Fjallkonan - 31.12.1901, Síða 1

Kemur út einu sinni
í viku. Verð árg. 4 kr.
(erlendis 6 kr. eða V/2
doll.) borgist fyrir 1.
júlí (erlendis fyrir-
fram)
Uppabgn (skrifleg)bund-
in við áramðt, ðgild
nema komin sé til út-
gefanda fyrir 1. oktð-
ber, enda hafikaupandi
þá borgað blaðið.
Afgreiðsla: Þing-
holtsstrœti 18.
Reykjavík, 31. desember 1901.
>r. 52.
Biðjið ætíð um:
OTTO MONSTEDS
danska smjörliki,
sem er alveg eins notadrjtígt og bragðgott
og smjör.
Verksmiðjan er hin elzta og stærsta í Danmörku, og býr til óefaö
hina beztu vöru og ódýrustu í samanburði við gæðin.
WtT Fæst hjá kaupmönnunum.
XVIII. árg.
Landsbankinn er opinn hvern virkan dag kl. 11—2.Banka-
stjðrnin við kl. 12—1.
Landsbókasafnið er opið hvern virkan dag kl. 12—2og
einni stundulengur til kl. 3 md., mvd. ogld. tilútlána.
Forngripasafnið er í Landsbankahúsinu, opið á mánu-
dögum miðvikudögum og laugardögum kl. 11—12 f.m.
Náttúrugripasafnið er í Doktorshúsinu, opið á eunnu-
dögum kl. 2—3 e. m.
Ókeypis lækning á spítalanum á þriðjudögum og föstu-
dögum kl. 11—1.
Ókeypis tannlækning í húsi JðnsSveinssonar hjá kirkjunni
1. og 3. mánudag hvers mán., kl. 11—1.
Nýjar bækur.
N. K. Madsen-Stensgaard: Romancer og Sange.
Aðalútsala í Yilhelm Hansens bókverzlun
í Kaupmaunahöfn.
Bókin er i stóru fjögra blaða broti, 78 bls.
að stærð, og kostar óinnbundin 6 kr.
Frágangur bókarinnar er að öllu hinn vand-
aðasti. Innihaldinu er skift í þrjá flokka:
kvæði veraldlegs efnis, andlega söngva og
kórsöngva. Lögin eru alls 68, öll eftir höf-
undinn.
Bókin er fjölbreytt og lærdómsrík, og að-
gengilegust allra þeirra bóka af sama tagi,
sem eg hefi enn séð. Lögin eru yfir höfuð
fögur og tilkomumikil. ítaddsetning þeírra
er svo náttúrleg, einföld og óbrotin semmest
má verða, laus við alt prjál og fordild, en
þó svo fögur og fullnægjandi.
Lögin eru raddsett á ýmsan hátt. Sumt
eru sóló-lög mað fylgiröddum (aocompagne-
ment), önnur eru raddsett fyrir fjórar karl-
mannaraddir, nokkur fyrir fjórar ósamkynja
raddir, en önnur fyrir þrjár samkynja
raddir, enn fremur nokkur fyrir þrjár ó-
samkynja raddir, og að siðustu fyrir tvær
samkynja raddir.
Hór gefst mönnum því kostur á að sjá og
athuga hina margháttuðu meðferð harmoní-
unnar, sem sjaldgæft er að komi fyrir íeinni
og sömu bók. Og að þessu leyti er bókin
sérstaklega lærdómsrík, Það er eins og hún
só löguð til þess að gefa þeim, sem enn eru
ekki langt á veg komnir í þekkingunni á
meðferð harmoníunnar, lærdómsríkar og eftir-
breytnisverðar bendingar.
Það er óþarft að mæla frekara með bók
þessari. Hún mælir bezt með sér sjálf og
lofar þegjandi höfund sinn.
Öllum þeim hér á landi, sem leika á forte-
píanó eða harmoníum, vil eg einlæglega
ráða til að eignast þessa bók, og þegar þeir
hafa kynst henni, munu þeir ekki sjá eftir
þeim fáu krónum, er þeir gáfu fyrir hana.
Jónas Hélgason,
organisti við dómkirkjuna i Heykjavík.
i
Sagan af Hróbjarti Hetti og köppum
hans. Strengleika saga frá 13 öld. Saman
sett á norrænu eftir fornum strengleika kvæð-
um, ungum mönnum og gömlum til skapfell-
legrar skemtunar af Jóani Austfirðing. Keykja-
vík 1900. (Bókaverzlun Jóns Ólafssonar).
Þessi bók hefir ætíð verið í miklu gengi á
Englandi, og þótt ágæt barnabók. En menn
eru nú orðið ekki á einu máli um það, hvort
samkynja sögur og þessi saga séu bentugar
barnabækur. Henni má skipa á svipaðan bekk og
sumum íslenzkum fornsögum, sem ekki eru
sannar nema að einhverju leyti, t. d. sumum
sögum af vikingu og ránskap forfeðra vorra.
