Heimskringla - 04.11.1886, Blaðsíða 3

hef jeg þrásinnis reki« mig, opt sje-5
a« mjer stó* fyrir þrifum, aS jeg
var ekki innfæddur amerikani, eins
vel inni í öllu, máli og fleiru, til atS
geta sta'Si’5 þeim í öllu jafnfætis.
Jeg er höf. einnig samdóma i því,
aS menntun og fjelagsskapur
sje eitt af a«al höfu«-skilyrSum, fyrir
bæði andlegri, og líkamlegri framför
íslendinga í Yesturheimi. Menntunina
má skoða sem hinn dýrSlegasta
gimstein fyrir allar þjóSir, því án
menntunar eru allir í myrkri, og geta
ekki neytt krapta sinna, hversu hraustir
sem menn eru. Pjelagsskapurinn er
ein voldug höfuSskepna, ef svo mætti
a8 orSi kveSa. MeS fjelagsskap eru
öll stórvirki náttúrunnar gerS. Væri
þaS ekki fyrir fjelagsskap, mundu varla
vera eins margar þúsundir mílna af
járnbrautum um allan heim, eSa eins
stór gufuskipa floti á sjónum. Hvað
var það anna'S en fjelagsskapur, sem
reisti hi« ísl. „ Gránufjelag? ” og ýms
fleiri fjelög á íslandi, og síðast allra
-var« lii'S ísl. lút. K. fjel. til lijer í
Vesturheimi, fyrir fjelagsskap, og svona
mætti en vinna miki« gott, og jafnvel
stórkostlegt rne'5 fjelagsskap. íslend-
ingar þekkja enn líti'5 til fjelagsskapar,
en sú kemur tí'Sin a« þeir finna þa«
út, og verSa ekkert ófjelagslyndari en
aSrir.—þa« er naumast von á meiru
enn, á me«an fátæktin er eins mikil
eins og hún er, og verSur a'5 öllum
líkindum á meðan vjer lifum, sem
hinga« flnttum frá gamla landinu.
Vjer erum or«nir of gamlir til a« læra
og getum því ekki búizt vi« miklu,
ö«ru en því, a« hafa þa« sem vjer
þurfum me'5 til a« lifa og klæ«ast af,
En vjer mættum heldur ekki gleyma,
a« búa eins vel í haginn fyrir ni'Sja
vora, eins og kraptar vorir leyfa. Vjer
ættum ekki að setja okkur úr fæci meii
a« láta syni vora og dætur læra allt
sem hæfilegleikar þeirra leyfa, og þeim
gæti orðiS til gagns og sóma eptir vorn
dag. Gætum þess a« hjer í landi, er
, opinn vegur til allrar menntunar, og
þann veg ættum vjer aS vísa ni«jum
vorum, þó sumir af oss hljóti a«
vera án þess, a« ná meiri menntun en
vjer liöfum þegi'5, megum vjer ekki
halda a« þa5 dugi börnum vorurn. a'5
upp-alast án menntunar, þegíir hægt er
a« fá hana me'5 svo hægu móti.
Jeg vi'Surkenni, a'5 margir af vorum
kæru löndum hjer í Vesturheimi eru
ofur einræningslegir, og vilja heldur
pukra einir út af fyrir sig, en aö vera
j nokkru fjelagi. pn til þess eru
margar ástæSur, hin fyrsta er þekk-
ingarskortur. þeir þekkja ekki
nytsemi fjelagsskaparins. Anna« er
hræ'Ssla, því þa« má opt heyra þa* á
mörgum, a'5 þeir þora ekki us voga
peningum sínum til u'5 leggja þá í
fjelag. þeir halda a* ágó'Sinn fari í
öfuga átt, og höfu«stóllinn glatist.
