Fjallkonan - 23.12.1890, Blaðsíða 5

61
arkonungr hefði hann notað sigr sinn ogekki í þess stað
eytt tímanum í nætrdrabbi með svarteygum fríðkvend-
um.
Ekki mundi Milan hafa þurft að stíga niðr úr
konungshásætinu serbneska, ef hann hefði verið trúr
eiginmaðr drottningu sinni, hinni fríðu og ógæfu-
sömu Natalíu.
Charles Dilke, stjórnmálamaðrinn enski, mátti þá og
þegar búast við að hann yrði stjórnarforseti Breta-
ríkis; enn hann girntist eiginkonu náungans. Það
varð hljóðbært og þrátt fyrir hans miklu yfirburði
sem mælskumaðr og rithöfundr og þótt hann sé hinn
elskulegasti maðr í umgengni, vill enska þjóðin ekki
þekkjast hann. Hans er nú sjaldan getið.
Enn veslingrinn Boulanger! Kvennhylli hans og
makk við fríðar, ríkar og metnaðargjarnar hefðar-
konur, gerði snöggvan enda á fremdarbraut hans.
Hertogaynja d’Uris freistaði hans með miljónum sín-
um og háfleygum ríkistignarvonum og „madame11
Bonnemaine, stundum kölluð „Madame X“, hefir orð-
að honum alt annað enn til uppreisnar.
Og nú loks Parnell! Hefði það ekki komist í há-
mæli, að hann væri í ástafari við frú O’Shea, mundi
hann enn hafa staðið jafnréttr við hlið Gladstones
og haldið stöðu sinni sem fremsti forvígismaðr ír-
lands.
Minning Seltjarnarness.
!\ob eg man, af náttúrunnar höndum
nokkuð hgóstrugt, eyðilegt og grýtt
umgirt klöppum, urðum, skerjum, söndum
öflug mannshönd gert pað hefir nýtt:
túnin sléttu traustum görðum varin
timbur-nettum bæjum ljóma hjá,
skóli settur — syngur barnaskarinn
sæljón spretti meðan hlaupa á.
Vann eg par á völlum sjóhetjanna,
veðri knúða, hlaðna sá eg pá
fljúga gegnum fjöllin hafsaldanna
flóðasvani breiðum vængjum á. —
Pólkið skemti sér við ljóð og sögur
seint á kvöldin eftir þrautir dags.
Hér var sverðlaus hetjuöld — enn fögur —
hentugt efni nýrri skálda brags.
Ólaf man eg ötulmennið prúða,
Ingjald göfgan, sem mér ruddu braut,
Brynjólf man eg búinn dygðaskrúða;
hestu vinar hjálpar þar eg naut;
ment og anda möttu þessir bændur,
meir enn sinna hagnað litu á;
hjá oss þeirra fleiri andans frændur
finnast ef menn vilja rétt að gá.
Svipað mannlíf sjá og reyna ætti
sérhver ungur, fyrr enn villist langt,
gæðsku manna hann svo efa hætti,
heiðri þá, enn vantraust forðist rangt.
Ekkert bætir eins frá dýpstu rótum
efasjúkan, hreyskan, fallinn mann,
sem að mæta sálarkærleikshótum,
sem hann veit að betri er enn hann.
Guðm. Hjaltason.
Skrítlur.
— Hann rœr niðrí, himnafaðirinn11, sagði guðlausi-Teitr, þó
hann látist hvergi við koma“.
— „Af hverju koma norðrljósin, spurði prófessor nokkur í
prófi. Kandidatinn strýkr kófsveittr og truflaðr um enni sér:
„Ég hefi vitað það áðr, enn núna í svipinn get ég ekki komið
þvi fyrir mig“.
Prófessorinn: „Hvilíkr óbætanlegr skaði fyrir visindin,
þér eruð sannarlega sá eini maðr, sem nokkuru sinni hefir vitað
af hverju norðrljósin koma, og þá skyldi vilja svo hraparlega
til, að þér einmitt skylduð gleyma þvi“.
