Fjallkonan - 22.06.1885, Blaðsíða 4

48
FJALLKONAN.
vJ
milli hægri og vinstri manna og áðr. Hvorir-
tveggja ferðast í ákafa um alt land og halda
fundi: þó eru vinstrimenn hlutskarpari í því eins
og fleiru. Oft hafa fundirnir verið heldr róstu-
samir; legið við barsmíði og áflogum. Nýlega
var haldinn einn slikr fundr í nánd við Hófn, þar
sem Ballerup heitir ; áttu 2 af inum helztu mönn-
um flokkanna, prófessor Matzen og Dr. Pingel að
tala; urðu þar ryskingar með mönnum, barizt
með stokkum og regnhlífum, og öllu sem fyrir
varð; vinstrimenn voru liðsterkari, og heyrðist
þá tíðar: niðr með Estrúp enn lifi Estrúp. Eg
hefi áðr getið um, að skotfélög hafi verið stofn-
uð um alt land; þetta var nokkuð sem stjórninni
eigi líkaði alls kostar, því hún sá það af speki
sinni, að þetta gat orðið til þess, að byssusting-
unum yrði beint að sjálfri sér; til þess að koma
í veg fyrir það, tók hún það ráð,—hún hefir eins
og kunnugt er ótakmarkað einveldi til haustsins,
að gefaútbráðabyrgðarlög ein enn þá,—aðbanna
að flytja inn byssur, hverju nafni sem nefnast, og
æfa sig í vopnaburði. Rannsóknir ganga um alt;
menn settir frá embættum, ákærðir fyrir drottins
svik og hnepptir í fangelsi. þ>að er eigi óhætt
að tala mikið, að minnsta kosti skal maðr tala
varlega um konunginn, því að það er óðara borið
á æðri staði.
þ>að mun nú hér um bil víst, að deilurnar milli
Englendinga og Rússa verða útkljáðar vopnalaust.
Hvað ófriðinn í Egiptalandi snertir, þá er það
af Wolseley hershöfðingja að segja, að hann er
með öllu horfinn ásamt her sínum úr Sudan, og
kominn til Kairo, og er þá eigi ófriðarvon að
sinni.
Frakkland. Hér hefir það borið til tíðinda, að
inn 22. maí andaðist þjóðskáldið og stjórnvitringr-
inn Victor Hugo, 83 ára að aldri. Hann hafði
verið veikr nokkra daga áðr. þ>jóðin hafði á
hverri stundunni búizt við andláti hans. Mörg
þúsund manna biðu nætr og daga fyrir utan
hús hans, og þegar fregnin kom að átrúnaðar-
goð og spámaðrinn þjóðarinnar væri látinn, þá
gátu menn eigi borið harm sinn í hljóði; allir
opinberir fundir hættu jafnskjótt, og borgarráðið
ákvað þegar í stað að líkið skyldi flytja til Pan-
theon, og jarðsetja þar borgaralegri greftrun, án
nokkurrar prestlegrar aðstoðar. Victor Hugo
var fæddr 26. febr. 1802 ; þegar á unga aldri
tók hann að rita, og hefir ritað ódæmamikið,
enn það leið eigi á löngu áðr en hann fór að
gefa sig að politik, ogþað er torvelt að segja, hvort
hann er meira skáld eða stjórnvitringr. fegar
Napoleon þriðji, meinsærismaðrinn, á sviksamleg-
en hátt brauzt til valda, var Hugo einn hans
skæðasti mótstöðumaðr; varð hann að lúta i
lægra haldi og fara i útlegð til lítillar eyjar Jer-
sey, og þar hafðist hann við í 18 ár, enn hann
var þar ejgi iðjulaus; hann greip tækifærið, hve-
nær sem hann gat, til þess að sýna bæði í ræðu
og ritum, hvaða maðr Napoleon var. J>egar Napo-
leon gaf öllum mótstöðumönnum sínum upp sakir,
þá sat öldungrinn kyrr í eyju sinni, þrátt fyrir
heimfýsi sina og ást á föðurlandi sínu. Enn jafn-
skjótt og fallbyssudunurnar við Sedan höfðu boð-
að heiminum, að nú væri keisaradæmi Frakka
fallið, og lýðveldi komið í staðinn, þá beið hann
eigi boðanna enn kom óðara heim, og siðan
hefir hann verið máttarstoð lýðveldisins, og Frakk-
ar hafa skoðað hann sem spámann sinn og elsk-
að hann sem föður.
Vesúv hefir verið að gjósa við og við.
Frá Islendingum í Höfn. Eins og þegar mun
kunnugt á íslandi, hefir embætti það, sem Odd-
geir Stephensen hafði, verið veitt dönskum manni
Hilmari Stephensen, sem ekkert þekkir til ís-
lands, og ekki kann eitt orð í íslenzku, og assi-
stentsembættið annað veitt Jóni Finsen, syni Hil-
mars Finsens, sem víst er búinn að gleyma þvi
litla. sem hann hefir einhvern tíma kunnað í
íslenzku; að minnsta kostigetr hann eigi ritað hana.
