Fjallkonan - 08.10.1895, Blaðsíða 3

8. október 1895.
FJALLKONAN.
167
innsiglið frá bréfi Yamírans og benti á undirskrift
hans. Þá fölnaði Daría upp og féll í öngvit. Furst-
inn reif kniplingana af blæju hennar og gekk snúð-
ugr burtu'
Dimitri lét sér ekki nægja með þetta. Við all-
ar máltíðir lét hann koma tattarskan gítarsleikara
og söngmann og syngja ástarvísurnar sem Vamíran
hafði sent konu hans. Þjónarnir, sem þjónuðu til
borðs, skildu ekkert í þessu og héldu að húsbóndi
þeirra væri orðinn geggjaðr.
Daría varð hálfsturluð af þessari meðferð; hver
hending í vísunum, hvert grip á gítarsstrengina gekk
í gegnum merg og bein. Ymsar fréttir fóru að ber-
ast um Dimitri; sumir sögðu hann væri orðinn sinn-
isveikr, enn aðrir að hann væri orðinn ástfanginn og
dreifðu til þess ýmsum tignarkonum í borginni. Enn
með því vísurnar urðu hljóðbærar, og af því þær geta
verið sýnishorn af georgiskum ástarljóðum, þá skal
setja hér inntak þeirra:
(Þú sál, sem fæddist fyrir skemstu í paradís,
sköpuð mér til hamingju, — af þér, þú ódauðlega
vera, vænti ég mér lífsins.
Af þér, þú blómgaða vor, þú máni, sem kominu
ert að fyliing, af þér minn verndandi engill — af þér
vænti ég mér iífsins.
Láttu ásjónu þína lýsa fyrir mér og gleddu mig
með brosi þínu. Veröldina vil ég ekki eiga; ég vil
eiga þitt augnatillit — af þér vænti ég mér lífsins.
Þú döggskæra fjallanna rós, þú náttúrunnar eftir-
læti, hennar yndislega leyndardómsfulla eign — af
þér vænti ég mér lífsins’.
Mánuði eftir þetta hafði furstinn ferðazt ríðandi
til Kodjar, þar sem var landbýli hans, og ætlaði hann
að fyrirbúa þar fangelsi handa konu sinni. Enn þeg-
ar hann var kominn heim aftr úr þeirri för, féll hann
i köldusótt, lá í tvo daga og stóð ekki upp framar.
í óráðinu kom altaf hjá honum viðkvæðið úr danz-
vísunum: (Af þér vænti ég mér lífsins’. (Frh.).
Búskapr í DanmSrku fyrrum og nu. Á fyrri
árum var velta (omsætning) meðalbús á leiguíiða-
jörðu 3—400 kr. Menn unnu þá heima hjá sér alt
til fata og matar. Bóndinn smíðaði sjálfr áhöld sín,
óf heima hjá sér léreft og vaðmál, og fötin vóru bú-
in til á heimilinu, og af matvælum keypti hann varla
annað enn (nýlendu-vörur’ (svo sem kaffi og sykr)
fyrir svo sem 30 kr. á ári.
Nú er talið að velta meðalbús sé 10,000 kr.
á ári. Nú þykir ekk'i svara kostnaði, að tæta lengr
vaðmál og (vergarn’, heldr er það keypt í kaupstað-
num og þar eru Iíka keypt öll búsáhöld og talsvert
af matvöru af ódýrum tegundum. Enn heima eru bú-
nar til dýrari matartegundir, sem sendar eru til Kaup-
mannahafnar eða til útlanda. Þannig kaupa bændr
margarínsmjör til heimilisins, enn búa sjálfir til ágætt
smjör til að selja. Hvorki þar né annarstaðar erlend-
is hafa menn alment það álit á .margarín’smjöri,
sem hér er títt, þar sem menn vilja heldr éta gall-
súran gráða enn þetta (smjörlíki\ Nú eru alment
settar lagalegar tryggingar fyrir því að það sé vand-
að, og er því þetta álit manna hér á litlum ástæð-
um bygt.
