Fjallkonan


Fjallkonan - 26.07.1900, Síða 2

Fjallkonan - 26.07.1900, Síða 2
2 FJALLKONAN. mikið, að það yrði hlutíalislega til fargjalds jafngott fyrsta farrúmi. S. Presthólamálin. í bréfi því, sem leysir œig úr læðíngi em- bættisins, farast ráðgjafanum svo orð til lands- höfðingja: „Hafið þér, sökum þess að samkomu- lagið faristöðugtversnandi milli H. próf. Bjarnar- sonar og safnaða hans, svo ávaxtas&mtkristilegt samlff milli hans og safnaðanna þar sé ómögu- legt og það 8é ógerningur að láta hann taka aftur við embættum sínum, lagt það til, að hann sé leystur frá embættum þessum með eftirlaun- um samkvæmt lögum“ Það sem hér er sagt um mig og söfnuði mína eru opinber ósannindi, þ. e. ósannindi, sem alþýða manna hér veit að eru tilhæfulaus; leyfi ég mér því að dæmi Lausnarans að víkja þeirri spurningu að kirkjustjórninni: „Talar þú þetta af sjálfum þér, eða hafa aðrir sagt þér það um mig“? í bréfinu eru báðir söfnuðir mínir sagðir frá- hverfir mér og að sundurþykkja fari einlægt vax- andi. Hvorttveggja er ósatt. ósátt milli mín og Ásmundarstaðasafnaðar er helber uppspunx, því hann hefir aldrei átt sér stað, heldur hefir söfnuðurinn tekið svari mínu hvað eftir annað og heimtað mig settan inn í kall mitt. Og heldur ekki hinn söfnuðuriun hefir orðið mér fráhverfur, heldur að eins fáeinir safnaðarmenn, er létu spillast af rógi þeim, sem kveiktur var upp með þjófnaðar- eða gripdeildarrannsakinu júlíanska gegn mér. Ea eftir að hæstaréttar- dómurinn um þessar sakargifíir varð heyrin- kunnur, sem ekki að eins sýknaði mig, heldur einnig spretti til marks á amtmanni Júlíusi með því að fallast á umíal mitt um hann f varnarskjali mínu, þá sáu þessir menn sig um hönd, nema einn (Þórarinn) — sem fiutti úr sveitinni í vor grunlaus um hvað til stæði — og óstandið — svo hefir þetta rógsuppþot ver- ið kallað — lagaðist. Svo kvað safnaðarfull- trúi Presthólasóknar lika hafa sagt á héraðs- fundi í fyrra. Hvaðan er kirkjustjórninni þá komið það vit, sem er alveg gagnstætt sann- leikanum, að „samkomulagið fari stöðugt versn- andi“? „Talar þú þetta af sjálfum þér eða hafa aðrir sagt þér það um migu? ViII kirkju- stjórnin ekki þvo hendur sínar að minsta kosti? SigurðarBtöðum, 22. júní 1900. Halldðr Bjaruarsou. Þráðlaus rafritan. „Vér höfum lítillega drepið á það, hvernig þráðlausa rafritunin hepnaðist við heræfingarn- arí sumar“, segir fjölfræðisritið „Scientific Arae- rican“ (Sept. f. á.).“ — „Eftir því sem fjölfræð- ingnum herra Marconi segist frá, þá var mesta vegalengdin, er hann sendi þannig skeyti um, 60 mílur sjávar (enskar), og var það gert með samskonar áhöldum og áður höfðu verið brúk- uð við suðurhöfða á Englandi (South foreland) en aðrir kváðust hafa sent svona skeyti yfir 74 mílur vegar“. „Við þessar tilraunir var annar hengiþráður- inn — rafskeytislínan — að eins 128 fet á lengd, hinn 150 feta á lengd, svo að siglutrén sem þræðirnir voru festir við, hefðu orðið vera nál. 700 feta há, til þess að rafmagnsöldurnar gætu borist beint yfir hafsbunguna. En siglu- trén voru að eins 174 fet á hæð, svo að raf- magnsöldurnar hafa hlotið að fara gegnum sjá- varbunguna“. Um þessa aðferð segir sjóliðsforingi Statham: „ímyndum okkur, að við þyrftum að senda hraðfrétt svo sern 300 mílur (ensk- ar)*. Hvernig færum við að þvi? Við legð- um fimm skipum útbúnum með r&fritunará- höldum við akkeri með jöfnu millibili á þessari vegalengd, og á hálfri klukkustund gæt- um við sent rafskeyti (o: rafritað) yfir þessar 300 mílur sjávar, og fengið svar frá þeim er skeýtið var sent til, og þó er þessi aðferð að eins í byrjun. Áður en tvö ár líða (þ. e. inn- an árs hér frá) verðum við komnir lengra í þessari íþrótt. Þessi áhöld eru ekki heldur svo feiknadýr, að það sé frágangssök að kaupa þau. Ein hundrað og tuttugu pund sterling (þ. e. um 2,160 krónur) mundu nægja til að borga fyrir meðal-rafritunar áhöld, og það eru allar líkur til að þau verði ódýrari síðar“. Samkvæmt áætlun sjóliðsforingja Stathams þurfa rafritunar áhöld til að tengja ísland og Hjaltland (o: 300 mílna veg), ekki að kosta yfir 11,000 ellefu þúsund krónur (5X2,160 kr. = 10800 krónur). — og af því gömul skip hákarlaskip eða fiskiskútur, gætu dugað væri þau stöðug í sjó — þá getur nú almenningur gert sér hugmynd um kostnaðinn. Hann ætti ekki að fara framyfir hálfa miljón króna að öllu