Heimskringla - 22.09.1887, Blaðsíða 3

leiðis þeir, sem á einhvern hátt iiafa
tryggt sjer fje til framfærslu eptir að
þeir eru orðnir 65 ára að aldri” ....
„ Hið árlega gjald leggst í 10 ár
samtteytt allt vi* höfutSstólinn isamt
öllum vöxtum, en frá peim tíma leggst
það að eins hálft við höfuðstólinn og
hálfir vextirnir, en hinum helmiugnum
af hinu árlega gjaldi og vöxtunum skal
árlega úthluta; skulu bæjarstjórnir og
hreppsnefndir úthluta upphæð pessari
heilsulitlum eða ellihrumum fátækling-
um, sem heimili eiga í sveitarfjelaginu
og eigi byggja sveitarstyrk, án tillits
til, hvar peir eiga framfærslusveit ”.
Þingfararkaup alpingis-
m a n n a. Eptir frv. um það mál er
landinu skipt í 24 pingfararhjeruð.
Ferðakostnaðurinn borgist með fast-
ákveðinni upphæ* eptir pvi, í hverju
pingfararhjeraði hlutaðeigandi pingmað-
ur á heima, ef hann fer landveg, en
ef hann fer sjóleiðis, þá eptir pví sem
farið á skipinu kostar og auk þess fyrir
að komast á skip og af skipi 3 kr. og
1% kr. fyrir hverja mílu landferðar til
og frá skipi, en sjóferð á bát eptir at-
vikum; ef óvæntur farartálmi kemur
fyrir, má endurgjalda þingmanni ferða-
kostnað eptir reikningi. Nefnd kosin
af pingmönnum úrskurðar reikningana.
Útf 1 utningslagafr. ákveður að
enginn útflutningsstjóri megi taka við
innskriptargjaldi eða nokkru fje upp í
væntanlegt fargjald eða meðalgöngu fyr-
ir að útvega útförum far, nema hann
jafnframt gefl útfaranum skilyrðislaust,
skriflegt loforð um flutning fyrir fast-
ákveðiS verð á tilteknum tíma og frá
tilteknum stað, að viðlögðum sektum
allt að 2000 kr. af upphæð þeirri, er
útflutningsstjóri hefur að veði lagt, og
auk pess skatSabótum til útfara, er lands-
höftSingi ákveður,—, Skip sem flytja út-
fara af landi, mega á engri liöfn hjer-
lendis taka neinn farpegja, sem ekki
hefur útfararsamning áteiknaðan af lög-
reglustjóra áður en hann er tekinn um
borð, nema hann hafl vegabrjef frá
lögreglustjóra umdæmisins, par sem
hann fer á sbip.
Nú brýtur skipstjóri gegn pessum
fyrirmælum, og er pá sklp og íarmur
a* vefSi fyrir öllum peim skuldbind-
ingum, er á farpegjanum hvíldn, er vi*
honum var tekiS á skip ”,
Hallærlslán. Tillögur nefndar-
inuar um pað mál (sbr. 32. tbl.) voru til
umræðu í neðri deild 2. p. m.—Allir
voru á pví, að hallærislán væru neyðar-
úrrætSi og yflr höfuð mikið vandamál.
Sumir, einkum Grímur Thomsen og
Sigurður Stefánsson, sýndu einnig fram
á, að sum af pessum lánum hefðu
verið illa notuð.—Tillögurnar mœttu
allmikllli mótstöðu, en voru pó sam-
pykktar, nema 7. liður um, a* ákvæðin
í tillögunum skyldu einnig ná til Húna-
vatns- og Skagafjartíarsýslu að pví er
snertir lán pa*, sem pær hafa nú beði*
um. pað atriði var fellt með miklum
atkvætSamun.
Keykjavík, 16. ágúst 1887.
F ensm arksmáli ð. í neðti deild
eru komnar fram svolátandi tillögur til
pingsáiyktunar í Fensmarksmálinu, frá
Benedikt Sveinssyni, Grími Thomsen.
Páli Briem, Ólafl Briem og Þorleifl
Jónssyni:
„Alpingi ályktar:
1. að höfða mál gegn ráðgjafa ís-
lands J. Nellemann til pess að fá hann
með dómi skyldaðan til að greiðaland-
sjóði 32,219 kr. 70 aur., sem eru ógoldn-
ar af landsjóðstekjum úr ísafjarðarsýslu
og kaupstað sakir vanskila fyrverandi
sýslumanns og bæjarfógeta C. Fens-
marks.