Og þetta hefir verið gjört þrátt fyrir þó íslenzkr
kandídat með beztu einkunn sækti líka um em-
bættið. £>annig sitja þá í þeim embættum sem
mest yarða ísland, tómir danskir menn, nema
einn Olafr Halldórsson. f>etta þótti oss mjög ilt,
og það því fremr semNellemann 1878 hafði lofað,
að íslendingar skyldu sitja í fyrirrúmi; var þá
stofnað til alsherjarfundar og þar valin nefnd til
að rita alþingi um þetta og rita í íslenzk blöð,
og að síðustu var samþykt í einu hljóði svolát-
andi ályktun: „Fundrinn lýsir yfir sterkri óánægju
yfir hinni nýju embættisskipan í h. ísl. stjórnar-
deild, og álítr, að réttindi íslendinga hafi verið
fyrir borð borin, þar sem þessi embættisskipan
bæði stríði á móti andanum í 4 gr. stjórnarskrár-
innar, og að það ætíð hljóti að verða landinu til tjóns,
að hafa hin æðstu og áhrifamestu embætti skipuð
mönnum, sem hvorki þekkja nokkuð til haga
landsins né hafa nokkra verulega kunnáttu í ís-
lenzkri tunguý. J>að er vonandi, að íslendingar láti
heyra til sín um þetta mál.
Reykjavík, 22. júní.
Strandferðaskipið „Laura“ kom í dag. Með henni kom
fjöldi farþega ; þar á meðal flestir alþingismenn og margir
kjörnir fulltrúar til þingvallafundar af Norðrlandi og Vestr-
landi. Flestar sýslur hafa kosið 2 fulltrúa; þingeyingar
hafa kosið 4.
— I dag var hér í bænum haldinn fundr til að kjósa
fulltrúa til þingvallafundar fyrir Rcykjavík. Kosnir : Björn
JÓDsson ritstjóri og Indriði Binarsson endrskoðari.
f iKrýdáinn er Jón prófastr jbórðarsön á Auðkúlu, einn af
merkari prestum landsins.
Aldarháttr II. Rógr og bakmælgi verðr sífelt algeng-
ari, enda virðast sumir menn vera svo gerðir, að ekkert
láti þeim jafn vel í eyrum sem lastyrði um náungann.
„Rægðu röggsamlega, ætíð mun eitthvað við loða“, er regla
þeirra, sem láta sér mest um það hugað að draga náungann
niðr í saurinn. |>eir blanda kænlega saman sannleik og
lygi, svo að rétt verði eigi greint frá röngu, og með þeim
hætti tekst þeim að gera orð sín trúanleg. Jafnframt því
sem þeir svivirða sér betri menn, hreykja þeir sjálfum sér
og kaupa sér loftungur og smjaðrara. Með því móti geta þeir
komizt áfram í heiminum, þótt aldrei hafi þeir gert ærlegt
verk. Aðr börðust menn með vopnum; nú er barizt með
bakmælgi og rógi. Menn eru jafnvel hættir að berjast
með hnefum, og mega eigi segja neinum manni beiskan
sannleika, hversu hataðr og svívirðilegr sem hann er að
allra áliti; alt verðr að vera sykrað með smjaðri, ella er
lagarefsing vís ; enu þótt maðr leynilega með ráðnum hug
og vélabrögðum ræni náungann æru og eignum og byrli
honum það eitr, er hann verðr að drekka af alla ævi, þá er öllu
óhætt; með þeim hætti er hægt að verða ríkr og ná áliti.
Mörg dæmi sýna að menn sem enga hæfileika hafa eru
kosnir til að gegna, almennum sýslunum. Yenjulega beita
þeir til þess rógi og undirróðri; smjaðra fyrir þeim mönn-
um, er mestu ráða í héraðinu, og svívirða þá, sem þeir vita
að hafa meiri hæfileika eða almennings hylli. Með slíkum
launvopnum geta þeir oft sigrað þá menn, er ella yrðu þeim
hlutskarpari. Allan þorra manna brestr oft þekkingu eða
sannfæringu um það, hvern bezt er að kjósa, J>ótt tvö-
faldar kosningar sé eigi jafnfrjálslegar og almennar kosn-
ingar, verðr því eigi neitað, að með þeim er moiri trygging
fengin fyrir því, að undirróðr og fortölur einstakra manna
ráði eigi kosningunni. Menn ætti jafnan að gjalda var-
huga við öllum slíkum fortölum, hvaðan sem þær
koma, enn reyna heldr að hugsa sjálfir um málefnin og
vera sjálfir sannfærðir um hæfileika þeirra manna, er völ er
á. Fortölum og undirróðri ætti aldrei að þurfa að beita,
enn þegar svo stendr á, að efldr flokkr hefir þau brögð í
frammi til að koma óhæfum mönnum til valda, mega and-
vígismennirnir heldr eigi liggja á liði sinu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðr: Valdimar Ásmundarson.
Eigandi og útgefandi: Sigurður Kristjánsson.
Prentuð í ísafoldarprentsmiðju.