Fjallkonan - 10.07.1885, Blaðsíða 2

FJALLKONAN.
\J 50
ismenn söfnuðust síðan í þingsal neðri deildar kl. 1, og
las þar landshöfðingi fyrst upp umboðsskjal sitt og boð-
skap konungs til alþingis. Lýsti síðan yfir því, að ið
6. löggjafarþing íslendinga væri sett. Aldrsforseti Pétr
biskup Pétrsson settist í forsetasæti og gekst fyrir kosn-
ingu ins sameinaða alþingis. Forseti ins sameinaða
þings varð Árni Thorsteinson með 16 atkv. (síra Bir. Br.
fékk jafnmörg atkv. og var þá hlutkesti látið ráða).
Varaforseti í samein. þingi varð H.K.Fr. og skrifarar E.
Br. og E. Kuld.— I efri d. var kjörinn í stað St. heitins
Eiríkss. Jak. Guðm.son með 28 atkv. —I ferðakostnað-
ar-reikninganefnd kosnir: E. Ásm.son, Gr. Th., Tr. G.,
E.Kuld og M. Steph.—Efri d. kaus sér forseta biskup
P. Pétrsson í einu hljóði og varaforseta Á. Thorsteinson
með 6 atkv.; skrifara: M. Steph. og Hallgr. Sveinsson.
Neðri d. kaus sér forseta Grím Thomsen með 12 atkv.
(næst honum hlaut Jón Sigurðss. 7 atkv.). Varaforseti í
neðri d. er Tr. Gunnarss. (næst honum fékk þ. Böðv.
7 atkv.). Skrifarar þar E. Kuld og H. Kr. Friðrikss.
— þessi fiumvörp hefir stjórnin lagt fyrir þingið: um
hlutdeild safnaða í veitingu brauða, um borgaralegt
hjónaband, um að veita stjórninni heimild til að birta
lögboðnar blaða-auglýsingar í Stjórnartíðindunum, um
lögreglu, um lögtak án dóms eða sáttagerðar, um fiski-
veiðar hlutafélaga í landhelgi, fjárlög 1886 og 1887, um
hvalaveiðar, um breyting á prestakallalögunum 1. gr.,
um bátafiski á fjörðum, um mat nokkurra jarða í Bang-
árvallasýslu, um innsetning á skepnum, um landsbanka,
um sölu þjóðjarða, tvenn fjáraukalög og tvenn reikn-
ingssamþykktalög. — I fjárlaganefndina voru kosnir:
H.Kr. Fr., Eir. Br., Tr. G., þork. Bj., |>or. Thorst., L.
Blönd. og þorl. Guðm.s. — I bankamálsnefnd kosnir:
Arnlj. ÓL, J. Ól., E. Br., þ. Kjer., Egilson. — Grúi af
frumvörpum frá þingm. er þegar kominn inn á þingið.
Langmerkast er stjórnarskrárfrumvarpið. Nefnd í því:
J. Sig., B. Sv., þór. B., Kjer., þórð., H.K.Fr., J. Jóns.
FRÁ ÁHEYRANDA PÖLLUNUM.
PALLADOMAR UM PlNGMENN.
I.
Hr. ritstjóri! — Eg er eins og þér þekkið maðr, sem lítið
hefi að gera og fáar skyldur að rækja, enn er svo heppilega
settr í lífinu, að ég get varið mestum hlut af tímanum til
að taka eftir því, sem aðrir gera, í einu orði öllu lífinu í
kringum mig. Fyrir slikan mann liggr ekki annað nær um
iðjulausa sumardagana, úr því ég eigi feröast í hurt héðan,
enn að skreppa upp á þingsalina og stytta mér stundir með
því að horfa á þingmenn og heyra til þeirra. Eins og þér
vitið, tek ég aldrei þátt sjálfr í neinu því, sem að þjóðmál-
um lýtr, og þó hefi ég gaman af að vita hvað gerist í því
efni; ég er nefnilega als ekki áhugalaus í slíkam máium, að
svo miklu leyti, að mér stendr als ekki á sama, hvað upp
eða niðr snýr í þeim efnum, enn það er að eins áhorfend-
ans áhugi. Sjálfr vil ég eigi taka þátt í leiknum.
þér munuðnú sjálfr skýra lesöndum yðar frá því helzta,
er markvert gerist á þingi, eins og öll Rvíkr-blöðin gera,
hvort eftir sinni stærð og ástæðum, enn svo dettr mér í
hug, hvort lesendr yðar kynni eigi að hafa gaman af fáein-
um greinum, sem ég hefi ritað upp að gamni mínu tit að
stytta mér mínar löngu tómstundir; þær hljóða ekki um
þingmál, heldr um þingmenn; ég hefi setið á áhorfandapöll-
unum í mörg ár, bæði siöan þingið varð löggefandi og áðr,
og hefir oft dottið í hug, að margr sá, sem ef til vill aldrei
hefir séð eða heyrt fjölda af þingmönnum, kynni að hafa
gaman af að eiga myndir af þeim, enn af því ég er enginn
listamaðr, hefi ég ekki anuað að bjóða yðr enn nokkra ó-
fimlega pennadrætti. þorið þér að hætta á að bjóða les-
öndum yðar þetta?