Sumir halda líka að þa* sje ekki til
annars a* ganga í fjelag, en a* feita
fyrirli'Sa þess, og margt fleira þessu líkt,
sem hefur lengi veri* skoSun
almennings á íslandi, og vill lo*a vi*
enn; lo*a vi* landa vora í Ameríku
allt þar til a* þeir hafa fengi'ð meira
þrek, og meiri þekkingu.
þetta segi jeg a« ísl. sje vir«andi
til vorkunar, og a* ekki megi kasta
þungum steini á veikan bró*ur, þó hann
sje ekki í öllu sem allra fullkomnastur.
íslendingar hafa lengi við áþján lifa*
og þess vegna er engin von a* þeir sjeu
öðruvísi, en )>eir eru.
þa* er líka þar á móti ekki nema
fagurt, og sjálfsögð skylda allra, sem
hafa meiri menntun, þekkingu, og
reynslu, a* gefa löndum sínum öll þau
heilræði og bendingar, sem mögulegt
er. En allt ver*ur þó a* vera -gert
me*hógvær«, ’því frekja dugir ekki
vi* landa vora. þeir erusem von er,
of tilfinningarnæmir til a* þola gífur-
legar útásetningar, enda dettur mjer
ekki í hug a* lá þeim )>a*.
pa« ver*ur að láta alla njóta sann-
mælis í hverju sem er, og draga ekk-
ert undan, sem vel eg gert, en benda
þó um lei* á gallana, benda á þa*, sem
betur má fara, í hverju sem er. þess-
vegna er þa* ekki rjett, a* segja for-
takslaust, a* allir ísl., sem okki hafa
numi* lönd, e*a gegna skrifstofustörfum
o. s. frv., hafi hagnýtt sjer alla atvinnu
hjer i landi. Meiri hluti hefur a*ra
sko*un, og er hún rjett. Fleiri munu
játa, a« þeir hafa gert þa* bezta
sem þeir gátu og i þeirra valdi stó* og
sem þeir höf*u tækifæri til; jafnvel
þó menn hef*u geta* kosi* og óska*
sjer betra, hef*i ekki þurft annars en
a* óska. En þu* er nú eitt af því,
sem aldrei hefur haft sýnilegar verkanir,
og ver*ur líklega ekki, eins lengi og
þessi heimur er vi* lí*i*.
þa* þarf enginn a* hugsa, a* allir
geti verið ríkir, en enginn fátækur,
allir heilbrygðir, en enginn veikur,
allir ánægðir, en enginn óánægður, allir
lær*ir, en enginn fáfróður, allir yfir
bo*nir, en enginn undirgefinn, allir
hyggn>r> en enginn fávís, allt gott, en
ekkert illt, því þa* getur ekki átt sjer
sta*. þetta verSur allt a* fylgjast a*.—
Ifeimurinn sem vjer lifum í, saman-
stendur í heild sinni af gó*u og illu,
me* ö*rum or*um, allt sem til er í
náttúrunnarríki saman stendur af gó*u
og illu, þessu sem kalla* .er gott
og hinu, sem kalla* er illt. Svona
vyrSist því hafa veri* ni'Sur ni*urra*a*
i fyrstu, og þessi niðurröSun hefur
sta*i* óhöggu* sí*an vjer höfSum sögur
af, og svo mun þa* einnig ver*a, allt
svo lengi sem nokku* er til.
Vjer getum því ekki búizt vi* a*
ver*a alsælir í þessum heinti, vjer
hljótum a* láta oss nægja þaS, sem osa er
úthluta*, hvort sem þa* er gott eSa
illt. Vjer höfum gert vel sí«an vjer
komum til Ameríku, og vjer skulum
lifa í von um a* gera betur, ef kraptar
vorir leyfa þa*. Meira verSur ekki af
neinum heimta*, hver helzt sem liann
er, í hvaSa stjett eSa stðSu sem er,
en aS gera ætí* þa* bezta, sem vjer
getum.
Lottka.
(Nóvella eptir Pavl Beyse.)