Bréfdúfur. Áðr hefir verið minzt á það í þessu
blaði, að hér á landi væri reynandi að nota bréfdúf-
ur. Nú hafa verið gerðar tilraunir með bréfdúfur í
Færeyjum. Norðmenn senda bréfdúfur frá Kristjaníu
til Kaupmannahafnar, sem er 65 mílna vegalengd.
Marmaranámur í Noregi. Það hefir lengi ver-
ið kunnugt, að í norðrhluta Noregs er marmari víða
í jörðu, enn Norðmenn eru alveg nýlega farnir að
rannsaka og hagnýta sér hann. Svo er sagt, að hvergi
sé auðugrí marmaranámur í Evrópu, og marmarinn
kemst fyllilega til jafns við marmara frá Carrara.
Ríkasta land í Evrópu er England, og telst
hagfræðingum svo til, að þar komi 4446 kr. á mann
af þjóðareigninni. — Þar er næst kemr Danmörk;
þjóðareignin þar er talin 7,200 milj. kr., eða 4150 kr.
á mann, og eru Danir því nærri eins ríkir og Eng-
lendingar, og með því að auðrinn skiftist jafnara í
Danmörku, má með sanni segja, að Danir séu rík-
asta þjóð í Evrópu. — Enn vér íslendingar, sem
Danir eiga ekki all-lítið af gróða sínum að þakka,
erum víst lang-fátækasta þjóðin í Evrópu. — Á Frakk-
landi koma 4032 kr. af þjóðareigninni á hvert manns-
barn, á Þýzkalandi 2520 og í Noregi 2196.
Daglaun eru svo lág á Ítalíu, að margir verk-
menn í sveitum hafa að eins 50—65 au. um daginn
og verða þó að fæða sig sjálfir, og kvenfólk 30—40
aura. í Austrríki eru lauuin svipuð, því t. d. bóm-
ullarvefarar hafa þar 3—ð^/a kr. i laun um vik-
una. Soc.-D.
Uppreist sú, sem kom upp á Kúbu í sumar, er
mjög skæð, og engin líkindi til, að Spánverjar sigri
hana. Uppreistarmenn fá stöðugt vopn og fé frá
Bandaríkjunum, og munu Bandamenn ætla sér eyna.
Haldið er að viðreignin við uppreistarmennina muni
kosta Spán alt að 100 milj. króna, eí ófriðrinn helzt
í allan vetr, sem talið er víst, og með því að fjár-
hagr Spánverja stendr á mjög veikum fótum, er ekki
annað sýnilegt enn að ríkið verði í fjárþrotum. Neyð-
ast þeir þá líklega til að selja eyna, enn ekki gera
þeir það fyr enn í síðustu lög.
Dagblað sem talar. (TeIephon Hirmondo’ (Tele-
fóns kallari) heitir blað í Buda-pest í Ungarn, sem
réttara er að nefna fregnstofu eða eitthvað annað enn
blað, því þaðan berast allar fréttir, útdrættir úr blöð-
um o. s. frv. með telefóni til eyrna áskrifendanna.
Tíu vel raddaðir menn tala í telefóninn á skrifstof-
unni á hverjum degi, og talar hver 10 mínútur í senn.
Enskr ferðamaðr segir svo frá: .Meðan ég var að
að klæða mig um morguninn á gistihúsinu, kom þjónn
og spurði mig, hvort ég vildi fá telefónblaðið. Hann
fékk mér síðan 2 heyrifæri á stærð við vasaúr, sem
fest vóru við langa þræði, og má binda þau við rúm-
stokkinn eða stóibríkur eftir viíd’. (Blaðið tekr bráð-
um til máls’, sagði þjónninn, (og talar allan daginn.
Gestir okkar borga ekkert fyrir að nota það, því það
kostar að eins 3 au. á dag’. Þessi uppfundning er
nálega í hverju húsi í borginni. Gamlir menn, sem
ekki geta lesið, og sjúklingar, sem liggja í rúminu,
hafa mikla ánægju af henni.
(TeIefón-bIaðið’ flytr allar fréttir og alt hiðsama
efni sem önnur blöð, og að auki fá menn á kveldin