Af því hver mynd er komin undir auganu, sem á
horfir, þá liggr ævinlega nokkurs konar dómr í slíkri mynd,
og af þvi sjónarsviö mitt hefir verið áhorfandapallrinn, þá
mun mörgum ekki þykja illa við eiga að kalla þessar greinar
palladóma um alþingismenn. ÁHEYRANDl.
P. S. Eg var að hugsa að byrja á neðri deild; taka fyrst
forsetann, síðan skrifarana og svo hvern þingmann af
öðrum í þeirri röð, sem þeir sitja við borðin. ÁH.
1. Dr. GBÍMB THOMSEN. Hann hefir eigi verið
forseti á þingi fyrenn í ár, ennlengi setið á þingbekkjum.
þegar mynd er tekin, er það regla, að velja helzt
þá hlið, er bezt fer ásýndum; samkvæmt því vil ég mest
minnast á dr. Grím, eins og hann hefir #tekið sig út« á
þingmannabekkjunum.
Dr. Gr. er vart meðalmaðr á vöxt, grannr og skarp-
leitr. Er það auðséð, að hann hefir ekki magann fyrir
sinn guð. Andlitið er að vísu eigi svo, að kallað verði
frítt, enn gáfulegt og hvatlegt. Augnaráðið skarplegt,
enn eigi mjög kyrlegt. Augun grá og als ekki blíðleg;
stundum hvelfir hann þeim nokkuð einkennilega, þegar
hann er að tala. þeim,sem eftir útlitinu ætti að dæma,
mundi vart hugsast að saka hann um, að of mikil til-
finningasemi væri aðalgalli 1 fari mannsins. —
Dr. Gr. er fróðr maðr í mörgu, enda er þess víst
fulltrúa sjálfr, að hann sé manna fróðastr. Er hann
óragr að láta finna til fróðleiks síns og vill, að honum
sé treyst, og það tekið trúaraugum, er hann segir. Sum-
ir hafa véfengt það, að hann risti svo djúpt sem stund-
um í veðrivakir; einkum var Jón Ólafsson fyrir eina
tíð óhlífinn að reyna að benda á, að doktorinn færi
stundum ofansjávar og legðist ekki djúpt. Skyldi ég
nokkurn dóm á leggja, væri mér næst að ætla, að Jón
hafi talsvert of mikið úr gert, enn að þó sé og nokkuð
í því hæft, að dr. Gr. sé eigi heldr svo varfærinn um
margt sem hann fullyrðir, sem æskilegt væri. Einkum
ætla ég, að hann hafi lítils metið um of, að fylgja þeim
framförmn í þekkingu, sem heimrinn hefir í ýmsu tekið
síðan hann kom út hingað alfari til lands.
Fyrst er dr. G. kom á ið ráðgefanda þing,var hann
maðr meir en miðlungi illa látinn af þáverandameiri hluta
þings (Jóns Sigurðssonar fiokki); hefir hann til þessa
eigi orðið langgæðr í sama kjördæmi. Síðan er Jón Sig.
leið, varð hann einn atkvæðamesti maðr í neðri deild ;
mun þar hafa tvent til borið; það annað, að hann
breytti nokkuð stefnu, varð andvígari stjórninni enn
áðr; enn hitt réð og raiklu, að þingið alt beygði tals-
vert frá fyrri stefnu sinni, er Jón Sig. leið,_og hefir síð-
an þjóðhátíðarölið steig því til höfuðs verið svo gagn-
tekið þakklátlegri drottin-hollustu, að það hefir vart
haldið einurð sinni fullri, þá er á hefir reynt; mun með-
ferð stjórnarskrármálsins á alþ. í sumar bezt bera þess
vottinn, hvort sá svírni er að fullu rokinn af þinginu
enn.—1881 vóru kosningar nýafstaðnar. Ymsir þeir er
áðr höfðu á þingi setið og nú vóru endrkosnir fundu til
þess, að ráðríki Gríms var farið að liggja sein andleg
martröð á neðri deild, svo að hann með höfðatölu-
fylgi og kænleik hafði kvíað ýmsa nýtustu krafta deild-
arinnar i einangr; bolað t. d. síra Arnljót, sem er fjár-
mála-glöggastr maðr annar enn Grímr, frá nær öllum
áhrifum á fjárlögin, o. s. frv. Meðal inna nýkosnu var
og einn að minsta kosti, er enga lyst hafði til að láta
aga sig sem dreng eins og doktorinn tamdi sér við alla
þá nýkomnu þingmenn, er eigi vildu hans fána fylgja.
það var Jón Ólafsson. þeir Arnljótr, Benidikt Sveins-
son, Jón ÓL, síra þórarinn, Tryggvi og ýmsir aðrir þing-
menn höfðu þá að sögn samtök um, að lægja nokkuð
til reynslu um eitt þing yfirgang þann, er þeir kendu
doktornum. Fór það svo, sem minnisstætt er, að meiri
hluti neðri deildar, sem var mjög öflugr, bolaði dr. Gr.