(Framhald).
Jeg fyrir mitt leyti gekk heim til
mín í hægSum mínum, og ætlaSl a* ná
mjer aptur og jafna mig, en þessi ein-
staka kvennmynd, sem jeg hafSi sjeS,
hvarf mjor ekki eitt augnablik. Jeg var
svo veikindalega utan vi* mig heima vi*
teborSið, "a* móðir mín gó* var* hrædd,
og ljet mig fara snemma a* liátta. þeg
ar jeg kom í skólann morguninn eptir,
komst jeg a* raun um, a* jeg hafði ekki
undirbúi* mig vel í Plató, og jeg mátti
gera svo vel og taka á móti mörgum
skósum frá sögu-kennaranum, af því jeg
ýtti bardaganum vi* C'rrnno’góðum hundr-
a* árum lengra aptur í tímann en hann
átti að vera. þa* var rigningardagur og
jeg slæptist ni*ur götuna; jeg var í
þungu skapi og mjer leiddist. Sebastian
ljet ekki sjá sig. Jeg st(j* e;nn klukku
tíma vi* gluggann, þar sem liann haf*i
hamra* á rú*una lagi* ^non an(iraf'
daginn áður, og jeg horfði me* alvöru-
gefni á rigningarpollana á götunni fyrir
ne*an mig, sem spörfuglamir voru a*
tína upp ur fáeina baunabelgi. Jeg
heyrði liestana stappa í hestliúsinu, og
liesthúsdrenginn blístra,^^™ Kranz"
eptir Weber, og tók sjálfan mig allt í einu
í því a* vera farinn a* blístra þa* líka,
og stappa í gólfi* utn Ie;*. Mjer funns(.
lífi* svo fráleitt og aumt, a* jeg var
næstum farinn a* gráta. Loksins vopn-
aSi jeg mig me* regnhlíf 0g hljóp út í
vætuna og storminn.
Einn af vinum mínum haf*i boSi*
mjer í samkvæmi heim til sín þetta
kveld, en jeg haf*i enn einn klukku-
tíma afgangs. Og mjer fannst jeg ekki
geta gert néitt betra vi* þunn tíma pn
slæpast á götunm, þar sem kryddhúsi*
stó«, og ganga þar fram og aptur hinu
megin í götunm, til þes8 gæta ^
hverjir inn færu. þa* var þegar fari*
a* skyggja, og jeg var því viss um a*
enginn gæti þekkt mig undir regnillíf
inni minni, en samt sem á*ur var cin-
liver þregilegur, leyndardómsfullur spenn
ingur í mjer, eins og jeg œtti einhvern
mikinn þátt í einliverju frægSarverki.
í rauuinni var þar samt sem áSur ekk
ert merkilegt a* sjá. þa* leit syo út
sem bú*in væri dáindis vel sótt, en ekki
voru skiptavinirnir nein stórmenni, börn,
skóladrengir, sem ætluSu a* jeta upp
vasa-peningana sína, og hóstandi kerl
ingar, sem ætluSu a* kaupa sjer brjóst
sykur fyrir eitthvertlítilræSi. þa* sýnd-
ist svo sem ungir, hættulegir menn hefSu
ekki or*i*þess varir, a* bak vi* þessar I uþjer eru* þá a* a*
móleitu blæjur væri geymd ung, hættu- af sjálfri ySur?”
leg stúlka,
„ Jeg kann dálíti* a* tala hana,
Jeg hresstist miki* vi* a* sjá a* mlg langar til a* skilja hana betur”
svona var, og a* lokum fór jeg yfir um TTl- . _
... ... , „ .. Hun þagnaði svo aptur, og fór a«
gotuna, til þess a* vita um, hvort hvergi L.* , ’ g
. „ , _ , . . g ra*a diskunum og skeiSunum.
