Fjallkonan - 06.09.1904, Blaðsíða 3

FJALLKONAN.
139
Skipakomur. Hiun 15. f. m. kom
s/s „Fridthjof" (589, Pedersen) frá
Newcastle með kol til „Sameinaða
guf uskipaf élagsins “.
19. f. m. gufuskipið „Patria" (281,
N. v. d. Fehr) með kol o. f). til H.
P. Duus-verzlunar.
22. f. m. s/s „Vendsyssel" (449,
Jakobsen) aukaskip „Sameinaða gufu-
skipafélagsins".
S. d. s/s „Italia" (356, J. H. Erik-
sen) með kol til Björns Guðmunds-
sonar frá Grangemouth.
S. d. s/s „Norden" (455, Jeiisen)
með kol til J. P. T. Brydes-verzlun-
ar frá Englandi.
29. f. m. seglskipið „Sylvia“ (133,
B. Björno) frá Newcastle með kol til
H. Th. A Thomsen.
S. d. seglskipið „Bjorn" (38, K. K.
Fællestad) með timbur til Dráttar-
brautarfólagsins frá Christianssand.
Veitt eiubætti. Læknisembættið
í Mýrdalshéraði er 23. f. m. veitt
Stefáni Gíslasyni, lækni í Hróars-
tunguhéraði.
Xíðarfar hið æskilegasta á Vest-
fjörðum; ágætir þurkar; heyskapur
góður.
Slysför. Sunnudagiun 24. f. m.
druknaði Þorleifur Pálsson í Holtum
á Mýrum í Hornafjarðarfljóti. Fljót-
ið var mikið og reið hann á sund.
Þorleifur sál. var nytsemdarmaður
í sveit sinni, duglegur, virtur og vel
metinn. Var hann bæði sýslunefnd-
armaður og hreppsnefndaroddviti.
Látinn í júlím. Sveinn Bjamason
í Þórisdal í Lóni, bróðir séra Jóns
Bjarnasonar í Winnipeg, sæmdar- og
dugnaðarmaður, en löngum tæpur á
heilsu. Hann var tæplega sextugur
að aldri.
Hinn 13. f. m. andaðist að heim-
ili sínu Fljótsdal í Fljótshlíð bænda-
öldungurinn Jón Jónsson, 94 ára gam-
all. —
Kennari við lærða skólann, er
settur Sigurður Thoroddsen verkfræð-
ingur, frá 1. október í haust.
Laust enibætti. Sýslumannsem-
bættið í Skaftafellssýslu er auglýst
laust 29. f. m. Laun 3000 kr. Um-
sóknarfrestur til 7. nóv.
Læknisembættið í Hróarstungu-
héraði er auglýst laust 29. f. m.
Umsóknarfrestur til 7. nóv. Árslaun
1500 kr. Sá, er embættið fær, er skyld-
ur að setjast að á Stóra-Steinsvaði,
Litla-Steinsvaði eða Ekru.
Styrktarsjóður Kristjáns IX.
Ráðherrann veitti 25. f. m. úr hon-
um þeim Guðmundi ísleifssyni bónda
á Stóru-Háeyri og Kristjáni hreppstj.
Þorbergssyni á Þorbergsstöðum í
Dalasýslu, 140 kr. verðlaun hvorum
fyrir afarmiklar framkvæmdir í jarða-
og húsabótum.
Tryggvi konungur, skip Thore-
félagsins, kom um miðmorgunsleytið
á sunnudaginn. Af því að blaðið
var þá um það bil alsett, bíða útlend-
ar fréttir næsta blaðs. Þess skal
samt getið, að hinn 29. f. m. var
Port Arthur ekki fallin í hendur
Japönum.
IJpplestur og söngur næstkoui-
andi sunnudag. O. P. Monrad
prestur les upp næstkomandi sunnu-
dag í Iðnaðarmannahúsinu „De Ny-
gifte" og „Terje Viken,“ úrval úrkvæð-
um eftir Bjornstjerne Björnson o. fl.
Söngfélag stúdenta syngur ýms
kvæði eftir Bj. Björnson o. fl. Sig-
fús Einarsson syngur „Solo.“
Ganga má að því vísu, að skemt-
un þessi verði mjög góð. Ættu Reyk-
víkingar fremur að sækja þær skemt-
anir, sem einhver veigur er í, en
hinar og þessar loddaralistir. Höfuð-
staðarbúarnir kafna undir nafni, ef
íeir ekki vilja læra að meta að verð-
leikum það, sem eykur og glæðir
fegurðartilfinninguna og bætir hinn
andlega smekk.
Björnsons-fyrirlestrarnir voru eitt
hið bezta, sem almenningi hefir verið
boðið uppá nýlega. En ekki gátu
það heitið nema fáir menn af öllum
fjöldanum, sem sóttu þá. Mætti af
þvi margur ætla, að blessað fólkið
hérna í höfuðstaðnum sé, sumt hvað,
ekki svo afar sólgið í bragðgóða and-
lega fæðu.