2. að fela forsetum pingdeildanna,
®ð útvega málafærslumann til að sækja
mál þetta, veita honum umboð til pess
og ávísa fje pví, sem máisóknin út-
heimtir, nf upphæð peirri, sem ætlu*
er til kostnaðar við alpingi”.
Gufuskipíg Bewickkom hing-
að frá Sauðárkrók að kveldi 12. p. m.
og fór að morgni 14. til Newcastle.
II afís allmikinn hitti það á Húna-
flóa, en komst pó gegn um llann-
T í ð a r f a r norðanlands skánaði um
eða eptir síðustu mánaðamót. Komu
pá purkar, svo a* allir höfðu hirt tún,
er Bewick fór frá Sauðárkrók.
Strandferð askipið Laura
kom hingað í nótt, hafði komizt inn á
Eskifjörð gegn um mikinn ís, sem par
lá, varð svo að snúa aptur sakir íss, og
kom hingað austan og sunnan um land;
fór pegar í morgun til Vesturlandsins.
Me* Lauru komu hingað sýslumaður
Franz Siemsen, og stúdentarnir Brynj-
ólfur Ivúld og Einar Benediktsson frá
Höfn.
Strandfer*askipið Thyra,
sem Laura hitti fyrir sunnan landið,
varð á leið sinni norður og vestur um
landið innilokuð í ís við Melrakka-
sljettu, og hafði legið nokkra daga á
ltaufarhöfn, og orðið sí*an að snúa apt-
ur sakir íss.
23. ágúst.
Strandferðaskipið Laura
kom hingað að vestaní fyrradag; reyndi
að komast norður vestan megin, en varð
að snúa aptur fyrir ís við Horn.
Með skipinu komu nokkrir farpeg-
ar að vestan, par á meðal Þorvaldur
Thoroddsen úr rannsóknarferð sinni í
ísafjarðarsýslu; „hann hefur í sumar
farið um Vestfirðina allt í Siglufirði og
sí*an kring umísafjarðardjúpogGrunna-
víkur og Sljettu hreppa” (Þjóðviljinn
15. p. m.).
Tíðarfar hef ur allan pennan mán-
uð verið mjög hagstætt sunnanlands.—
Að vestan er og vel látið af tíðarfari,
nema nokkuð vætusamt við ísafjarSar-
djúp.—í vikunni fyrir síðustu helgi fjell
fer* hinga* norðan frá Borðeyri. Tíð
par góð upp á síðkastið. ís enginn inn
á Hrútafirði, en fullt af ís fyrir utan.
Fiskverð. Á ísaflr*i var snemma
í pessum mánuði „málflskur almennt
kominn í 40 kr skpd”.
26. ágúst.
Þjóðvinafjelagið hjelt a*al-
fund24.f. m.—Varaforseti Eiríkur Briem
skýrði frá framkvæmdum fjelagsins síð-
astl. 2 ár.—Ágripi af reikningum pess
fyrir árin 1881—1886 var útbýtt. VHS
síðustu árslok var fjelagið í 436 kr. 38 a.
skuld; en aptur á móti miki* útistand-
andi lijá umbo*smönnum, án þess að
>a* væri pó tilfært...
Við forsetakosning fengu próf. Bene-
dikt Kristjánsson og Tryggvi Gunnarsson
13 atkv. hvor; var síðan Tr. Gunnarsson
kosinn forseti bundnum kosnlngum me«
17 atkv.; B. Kr. fjekk 15 atkv.—Varafor-
seti kosinn Eiríkur Briem me* 21 atkv.
—í forstöðunefnd kosnir: Jón Ólafsson
me* 20 atkv., Þorleifur Jónsson (1«) og
Páll Briem (15). — Yfirskoðunarmenn
kosnir: Jón Jensson og Indri*i Einars-
son. Þjófiúlfnr.
Pr egnir
Úr liinum íslenzku nýlendum.