samtöldu og x/2 miljón kynni að duga. — Mælt er að raffræðingurinn Nikola Tesla, einn hinn mesti hugvitsmaður og ágætismaður, sem nú er uppi, sé að undirbúa tilraunir til að senda rafmagnsskeyti þráðalaust milli New Tork og London 3000 milur vegar. Ætlar hann að brúka loftbáta sem aflstöðvar. Það er nokkuð stór- kostlegt fyrirtæki, en þó ekki ómögulegra enn að beizla Niagara fossinu, og Tesla hugsaði upp beztu þættina í þeim læðingi —■ nl. byltivak- ana, „alternators“. Má vera að þetta hugum- stóra alþingi íslands og 'þetta göfuglynda höfð ingjafólk, sem þar ríkir, vildi bjóða Mr. Tesla svo sem hundrað þúsund krónur, þ. e. að skilja tvö eða þrjú árgjöld til ritsímans fyrirhugaða, til þess að setja upp einföld rafritunar áhöld af þessari tegund þannig, að rafrita megi miili íslands, Færeyja og Hjaltlands — skipalaust og þráðalaust. Það er mögulegt — að minsta kosti er mikil- menninu Tesla það mögulegt. Ekki þyrfti annað enn að setja öflug áhöld, eins og Tesla býr til, upp á einhvern 5 eða 6 þúsund feta háa fjallatindinn á suðausturströnd íslands og samskonar áhöld upp á hæstu hyrn- ur Færeyja og Hjaltlands og setja svo skrifær- in í gang. Hvernig lízt ykkur á að skrifá Tosla um það og verja heldur peningum ykkar í áhöld, sem þið svo ættuð sjálfir, enn að kasta sjöfalt meiru fé út til auðkýfinga? Þið ættuð þó að taka þann veginn sem beztur er. Ea þess kon&r um- stangi nennið þér varla. Ykkur þykir betra að láta hið fátæka ísland færa stóra norræna félaginu svo sem miljón krónur að vinargjöf og drekka svo danskan bjór með útsendurum þeirra — eins og þeir gera í Höfn — það er svo „fínt“ og svo „dannað“ og svo „pænt!“ Ja, til hvers ætli ég sé' að skrifa um þetta eða annað — til hvers ætla ég sé að ómaka mig eða þreyta hönd mína á skriftum — ég þarf hana til annarskonar og talsvert grófari vinuu. Munduð þér nú fúsari til að taka á móti mikils- verðutn uppfundingum en fyrir 6 árum, t. d. munduð þér nú vilja nýta r&fmagnslampa á skrifstofum yðar og á skólum, lampa t. d. sem Tyrkja soldán er svo lítillátur að kaupa og brúka í höll sinni? Eg vildi annars óska, að alþýða íslands vaknaði syo, að hún sendi menn, er hefðu að minsta kosti bændavit, sem fulltrúa sína á næsta alþingi. 50 rue Mazarine, Paris, F. B. A. Alþingisrímur. Hárs með glóðir hvassyddar, hart á slóðir vígvallar. Hófst þar róma hörð og ströng, hvinu skjómar lofts um göng; hljóðin óma lúðra löng, af laufahljómi’ í björgum söng. Grenjuðu bláir berserkir, bölvuðu þá sem vitlausir, logaði á þeim Óðins hyr, enginn sá þau læti fyr. Margur gapti grimmúðgur, gaus úr kjafti bálreykur, framan og aftan fúlvindur, Fjandans krafti magnaður. Skall og small í skoltunum, skjómi ball á hjálmunum, bíóðið vall úr benjunum, buldi’ í fjallagnípunum. Laugi bystur Iengi’ af móð Löndungs hristi rauða glóð; í herinn fyrstur áfram óð, ýmsir mistu talsvert blóð. Sótti hann þá hinn þrekmikli, þróttarknái og beinskeyti, Jón hinn frái fullhugi, fleina-þráinn reykvíkski. Æða svall þar aldan heit, ópin gjall&’ í lýða sveit; stál við kalla hausum hneit, á hvorugs skalla járnið beit. Mækja högg þar mundi’ að sjá möig og snögg í skjóma þrá; merki glögg þess mátti fá, &ð mikla rögg þeir sýndu þá. Jóu er drengur dáðrakkur, dugði ’ann leugi ótrauður, á Hildar vengi höggnmur, hart þó gengi’ að berserkur. Hörðnuðu tónar Hildar ranns, hamaðist Ijóna* grimmur fans; hjörs við són í sóknar dans sótti að Jóni nafni hans. Reyndu’ að stinga rekkar þann Reykvíkinga fulltrúann, en hann slyngur stökkva vann strax ytír hringinn margfaldan. Valtýr sá það, lagði lið lengi fráum skjómavið: ruddi þá í hersveit hiið hetjan kná að fornuin sið. Örum skaut hann citruðum, ýskraði og þaut í skjöldunum ; margur gaut upp glyrnunum að garpi’ í þrautum rammefldum. Hetjur taka Heljar ró; af hafi drskon mikill tíó; sá nam skaka kjaft og kló koníaki á herinn spjó. (Estist Hildur áköf þá, yfir sig skildi Yaltýr brá, orkufylda kempan kná konjakk vildi ekki sjá. Skulfu stræti af hrotta hljóm, heyrðust lætin suður í Róm; laufaþrætu löngum óm lýst ei gætu orðin tóm. Laugi um síðir sigurs naut sóknarstríða viður þraut; maðurinn skríða móður hlaut í munarblíðast frúar skaut.

x

Fjallkonan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fjallkonan
https://timarit.is/publication/122

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.