Norðurljósið - 01.12.1963, Blaðsíða 7

NORÐURLJÓSIÐ
95
Bréfkafli og hugleiðing
Ég fékk í fyrravetur, skömmu fyrir jól, bréf frá bráð-
greindri og hugsandi stúlku. Eins og sumir fleiri var hún
ekki ánægð með þau skrif, sem Nlj. hafði flutt það ár.
1 bréfinu ritar hún meðal annars:
„Jesús er kannske ekki eins viðkværaur fyrir skoðunum og trú
— eins og sumir vilja halda. Að minnsta kosti minntist hann ekkert
á trúarskoðanir hjá miskunnsama Samverjanum, sem hann þó benti
lögvirtingnum á sem fordæmi og fyrirmynd, þegar hann spurði
Jesús að því, hvað hann ætti að gera til þess að eignast eilíft líf.
Já, voru Samverjar yfirleitt ekki hálf blendnir í trúnni — ekki
hreingyðinglega sanntrúaðir — og ekki voru þeir kristnir. En
samt áttu þeir -— eða þessi Samverji að geta sýnt mönnum aðferð-
ina að eignast eilífa lífiS, eftir því sem Kristur hefir sagt okkur.“
Það hefði verið freistandi að birta lengri kafla úr bréf-
inu, eða það jafnvel allt, en í kafla þessum er kjarni máls-
ins: Trúarskoðanir skipta ekki miklu máli, jafnvel engu
máli. Aðalatriðið er kærleiksrík breytni. Hún veitir mann-
num eilíft líf. „Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan
þig.“ Þá öðlast þú eilíft líf.
En bréfritarinn gleymdi dálitlu og meira en dálitlu:
„Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu og
af allri sálu þinni og af öllum mætti þínum og af öllum
huga þínum.“ Þetta boðorð kom á undan boðorðinu um
kærleikann til náungans. Bæði, en ekki annað, gátu þau
veitt manninum eilíft líf, e/ þau voru haldin og aldrei
brotin. (Jak. 2. 10.).
Bæði þessi boðorð, um elsku til Guðs og manns, eru í
lögmáli Israels. Engum, sem lögmálið les, getur dulizt,
að elskan til Guðs átti að birtast í því: að dýrka hann
einan og tilbiðja hann. „Þú skalt ekki aðra guði hafa.“
Guð skipti það miklu máli og skiptir enn, að mennirnir
trúi á hann einan, en ekki falsguði, sem geta ekki hjálpað
þeim. Hann elskar þá og er annt um eilífa velferð þeirra.
Drottinn Jesús lét heldur ekki afskiptalaust, á hvað læri-
sveinar hans trúðu: „Trúið á Guð og trúið á mig,“ sagði
hann. Hann kom til að veita þeim eilíft líf, og: „I því er
hið eilífa líf fólgið, að þeir þekki þig, hinn eina sanna Guð,
og þann, sem þú sendir, Jesúm Krist.“ Þetta eru orð frels-
arans sjálfs, ekki mín.
„Hvers vegna benti þá Jesús á Samverjann,“ býst ég við,
að bréfritarinn og fleiri munu spyrja, „en ekki á einhvern
rétttrúaðan Gyðing?“
Hvers vegna gerði hann það? Var það ekki til að sýna,
að miskunnsemi kærleikans teygir sig út fyrir trúarbrögð
og þjóðerni? Náungi þinn, lögvitringur, er nauðstaddi
niaðurinn, hverrar þjóðar, hvaða tungu og hverrar trúar,
sem hann er. Ef Drottinn hefði tekið dæmið af rétttrúuð-
um Gyðingi, mundu allir hafa skilið það þannig, að náung-
mn væri maðurinn, sem okkur geðjast að, af því að hann
er sama litar og sinnis eins og við sjálfir.
Eitthvað dýpra en þetta getur þó legið í því, að Kristur
valdi Samverjann. Um svipað leyti sem þetta gerðist,
Voru Gyðingarnir farnir að segja, að Jesús væri Samverji.