WATEKTOWN, DAK. 11., sept. 1887,
Hjer í Watertown eru að eins
4 íslenzkir húsráðendur (allir dag-
launamenn). Eptir daglaunainanna
lífi líður peiin öllum fremur vel;
þeir eiga sjálfir hús pau, sem fieir
búa í og lóðir pær sem þau standa
á, og svo sína kúna hver, einn á
2 hesta (Guðjón Jónsson).—Tala
heimilisfastra íslendinga hjeriWat-
ertown er 23, f>ar af 10 yfir 15 ára
aldur, en hinir yngri.
Watertown er að eins 8 ára
garnall liær, en á f>essum 8 árum
hafa á 3 ferhyrnings mílna svæði
sezt að 3000 manns, og eptir peim
framförum ættu að vera töluvert
margir atvinnuvegir, er tilheyra
bænum, pað er að segja, eptir því
sem er í landbæjum, og pessi iiær
hefur enga aðra vegi en landvegi,
en peir eru bæði margir og greið-
ir, pví nú Hggja 01 hans 5 járn-
brautir; sú síðasta (Manitoba-braut-
in) kom 5. þ. nu.—Bærinn eykzt á-
kallega á hverju ári af stórum og
smáum byggingum.—-Sem eðlilegt
er, par eð hingað liggjaengir vatna
vegir, eru fáar verksmiðjur í bæn-
um, einungis ein járnsteypusmiðja,
heílingar og sögunar verkstæði og
mölunarmylna.
Iljeðan eru að eins 3 mílur vest-
ur til Indianabyggðar, sem menn
búast við að verði oppnuð til land-
náms bráðlega, enda er vakað yfir
pví tækifæri, bæði hjer og 1 fjar-
læguin sveitum; eru þar sagðir
lamlskostir góðir, fiskiafi og afrakst-
ur lands í bezta lagi.
Tíðarfar ‘hjer í sumar hefur að
jafnaði verið hið ákjósanlegasta, allt
af til skiptis liitar (aldrei yfir 100
stig í skugga(?) og regn. Gras og
korn vöxtur fullkomlega í meðal-
la<ri.
Landslag hjer í grennd—það
sem jeg hef sjeð og veitt eptirtekt—
er allt fremur sendið og víða malar-
kennt, og par af leiðandi endingar
lltið án áburðar.
Þjer hafið, herra ritstj., stung-
ið upp á í blaðinu, að íslenzkir ný-
lendubúar gæfu út eigna-skýrslur.
Jeg er peirri uppástungu einnig
meðmæltur, pvl pað er á marga
vegu nauðsynlegt að svo sje gert,
og helzt á hverju ári, bæði fyrir
íslendinga heima á Fróni og svo þá
er hjer búaí Ameríku. Og um leið
vildi jeg stinga upp á, að fólkstal
væri tekið og pær skýrslur svo látn-
ar fylgja hinum. Vjer höfum eng-
ar pess háttar skýrslur, sem eru þó
svo sjerlega gagnlegar, nema pær,
er uSam.” hefur, en pær fólkstölu-
skýrslur ná ekki lengra en út yfir
þá, er undir verndarvæng kirkjunn-
ar staiula. En oss er það ekki nóg.
vjer þurfum að vita, hversu margir
Islendingar eru til í pessu landi,
bæði í sveitum, borgum og bæjum.
iS. M. S. Askdal.
[Jiitxljórnin dbyrgixt ekki meiningar
pær, er fram koma í „röddum almenn-
ings”.]
UM ELGSDÝRADRÁP í N.-ÍSL.
Mjer flunst jeg vera knúður til a*
fara nokkrum orðum um hi* óendan-
lega elgsdýra dráp Indíána í Nýja ís-
landi og umhverfls liggjandi skógi, ef
ske mættl a* einhverjir vildu reyna a*
koma í veg fyrir að slíkt ætti sjer stað
framvegis.
Indíánar og kynblendingar frá St.
Peters og Rauðárósum hafa á ýmsum
tímum farið aptur og fram um Nýja
ísland, sumir með allt sitt sótsvarta
hyski, og drepi* elgsdýr í hrönnum.
Sí*astliðinn vetur voru peir grunaðir
um að hafa drepi* nokkur dýr a* eins
til a* ná skinnunum, og er það dá-
indis falleg aðferð, ef svo er. Sí*ast-
liðið vor drápu þeir fjölda af dýrum,
kvenndýrin m«* kálfum ekki síður,
sem er greiður vegur til að eySileggja
til hlýtar öll elgsdýr í Nýja íslandi.
