Fjallkonan - 18.04.1888, Blaðsíða 4

48
FJALLKONAN.
18. apríl 1888.
Steinunn var líka greind vel og svo vel að sér í kvenlegum
hannyrðum, að furðu þótti gegna um ómentaða. fátæka bónda-
dóttur á þeim tímum. Hún var meðalkona á hæð, grönn, hvítleit
í andliti og skifti vel litura, raeð ljósgult hár sem náði í belt-
isstað. Bjarna Bjarnasyni er svo lýst, að hann haii vérið frek-
lega meðalmaðr á hæð og þrekinn, enda var hann allmikið karl-
menni, stórskorinn í andliti og fremr svipmikill. Guðrún kona
hans var þegar þessi saga gerðist heldr heilsulin, enda veikleg
og istöðulitil.
Jón og Steinunn áttu sex börn á lífi, enn Bjarni og Guð-
rún tvö. Auk þeirra, sem nú hafa verið taldir, vóru á heimil-
inu einn vinnumaðr, er Jón hét Bjarnason og ein vinnukona,
Málfríðr Jónsdóttir.
Það var eitt kvöld á jólaföstu árið 1801, milli kvöldgjafa
og mjalta, er fólk var að vinnu á baðstofulofti á Sjöundá, enn
Steinunn eitthvað að sýsla frammi við, að Bjarni gekk ofan og
fram og dvaldist honum nokkuð. Steinunn húsfreyja kom heldr
ekki inn. Guðrúnu konu Bjarna tók að lengja eptir bónda sín-
um, og með því ekki var trútt um að hana grunaði, að hann
hefði einhver mök við Steinnnni húsfreyju, beiddi hún í hljóði
vinnukonu sina að fara fram og út og vita, hvort hún yrði ekki
Bjarna vör. Yinnukonan fór og læddist og kom aftr og hvísl-
aði að Guðrúnu, að hún hefði eigi heyrt betr, enn að þau Bjarni
og Steinunn væru í búri Steinunnar og töluðu hljóðskraf, enn
ekki kvaðst hún liafa heyrt. orðaskil. Lit.lu síðar kom Bjarni
inn og sá nokkra fæð á konu sinni, og þegar hún’spurði, hví
hami hefði verið svo lengi burtu, svaraði hann skætjngi og kvað
henni ekki koma það við, og kíttu þau hjónin nokkjið um þetta.
!Nú kom Steinunn innar með grautartrog og selti fi4 sér á loft-
skörina; og er hún heyrði viðræður þeirra Bjarna, 'iþóttist hún
skilja, livað um væri að vera og gerðist þá fremr fagjnikil; kvað
hún ekki sæma hvorki Guðrúnu né hónda sínum Jóni að ætla
sér og Bjarna neitt ósæinilegt, kvaðst mundu fara sin;;a ferða
fyrir þeim. Jóni bónda sinnaðist við þessi orð og' áminti konu
sína, enn hún bað hann að þegja. Lítr svo út sem þá hafiJón
farið að gruna. að kona hans mundi ekki vera honum trú. Eft-
ir þetta ágerðist samdráttr þeirra Bjarna og Steinunnar, og
þóttist alt heimilisfólkið vita, að þau hefðist eitthvað ósæmilegt
að. Sambúðin milli beggja hjónanna fór versnandi og mátti
varla orði halla, svo að þau Bjarni og Steinunn yrðu ekki uppi
og hefðu alt á hornum sér. Kvað svo ramt að þessu, að á sjálfa
jólanóttina skömmuðu þau Bjarni og Steinunn Jón hónda svo,
að hann stökk burtu og lá í fjárhúsi það sem eftir var nætr.
Höfðu þau þá bæði i heitingum við hann. Leið svo vetrinn
fram á langaföstn. Var þá orðið svo kalt milli bændanna, að
hvor bar heiftariiug til annars, enda sparði Bjarni ekki að skap-
rauna Jóni og lét hann oft skilja, að liann ætti allskostar við
hann. Á Sjöundá er fjörubeit góð og ráku bændr fé sitt vana-
lega snemma dags í fjöru; fjárhúsin lágu saman og ráku þeir
oftast jafnsnemma. (Framhald).
Hættir Bismarcks. Bismarck er mórgunsvæfr mjög, og fer
sjaldan á fætr fyrri enn kl. 11;V4, nema þegar stórmál kalla að
honum á ríkisþinginu. Hann háttar ekki lieldr fyrri enn ki. 2
á nætrnar; logar jafnan á lampa í svefnherbergi hans alla nótt-
ina, því margsinnis koma um nætr áriðandi skeyti víða að úr
heimi, sem ekki er fyrir aðra að fást við enn hann sjálfan. Með
þvi hann háttar svo seint, borðar hann kvöldverð mjög seint,
og stendr oft ekki upp frá honum fyrri enn um miðnætti. —
Á fæðingardegi Bismarcks er mikið um dýrðir í höll hans, söng-
list mikil og þjónaliðinu ransnarlega veitt; og eru þá konur og
börn þjónanna við; gengr B. innan um fólk sitt, talar vingjarn-
lega við það, spyr um hagi þess og gefr börnunum góðgæti.
