Fjallkonan - 27.02.1886, Blaðsíða 1

FJALLKONAM
4. BLAÐ.
BEYKJAYIK, 27. EEBBUAR
1886.
Jarðarför landshöfðingja fór fram 5. þ. m. með
mikilli sorgarviðhöfn og fjölmennri líkfylgd. Bæður
héldu : síra Helgi Hálfdánarson húskveðju, síra Hallgr.
Sveinsson, prestaskólakennari þórhallr Bjarnarson, pró-
fastr þórarinn Böðvarsson. Grafskriftina hafði orkt síra
Matth. Jochumsson.
Þingmenska lögð niðr. Pétr byskup Pétursson
hefir lagt niðr umhoð 'sitt sem konungkjörinn þingmaðr.
Málaflutningsmaðr við landsyflrdóm er settr
6. þ. m. Sigurðr þórðarson (Guðmundsen), kand. jur., í
stað Páls Melsteðs er hefir sagt af sér þeirri sýslan.
- Sýslanir Óveittar beggja málaflutningsmanna við
landsyfirdóminn. Laun 800 kr.
Styrkr úr landssjoði. Dr. Jónassen veittar 100kr.
upp í kostnað við útgáfu á ritinu »Hjálp í viðlögum«.
PÓStar hafa nú fengið verstu færð og ótíð. Vestan-
póstr kom 24. þ. m. Norðanpóstr enn ókominn.
Tíðarfar. Hvervetna sem til hefir spurzt var kom-
inn feikna snjór og haglaust nálega alstaðar. Yóru hey
víða að þrotum komin, og víða austanfjalls (í Arnessýslu
og Bangárvallasýslu) var farið að skera fénað af heyjum.
Sumstaðar nyrðra var farið að kvarta um heyskort. Enn
með Góu-komu brá til bata og hefir síðan verið stöðug
hláka, hæg og hlý. Eru nú liagar upp komnir hér nær-
lendis og sjálfsagt allstaðar um Suðrland.
Hafís. Húnaflói og Skagafjörðr var fullr af hafís-
hroða er síðast fréttist, og lagðnaðarisar miklar.
Ofsaveðr. 7. f. m. var aftakaveðr í Austr-Skafta-
fellssýslu. Fauk Kálfafellsstaðarkirkja, er bygð var í
sumar, vönduð timburkirkja, og brotnaði í spón. Brotin
láu víðsvegar í fjarlægð. Hross og sauðfé hrakti í sjó,
og hey fuku úr görðum. Skaðinn, sem varð af þessu
veðri í Hornafirði, er talinn mörg þúsund krónur.
Hrakningsför. Tveir vermenn úr Húnavatnssýslu,
bræðr Andrés þoBeifsson á Eiðsstöðum og Guð-
mundr þorleifsson í Tungunesi lögðu á jporranum suðr
Auðkúluheiði og Stórasand enn viltust í sífeldum hríðum
og lágu úti i 15 dægr. Náðu loks til bygða í jpverár-
hlíð mjög að fram komnir af þreytu og kulda og orðnir
matarlausir, enn óskemdir að mestu. Gegnir það furðu,
að þeir skyldu komast lífs af í slíkri ótíð og á fjallvegi
ér annars er ekki farinn nema á sumrin.
Bj argarskortr Ínn mesti á Vestrlandi, einkum í
Snæfellsnessýslu. Matvöruskortr í kaupstöðum bæði
nyrðra og vestra.
Aflabrögð. A Austfjörðum, einkum Beyðarfirði, hefir
í vetr verið góðr síldarafli. Útgerð Tuliniusar var búin að
fá um nýár 3300 tunnur af síld, enda hafði aflað bezt
allra.—Allgóðr afli við Isafjarðardjfip og fiskvart að sögn
undir Jökli.—Nii sern stendr aflalaust við Faxaflóa, og
fyrir skömmu að eins fiskvart austanfjalls (á Eyrarbakka:
um 20 til hlutar af smáfiski).
Innbrotsþjófnaðr var framinn á dögunum í verzl-
unarbuð Thorgrímsens á Eyrarbakka og stolið talsverðu
af brauði, kaffi og sykri og ýmsum varningi. Ekki hefir
komizt upp hverjir þetta hafi gert.