Þessar sögur munu þó vera börnum óskaðlegar,
þegar drengskapur söguhetjunnar hefir að jafn-
aði yíirhönd yfir siðleysinu og hrottaskapnum,
og svo er um þessa sögu.
Málið á þessari sögu er stælt eftir riddara-
sögum frá síðasta hlut fornu ritaldarinnar. Það
er á fárra manna færi, að ná þeim tökum á
forna málinu, enda hafa mjög fáir reynt það,
og verður ekki annað sagt en Jóni Ólafssyni
hafi tekist það furðu vel. Á einstöku stöðum
virðist hann þó heldur um of forn, og á fáeinum
stöðum bregður fyrir ungleguorðfæri, en það er
mjög óvíða. Nokkur ósamkvæmni er og í rit-
hættinum, sem stafa mun af því að höf. hefir
skrifað handritið á hlaupum. Höf. ritar t. d.
ýmist eða eða eður, og er eða upphaflegra, en
156
„Eg er afbrotamaður“, sagði komumaður dapur í bragði,
„það veit eg bezt sjálfur, og þó hefi eg aldrei borið hönd í heift-
arhug móti uokkurum manui. Eu þegar eg sé yður sitja svo ró-
legan frammi fyrir mér, og rifja upp íyrir mér alt það ilt, sem
þér hafið gert mér og tveimur fjölskyldum að ósekju, þá fian eg
að eldur hefndarinnar kviknar í brjósti mér, sinarnar í haudlegg-
jum mínum styrkjast og mér finst eg hefði unun af að sjá yður
liggja steindauðan fyrir fótum mér“.
Þó prófessorinn væri mikill kjarkmaður, stóðst hann nú ekki
mátið. Hann fölnaði upp og beygði sig niður að skrifborðinu.
„Þér vitið víst, við hvern þér eigiðnú tal?“ sagði komumaður.
„Þér sjáið, að það er maður, sem þér hafið steypt í eymd og volæði,
Ossían Berger, sem stendur nú frammi fyrir yður, sem þér í sam-
vizkuleysi hafið markað sem glæpamann og á þann hátt neytt
hann til þess að verða það aila sína æfi“.
Prófessorinn hafði nú jafnað sig.
„Ef þér eruð Ossían Berger, þá hljótið þér að kannast við,
að þér frömduð þjófnað, stáluð frá mér, og að refsing sú sem þér
fenguð fyrir það var makleg, þó hún væri hörð“.
„Þér munið ekki eftir því, að eg hefði enga refsingu fengið
fyrir þessa yfirsjón, hefðuð þér ekki neitað því, að eg hefði borg-
að yður peningana tveim dögum síðar, sem guð og menn vissu að
var satt“.
„Þér megið segja hvað sem þér viljið um það“, sagði pró-
fessorinu; líferni yðar síðan hefir sýnt, að það var rétt að refsa
yður. Eg efast ekki um, aðþér munuð vera stórþjófurinn Hill".
153
við lifum bærilegu lífi. Ef við komumst í vandræði fyrir hans
sakir, þá verðum við að sæta því“.
„Og þú skilur þetta ekki. Veiztu ekki, að þjófsnauturinn og
sá sem Lylmar er engu betri en þjófurinn. Þeim hlýtur að vera
það áhugamál, að ná í HiII, úr þvi prófessorinn hefir lofað hverj-
um þeim þúsund dölum, sem finnur hann“.
Pétur hefir víst skift einkennilega um rödd, þegar hann sagði
þetta, þótt hann sjálfur hafi ekki tekið eftir því, því Lena sagði:
„Ef eg héldi, að þér dytti það vitund í hug, að svíkja vel-
gerðamann okkar, þá færi eg burt og sæi þig aldrei framar og
gerði þér líka það i!t sem eg gæti“.
„Vertu nú stilt kona", sagði hann. „Engum hefir dottlð það
í hug.“
Það stóð ekki á löngu, að Alding væri haldið inni, því hon-
um var slept áður eu vika væri Iiðin, og kom hann þá
heim aftur að Skógarkoti, og hafði fengið sér „heilbrigðis-
vökva“, sem hann kallaði svo. Ástæðan var sú, að sama
daginn, sem rannsókn Aldings átti fram að fara, íekk rannsóknar-
dómarinn í hendur bréf, sem hljóðaði svo:
„Mér hefir verið sagt, að gamall maður, Alding að nafni,
hafi verið settur í hald fyrir mínar sakir. Hann er ölmusumaður
og hneigður til drykkjar. Eg veit ekki á hvoru eg á að furða mig
meira: heimskuuni eða illgirninni, sem stýrt hefir penna kærand-
ans. Héraðsstjórnin ætti að sjá, að það væri mesta fásinna af
mér, að hafa í félagi með mér gamlan og hruman karl, sem þar
á ofan væri drykkjumaður og gæti því sagt leyndarmál í ógáti.