— Einu sinni gerði |einhver gárungi áköfum og andheitum
prédikara þann hrekk, að stinga nálum i stólbríkarkoddann. —
Sunnudaginn eftir prédikaði hann og lagði út af guðs almætti.
„Hver hefir skapað heiminn ?“ þrumaði hann, lamdi með hnefun-
um í prédikunarstólinn og æpti í þvi sama hástöfum: „Það
hafa helvískir strákarnir gert“.
— Kerling nokkur einfóld off'raði hinum helga Hikael og
skrattanum sitt vaxkertið hvorum. Sóknarprestrinn átaldi hana
fyrir að hafa offrað djöflinum kerti. „Æ, góði herra“, svaraði
kerling, „ég veit það vel, enn mér hefir jverið sagt, að gott sé
að hafa alstaðar vini og ekki veit, hvar bagga manns kann að
bera að landi“.
— Sumir gamlir prestar enduðn prédikanir sinar þannig:
„Alt hvað oftalað er eða vantalað, bið ég góðan guð að afsaka,
og þar næst þennan ókristilega söfnuð".
— „Undir aðför að lögumu. Sýslumaðr er að yfirheyra þjóf
sem hefir stolið miklu og vill ekki meðganga. Loks segir sýslu-
maðr við þjófinn, nefnir eitthvert lítilræðí, sem hann hafi
stolið og klappar á öxlina á honum: „Æ, gerðu það nú fyrir
mig, að meðganga þetta eina; þá skal eg ekki spyrja þig að
fleiru“. Þjófrinn gerir það. Eétti slitið.
Kýr átti að bera kálfi i Borgarfirði; kálfrinn rak út höfuðið
snéri inn aftr og hefir ekki sést síðan. [Úr gömlu bréfi].
Leiðrétting við ritgerð Jóns Hjörleifssonar í Skógum i 26. bl.
Fjallk.: Mispr. á bls. 102, 22 1. *„hefðu“ fyrir haji og „þeir i
þvi máli ekki“ fyrir ekki þeir í því máli s. bls. 35.
Nýjasta uppgötvun
um bæjabyggingar og húsabyggingar,
er eldtrausti dúkr sá, sem ég i „ísafold“, 100. tölubl., 13.
þ. m. hefi lýst. Verksmiðjuverðið á honum hingað komnum er
þannig: Á ljósgráum dúk 1 kr. 5. alinin, 1 al. 15 þuml. breið-
um, svartr, brúnn, grænn, rauðr og dökkgrár 10 aur. dýrari.
Dúkrinn fæst einnig gyltur, silfrlitaðr og eirlitaðr til innanhúss-
klæðningar, enn er þá að mun dýrari. Dúkrinn verðr sendr mér
á næsta vori með tilheyrandi saum og áburði. Hann er ytra
málaðr 5.—6. hvert ár, gerir húsin súglaus og hlý og trygg
fyrir eldsvoða utan að. Sýnishorn af honum hafa mér verið
send til úthýtingar ókeypis til þeirra sem óska.
Rvík 18/la—90.
Björn Kristjánsson.
Jtrtauðr hestr, stór óaffextr með síðutökum mark: sneitt aft-
an hæði, er hér í óskilum. Hafi eigandinn ekki vitjað hestsins
fytir 1. febrúar næstk., borgað þessa auglýsingu og áfallinn
kostnað verðr hann seldr.
Plekkuvík 17. des. 1890
Halldór Þorsteinsson.
Hjá C. J. Rydén
fæst fatnaðr af ýmsu tagi
til jólanna
svo sem: heilir klæðnaðir og einstök föt, allt vel vandað og
mjög ódýrt.
Gerpúlver og Sitronolla
fæst í verslnn Sturlu Jónssenar.
Stoiliolia sama og áður fæst i verslun
Sturlu Jónssouar.