En þegar einhver útlendur loddari
„étur eld,“ „flær kött,“ „fer í gegn-
um sjálfan sig“ o. fl. þh., þá treður
hver annan undir.
XýlátiilH er hér í bænum 31. f.
m. fyrverandi alþingismaður Snæfell-
inga Daníel Á Thorlacius. Hann var
fæddur í Stykkishólmi 8. maí 1828
og var sonur hins þjóðkunna merkis-
manns Árna sál. Thorlacius, umboðe-
manns í Stykkishólmi. Hann var
kvæntur Guðrúnu Jósefsdóttur, Skafta-
sonar, héraðslæknis. Eignuðust þau
8 börn og eru 6 þeirra álífi. Daní-
el heitinn fékst við verzlun framan
af æfinni, var um eitt skeið kaupfé-
lagsstjóri. Hann var valmenni að
reynd, prúðmenni í framgöngu og
höfðinglegur maður ásýndum. Á síð-
ari árum var hann mjög þrotinn að
heilsu og kröftum.
Meðal eftirlifandi barna hans eru
Árni D. Thorlacius búfræðingur, Guð-
rún Thorsteinson, ekkja hér í bæn-
um og kona Magnúsar Þórarinssonar
rakara.
Frú Guðrún Jósefsdóttir, kona Dan-
íels heitins, lifir mann sinn.
Til fískimanna á íslandi,
Á hafrannsóknarskipínu „Thor“
hefir í sumar verið merkt og slept
aftur allmiklu af þorski á ýmissi
stærð (mest þyrsklingi og stútungi).
Merkið er hvítur beinhnappur og
látúnsplata með stöfunum I)a og
núineri (eins og á kolunum í fyrra).
Merkið er fest (með silfurvír) á
tálknlok (kjálkabarð) fisksins.
Ef nú fiskimenn á íslaudi skyldu
veiða þannig merkta fiska, eða skar-
kola þá, er merktir voru í fyrra, þá
er það vinsamleg bón mín til þeirra,
að þeir vilji senda merkið, ásamt
skriflegri skýrslu um, hvar, hvaða
dag mánaðar og á hvaða dýpi ísk-
urinn veiðist og nákvmmt mál á
lengd fisksins (í þumlungum eða
sentimetrum) frá snjáldri til enda
sporðuggans, til Bjarna Sœmunds-
sonar, fiskifræðings í Reykjavík.
Borgar hann fyrir mína hönd 1 krónu
fyrir hvert merki (ásamt meðfylg-
jandi skýrslu) og burðargjald, er á
kann að falla.
Ég vil einnig biðja alla málsmet-
andi menn, er áhuga hafa á þessu
málefni, að hvetja almenning til að
hafa góðar gætur á hinum merktu
fiskum og vanrækja eigi að gefa
Skýrslu um þá, og halda merkjunum
til skila, ef þeir veiðast,
Þess skal geta, að merking þessi
er gerð til þess að komast eftir því:
1. hvernig þorskurinn hagar göngu
sinni við ísland og 2. hve lengi hann
er að ná fullum vexti.
Loks vil eg biðja þá fiskimenn, er
ekki halda blöðum sínum saman, að
klippa þessa grein úr og geyma hana,
svo síður sé hætt við, að þau atriði
gleymist, er skýrslu þarf að gefa um.
„Thor“ p. t. Reykjavík 27. Ágúst 1904.
Joks. Sckmidt,
Dr. phil.
®ct»cikNiétcr0mte clectriffe SunbícbítcIU
■ «tsnfttjieret of e« Btrie. Bg ukk«tt*e.t
Sttge, 03 mibefatet of -Sp-fjS tufinke* of
fpotienkei;. ®et eretufeiU b.v."t ÍKikket
mek ftUe ®t)jkomme, fom 53iS. bflr I" ***”
fttums i et fuœtfet 3!ertte> ft?ft*m, et
kett fitrcfte ftur f*r tPíaöe* /yvM' euker, Siflt,
SBlokittínGet, $ooebötne, 1 Smerter un>
ker st* *ftet, tobt Siteífroft, Soottiobbtk ete. fpri* futt
gr. 15, 20, 25. — 100 Sikerá ittuftoeret ieeoeoikcn*
ftobetij SBog fenbeS grrrtiá mek %>rte 0,20. S u r e o i* ^
Sonitob, iíonjeitb ®b. 2, œtjriflionio. i
féureouet uktooer mók Jtoution Sr. 5000 ttt
ben, ker ton beoife, ot fiiectrooafb ifte inSetjol*
ber fotbor, reguterbor eleetrlft Sttym. ,
Anbefales ai Læger,
Til Bureau Sanitas.