þilskipa-ábyrgðarfélag sunnlenzkt er stofnað í
Hafnarfirði.
Búnaðarskólinn á Hvanneyri. Sýslunefnd Borg-
firðinga hefir nú látið Sveini búfræðing Sveinssyni eftir
kaup á jörðinni með þeim skilmála, að hann verði búinn
að koma þar upp búnaðarskóla fyrir árslok 1888, og hef-
ir amtsráðið samþykt það.
Veitt Sókn. Saurbær á Hvalfjarðarströnd síra Jóni
Benidiktssyni í Görðum á Akranesi.
Lausar sóknir. 26. þ. m. Garðar á Akranesi
(1541.)—Mýrdalsþing (1322) laus fyrir uppsögn síra Kr.
Eldj. þórarinssonar á Tjörn er fekk þetta brauð í vetr.
J>ii]gmaiiiiakosningar.
I.
Isafold og einkum þjóðólfr hafa flutt greinir um al-
þingismannakosningar þær er nú fara í hönd, og leitt
alþýðu fyrir sjónir, hvé afar-nauðsynlegt sé, að fylgja því
máli með miklum áhuga og kjósa þá eina menn til þings
er gott traust megi bera til að fylgi einarðlega fram
vilja kjósenda sinna, þannig að inn sanni þjóðvilji komi
óblandaðr fram á þinginu—látandi nú sér þau víti að
varnaði verða, er áðr hefir hent sum kjördæmi, að kjós-
endr hafa ekki skeytt um kosningarnar, hvorki að und-
irbúa þær né sækja kjörfund, og hlotið síðan þá þing-
menn, er fæstir höfðu óskað.
jpetta ætti að vísu eigi að þurfa að brýna fyrir alþýðu;
allir vita hvé áríðandi er, að þingið sé skipað þjóðlegum
og góðum mönnum, enn því er miðr, að meðvitund al-
ménnings um sín dýrmætu réttindi, þingkosningarréttinn,
er ekki nema hálfvöknuð; er því sönn þörf á vekjandi og
leiðbeinandi greinum í blöðunum.
Alþingistíðindin sýna, hvernig hver einstakr þingmaðr
hefir komið fram á þingi að því leyti sem þingmaðr
hefir tekið þátt í umræðum og að því leyti, sem at-
kvæði hafa farið fram með nafnakalli. Annars verðr
oft ekki séð, hvort þingmaðr hefir verið með eða móti
máli, þegar hann hefir ekkert orð lagt til þess og at-
kvæðagreiðsla hefir verið án nafnakalls. j>að eru því
stundum þingmenn einir og áheyrendr, sem við eru
staddir, sem vita hverir greitt hafa atkvæði með eða mót
einhverju máli. Áheyrendr, sem einkum eru Beykjavíkr
búar, fræðast því um fleira á þingi enn alþingistíðindin
skýra frá, og vita betur um frammistöðu þingmanna enn
kjósendr út um sveitir; ætti því alþýða að gefa gaum
að því, er Reykjavíkr blöðin segja um þingmenn.
Blöðin hafa of sjaldan dregið blæjuna af þinginu eða
sýnt fram á athafnir hvers einstaks þingmanns. Menn
hafa látið sér nægja að álasa þinginu öllu, enn ekki greint
þingmenn sundr eftir gerðum þeirra. þetta ættu þó
blöðin að gera, og hefir Fjallkonan að vísu gert það öllu
fremr enn önnur blöð með »Palladómum« þeim um þing-
menn, er komu út í sumar er leið.
þingmanni þeim, er ritaði greinina um alþingi í síðasta
bl. Fk., þótti höf. Palladómanna dæma of mjög um ið
ytra enn of lítið um þingmensku sumra þingmanna.
Enn þar sem Pd. áttu að vera einskonar myndir af þing-
mönnum, þá hefir höf. ekki þótt nægja að lýsa þing-
mensku þeirra heldr og skapferli, og hefir því eigi
komizt hjá að nefna útlít þeirra og framgöngu, enda er
lítið að segja um politik sumra þingmanna eða þeirra