Austri - 18.07.1885, Blaðsíða 4

64
að þeir fengu að greiða atkvæði sitt. Glad-
stone ætlar líka enn á ný að bjóða sig
fram til þingkosninga, þó gamall sje, og
og ef flokkur hans þá vinnur sigur, tekur
hann sjálfsagt að sjer yfirstjórn ríkisins
eins og áður, og er það til mikils hags
fyrir flokkinn, því enginn maður á Eng-
landi hefur jafnmikið þjóðarhylli sem hann.
Madíinn hefur nýlega látið það boð út
ganga frá sjer, að hans væri von norður
i Kaíro, en menn hafa þó . góða von um
að shkt sje að eins öfgar úr spámanninum.
Annars er það mjög á huldu, hvort Salis-
bury ætlar að halda áfram ófriðnum gegn
honurn eða ekki.
Frakkland. |>að er nú farið að líða
undir kosningarnar til þings. það er lík-
legt að þær fari fram einhverntíma í sept-
emberm. f>að er þess vegna mesti ákafi í
öllum flokkunum að safna að sjer atkvæð-
um og búa sig að öðru leyti sem bezt
undir kosningarnar. |>að er enginn hrædd-
ur um, að þessar kosningar muni verða
til nokkurrar eyðileggingar fyrir þjóðstjórn
Frakka, þannig að einvaldsmennirnir nái
stjórninni í sínar hendur. Höfuðatriðið
verður þess vegna hvor af hinum tveimur
stóru þjóðveldisflokkum verður hlutskarp-
ari. þessir flokkar eru hinn svonefndi
opportúnista flokkur,- sem Ferry stýrir og
áður sat að völdum, og radikali flokkurinn,
sem nú situr að völdum. Eadikali flokk-
urinn hefur gefið lit auglýsingu um, hvaða
málum honum þykir nauðsynlegast að vinna
að í bráð, og eru þau þessi: 1. Að endur-
skoða stjórnarskrána á ný, og breyta henni
þannig, að kosning til öldungaráðsins fari
fram eptir almennmn kosningarrjetti. 2.
Að gjörður sje fullur skilnaður milh ríkis
og kirkju. 3. Að allir borgarar, undan-
tekningarlaust, sjeu skyldir að gjöra 3 ára
herþjónustu. 4. Að skattalögin sjeu end-
urskoðuð. 5. Að sporna við öllum herferð-
um til fjarlægra landa. .6. Að vernda at-
vinnuvegina. — Látinn er Courbet hers-
höfðingi. Hann er frægur af ófriðnum í
Tonkin og við Kínverja nú síðast, þótti
vaskleika maður hinn mesti.
pýzkaland. f>eim fækkar nú óðum
hetjunum frá 1870. Tveir eru nýdánir,
Friedrich Karl, bróðursonur Yilhjálms keis-
ara, og Manteuffel hershöfðingi. Friedrieh
var mikið riðinn við alla þá ofriði er Prúss-
ar hafa átt í á seinni árum. Hann var
foringi í her Prússa í ófriðnum við Dani
og hafði yfirforustu hersins við Dybböl og
Als. Hann var og í ófriðnum við Austur-
ríkismenn og varð frægur af herstjórn sinni,
en frægstur varð hann þó í ófriðnum við
Frakka, og var eptir það mikið átrúnaðar-
goð margra jpjóðverja. Manteuffel var á-
gætis-hershöfðingi, en auk þess stjórnvitr»
ingur mikill. Hann var settur landsstjóri
í Elsass-Lothringen 1879 og þótti stjórna
með mestumannúð og hyggindum. Hann
var aldavin Vilhjálms keisara.
Spánn. f>ar gengur kólera mikil víða
um land og er allskæð. |>að er því ótti
mikill yfir þjóðinni, sem von er. Læknir
einn á Spáni, Ferran að nafni, segist nú
hafa fundið ráð við henni. Hann setur
mönnum kóleru, álíka og mönnmn er sett
bóla. Menn verða veikir af því, en engum
er hætt við dauða, og sje þetta opt gjört,
geta menn nálega verið óhræddir um líf
sitt, þegar kóleran kemur. Kólerulækn-
arnir eru þó ekki enn þá orðnir fullkom-
lega sáttir og sammála um þetta mál.
Noregur. Eins og kunnugt er, hafa
þeir Björnson, Ibsen og Jónas Lie lengi
haft skáldlaun hjá Norðmönnum. Laun
þessi eru að sönnu ekki mikil, að eins 16
hundruð kr., en það eru þó heiðurslaun
frá þjóðinni og jafnframt lítilf jörlegt endur-
gjald fyrir það, að menn út um alla Evr-
ópu taka rit þeirra og þýða, eða leikaþau
á leikhúsum og græða stórfje á, án þess
að þeir sjeu að spurðir, eða fái nokkurn
eyri fyrir. |>etta kemur til af því, að
það eru engir samningar til milli norðurlanda
og annara þjóða um eignarrjett höfunda
á ritum þeirra. Aptur á móti hefur Kjel-
land allt til þessa engin skáldlaun fengið.