Þó lögin banni Indíánum, eins og
hvítum mönnum, að drepa dýl eða fugla
á friSunartímanum (lögin banna þeim
»* drepa dýr eða fugla á friðunartíma
utan þeirra afmarkaða svæðis, (Reserves),
pá gefa þeir pví engan gaum, en segj-
ast vera skjólstæðingar stjórnarinnar,
fá frá henni vissa peninga á hverju
ári, og sje leyfilegt að skjóta dýr
og fugla hvenær sem er. Þetta segja
þeir fólki og verður mörgum á a* trúa
pví, en sem sagt það er alveg ósatt.
Þeir hafa engan rjett til pess að skjóta
dýr eSa fugla á friSunartíma nema á
sínu eigin afmarkaða svæði.
Helztu staSir er lndíánar drepa
dýrin á eru, við VíSirá í VíðirnesbyggS,
Huldu-á (Drunken River) í Árnesbygg*
og vi* íslendingafljót, einkum ofantil,
menn þeir, er par stunda dýraveiðina,
eru flestir frá Fisher River. Á ýmsurn
öðrum stöSum í nýlendunni skjóta peir
einnig dýriu, og pað mun ekki dæma-
laust að peir hafi skotið pau heimundir
húsum stöku manna, er hafa liðið þa*
umtalslaust. Það munu og vera til
bændur í nýlendunni, sem eru Iníánum
hlynntir, ljá peim húsnæði og selja
greiða. Dæmi eru og til þess, að Indí-
ánar hafa selt dýraket fyrir matvöru,
sokka og fl. og á pann hátt tvöfaldað
broti*. En svo virðist að fólk viti
ekki eða athugi ekki, að hvern pann
er kaupir dýra eða fugla ket á friðun-
artíina, má láta sæta fjárútlátum, er
nemur $50,00. Og lögin taka skýrt fram
a* hver sá, er verður uppvís að pví að
hafa í vörzlum sínum á friðunartíma ket
þeirra dýra, sem vernduð eru, þó ekki
sje nema eitt einasta pund, skuli sæta
fjárútlátum frá $10 til $50,00 auk máls-
kostnaðar. Sama er og um pað, ef
Indíánar selja eða á einn eða annan
hátt verzla með ket af dýrum eða fugl-
um á friðunartima, pó peir hafi skotið
þáu á sínu eigin landi. Þa* er skinn
dýrsins og ekkert annað, sem poir mega
verzla me* á peim tíma.
Það má vera að sumir segji pað
„hægar sagt en gert” að láta Indíána
hætta þessu dýra drápi í Nýja íslandi,
par sem hjer er enginn veiðiumsjónar-
maður og enginn lögregluþjónn,
en langt að hlaupa til Selkirk
eða Winnipeg, til a* aðvara lögregl
una, en menn ekki nógu framtaks-
samir til að reka þessa rauðálfa burtu
úr nýlendunni. Það væri máske ólög-
legt að gera pað, en til hvers er að tala
um lög við slíka pilta og Indíánar eru,
þegar lögreglupjónn er ekki við hend-
ina. En hvað gerir hi* svonefnda „ís-
lenzka flski og veiSidýra verndunarfje-
lag við Winnipegvatn ”, sem myndað-
ist lijer í nýlendunni 1 vetur er lei*
og sem var svo stórt í fæðingunni.
Það átti og á að vernda allar fiskiteg-
undir í vatninu og öll veiðidýr á landi,
en hvað hefur pað gert í pessa átt.
Hvað hefur pað gert til að koma í
veg fyrir dýra drápi* á friðunartíma?
Jeg skal taka pað fram að á friðunar-
tímanum, frá 1. janúar til fyrsta október
ár hvert, drepa Indíánar mest af peim.
Þeir vita sem er, að undireins við fyrsta
snjófall á haustin, einhvern tíma í októ-
ber, hverfa öll elgsdýr frá vatniuu 40—
60 mílur út í skóga, og koma ekki
aptur fyrr en eptir nýár. Þetta vernd-
unarfjelag hefur enn ekkert gert í pá
átt, sem nafnið bendir til, annað en
horfa á Indíána brytja dýrin niður og
selja ketið peim, sem vilja kaupa. En
jeg vildi óska Ný-íslendingar færu sjer
hægt að, að kaupa þa* a* Iudíánum.
