetuna. í þetta sinn kom ég seint
yiir á eiðið, því að kalt var í vatninu, og
22
[nr. 6.
bö
hroða-veðri. 6. stillt með 3 gr. hita
en suðvestan-átt. hlánaði pá velpessa
daga, síðan sííeldir sunnanrosar allt
til pess 20., pá koin froststirðningur
og í 2 daga var vestanvindur hægur.
23. setti niður snjó, 24. livass norðan
stormur, 25. stillt með 5. gr. frosti og
fór að drífa, 26. suðvestanvindur, 27,
vestan, 28. stillt, en suðvestan-sleginn.
1. M a r z suðvestan-pýða með 9
gr. hita, 2.-3.hvass vindur suðvestan með
8 gr. hita, 4. og 5. norðvestan rok-
með 1 gr. frosti. Eptir pað var stillt
tíð með næturfrostum (5 til 6 gr) par
til pann 17.; pá gekk tíðin til norð-
austanáttar með snjókomur til 21.
gekk pá til vestan og norðvestan-
áttar, en pó stillt. 25. sem var páska-
dagur, gekk veðráttan til norðanáttar
með snjóhrið — 10 til 12 gr. frost —
sem varaði til 29., pá gerði óttalegt
austanveður með miklum sjógangi á
land.
1. Apríl var gott veður og skaf-
heiðríkt og gekk til sunnanáttí r. 2.
og 3. liroða sunnanveður með rigningu,
4. var suðvestan-vindur og stillt afog
til til pess 9., 10. norðaustlægur, 11.
og 12. vestan bliða með 9 gr. liita.
13. og 14. nofðaustan með snjóélum,
15. gerði kafaldssnjó mikinn, 16. norð-
anijúk, 17. gott veður, 18. snjóbleytu-
veður, 19. og 20. sunnanhláka, 21.—24.
stillt, 25. poka sem varði til
1. M a i, pá purrviðri og sá sól,
eins 2. og 3. einstök veðurblíða (8 gr.
hiti), 4. eins, 10 gr. hiti, 5. norð-
austanvindur, og upp úr pvi gekk til
norðanvinda með kulda og 5—6 gr.
frost á nóttum, sem varði fram undir
hvítasunnu. 12. og 13. var snjóveður,
14. og 15. líkt veður með snjóhörkum,
beið eg því þaugaö til sólin var komin liátt
á lopt. Eg hitti svarta manninn og fyigd-
umst við að eptir endilöngu eiðinu; af og til
stóðum við við og horföuin út yfir víkurnar á
vatninu milli birkihríslanna við veginn og
grenitrjánna á ströndinni. Gramli maðurinn
hafði gaman af að sjá míg kasta steinum langt
út í vatnið beggjamegin, en þegar við vorurn
koinnir alveg fram á eiðisendann, setti liann
mig niður hjá sér, og liélt um hendina á
mér. pegar við höfðum setið svona stundar-
korn, hvessti hann augun á mig og sagði.
„Veiztu barn hvernig þeim er innanbrjósts
sem eiskar?” Ég þagði, því að ég vissi það eigi.
pá benti haim liægt og stillt með hendinni
kring um öll speigiifiigur og stafalygn vötnin
og sagði: .,Svouau.
(Niðurl. næst.)