þeir Björnson og Ibsen skrifuðu nú stór-
þinginu og skoruðu á það að veita Kjelland
jöfn laun og þeim. Kjelland er enginn trú-
maður og það eru hinir ekki heldur; nokkur
hluti vinstrimanna á þinginu vildi því ekki
veita honum heiðurslaunin, og voru það
einkum prestar og bændur, og auk þess var
allur hægri flokkurinn því mótfallinn. þessu
lauk svo að áskorunin fjell. Ut úr þessu
varð svo mjög mikið sundurlyndi milli
vinstrimanna, en mest kveður að greinum
þeim, er Björnstjerne Björnson ritaði í blaðið
»Verdens Gang« um þetta mál. Hann ræðst
þar meðal annars á Johan Sverdrup fyrir
það að hann hafi ekki tekið þátt í umræð-
um um máhð og heimtað af stórþinginu að
það veitti Kjelland heiðurslaunin, og hann
segir enn fremur, að hann muni leggja sömu
áskorun fyrir næsta þing, og nái hún þá
ekki fram að ganga, þá afsali hann sjer
sínum launum. I annan stað var stofnað
til samskota um allan Noreg til þess að
bæta Kjelland fyrir afbrot stórþingsins við
hann og jafnvel hægrimenn hafa gefið fje
til þess.
Danmörk. Hjer er sama þrefið og lengi
hefur verið og ekki gengur á öðru enn poli-
tiskum mannfundum um allt land. Helzt
kveður að fundum þeim, er Berg hefur
haldið víða um allt Jótland, og hefur hon-
um veríð þar mjög vel fagnað og fundir
mjög fjölsóttir. A einum stað af þessum
fundum skeði atburður einn, er mjög mikið
er talað um þessar mundir. Fundurinn
var haldinn undir opnum himni og var stóll
reistur handa ræðumönnunum. En þegar
þeir eru upp komnir á ræðustólinn, þá
kemur lögreglustjórinn og gengur þar upp
á og tekur sjer þar sæti. Berg undi því
illa, að hafa þennanþjónráðaneytisEstrúps
við hliðina á sjer, og neitaði að tala, ef
lögreglustjórinn færi ekki niður. Lögreglu-
stjórinn var beðinn að fara ofan, en hann
vildi ekki. Tveir menn gengu þá að hon-
um og hjálpuðu honum ofan. þessir menn
eru nú dregnir fyrir lög og dóm og hart
haldnir. Berg á að mæta í rjettinum í dag.
(Eptir „Suðra“ 16. júli).
Tilvísan
nm að tryggja sjer sem bezt hylli
manna.
Gjörðu sem minnst fyrir aðra!
þ>ví minna sem þú gjörir fyrir aðra,
því minna munu þeir heimta af þjer,
og því minna sem menn heimta afþjer
því meira munu þeir meta það, er þú
gjörir fyrir þá.
Sá, sem aldrei gjörir neitt fyrir aðra,
fær ekki nema einn dóm um sig einu-
sinni fyrir allt. Sá, sem jafnaðarlega
er hjálpsamur, fær nýjan dóm í hvert
sinn og hann er það eigi.
Lánaðu engum neitt!
Fólk fyrirgefur sjaldan þeim, sem
lánar, aldrei þeim, sem það getur eigi
staðið í skilum við.
RáðSegð'J engum neitt!
Menn fylgja aldrei ráðleggingum
nema til hálfs, og dugi svo ráðlegg-
ingin eigi, kasta menn allri sökinni á
þig.
Varastu að vera góðgjörðasamur!
Menn geta því að eins fengið sig til
að viðurkenna guð sem velgjörara sinn,
að þeir geti látið sem þeir sjái hann
eigi- ________
Brjóttu aldrei gegn landssiðnum!
Lagabrot skoða menn sem einkasök milli
sökudólgsins og lögreglunnar, og brot á
siðalögmálinu sem sök á milli mannsins
sjálfs og samvizku hans; en brot á tízku og
landsið er glæpur gagnvart öllum, sem
enginn getur látið óhegnt. Sá, sem gerir
sig sekan í slíku, er grunaður um alla aðra
glæpi, og fyrir dómstóli alþýðu er grunur
sama sem kæra og kæra sama og dóm-
felling.
Varastu að Xáta bera nokkuð á þjer!
Að bera höfuðið hærra en þorri manna
gerir, er jafnógætilegt sem að horfa upp yfir
brjóstvarnir á virki í umsát.
það verður skoðað sem eggjan til alls
þess aragrúa, sem bíður færis að miða á
eitthvað.
Um fram allt: forðastu já og nei!
Hvergi nema mitt á milli þessara tveggja
orða liggur leiðin til fólks góða álits og um-
tals, og að lokunum inn í—guðatölunúllanna.
Erik Bögh (þýtt).
Auglysing.
öránnfjelag heldur sauðamarkaöi
með enskum fjárkaupamanni í Múla-
sýslum í haust, sem hjer greinir:
24. sept. á Eyðum.
25. — - Hallfreðarstöðum.
26. — - Fossvöllum.
28. — - Ormarsstöðum.
29. -— - Valþjófsstað.
30. — - Hallormsstað.
1. okt. - Ketilsstöðum.
Rvík, 18. júlí 1885.
Tryggvi Gunnarsson.
Abyrgðarmuður : Siqurðnr Jónsson.
ísafoldarpxentsmiðja.