Paa min Læges Forlangende bedes De
være saa venlig, at sende mig et Eleo-
tropath-belte. Hol, Hallingdal d. 6. Maj
1904. O. S. D.
Til Bureau Sanitas.
Efter Brugen af Deres Batteribelfe
fpler jeg mig frisk og fremsender stor Tak.
Ringebu St. d. 11. Juni 04. A. L.
Til Bureau Sanitas,
Jeg har brugt Deres Electropsth-belte
efter Anvisningpn og er nu bleven gansko
kvit mine plagsomme Gigtsnserter.
Næs i Aadalen d. 20. Juni 04. S. H.
Til Bureau Sanitas,
— — Deres Belte er overordentligt
virkningsfuldt, det er ingen Humbug af
Dem at anbefale det til Publikum.
Namsos d. 24. Juni 1904. G. E. P.
NB. Originalattesteme beror til Eftcrsyn.
Navn og Adresse opgives paa Forlangende.
v 48
„Það er hvíta htíslð, sem kallað er“, mæiti Crépin“.
„Hvaða hús er það?“
„Það er húsið, sem hann nýi nágranni okkar hefir bygt.
Hann er ófluttur þangað, þvi húsið er að eins komið undir þak.
Hann hefir, sem stendur, aðsetur í sumarhöllinni. Hann hefir ó-
sköpin öll af verkamönnum og alt gengur í loftköstum hjá honum.
Það líður ekki langt um, að húsið verði byggilegt.“
Eins og áður hefir verið frá skýrt, lá barónshöllin undir skógi
vaxinni brekku. Framundan henni lá dalurinn og tók slétta við
fram af honum vinstra megin. Yoru sem fagrar dyr þar sem
dalurinn hvarf út í sléttuna, Var það því líkast, sem dyr þær
hefðu verið gerðar af ásettu ráði til þess að hallarbúar gætu notið
híns fagra útsýnis út yfir sléttlendið og til fjallanna, sem blánuðu í
fjarlægð út við sjóndeildarhring.
En — nú vai þessi dýrð og fegurð gersamlega horfin.
Af hjallanum fyrir framan höllina mátti nú ekki annað sjá,
en fram eftir dalnum og í hálfsmíðað hús, fjórloftað. Tók það
með úthýsum þeim, sem því fylgdu, rækilega fyrir alla útsjón.
„Hann er búinn að loka mig inni“, andvarpaði baróninn.
Því næst barði hann sér á brjóst, sneri sér að ráðsmannin-
um og mælti:
„Það er ekki öll nótt úti enn. Eg skal neyða þenna herra
Teteról til að rífa húsið sitt og flytja það. Lóðin undir þessu
húsi var seld með því beina skilyrði, að ekki yrði á henni bygt.
En þetta ákvæði hefðuð þér átt að þekkja, herra Crépin".
sMér var og er vel kunnugt um þetta. En mér er líka
45
fræ§islega Verksmiðju og mundi hún eitra alt nágrennið. Þettá
var reyndar alt lýgi. En hvað um það; allir trúðu þvb“
„Mér finst sem þetta komi engum við nema kaupmanninum",
svaraði baróninn. „Eg mun ekki taka nærri mér, þó kaupmað-
urinn fari. Það tjáir ekki annað en líta skynsamlega á hlutina,
Crépin minn! “
„Það er engu líkara en að öll sveitin sé gengin af göílun-
um. Allir bændurnir, sem voru búnir að kaupa af yður kotin
sín, eru nú búnir að selja þau aftur“.
„Er þetta þá alt og sumt, sem þér segið í fréttum, Crépin
minn! Blessaðir verið þér ekki að setja upp hvítasunnuandlit
út af því arna. Mér kemur alveg út á eitt, hvað þeir heita, sem
yrkja kotin, sem eg er búinn að selja".
Crépin ráðsmaður þagði stundarkorn; síðan mælti hann með
hátíðlegum rómi:
„Þér munið efalaust eftir stjórmálaskoðunum Hinriks kon-
ungs 4. Hann óskaði, að nágrannalönd Frakklands væru smá-
ríki. Honum skildist það, að ef smánkin yxu sarnan í eina heild,
þá minkaði Frakkland, enda þótt landamörkin væru þau sömu.
Kotin, sem að undanförnu hafa verið kringuin Saligneux, eru nú
runnin saman og orðin að einni jörð, höfuðbóli. Það er nýfætt
eða nýskapað stórveldi við hliðina á yður. Eg lít svo á, að um
leið hafi þér minkað, gengið ofan í jörðina."
Þetta hreif. — Baróninn sótroðnaði. Fram að þessu hafði
hann hallað sér aftur á bak í vagninum og rétt frá sér fæturna.
Þugar hann heyrði þetta, settist hann upp og dró að sér fæturna,