Bismarck er mesti vinnuforkr, og leggr mikið á sig, enn Her-
bert sonr hans engu síðr; veitir læknum fullerfitt að telja um
fyrir þeim feðgum, að ofbjóða ekki heilsu og kröftum. Einu
sinni sat B. að miðdegisverði; hafði súpa verið borin á borð;
þá kemr alt í einu málþráðarskeyti frá Berlín. Bismarck leggr
óðara frá sér spóninn og stendr upp; biðr gestina afsaka, að
hann verði samstundis að svara skeytinu. Einn af gestunum
bað liann í gamni að láta súpnna ekki kólna, enn Bismarck
svaraði með skrítnum svip og var sem á nálum: „í hamingju
bænum, það tjáir ekki, málþráðarskeytið er frá Herbert syni
minum, og láti ég hann bíða, þá sendir hann mér óðara annað
og gengr hart eftir; hann þolir engan undandrátt í störfnm
sínum, og það er vel farið að svo er; hefði ég á æskuárunum
unnið hálft við það, sem filius (sonr) minn gerir, þá hefði ef
til vill eitthvað mennilegra orðið úr mér“.
Fyrirspurnir. 1. Hvaða þak er hest á heyhlöður, og
hvað kostar slíkt þak?
2. Er ekki betra að panta þakjárn. enn að kaupa það hér?
3. Hvað kostar 3pónþak?
4. Hvað kostar blikkþak?
5. Hvað kostar pappaþak? Fáfróðr.
Svör. 1. Að Mkindum galv. járnþak, þó að yfir heyhlöður
mundi vera betra að leggja borðasúð, helst úr plægðum borðum
undir járnþakið. Járnplötur á hverja □ alin kostu hér í Rvik
rúml. 1 kr. Borð í innri súð eða þak kostar hér í Rvík hér
um bil 45 a, af óplægðum borðum, og hér um hil 56 a. af plægð-
um og hefiuðum borðum hver □ al., og mundi af óhefluðum
enn plægðum borðum kosta hér um bil 50 ^ ef þau væri pönt-
uð; þau eru mjög sjaldan að fá hér til kaups.
Aths. Hús ætti óefað að þekja með rifluðum plötum, þó
nokkuð ódýrara sé að við hafa sléttar, enda munu menn nú
annarstaðar vera hættir því.
2. Verð á galv. járnplötum er hér i Rvik nú orðið svo ð-
dýrt hjá þeim tveimr kaupmönnum, sem um nokkur ár hafa
haft þær til sölu, að þær mundu vart fást ódýrari þótt pantað-
ar væru.
3. Efni í spónþak kostar hér í Rvík hér um bil 75 a. á
hverja □ al. auk innri súðar.
4. Blikk: tinaðar járnplötur eru hvergi hafðar til að þekja
hús með. Sinkplötur er farið að hætta að hrúka til þess, nema
í þeim löndum, sem það fæst í og eru þar helst húnar til úr
því tígulmyndaðar plötur, greyptar hver í aðra, enn hafa ekki
flutst hingað.
5. Pappi kostar hér 45—50 a. hver □ al. auk innra þaks.
K»; :»!«;»; k:*: K-:
1 Petitl. 1S a. i AIIPI VQIMPAD T ^um*- * ^ Minsta augl. 25 a. T nUuLlolliunlii < Borg. fyrirfram. |

Sá sein getr gefið upplýsingar, sem leiða til þess
að koma því upp, hver brotið hefir fyrir nokkr-
um dögum högginn legstein, sem lá á Laugaveginum,
fær 15 — 20 kr. uppljóstrarlaun.
Julius Schau.
Hirslur handa vestrföruni og ferðafólki.
KOFFORT altilbúin, stór og vel vönduð, með járnhöldum
á göflnm og járnbent, ef þörf þykir, sérstaklega œtluð handa
VESTBFÖRUM og því smíðuð með þeirri gerð sem þeim best
hentar, enn fremr handtöskur með höldu í loki, ómissandi
til daglegra afnota fyrir vestrfara, eru til sölu hjá mér undir-
skrifuðum í Rvík og til sýnis hjá útflutningsstjóra Allan-línunn-
ar. hr. SIGFÚSl EYMUNDSSYNI, og má einnig panta þau
hjá honvm. Ættu vestrfarar að varast að flytja með sér kist-
ur að heiman, sem þykja með öllu óhœfar í flutningi og kaupa
heldr þessar mjiig ódýru og hentugu hirslur. Sömuleiðis
hefi ég til sölu ágcet koffort á hesta með góðu verði.
Páll Sigurðsson,
snikkari.
1400 kr.
óskast til láns gegn 4—5000 kr. veði, 6% ársvöxtum. Ritstj.
vísar á lánbeiðanda.
Með fáum orðum vil ég leiða hinum heiðruðu lesendum
Fjallkonunnar fyrir sjónir, að Ingveldr Ólafsdóttir á Valgarðs-
hæ við Reykjavik hefir ljóstrað ósönnum óhróðri um mig án
neinnar ástæðu þar til af minni hálfu, enn sem hún hefir í
tveggja viðstaddra votta áheyrn heðið mig fyrirgefningar á, enn
til frekari viðvörunar við nefndri Ingveldi Ólafsdóttur vil ég
aðvara fólk um að leggja neitt oftraust á orðræður hennar, því
munnr hennar hefir ekki verið mér til handa munnr sannleik-
ans, heldr aðgæslu verðr mannorðs hnekkir.
Hallskoti við Reykjavík lð/4— 1888.
Margrét Oddsdóttir.
Prentsmiðja Sigf. Eymundssonar og Sig. Jónssonar.