væn mogulegt a* gæggast inn. þa* var
kveykt á gasinu 1 báSum herbergjunum, . “ dm^ru f>°ttka , sagSi jeg aptur
en þa* var svo vel byrgt fyrir búSar- daiithl kr5 > Íefi bafsi komi* í mig
gluggana, a* ekki var mögulegt a* sjá ^ aPtur, me* því a* virSa fyrir mjer
lifandi vitund inn um )>á. En þar á móti ®amla’ barShnjózkulega Bliícher inn í
var rifa á blæjunum fyrir lgstrarher- * ,l0rb<'rginu. u Eru* þjer ánæg* í
berginu. Jeg stó* svo og horfSi inn og t>essari stö*u, sem þjer eru* i sem
og skammaSist min töluvert fyrir a*
liggja á gægjum. Og þar sat vesalings I IIl‘n ieit upp a miS sínum stóru,
Sebastian, vinur minn, í alvegsama mfa-1 ,u>gum me* eins mikilli undrun,
horninu, eins og hann hafSi seti* í dag- mf ilun vær' barn í einhverju æfin-
inn á*ur, og liafsi tóman disk fullan af J ” °g iugi befSi allt I einu ávarpa*
flugum fyrir framan sig, og þar starSi
hann út 'yfir bla*i*, sem hann lijelt á, “iivaS gengur v*ur til a* spyrja
og út í loptið. Mjer brá undarlega vi*, aí! íi'5ru eins °S þeasuí”
eins og mjer rynni kallt vatn inilli uJeg ætla a* bi*ja y*ur a* lialda
skinns og hörunds, sumpart af afbrýS- ekki a* þa* komi af tilfinningarlausri
semi, sumpart af ánægju af a* honum forvitni ” hjelt jeg áfram, og í ósköp-
skyldi ekki hafa or*i* meira ágengt. unum> 8em á mjer voru, hló* jeg u|>i)
Einmitt meðan jeg var a* liorfa á lian n dálitlúm stöpli af tvíbökum. , Trúi*
hreif Si liann sig til, eins og hann ætiaSi Mer mjer, a* jeg tek innilegan þátt í
a* taka hattinn sinn og fara. þegar kjörum y*ar.—Ef þjer þurfi* á vini a*
jeg náSi þangaS, sem búizt var vi* mjer ilaida—ef eitthvað skyldi koma fyrir
mátti jeg auSvita* til me* að jafna mig, y*ur—þjer skilji* mig—Iúfis er avo
Jeg var fjörugri en jeg var vanur og sorglegt, jómfrú Lottka—og þa* jafn
da*ra*i vi* dæturnar í húsinu me« ðllu ung og þjer eru*—”
því klunnalega gáleysi, sem sextán ára Jeg átti örSugra og örSugra me*
gamlir drengir hafa til a* bera, og rneira me* þetta, því lengra sem jeg komst,
að segjft> jeg Ijet enda fá mig til a* og þa* rann af mjer svitinn. Jeg
lesa upp síSasta kvæ*i* mitt, og drakk hefSi vilja* gefa töluvert til a* gamli
þó nokkur glös af sterku ungversku I Bluclier liefSi ekki komi* mjer til þess
víni, sem gerSi mig hvorki vitrari nje I a* halda þessa ræSu.
