Norðurljósið - 01.03.1935, Blaðsíða 4

12
NORÐURLJÓSIÐ
til okkar, til þess að fá að borða og rúm til að
sofa í. Og það er von, að þeir hrópi til Drottins
Jesú, eins og blindi maðurinn, sem sat við veg-
inn forðum: »Jesú, sonur Davíðs, miskunna þú
mjer!«
Hvað ætli áfengissali haldi um góða fólkið og
stjórnendur borgarinnar? Þeir segja við hann:
»Þetta er vond verslun, afskaplega vond verslun.
Hún saurgar mannfjelagið, eyðileggur ungdóm
vorn, fyllir hegningarhús vor og vitfirringahæli.
Já, það er voðalega spilt verslun, þessi áfengis-
verslun. Nú, þar sem hún er svona afskapleg, get-
um vjer ekki leyft ykkur að reka hana fyrir lítið
verð. Þið verðið að gjalda svo og svo mörg
hundruð dollara, og þá megið þið selja áfengi
allan daginn og alla nóttina, já, og á sunnudögum
Iíka!«
Svo þessir menn, meðan þeir fyrirlíta hræsn-
ina, gjalda hið háa leyfisgjald og ná peningun-
um aftur úr vösum aumingjanna, sem lenda í
klóm þeirra. En til þess að fá þessa peninga, hafa
þeir oft þurft að selja fatnað barna sinna eða
veikburða eiginkvenna sinna, já, þeir hafa þurft
að selja sína eigin sálu!
Vjer eigum því að gera alt, sem í voru valdi
stendur, til þess að losna við þetta böl og reyna
að leiða drykkjumenn að krossi Drottins Jesú
Krists.
»Mannsins Sonur er kominn til að leita að hinu
týnda og frelsa það.«
(Framhald).
Sumarferð 1934.
(Eftir ritstjórann)
(Framhald).
Næsta dag' fónim við hjónin, ásamt þremur dætrum
okkar, upp á Cliftonvellina, fyrir ofan borgina, og höfð-
um nesti með okkur. Er það yndislegur staður og rúm-
góður, svo að margir geta skemt sjer þar, án þess að
verða varir við þrengsli. Um kvöldið áttum við von á
því, að sjá vinina, sem við feðgar höfðum hitt daginn
áður, á þessum völlum, þar sem þeir ætluðu að halda úti-
samkomu. Hópurinn kom á tilætluðum tíma og margt
fólk safnaðist saman til að hlusta á. Einn ræðumaður
vakti eftirtekt mína mjög, og við töluðum saman á eftir.
Hann sagði mjer frá því, hvernig Drottinn hefði frelsað
hann, og jeg held, að lesendur mínir hefðu gaman af að
heyra hina merkilegu frásögn hans.
Hann hafði verið mörg ár í Kína og starfað þar
sem verslunarmaður fyrir firma, sem hafði útibú þar
í landi. Eins og svo margir aðrir, sem fara úr föður-
garði til fjarlægs lands, gleymdi hann Guði og lifði kæru-
lausu lífi. Meðan hann var í Kína, braust út »Boxer-
uppreisnin«. Um þær mundir voru miklar blóðsúthellingar
og hann sá margt hryllilegt. En það var eitt, sem kom
fyrir þá, sem gerbreytti lífi hans. Hann var sjónarvott-
ur að því, að uppreisnarmennirnir náðu á vald sitt Kín-
verja einum, sem hafði tekið kristna trú. Þeir voru reið-
ir við hann, af því að hann hafði yfirgefið trú forfeðra
sinna og snúið sjer til Guðs útlendra manna. Og þeir
gerðu alt, sem þeir gátu, til að koma honum til að af-
neita Kristi. Þegar þeim tókst það ekki, ætluðu þeir að
kvelja hann, þangað til hann hlýðnaðist þeim. Maðurinn
varð að þola ógurlegar kvalir, en hann stóð fastur sera
bjarg og vitnaði stöðugt um frelsara sinn og það, sem
hann hafði gert fyrir hann. Stuttu áður en líf hans fjar-
aði út vegna hinnar grimmúðlegu meðferðar, sem hann
varð að þola, byrjaði hann að syng’ja sálminn »Hellu-
bjarg og’ borgin mín«, á kínversku, uns rödd hans þagn-
aði í dauðanum.
Þetta hafði svo mikil áhríf á hinn unga verslunar-
mann, sem hafði ekki getað gert neitt til að hjálpa
manninum, að hann sneri sjer þá og þegar til Krists og
hefir lifað fyrir hann og þjónað honum síðan.
Óguðlegir menn tala oft í háði um Rínvei'ja, sem hafa
snúið sjer til kristinnar trúar. Þeir kalla þá »hrísgrjóna-
kristna« og’ gefa í skyn, að þeir hafi aðeins snúið sjer
í þeirri von, að liafa einhvem hagnað af því. Mjer þótti
vænt um það, að sjá þenna mann og tala við hann, þar
sem hann er lifandi sönnun þess, að trú innfæddra Kín-
verja getur jafnvel gert oss Norðurálfumönnum til
skammar.
Næsta dag var sunnudagur, og var jeg þá önnum kaf-
inn, en næsta dag fór jeg á bifhjóli mínu til Weston-
super-Mare, þar sem þessir umferðaprjedikarar ætluðu
að halda samkomu á söndunum. í þetta sinn hafði jeg
eina dóttur mína með mjer, og við tókum þátt með
þessum vinum í samkomu þeirra.
Um miðjan júnímánuð fór jeg til London á bifhjólinu
og hafði eina dóttur mína með mjer. Vegurinn liggur
um margar inndælar sveitir, stundum gegn um skóga,
stundum eftir fjallshi-ygg, og við skemtum okkur hið
besta í góða veðrinu. Alla leið var vegurinn malbikaður
og rennisljettur.
Við gistum hjá vinum fyrir sunnan London, og fórum
næsta dag inn í borgina. Jeg hafði lofað þessari dóttur
minni fyi-ir löngu, að fara með henni til London til þess
að sjá okkur um. Fyrsta daginn fórum við á sýningu
Tussaud’s, þar sem eru vaxlíkneski af öllum mikilmenn-
um heimsins, nákvæmlega eins og þeir eru eða voru, eða
að minsta kosti eins nálægt því og komist verður. öllu
er raðað í sögulega röð, og maður getur sjeð, hvernig
allir Englands-konungar og aðrir nafnfrægir menn hafa
litið út. Þá eru og nokkrar sýningar af sögulegum við-
burðum, svo sem aftöku Maríu Skotadrotningar, dauða
Haralds Englandskonungs, dauða Nelsons flotaforingja
og mörgu öðru.
Því næst heimsóttum við hið mikla verslunarhús Self-
ridges. Þar má ganga um úr einum sal í annan í hinu
marglyfta húsi og skoða alt, sem þar er falt, án þess að
vera beðinn um að kaupa nokkuð. En ef maður vill kaupa,
þá gegnir búðarfólkið undir eins. (Á Englandi er það
siður, komi maður í búð, að hann kaupi eitthvað, en f
þessu verslunarhúsi er undantekning frá þessari reglu.)
Hjer má sjá kynstur af alls konar vörum. Á húsþakinus
er fallegur blómgarður, og viðskiftamenn mega fara
þangað upp í lyftivjel og hvíla sig. Þaðan fær maður út-
sýni yfir mikinn hluta af borginni, og eru þar merki,
sem sýna manni, hvaða bygging eða turn sjesf í þessari
eða hinni átt.
Þetta kvöld var jeg gestur dr. Hawkes, sem er pró-