Það getur haft illan endir.
Þeas væri og óskandi að sveitar-
stjórnin sæi sjer veg til a* skipa veiði
umsjónarmenn og lögreglupjóna hið
allra fyrsta og sem víðast um Nýja
ísland.
Árnes P. O. Man. 30. ágúst 1887.
Kr. Lífmann.
Gr ipsy 13 la.ir*.
(Þýdd saga.)
(Framhald).
(Ef pú fer a* mínum ráSum, pá
kemur þú varla þangað’.
(Hvað viltu jeg geri ?’
(Þú varst Bob Marvin og konu hans
hjálplegur til að ræna Lucyu Leonard
arfl sínum ?’
(Svo mun hafa verið’.
(Hvað segurSu um pa* að hjálpa
mjer til a* ná arfinum aptur handa hin-
um rjetta erflngja’.
(Og fá svo fangelsi og máske heng-
ingu fyrir ómakið’.
(Jeg skal sjá um sð pað verði ekki
gert’.
Enn pá vinn jeg ekkert cent við
pað’.
(Jeg skal sjá pjer fyrir borgun’.
(Hvernig verður sú borgun löguð’.
(í fyrsta lagi skal pjer ekkert hegnt,
í öðru lagi lofa jeg pjer tveim púsundum
dollars, svo pú getir lifa* ærlegu og ró-
legu lífi’.
(En vilji jeg ekki ganga að þessu’.
(Þá ferðu í fangelsi’.
(Það er laglega sagt; þú ert maður,
sem stendur við or* pín, pað hef jeg ætí*
heyrt sagt, og pað pá, sem glaSir hefðu
stungið hníf sínum í hjarta pitt, ef peim
hefði gefist tækifæri til pess’.
(Já, pú mátt trúa pví, sem jeg segi’.
(Þú ábyrgist mig fyrir fangelsi’.
.Já’.
(Og lofar að borga mjer tvö þúsund
dollars’.
(Þa* geri j<% og peningana skaltu
fá pegar allt er komi^í rjett horf’.
(Jeg geng a* boSinu’.
(Og pa* er alvara pín’.
(Þú mátt trejrsta pví’.
(Jeg skal reyna pig’.
(Gerðu pað; jeg er til’.
(Jeg sendi þjóna mína með pjer eptir
fötunum sem við töluðum um’.
(Jeg skal fara’.
(Því fyr, pví betra’.
(Að svo mæltu voru handajárnin tek
in af lionum og hann sendur á stað ept-
ir fötunum, og hinir tveir með honum.
Gipsy var mjög vel ánægður yfir
þeim málalokum, pví nú var svo komiS
að innan fárra daga mundi hann afhenda
Lucyu aptur arf hennar, en láta pau Bob
og konu hans sæta maklegri hegningu.—
Hann fór nú til herbergis síns og skipti
um búnað; fór svo að pví búna að heim-
sækja Manton og Luoyu. Hún lauk
brosandi upp dyrunum, þegar hann kom,
og sagði hann velkominn.
(Nú hef jeg góðar frjettir a* færa
pjer Lueya’, sagði lögreglupjónninn.
Hún roðnaði við, og svaraði: (Þú
flytur mjer ætíð gleðifrjettir Ronald
Blair; koma þín gleSur mig. Friður og
yndi er ætíð í för með þjer’.
(Mjer er sönn gleði að heyra pað,
kæra Lucya; en jeg er hræddur um að
nærvera mín verði pjer ekki eins kær-
komih, pegar hagir pínir breytast’.
(Jeg skil ekki, hvað þú átt við, Ron-
ald Blair’.
(Jeg á við að innan fárra daga vérðir
þú ein af ríkustu meyjum S Missouri
ríkinu.
Hún svaraði engu, en fylgdi honum
inn í stofuna, par sem Leonard og Ester
gamla tóku feginshendi á móti honum.
Hann sagSi peim nú í fáum orðum allt
sem á daginn hafði drifið.
