Fjallkonan - 01.12.1896, Síða 2

190
FJALLKONAN.
XIII 47
Smáritgerðir eftir Herbert Spencer (með mynd);
Úrval úr kýrnnissögum Mark Twains;
Um taugaveiklun;
Um norsk skáld og rithöfunda (með myndum);
Úrvalskvæði Heines (með mynd);
Úr sögu íslands;
Heimsendir eftir Camilló Flammarion (með myndum);
Um verklægni |kvernig á að vinna?] (með myndum);
Kain eftir Byron (með mynd);
Úr þjóðmenningarsögu Buckles;
Smáritgerðir eftir Huxley (með mynd);
Úrval úr kvæðum Schillers (með mynd);
Þjóðalýsing [etuógrafía] (með myndum);
Nokkur skáldrit Leó Tolstojs (með mynd);
Um andatrú [spíritisme];
Yfirlit yfir helztu trúarbrögð;
„Praktisk11 stjörnufræði (með myndum og stjörnu-
korti);
Sögur eftir Prosper Merímée;
Úranía eftir Fiammaríon (með myndum);
Kongsemnerne eftir Henrik Ibsen;
Sálarí ræði;
Alhambra eftir Írvíng;
Eðlisfræði (með myndum);
Nokkrar sögur Edgar Poes;
Ðaglegt lif á íslandi í fornöld (með myndum);
Um sósíaíista. anarkista og níhílista;
Nokkrar Jólasögur Dickens;
Úrval úr Borðræðum dr. Marteins Lúters (með
mynd);
Úrvalssögur frá Indlandi eftir Kipling;
Heimspekissaga;
Sögur eftir Púschkin;
Mestu menn mannkynsins eftir Emerson (með
myndum);
Þjóðsögur Hauffs;
Rökfræði;
Lars Krúsi [o. fl.] eftir Holger Ðrachmann (með
mynd);
Um dáleiðslu [hypnotisme] (með myndum);
o. fl., enn gert er ráð um að breyta til um röð bók-
anna og bæta inn í nýjum ef þurfa þykir.
Sendibréf um viðskifti.
—-----
[Bréf þetta sem hér er prentað hefir borizt Pjallk. í eftirriti
og sýnir það eitt dæmi af ðtal samkynja úr viðskiftalífinu; er
það hér orðrétt, eins og hið frumlega hréf, nema eiginnöfnum og
tö'.um er breytt i eftirritinu. Bréfið er ekki ðþörf hugvekja fyr-
ir almenning].
Eftirrit.
Bakkanum, þann 4. . . . mán. 18 . .
Góði vin!
Eins og stundum fyrri fylgir bón bréfi og nú
býst ég við að þér þyki hún með verra móti. Það
stendr nefnilega svoleiðis á, að sóknarprestrinn þinn,
hann séra Þrándr á Jaðri, var nýlega staddr hérna
út á Bakkanum. Hann var mér dálítið kunnugr,
sem vinr þinn og sóknarprestr, enn ekki öðruvísi.
Hann kom til mín og tjáði mér vandræði sín, sem
voru: peningaþröng. Hann kvað vin sinn B. hafa
lofað sér peningum, og bað mig hjáipar. Hann vissi
nefnilega, að mér höfðu borizt peningar fyrir nokkr-
um dögum. Ég sagði honum að þá peninga þyrfti
ég að brúka innan hálfs mánaðar, enn hann kvaðst
áreiðanlega borga innan viku. Mér datt ekki í hug,
að hann væri sokkinn svo djúpt, að hann væri bein-
línis að ljúga út peninga. Hann Iýsti svo sennilega
fyrir mér öllum kringumstæðum, að ég trúði honum;
svo hjálpaði það líka til, að hann forðist vín venju
fremr; óg hélt að hann væri búinn að bæta ráð sitt,
hvað það snerti, enn ég sá seinna að það var ekki.
Það er ekki að orðlengja það, ég lét tilleiðast og
lánaði honurn 90 kr., eun hann gaf mér handskrift
upp á það að borga innan viku. Þegar sá tími var
liðinn, kvað hann sína góðu peningavon hafa brugð-
izt — hann gat ekkert borgað. Ég varð að fara til
kunningja míns hér, og fá peningalán í staðinn, og
mikil Inkka, að ég gat fengið það, því það varkorn-
ið fast að mínum skuldadegi.
Eftir því, sem ég veit bezt um kringumstæður
séra Þrándar, verðr líklega bið á að hann borgi mér
skuld þessa ótilknúðr. Ég sendi þér þess vegna
handskriftina hans hérmeð, og ætla að biðja þig, að
reyna að ná inn skuldiuni smátt og smátt; þú átt
svo mikil viðskifti við hann, enn ég engin. Ég vona
þér lukkist þetta með tímanum.
Ég sé ekki hugsanir manna og get því ekki full-
yrt neitt, enn samt er það saunfæring mín, eftir öll-
um kringumstæðum að dæma, eins og ég veit þær
eftir á, að séra Þrándr hafi vel vitað, þegar hann
fékk peningana, að hann mundi ekki geta borgað þá
samkvæmt handskrift sinni. Fyrir mig var missir-
inn í bráðina eins og þeim hefði verið stolið frá
mér. Munrinn var að eins sá, að ég vissi hjá hverj-
um þeir lentu, svo ég ómakaði mig ekki til sýslu-
mannsins. Maðrinn, sem svona nemr burtu peninga
mína með ósannindum, þegar mér gegndi verst, er
einn af þeim mönnum, sem eiga að kenna æskulýðn-
um gott siðferði, og þá sjálfsagt ekki sízt sannsögli.
Það er reyndar eðliiegt, að þegar menn þessir eru
búnir að vera svo árum skiftir að læra að segja það,
sem þeir ekki meina, þá bregði þeir iþróttinni fyrir
sig við og við á virku dögunum. Og þegar ég skoða
málið frá þessari hlið, ætti ég sjálfsagt að fyrirgefa
veslings séra Þrándi, að honum varð þessi yfirsjón.
Það má geta nærri, hvaða gagn muni vera að sið-
fræðiskenningum þessara manna; sumir eru meiri
drykkjumenn enn sóknarmenn þeirra, aðrir óreiðumenn
í fjármálum, eða jafnvel féprettamenn, sumir eru í
sífeldum máiaíerlum — Það má geta nærri, hvað
hefir meiri áhrif, hvað vekr meiri eftirtekt, keuning
þeirra eða eftirdæmi ? Er nokkur von til, að sú stofn-
un sé i heiðri höfð, sem getr notað þó nokkra slíka
menn í þjónustu sinni?
Ég vil svo enda þessar línur með þeirri ósk, að
ef hann séra Þrándr getr ekki verið æskulýðnum
ykkar í Jaðarsprestakalli til fyrirmyndar, þá verði
haun honum til viðvörunar.
Þinn einlægr vin.
N. N.
ísafold og Þorv. lögregluþj. —
Það er tveir nýir viðburðir, sem tíðrætt hefir orðið um hér
í bænum þessa dagana, sem Isaf. hefir gert að umtalsefni í síð-
asta blaði.