Fjallkonan - 13.04.1901, Side 3

FJALLKONAN.
3
Nýjar vörur! Nýtt verö!
Mesta úrval af heztu vörum fyrir lægsta verð!
Vasaúr: Nikkel-silfur og gullúr á 7 til 300 kr.
Stofuúr af nýrri og mjög fallegri gerð á 4 til
178 kr.
Gull- og silfurstáss miklu fjölbreyttara og ódýrara en
áður — sumt hér áður óþekkt —
Optiskar vörur: Loftþyngdar- oghitamœlar, mjög
margbreyttir. Kíkirar sérlega góðir og ódýrir. Mik-
roskop. Stereoskop með myndum. Stækkunargler,
lestrargler, gleraugu o. íi.
Borðbúuaður úr prófsilfri og silfurpletti. — Að
eins fínustu sortir.
Atliugið! Með því að ferðast til Dmmerkur og Þýzkalands og
kaupa vörurnar frá íýrstu heudi, hefir mér tekist bæði að kaupa margt
ódýrara en áður og að fá vörur af nýjustu og beztu gerð, sem oft alla
ekki heppnast við skriflega pöntun.
_________________Guðjón Sigurðsson._______________________
< letiS ai eiii góiar vörur I ►
Við undirritaðir vottum hér með að
„Lossins Stettiner Portland Cement“
er það bezta Cement, sem við höfum brúkað.
Reykjavík. r/2 1901.
Stefán Egilsson. Magnús G. Guðnason.
Gísli Porkelsson.
\
Við undirritaðir málarar, sem hér á landi höfum reynt farfavöru
frá „De forenedc Malerinestcres Farvemöller“ í Kaupmannahöfn, og
auk þess þekkjum hana frá Danmörku, og er þar álitin betri vara en
nokkur önnur verksmiðja þess býr til, vottum hór með, að hún eftir
okkar áliti er sú bezta farfavara sem við hingað til höfum notað við
vinnu vora á Islandi.
Keykjavík 24/4 1900.
N. 8. Berthelsen. J. Lange.
L. C. Jörgensen.
Ofanskráð Cement og farfavara fæst að eins hjá
Th. Thorsteinsson í Reykjavík,
sem hefir einkaútsölu á nefndum vörum.
í apríllok koma miklar birgðir af farfavöru og Cementi.
FJALLKONAN 1901,
Nýir kaupendur að Fjallkonunni 1901 fá í kaupbæti:
Þrjú sérprentuð sögusöfii hlaðsius í allstóru broti
yfir 200 bls., meðan þau hrökkva, með mjög inörg-
um skemtisögum, eða „Makt myrkranna“ sérprentaða.
Enn fremur einhvern eldri árgang hlaðsins eftir
samkomulagi.
Ekkert íslenzkt hlað hýður þvílíka kosti.
Framhald verður á innlendum sögum, sem ekkert
annað blað getur boðið, með því að þær eru hvergi
til nema hjá útgefanda blaðsins.
Lýsing Reykjavíkur um aldamótin byrjar í næsta
blaði.
Útlendar sögur verða og stöðugt í blaðinu.
Framhald verður af Alþingisrímunum eða kveð-
skap í svipuðum anda, og byrjar líklega í þessum
mánuði.
Myndir af merkishændum áttu stöðugt að koma í
blaðinu og byrja þær að forfallalausu í þessum árs-
fjórðungi.
Fyrir 1 kr.
geta kaupendur nú fengið blaðið um hvern ársfjórð-
ung, með ýmsum hlunnindum, eftir samkomulagi.
VINDLAVERKSMIÐJAN
í Keykjavík selur góða vindla og
ódyra, svo búast má við að kaup-
menn út um landið vilji slá tvær
flugur í einu: Græða sjálfir og um
leið styðja innlendan iðnað.
Pantanir sendast féhirði félags-
ins kaupm. Ásgeiri Sigurðssyni í
Reykjavík.
FJALLKONAN,
fyrsti ársfjörðungur,
janúar, fehrúar og marz,
fæst fyrir eina krónu með
hlunnindum. Á sama hátt
síðari ársfjórðungarnir.
Til itaglýsenda. Þeir sem aug-
lýsa í „Fjalík.“ verða að tiltaka það
um leið og þeir auglýsa, hve of
auglýsingin 4 að standa í blaðinu.