(Guð launi pjer’, mælti Manton með
hrærðu hjarta. (Um síðir hlotnast pó
Lucyu minni pað sem henni ber með
rjettu, og nú get jeg dáið glaður yfir að
vita hin heppilegu úrslit málsins’.
Roðinn færSist ljettilega um kinnar
Lucyu og þakklætisbros ljek um varir
hennar. í augum hennar las Gipsy þaS,
er hún hugsaði, og pau sögðu lionum nú
pað, sem hann allt af frá pví fyrsta, hafði
práð. Hann var sæll me* sjálfum sjer,
pví nú sá hann og fann að ástarneistinn
var að verða að báli.
Lögreglupjónninn var mesta snyrti-
menni í allri umgengni. Hann var ekki
auðugur a* fje, pó hann væri búinn að
gegna lögreglustörfum í 10 ár, en hann
var ríkur að því, a* nafn lians var frægt
um víða veröld.
Hann var—og pað vissi hann sjálfur
fullvel—mjög kurteys í umgengni við
konur, og sem sagt hreint og beint áfram,
og einmitt vegna auSsins var liann von-
daufur um a* ná ástum Lucyu sjer til
handa.—Auðurinn er ekki ætíð—pó opt-
lega—pað andnes, er aðskilur unnendur,
sem standa í ólíkri stöðu, ef fátæktin er
á aSra hönd.—Það var pví ímyndun hans,
að auðlegð hennar mundi hlaða pann
garð, er hans glæstu vonar-draumar
hlytu að stranda við. En nú hvarf sú
hugsun hans fullkomlega, pví á pessari
stundu las hann í augum hennar einskæra
ást og virSingu.
39. KAPÍTULI.
Eptir stundardvöl bjó Giysy sig apt-
ur til ferða, pví áður hann færi til funda
við Kittý purfti hann heim til að klæSast
sama búnaSi sem hann var í, pá er pau
fundust. Hann hraðaði sjer heim og
skipti klæðum, pótti honum líklegt að
nú mundi Kitty tilbúin og hjelt á stað.
Þegar hann var nýkominn á stað
tók hann eptir tveimur mönnum, sem
fylgdu honum eptir; hann horfði á úri*
sitt og sá að }>að var 8, og eptir pví voru
enn 3 tímar til stefnu fyrir honum. Hann
hugsaði sjer nú a* leika eitthva* á pessa
óboSnu fylgendur, en fannzt hann pó
ekki sem bezt undir pað búinn.—Fáum
stundum áður hafði hann lesið framtíS
sína í hinurn blá-djúpu augum stúlku
peirrar, or hann unni; og hann var eins
og utan við sig af ástarflmhugsun. Hann
vissi ekki fyr af en hann stanzaSi við dyr
húss pess, er Lucya bjó í. Og hann varð
ekki lítið undrandi, pegar hann sá ekki
ljós í ueinlim glugga; hann hringdi dyra-
klukkunni, hvað ejrtir annað, en enginn
kom til dyra, gekk hann pá inn í húsi*
og kveiki ljós í stofunni, sá hann pá hvar
pau Manton og Ester láu í blóði sínu
bundin á- gólflnu, en þó bæði lifandi.
Hann leysti )>au og spurði, hvar Lucya
væri. Leonard sagði honum, a* skömmu
síðar en hann hefði fari* hefSu tveir
menn komið inn og bundið og barið pau,
en haft Lucyu burt me* sjer. Gipsy fór
nú sem fljótast aptur paðan, og sá hann
hina tvo menn veita sjer enn eptirför;
sá hann að pað dugði ekki að hafa slíka
pilta lengur a* hælum sjer. Stefndi
pví í áttina til heimkynna Bobs; og kom
par að, ar grafin hafði veri* grunnmúr
undir byggingu nokkra og stökk par of-
an í og hljóðaði um leið aumkunarlega
eins og hann hefði meitt sig.—Þeir, er
komu á eptir honum, læddust fram á
grafarbarminn og lögðust niSur, sáu peir
pá hvar hann lá alveg hreiflngarlaus.
((Þar er liann nú í höndum vorum’ sagði
annar peirra. (Þetta var pó lieppilegt.
Nú fáum við peninga með liægu móti’.
Að svo mæltu drógu peir huífa sina úr
skeiðum, og læddust hljóðlega ofan
akbrautina.
(Framhald síðar).