Austri - 29.03.1884, Blaðsíða 2

1. árg.]
Aukablað.
[1884.
f
MAGNÚS SÆBJABNAESOÍí
Ibóndi á Hólslnisum.
Dáinn 4. febr. 1884, 55 ára gamall.
Magnús vel búinn megni
mæðu lífs einatt skæða
yfirvann opt í lífi
ótrúlega prekdrjúgur;
héðan er nú til hæða
hans — upp til friðarranna
sálin — í meginsælu
svifin og fullsæl lifir.
Trúrækinn meiður mækja
mundi sá jafnan fundinn,
siðprúður — gjarn á greiða —
greindur i tali reyndist.
Skuldum rétt skila vildi,
Skilmálum ei réð brjála;
glaður á gleðitíðum,
geðhægur ávallt séður.
Kafli úr bréfi frá herra Jóni Péturssyni frá Berunesi,
dagsettu 23. sept. 1883.
„þar eð við fórum með póstskipinu, komustum við
ekki undir vængi neinnar línu fyr en í Glasgow, og varð
okkur pví ferðin nokkuð dýrari en peim, sem eru inn-‘
skrifaðir á Islandi; en svo gátum við líka ráðið ferðum
okkar, og purftum ekki að láta reka okkur áfram eins og
sauði. Stóð pá svo á ferðum Allanlínunnar, að skip frá
henni áttu ekki að fara fyr en undir pað viku seinna, og
snerum við okkur pví að Anchorlínunni, og höfðum við
ekki ástæðu til að iðrast eptir pví, pví við höfðum svo
ágætan viðurgjörning í alla staði, að ég hef aldrei pekkt
hann pvílíkan á pessum skipum, og segi ég það alls eigi
aí' pví, að mér, án pess mér dytti [ hug að fara fram á
slíkt, var boðin og fengin önnur káeta með minni fjöl-
skyldu fyrir sömu borgun og ég hefði verið á priðja
plássi, (sem líklega hefur komið til áf pví, að peir álitu
mig foringja flokksins), heldur geng ég einmitt út frá pví,
sem var á priðja plássi, sem mér var nákunnugt sem
mitt eigið. Eg hefi aldrei séð á nokkru skipi annaneins
íburð af mat bæði miklum og góðum, svo menn höfðu’
hann alltaf á mis. Af smjöri var alltaf borið svo mikið
með máltíðunum á priðja plássi, að hver mátti taka svo
mikið, sem vildi, og svo var alltaf kúfuð skál af smjöri
látinn standa á borðinu og fyllt aptur jafnóðum og hún
tæmdist. Nýtt kjöt var alltaf haft til matar; ég gat
varla sagt, að saltað kjöt smakkaðist á allri leiðinni.
Eg hef talað við marga útflutningsmenn með Allan-
línunni, og eptir peirra sögusögn hefur pað verið allt
öðruvísi á peirrra skipum. þ>að væri vissulega gott, að
menn færu að .hneigjast að Anchorlínunni. |>að máheita
svo. að Allanlinan einoki allan útflutning frá íslandi, en
einokún er aldrei góð í hverju sem er, og pá fengju menn
tækifæri til að bera saman, og heldur von að fargjald
muni lækka, ef keppni kæmi milli línanna.
KVÍÐI OU VANf AKKLÆTI,
(Eptir Mála-Davíð.)
Margföld forri
myndast þankabrotin! prýstir fönn að skjánum
Merkja lætur sig pynnast heyin vor!
tíð köld; Norrij
trufla heilsu notin nemur sál úr ánum;
tök og sinarig. nýta hrafnar gor.
V eröld, Dorri
vinum dæilig, dreginn upp í hor
hvernig ertu orðin mun, ef mín ei geta
ógeðfelld við mig ? magnast lukku spor.
Mig pú J>ó ár fá
mettir forðum daga í mér golan tolli
munað’ gjálífis. ekki reikna eg bót.
Stund sú Hár grá
stiptuð var til baga hlýja lítið kolli
starði fjör á glis. hremming sú er ljót;
Hlýt nú Brár á
hvert af öðru slys; blýnir engin snót.
pví er á mér orðið Vastur vesalinga
ekki spannar ris. vina forðast mót.
Allt gýs Eg mun
inn um kofa greyin sæmri kjörum sinna
öfugt snúa peir; sigra værðar tafn;
slcyr frýs umbun
skortir mjólkurpeginn, öðlast prauta minna,
skelf eg eins og reir. örn á steini jafn.
Vatn, ís Að grun
verður, gull að eir, eins og krumpinn hrafn
og konan köld um nafla setja feigar fætur
í koklthúsinu deyr. í forlaganna stafn.
Auglýsingar.
Að ég frá næstkomandi sumarmálum hætti öllum
fólks, fjár og lestaflutningi yfir Lagarfljót, nema fyrir
sjálfan mig, auglýsist hérmeð.
Rangá, 18. marzm. 1884.
Hallur Einarsson.
Nýupptekið fjármark Einars Hallssonar í Sauðhaga
á Völlum er: Sneitt aftan hægra; sneiðrifað apt. vinstra.
Til sölu er:
nær pví ný eldavél (Kabys), með góðu verði. Menn snúi
sér til Ólafs gestgjafa Ásgeirssonar á Vestdalseyri.
Á hinum vanalega áfangastað á „Fellinu“ á Fj arðar-
heiði týndist peningabudda pann 25. p. m. í buddunni
voru 10 kr. og nokkrir aurar í peningum og nokkrir út-
tektarmiðar. Finnandi er beðinn að skila henni til eig-
andans Guðmundar Eiríkssonar á Hallormsstað eða
Guðm. prentara Sigurðarsonar á Seyðisfirði.
>
Lesið!
Jörðin Minnidalir i Mjóafjarðarhreppi erlaus í far-
dögum 1884. Jörðin fóðrar 2 kýr og frá 70—100 fjár;
engjar áfastar við tún, haglendi útbeit og heygott, mótak
nærri, oftar mikill og nærtækur aíli, en lending siæm; Va
ásauðar kúgildi fylgir; eptirgjald alls 40 kr. Lysthaf-
endur snúi sér til jarðeiganda Magnúsar Eiríkssonar í
Dölum eða húseiganda Guttorms Jónsson áLandamóti í
Seyðisfirði.
Ábyrgðarmaður: Páll Vigfússon cand. phil.
Prentari: Guðm. Sigurðarson.