hæglátari. þegar klukkan sló tlu, kvaddi En hva* sem því iíSur, þá komst
jeg skyndilega, og Ijet sem jeg hefSi jeg hjá frekar niSurlægingu. Dyrnar,
lofa* einum vini mínum a* finna hann. Lem gengi* var um lengra inn j húsiS,
A* verasemt á ferSinni á kveldin fannst opnuSust, og konan, sem átti bíl*ina,
Tl «'?,r -iSa fyrir Uni,rt skáid. k°m fram. PaS var góSleg kona,
' 1 í° * Va>i* H'S Sauna erind- ferstrend í vexti, ogbarmarnir á húunni
hef*iaröll"dýr*ie»“!KVZkan Stíl’ ”á hennar. V°rU ^kkir’ huu BkýmSx fyrir
„ mJer ems kurteyslega og hún gat, a*
stjii f"T °g“ Var Sá óiukkii, I jeg hefSi þegar tafi* þar fjórSa hluta
le„a f(- nr l Larmn- NÓtthl Var óásam-1 stundar fram yfir þa»n tíma, sem vant
looti* ú langvinnt regn, var væri a* loka, því hún væri vön a* slökkva
pti* rn.lt og alveg rólegt, eins og á gasinu kl. 10,30. Jeg borgaSi þar af
mannlegt hjarta, þegar þa* hefur fuudi* leiSandi í mesta flýti fyrir glasið, sem
aptur vin, sem lengi hefur flrrzt þa* jeg hafSi ekki tæmt nema til ’hálfs
(mjer verSur ósjálfrátta* tala I ljóSa-stíl I leit til stúlkunnar, sem sat stelnþegjandi
þchsai.i jrri daga), og himininn tindr- me* þýSingarmiklu og hálf-ásakandi
°g 'J°ma'Sl 11105 bU8Undum nýþveg- LuguaráSi, og fór leiSar minnar.
inna stjarna. þó framorði* væri, fóru , - ,,, ,
stúlkur og konur blaSrandi um göturn- , a T , rÓ8Um- J<?S
ar, hattlausar og sjallausar, og höfðu að Ltílhin .V8r 6ga tlJ ljuka vl5 ^zka
eins kasta* klút yfir höfuSin! sjer, eins " ™ “ “h = & ****”“
og kveldblíSan liefSi laSa* þrer út, til I fphocles Iphigenia epiir
þess a* draga að sjer, á«ur en þær færu H T 'd '°mU mjer t>essar
a* sofa, einn andardrátt af hreinu lopti V S píra vísur !Í
,* .. . . . 1 spassiurnar í bókinni, og lam* viSbær
eptir oanægju dagsins. Hver srluo-iri L ° ð þær
. , . g ng 1‘af*1 svo svæfandi áhrif á mio- n« ekki
ito *»L ,,ngt um „ lnl - >“
“ ‘1 .ofn.«l f, ®
kvæ’Si heyrSIst leiki‘5 á piano á einum 1(< * . .. . ’ "
sem allra bæe’ileerast um
a« dóminum var fullnægt 29. f. m.,
prátt fyrir áskoranir Bandaríkja-
stjórnar um að hleypa málinu fyrir
leyndarráð Breta.
Menn þeir, sem stjórnin sendi í
sumar til a* kanna Sskiveiðina í
British Columbíu-sundinu, eru komn-
ir aptur, og ineg þau tíðindi, a« þar
sje hvívetna gnægð af fiski, bæSi
hinum venjulega þorskfiski og svo
annari þorsktegund, sem nefnd er
svarti þorskur. Menn þessir fundu
og gengdir miklar af heilagfisk, haf-
síld auk annara fiskitegunda, er menn
eigi fyrr vissu af í Kyrrahafinu.
Eitt kolanámafjelagi* til er nýmynd-
a*, og hefur þegar fengi* lögbinding.
Fjelag þetta ætlar í haust og vetur a*
opna harSkolanámana vestur í fjöllum,
og skuldbindur sig til a* hafa þar
a* jafnaSi 1000 menn vis vinnu, eptir
aS námurnar eru opnaSar. HöfuSstóll %
milj. doll.
í stjórnartíSindunum, er út kómu á
laugard. var, er auglýst, a* frá 2. okt. þ.
a. ' ei 5i tollur á aSfluttum vínföngum 30
cents á hverjum 4 pottum (Gallon).
■ Öll verzlun Canadaríkis vi* útlönd
i síSastliSnum septembermánuSi nam
$18,860,000. þar af var útfluttur varti-
mgiir 9% milj. Tollurinn af þessum út-
flutta varningi nam $2,160,000.
