Fjallkonan - 08.07.1901, Blaðsíða 4

4
FJALLKO.NAN.
u ndirritaður annast um sölu á íslenzkum vörum
og innkaup á útlendum vörum.
Innkaupareikningar fylgja hverri vöruskrá.
Sýnishorn af erlendum vörum hefi ég, viðskifta-
vinumtil hægðarauka við pantanir sínar;svo oglika
verðlista.
Hross annast ég um sölu á. Sömuleiðis sauðfé,
ef skipsfarmar bjóðast í tíma.
E>eir sem vilja senda út saltað sauðakjöt, áminn-
ast um að panta tunnur í tæka tíð.
Ég tek á móti pöntunum meðan ég dvel hér,
annars sendist þær til mín í Kaupmannahöfn, Got-
hersgade 136.
Reykjavík í jóní 1901.
Vídalín.
Fjallkonan
liostar S lir.
frá l.júlí næstkomandi til ársloka Blaðið kemur út
í hverri viku.
Þ>ar með fylgja í kaupbæti þrenn sögu-
söfn blaðsins, I II, og III, yflr 200 bls. af ágætum
skemtisögum. Kaupbætinn geta menn ekki fengið
nema þeir hafi greitt borgunina. Áskrift að þess-
um árgangi er einnig bindandi fyrir næsta árgang
1902.
Nýir kaupendur gefi sig fram sem allra fyrst.
Sundmaga
kaupir hæstu verði fyrir peninga
Verzlun Gunnars Þorbiörnssonar
Rulla hvergi ódýrari en hjá
Birni Kristjánssyni.
Unglingur 15 árft) býðst tii
skrifsstaría og annara heimilisstarfa,-
Rirst. vísar á.
isryKomriar bigrð- ---------------------------
ir af vefnaðarvörum til iVlSOUr vanur skrifstörfum ósk-
Björns Kristjánssonar.1 ar eftir atvinnu. Ritstj. vísar á.
Uilarband,
nýkomið til sölu í Þinghoitsstræti
18® norðlenskt, þrinnað, mórantt,
dökkgrátt og sauðsvart.
Leirvörur
mjög fallegar og vandaðar, svo
sem kaffi- matar- og þvottastell,
sórstök bollapör, diskar o. fl. hjá
Birni Kristjánssyni.
Minnisverð tíðin(li,nibindi
1800—1804 kaupir ritstjóri þessa
blaðs.
Kvennablaöiö
Barnablaöiö
Hinir fyrri árgangar af báðum
þeasum blöðum fást fyrir upphaflegt
verð í skrautbandi með gyltu naíni
blaðsins bæði á kili og framspjaidi.
Bandið er líkt og á kvæðum Grön-
dals. Þeir sem kaupa þessa ár-
ganga innbundna fá bandið ókeypis.
Pantanir er beðið að senda sem
allra fyrst.
Bríet Bjarnhéðlnsdóttir.
Kaupendur Fjallkonunnar
í næraveitunum mega eftir nánara
samkomulagi við ótgefendnr borga
andvirði þeirra blaða í flestar verzl-
anir í Reykjavík, einkum verziuu
H. Th. A. Thomsens og J. P. T.
Brydes.
Kaupendur Kvennablaðsius mega
borga í verzluu J. P. T. Brydes.
MT Nærsveitamenn, svo sem
Árnesingar, Mosfellingar, Kjalnes-
ingar, Kjósungar, Seltirningar og
Yatnsleysustrendingar eru beðnir að
vitja Fjallkonunnar á beimili hennar
i Þingholtsstræti 18.
Beztu ílSKlmíf-
arHÍl* í bænum fást hjá
Birni Kristjánssyni.
Til auglýsenda. Þeir sem aug-
lýsa i „Fjailk.“ verða að tiltaka það
nm leið og þeir auglýea, hve oft
auglýsingin 4 að standa í blaðiuu.
Geri þeir það ekki, verður hón látin
standa á þeirra kostnað þar til þeir
segja til.
Útgefandi: Vald. Ásmundsson.
PélagBprent8miðjan.
54
„Jó, það er nó einmitt hlutnrinn. Hann er svo ótbóinn, og
það get ég sýnt þér“, sagði hann með því alóðarviðmóti, sem oft
er einkenni drukkinna manna. „Eg er annars ekki vanur að sýna
nokkrnm manni þá fágætn hlnti sem eg á. en það er öðru máli
að gegna með þig. Það er svo sem ekki hætt við að þó farir að
stela frá mér“, sagði hann og hló dátt að fyndni sinni.
Síðan tók hann lykil ór vasa sínum. „Eg ber þenna lykil
▲ alt af á mér“, sagði hann, „svo enginn geti náð í hann. Taktn
nó eftir“, sagði hann. Eg sting nó lyklinum i skráargatið, sný
honum til hægri og þegar eg heyri smell sný eg lyklinum aftur
víð, og þá ern dyrnar opnar".
Hann hafði í sama bili lokið upp skáphurðinni, og sýndi gest-
inum, hvernig skápurinn var að innan.
Hér í þessu .hólfi geymi eg peningana mína, þegar eg hefi þá,
hérna, hérna og þarna, og hefði eg verið bóinn að leggja hérna
peningana, sem frá mér var stoiið á dögunum, þá væru þeir enn
vísir. Hérna megin geymi eg verzlunarbækurnar og skuldabréfin,
og neðst allrahanda skjöl. Neðst á botninum er skjal, sem þér
kemur við“.
„Mér“, sagði Riisensköld og lézt ekki skilja.
, „Jó. Það er erfðaskráin hans föðurbróður þíns. Sjáðu til!
Hérna er hón innan í lokuðu umslagi og innsigluð með innsigli
majórsins".
„Hvernig stendur á þvi, að hón er geymd hér“.
„Yið Andrés Pétursson skrifuðnm undir hana sem vitni og
síðan bað majórinn mig að geyma hana“,
55
„Þó veizt þá hvað í henni stendaí?“
„Nei, um það veit eg ekki hót. Við fengmn ekki að lesa
skjalið. Sjáðu, nó læt ég það aftur á sama stað“.
Um leið og hann sagði þetta, ætiaði hann að skella hurðinni
i lás, en i sama bili var kallað hárri röddu óti fyrir glugganum:
„Það er kviknað í geymsluhósinu“.
Hósbóndinn rak upp hljóð og þaut ót.
Eftir fim mfnótna ótiveru kom hann inu aftur og stóð þá
Riisensköld við gluggann og horfði ót á götuna.
„Hvaða þorpari ætli það hafi veiið, sem æpti fyrir utan glugg-
ann? Það er ekki fremur eldur í geymsluhósinu en í mér“.
„Jæja, það var þó gott. Það hefir iíklega verið einhver ó-
þokkastráknt, sem hefir ætlað að ginna þig. En nó yerð eg að
fara“.
Hósbóndinn var bölvandi og ragnandi þegar Riisensköld
kvaddi hann.
„Guð hjáipi mér“, sagði haun, þegar honum varð litið áskáp-
iun“.
„Hefi eg ekki hlaupið írít skápnum ólæstum! Hann hefir þó,
vonandi, ekki tekið neitt“.
En alt var óhreyft í skápnum, peningarnir og orfðaskráiu og
ann&ð.
„Það er gott, mér varð bilt við, þó eg mætti vita, að annar
eins maður og Riisensköid viuur mundi ekki fara að stela frá mér.
Nú held eg fari að hvíla mig“.