Fjallkonan - 01.02.1895, Qupperneq 1

Kemr út nm mi8Ja yikn.
Arg. 8 kr. (erlendis 4 kr.).
Anglýeingarmjög ödýrar.
Ö-Jalddagi 15, Júli Cpp-
eögn Bkrifleg (yrir l.okt.
Afgr.: ÞingholtBPtr. 18.
FJALLKONAN.
XII, 8. Reykjavík, 1. febrúar. 1898.
H. CHR. HANSEN
stórkaupmaðr
(Rörholmsgade 8) í Kaupmannahöfn,
byrjaði íslenzka umboðsverzlun 1882,
tekr að sér innkaup í vörum fyrir
ísland, selr einnig íslenzkar vörur í
Kaupmannahöfn og Leith. Kaupir
íslenzk frímerki fyrir hæsta verð.
Útlendar fréttir.
Khöfn 14. jan.
Austrálfustríðid. í seinasta fréttabréfi var þess
getið, að Japansmenn væru á leiðinni til Port Arthur,
sterkasta hervígis Kínverja. Port Arthur liggr á
nesi, norðanvert við mynnið á Petschili-flóanum.
Menn töldu kastala þenna óvinnandi, ef rétt væri að
farið. Um miðjan nóv. tóku Japansmenn tvo kast-
ala í grend við Port Arthur, enn 20. nóv. árla dags
stóð aðal-hríðin um Port Arthur. Eftir 18 tíma
skothríð gafst kastalinn upp fyrir Japansmönnum.
Japansmenn höfðu 15 þús. manna, enn Kínverjar 13
þús. Yfirforingjar Japansmanna við Port Arthur heita
Oyama og Ito ráðherraforingi, og þykja þeir hafa
sýnt frábæra herkænsku í stjórn hersins. Það er
mælt, að Japansmenn hafi þegar þeir komu inn í kast-
alann fundið lík af japönskum bandingjum, er Kín-
verjar höfðu misþyrmt á hroðalegan hátt, og hafi
þeir þá látið taka nokkra kínverska hermenn og
skotið þá til þess að skjóta þeim skelk í bringu.
Aðrir segja, að hvorirtveggju, bæði Kínverjar og Jap-
ansmenn, hafi beitt hinni mestu grimd, og hvorugir
þurfi því að ásaka hina. Síðan hefir þeim lent saman
á ýmsum stöðum og hefir Kínverjum hvarvetna veitt
miðr. 19. des. vann Yamagata hershöfðingi allmik-
inn sigr á Kíuverjum norðr í Mantsjúrí. Ætla menn
nú að hlé verði á stríðinu í vetr sökum kulda.
Japanskeisari sendi hernum kveðju sína og þakkaði
honum fyrir hreystiverkin, enn bað liðsmenn sína
að ganga ekki fram af sér í vetr, til þess að þeir
gætu tekið til starfa af nýju í vor með óskertum
kröftum. Engin launung er Japansmönnum á því, að
þeir vilja sækja Kínverjann lieim í Peking og sýna
honum í tvo heimana. Kínverjar þykja hafa sýnt
ódugnað mikinn í stríði þessu. Það er hvorttveggja,
að þeir hafa verið deigir til framgöngu, enda hafa
vopn þeirra reynzt illa. Hershöfðingjar þeirra hafa
að miklu leyti sök á því. Þeir annast um kaup á
skotvopnum, og segja menn að þeir hugsi eigi um
annað enn að græða sem mest sjálfir, og kaupi þannig
gömul og úrelt vopn, sem sé harðla léleg í saman-
burði við vopn Japansmanna, sem eru algerlega
sniðin eftir nýjustu vopnum Norðrálfuþjóða. Ýmsir
af hershöfðingjum Kínverja hafa verið Iíflátnir sökum
svika og ódugnaðar. Þegar eftir orustuna við Port-
Arthur sneru Kínverjar sér til stórvelda Norðrálf-
unnar og Bandaríkjanna til þess að fá þessar þjóðir
til þess að koma á friðarsamningum á milli þeirra
og Jspansmanna, enn menn daufheyrðust í fyrstu.
Nú hafa Kínverjar sent umboðsmeDn sína til Japans
í friðarbænum, og ætla menn að aðrar stórþjóðir
muni stuðla að því að friðr komist á. Enn enginn
efi er áþví, að friðarkostirnir verði harðir fyrir Kínverja
Blóðbaðið í Armeníu. í des. gerðist þessi atburðr
Orsökin til þess var sú, að menn í fylki einu neit-
uðu að borga skatta til Tyrklands. Söfnuðust þeir
saman, enn herlið var látið skjóta á þá. Vóru menn
myrtir svo þúsundum skifti. Kvenfólkið var svívirt
og drepið svo. Á einum stað hsfði allmikill flokkr
af kvenfólki sezt að á hamri einum, er karlmenn
allir vóru drepnir. Tyrkneskir hermenn komu þar
að, og þóttust þar sjá, að eigi mundi verða neitt til
varnar. Þá gekk kona ein fram, talaði til hinna
kvennanna og skoraði á þær að fylgja dæmi sínu
til þess að frelsa trú þeirra og sóma. Að því búnu
steypti hún sér fram af hamrinum. Hinar, sem
margar báru börn sín með sér, fylgdu dæmi hennar.
Létu flestar þar líf sitt, enn þær seinustu lentu í
líkahrúgunni og varð eigi meint. — Aðferðir þessar
hjá Tyrkjum hafa vakið megna gremju hjá öllum
siðuðum þjóðum. Eftir tilhlutun ensku stjórnarinnar
er Tyrkjastjórn nú að rannsaka málið.
Á 85. fæðingardegi Gladstones, á millijóla og ný-
árs, komu armenskir fulltrúar frá París og Lundún-
um til þess að tjá honum vandræði bræðra sinna.
Gladstone kvaðst mjög verða að lasta slikt athæfi
og kvaðst ætíð mundu styrkja verk mannúðarinnar.
Sagt er að Tyrkjasoldán hafi orðið hræddr um að á-
fellingardómr Gladstones á aðgerðum Tyrkja mundi
ef til vill hafa víðtæka þýðingu fyrir Tyrkjastjórn,
og hafi því sent áskorun til stjórnar Englendinga og
mælzt til þess að hún bannaði Gladstone að skifta
sér nokkuð af því máli. Enn Bretastjórn hafi svarað,
að hún hvorki vildi né gæti lagt nein höft á Glad-
stone. Þykir þessi atburðr meðal annars benda á
það, hve stórkostlegt álit allar þjóðir hafa á tillög-
um Gladstones og þýðingu þeirra, þótt hann sé nú
valdalaus maðr.
Rússland. Nú er Nikulás H. seztr að völdum, og
ætla menn að stjórn hans verði mildari og mannúð-
legri enn föður hans. Það er ýmislegt, sem bendir á
það, að hann að ýmsu leyti vilji reyna að víkja frá
harðstjórnarstefnu undanfarinna ára. Nikulás keis-
ari annar hefir ferðazt víða, og að líkindum kynt
sér stjórnarfar annara Norðrlandaþjóða. Einkum er
sagt að hann hafi miklar mætur á Englendingum.