Prince Edward-eyjabúar eru búnir
aS kosta mælingu á sundinu miili eyj-
arinnar og meginlands, og eru nú tilbún-
ir a* herja á stjórnina viðvíkjandi pen-
ingunum fyrir gröpt jarSgangnanna und-
lr þa*. Botn sundsins kvaS vera hinn
bezti, hjer um bil sljettur, og á vLxl lög
af leir og möl. þa* er og mælt aS göng
in muni kosta um 7 milj. dollars. ÆSsti
raSherra fylkisins var nýlega í Ottawa til
a* heimta fje* a* sambandsstjórninni, en
hva* honum hefur orSið ágengt, vita
menn ekki.
staSnum, og á öSrum staSnum heyrðist
kona syngja eitthvaS me* ljúfri rödd
en lágt fyrir munni sjer,
Jeg veit ekki, hvernig þa* vildi til,
en allt í einu var jeg kominn aptur a*
litlu búSinni, og hafSi tekið um hurS-
arsnerilinn, áSur en jeg gat gert enda
sjálfum mjer grein fyrir, hva* þa* liefSi
veriS, sem hefSi dregi* mig þanga*.
fegar jeg kom inn, reisti Lottka
höfuði* frá búSarborSinu; hún liafSi
hvílt þa* |>ar, me* handiegginn undir
|>ví. þa* var auSsjeS á augunum, aS
liún hafSi sofiö. Bókin, sem hún hafSi
veri* a* þreyta sig á, datt úr keltu
hennar um lei* og hún stóð upp.
u Jeg hef gert ySur ónœSi, jómfrú
Lottka”, sagSi jeg. „ FyrirgefiS þjer
mjer> jeg ætla aS fara undir eins. þa*
vildi svo til, a* jeg átti lei* fram hjá
—og af því að kvöldi* var svo yndis-
legt—af því þjer hafiS síSan í gær.—
VilduS þjer gera svo vel og láta mig
fá eitt glas af biskup, jómfrú Lottka ?”
þaS var undarlegt a* mín vanalega
gálausa málsniild skyldi svona hva* eptir
anna* bregSast mjer í viSurvist þessarar
rólegu veru.
Hva* hafi* þjer veri* aS lesa?”
byrjaSi jeg aptur eptir nokkra þögn
og gekk á meSan fram og aptur um
buSina. u Bók frá lánsbókasafninu ?
Svona sundurlaus og skítug skrudda á
ekki vi* litlar hvítar hendur. Lofi*
þjer- mjer—jeg hef fyrni af ljómandi
bókum heima—líka rómönum___________”
l( Fyrirgefi* þjer ”, svaraSi hún stilli-
iega- (( Jeg hef engan tima til a* lesa
rómana. þetta er frönsk málmynda-
lýsing.”
þó ekki tæri sem allra þægilegast um
mig, þá vaknaSi jeg ekki fyrr en um
morguninn, og haf*i jeg þá játa* þaS
í vísunum, a* jeg hafSi enn einu sinni
fengið ást á stúlku ; og þaS sem liti
dimmast út af öllu, sem enn hefSi
komi* fvrir mig, a* stúlkan væri ást
roær bezta vinar míns 1
(Framhald síöar).
C a n a d a .
Framhald frá fyrstu sígu.
Stjórnin er treg til a* láta Indí-
ánaforingjann Big Bear lausann.