G-eri þeir það ekki, verður hún látin
standa á þeirra kostnað þar til þeir
segja til.
Vasaúr, stundLalx.1.
saumavélar o. fl.
Mikið úrval, hesta verð!
Magnús Benjamínsson.
Ný sniö
af allskonar kvenfatnaöi og
barnafatnaöi eftir allra nýj-
ustu tízku fást nú hjá mór,
eins og stööugt að undan-
fórnu, og kosta frá 40—80
aura.
Bríet Bjarnhéðinsdóttir.
12
búningi yðar eftir siðurn tírnans, og af hverju er yður þá svo örð-
ugt að leggja niður aðra siði forfeðranna? Mér þykir gamli bún-
ingurinn fallegur, ea ætli Iögréttumaðarinn vildi taka hann upp,
þó hann væri viss um, að enginn gerði gys að honum“.
Nú kom frúin til þeirra.
„Það bar vel í veiði að frúia kom“, sagði Andrés Pétursson.
„Ráðsmaðurinn vill gera okkur alla að nýmóðins herrum og bú-
fræðingum; eg vil ráða frúnni að sjá um, að hann hafi eitthvert
taumhald á fólkinu, ef því á að verða nokkuð að verki“.
Frúin leit brosandi á lögréttumanninn.
„Eg skiíti mér ekki af því“, sagði hún, „eg læt hann hafa
ailan veg og vanda af því; vona að hann standi sómasamlega í
stöðu sinni“.
Frúin kynti undirforÍDgjann ogáráðsmanninn hvern fyrir öðr-
um, og síðan gecgu þau öil þangað sem hitt fólkið var.
Biskupinn spurði, hvernig söfnuðurinn hagaði sér.
„Fólkið er hér eins og það gerist annarsstaðar. Síðan eg
kom hingað hefi eg ekki orðið var við nein stór aíbrot. Auðvitað
kemur það fyrir, að menn verði ölvaðir á veitingahúsinu, en ekki
hefir borið á neinum róstum fyrir það. Ekki hefi eg heldur orð-
ið var við brot á móti sjötta boðorðinu, þó að sjá megi í kirkju-
bókunum, að þau hafi átc sér stað. Stuldur hefir ekki borið hér
við í iangan tíma“.
„Og þó“, — sagði Steinlund kaupmaður og tók fram í —„er
ekki langt síðan, að stolið hefir verið frá mér, þó eg hafi leynt
því“.
9
á gangi og bauð af sér góðan þokka, með dökk augu, sem bæði
gátu verið blíðleg og biturleg.
Það var barónsfrúin, ekkja kirkjneigandans og húsfreyjan á
höfuðbólinu Damsjö. Hún var tæplega þrítug, og var hún því á
bezta aldri. Hún var eftiriætisgoð allra sem þektu hana, bæði af
því að hún var alira kvenna fríðust og af því hún átti þetta
höfuðból með öllu sem því fylgdi.
Öanur unga daman, sem með henni var, var frænka Rúsen-
skölds majórs, og hin þriðja var dóttir séra Yikmans, sem hafði
verið prestur i Homclöium á undan prófessornum. Þær voru báðar
ungar og laglegar stúlkur, en barónsfrúin bar langt af þeim.
Biskupinn hneigði sig með þeirri viðhöfn, sem siður var
heldrimanna á fyrra hlut nítjándu aldar.
„Mér er það sönn gleði, að óska þessum söfnuðum til hamingju
með að hafa fengið lærðan og í alia staði ágætan sálnahirði, og
um leið get ég óskað yður til hamingju, að hafa feugið yðar elsk-
aða föður í nágreunið, og hafa sjálf átt þátt í að búa honum stað
í eliinni“.
Það mátti sjá á svip frúarinnar, að henni þótti ekki neitt
vænt um orð biskupsins.
„Eg þakka biskupinum fyrir kurteisina", sagði frúin, „en
ég á ekki það lof skilið, sem biskupinn velur mér. Það
var maðurinn minn sálugi, en ekki eg, sem kvaddi pabba til safn-
aðarins hérna. Eg áieit það æfiniega skyidu mína að skifta mér
ekki af þei111 málefnum, sem manninuai mínura komu við, og við
Saógarmaíur“111,