(Jóh. 8. 28.) Þeir eru teknir að fyrirlíta hann, ef til vill
Jarnir að gera menn samkunduræka, sem viðurkenndu trú
sína á hann sem Krist. Með dæmisögunni bendir hann þá
á líknarstarf sitt og á sjálfan sig í gervi hins miskunnsama
Samverja. Hann sýnir fram á, að lögmálið getur ekki
hjálpað þeim, sem fallið hafa í ræningj ahendur syndar-
innar. Það gengur fram hjá syndaranum fallna og fyrir-
dæmir hann. En hann getur frelsað. Hann hefir með sér
þau græðismyrsl, sem græða sár synduga mannsins. Hann
lyftir honum upp. Hann elur önn fyrir honum og hjúkrar
honum. Hann er kominn til að leita að hinu týnda og
frelsa það.
I I. Jóh. 3. 23. standa þau orð, sem geyma boðskap
kristinnar trúar saman dreginn í örfá orð: „Þetta er hans
(Guðs) borðorð: að vér skulum trúa á nafn sonar hans
Jesú Krists og elska hver annan, samkvæmt því sem hann
hefir gefið oss boðorð um.“ Guð býður þér og mér og
sérhverjum manni að trúa á nafn sonar hans Jesú Krists.
Það er hin rétta trú. Guði er ekki sama, hverju vér trúum.
Hin rétta trú er höndin, trúarhöndin sem vér réttum Guði
og leggjum í hönd hans. Hin er kærleikshöndin, sem vér
réttum að mönnunum, er vér gerum þeim gott eftir því,
sem vér höfum færi á.
Það, að boða mönnunum trú á Jesúm Krist sem hinn
eina frelsara okkar mannanna frá ranglæti, synd og glötun,
er því góðverk, fyrst Guði er ekki sama, hverju vér trúum.
Eða er sál okkar, sem lifir dauða líkamans, minna virði
en hann? Er eilífðin endalaus minna virði en árin hér á
jörðu? Auðvitað ekki. Þess vegna skulum við kosta kapps
um að halda þetta boðorð Guðs: Að trúa á son hans Jesúm
Krist og elska hver annan. Þá getur ekki brugðizt, að við
eigum eilífa lífið.
„Sá, sem hefir soninn, hefir lífið; sá, sem ekki hefir
Guðs son, hefir ekki lífið.“ (I. Jóh. 5. 12.) Ó, að allir
vildu opna hjörtu sín fyrir Drottni Jesú Kristi. Þá mundi
hann gerbreyta ævi margra þeirra, sem nú eru naktir og
nærri dauðir í ræningjahöndum ranglætis og syndar. Ert
þú í þeim sporum? Þá vill Drottinn Jesús bjarga þér,
reynast þér hinn miskunnsami Samverji, sem lyftir þér
upp, hjúkrar þér og annast þig. Leitaðu hans, leggðu þig
á vald hans, reiddu þig á hann eins og særði maðurinn
reiddi sig á líknararma Samverjans. S. G. J.
---------x--------
UMSKAPANDI MATTUR
Hann (Drottinn Jesús) þarf ekki að gróðursetja okkur á nýjum
stað, en einmitt þar, sem við erum, í einmitt þeim kringumstæðum,
sem inniloka okkur, lætur hann sól sína skína á okkur og dögg
sína falla á okkur og breyta einmitt þeim hlutum, sem áður voru
okkur til mestrar hindrunar, í stærstu og blessunarmestu hjálp
okkar til að vaxa .... Engir þeir erfiðleikar, sem þú átt við
að stríða nú á þessum tímum, engin af mistökum þínum
á liðnum árum, engin sýnileg uppþomun í innri uppsprett-
um lífs þíns, engin beygja eða aflögun á þroska þínum á liðnum
árum, getur á minnsta hátt skemmt hið fullkomna verk, sem hann
mun koma til vegar, ef þú aðeins leggur þig sjálfan algerlega í
hendur hans og lætur hann ráða yfir þér til fulls.
H. W. S. (Þýtt.)