Hún hefur fengig margar bænarskrár
úr ýmsum áttum, um a« lionuin sje
gefi* frelsi, og hin síóasta bænarskrá
pess efnis kom frá mönnum í Vinni-
Peg, er inenn skyldu ætla ag síðastir
yrgu til a* biðja um væg* fyrirpenn-
an stór fant. Þeirra bænarskrá ag
líkindum vergur til pess að liann fær
lausn. *
í lok júlí mánaSar i sumar fórzt
seglskipiS u Can Owen” fermt varuingi
til Hudsonflóafjelagsins, viS norSvestan-
verSan Hudsonflóa. BrotnaSi gat á skipiS
og )>aS sökk upp vi* landsteina, en far-
þegjar 6 talsins, skipverjar, 15 talsins
komust af. Farþegjarnir voru kristni-
bo*i, kona hans, 2 börn þeirra og vinnu-
kona, og verkamaSur fjelagsins þar
nyrSra. Skipverjar höfu gönguna suSur
um landiS, klreSlausir og allslausir, nema
hvað þeir náSu byssum og skotfærum,
og gátu þvi skotiS fugla og dýr sjer
til matar. Og eptir 48 daga ferS komu
þeir til Selkirk, hraktir og þreyttir
sumir þeirra klæddir Eskimóa klæðum’
selaskinnum, aSrir í Indíána klæSum
Blankets. Milli vatnsins og flóans viSraSi’
kalt, þegar þeir voru þar á ferS, 0g ur*u
þeir annaS slagi* að va*a gegnum ökla-
djupan snjó, og liggja svo rennandi vot-
ir og tjaldlausir á nóttunum.—Hudson-
flóafjelagi* borgaSi þeim fullt kaup fyr-
ir allan þennan hrakningstíma, og <raf
þeim syo farbrjef frá Winnipeg til
Montreal og New Yorkeða annara staSa
a milli nefndra bæja og Winnipeg.
Emn af skipverjum, sem lenti i
þessari hrakningsför, var íslendingur
Knstján^ þórSarson, ættaSur af SuSur-
nesjum á íslandi, hefur liann veriS í sjó
fersum á ýmsum stöSum hnattarins um
siSasthSin 6 ár. Hann stó* hjer ekki
yi*, nema næturlangt, en tók sjer far-
brjef til St. Paul í Minnesota.
í Victoria í British Columbia
var BandaríkjamaÓur, ag nafni 11. E
Sproule, tekinn af á föstudaginn
var, fjrir a* hafa myrt mann við
Kootenay-gullnámurnar 1. júnf 1885.
Bandaríkjastjórn ger*i endalausar
tilraunir a* fá manninn lausan,
pótti J>afi aldrei hafa verið sanna*,
a* hann væri morðingi. Málinu
gegn manni Jiessuin var lokig i vet-
ur er leitS, og hann dæmdur til af-
töku 6. marz. En svo kappsam-
lega sótti Bandaríkjastjórn máli*,
a® aftökudegi hans var frestaíS um
viku, mánuð o. s. frv., til pess loks
-4. meSal annara muna frá Manitoba,
sem eru til sýnis á nýlendna-sýningunni
i I,ondon, er allmiki* af óræktuSu heyi
af sljettunuum, sem bundiS er í bagga
meS vír. Englendingum hefur orSi*
starsýnt á liey þetta, og þykir þaS furSu-
lega ódýrt, svo gott sem þa* er, 0g hafa
jafnvel láti* í ljósi, a« þa* gæti myndaS
nýja verzlunarvöru.
Ilinar fyrstu 40 milur af Hudson-
floa brautinni eru nú um þaS bil fuIlgerS-
ar, t>a'5 er «* segja tilbúnar fyrir járnin,
sem sýnir, aS kappsamlega hefur veri*
haldis áfram. þar eð fyrir alvöru var
ekki byrja* fyrri en á mánudaginn 11. f.
m., fyrir rúmum 20 dögum síSan. En
þa* verSur ekki byrja* á járnlegging
fyrst um sinn. Kyrrah.fjel., sem ílytur
þau frá Montreal, er í svo mikilli þröng
me* vagna, a* af 400 vagnhlössum af
járnum, sem flytjast eiga, hefur þa* enn
ekki geta* sent af sta* nema 36, og
hingaS er enn ekk komin nema lieiming-
ur þeirra.