Heimskringla - 24.04.1890, Blaðsíða 2

11EIMMKR1NUL.A, WlXXIPKÍi, MA.V, «4. APRIL. 1800.
„Heimstrinila,”
an Icelandlc Newspaper.
’Publishedeveiy l'nursday, by
Thk Heimskrinola Printikö Co.
AT
35 Lombard St........Wtnnipeg, Man.
Subscription (postage prepaid)
' One year.........................$2,00
s 8 months,,.,,.................... 1,25
4 75
Payabie in aáyanoe,
Sample copies mailed FREE to any
address, on application.
Kemur út (að forfallalausu)á hverj-
um flmmtudegi.
Skrifstofa og prentsmiðja:
35 Lombard St........Winnipeg, Man.
Blaði-5 kostar: einn árgangur $2,00;
hálfur árgangur $1.25 ; og um 3 mánutii
75 cents. Borgist fyrirfram.
Upplýsingar um verð á auglýsingum
„Heimskringlu” fá menn á skrifstofu
blaðsins, en hiín er opin á hverjum virk
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 til 6 e. m.
L laugardögum frá kl. 9 til 12 hádegi.
tyUndireins og einhver kaupandi blaðs-
Ins skiptir um bústað er hann beðinn a5
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
verandi utanáskript.
Utan á öll brjef til blaðsins skyldi
skrifa: The Heimskringla Printing Co.,
P. O. Box 305.
E*að er ekki langt siðan, að
íslendingar voru eintóm itihil og
ekkert annað, en f>á voru f>eir nú
líka meinleysis-rýjur, af f>'i sem
sagt að f>eir voru ekkeH. Nú er
komin breyting & allt f>etta. Nú
eru f>eir allir l f>essu landi—að und-
anteknum þeim vitanlega, sem
kaupa sjer frið með pví einhvern
veginn að tengsla sig við dindil
arw<oor«(o-peðar'na—umhverfðir í
tlskríl”, skril hlaðinn usvivirðing-
um og blygðumarleysi”, skril ógn
allirjtil prófastsins. Prófastur sendi I
kæruna til prestsins til umsagnar. í
pessu kæruskjali voru þungar sakir
bornar á prest, en aðalatriðin voru í
stuttu máli pessi: að hann, eptir
vitnisburði sumra manna, segði, að
hann tryði ekki pví sem hann kenndi
og væri hættur að trúa á guð, aö
hann ákalli djöfulinn stundum peg-
ar aðrir menn biðji fyrir sjer, að
hann hafi verið drukkinn við em-
bættisverk og hegði sjer svo ósæmi-
lega, að óhæfilegt sje, aö hann hafi
sýnt sjerstaka óreglusemi í barna-
uppfræðslu og stunduni legið drukk-
í rúmi os Sö£5, meðan
andi og hótandi að gleypa upp allan lnn ^PP1 * r<"unl sð‘
börnin hafi verið að lesa, og að hús-
Fyrir 11,25
bjöða nú útg. uHkr." það sem eptir
cr úútkomið af þessnm árgangi (en
það eru £ árgangsins) og að A UKI
það, sem EKKI ER UPP-
GEKGIÐ at fyrstu blððum ár-
gangsins.
Þetta boð gildir því að eins, að
nýir áskrif'endnr borgi vmsamda
ugphœð
FYRIR FRAM.
Frá þeirri reglu verður ekki vikið.
IV. ÁR. NR. 17.
TÖLUBL. 173.
Winnipeö, 24. apríl 1890.
okkar litla pjóðflokk með húð og
hári”. Höfundur (máske rjettara
sagt höfundar) pessara Uhugleið-
inga” er augsýnilega orðinn hræddur
pegar hann æf>ir svo vesallega.
En svo hefur J>vl pá verið skotið
að honum, að pað muni betri póli-
tik að bers sig karlmannlega. Iiann
rís pví upp á apturfótunum, belgir
sig út, steytir hnefana og skirpir I,
til að sýna að hann sje hvergi
hræddur og auglýsir svo, að hann
sje tilbúinn að segja skrílnum strið
áhendur! Já, mikið stendur nú til
hjá W. H. Paulson (& Co.).
Höf. viðurkennir, að pað sje ekki
einkenni heimskunnar að draga sig i
hlje. Um pað sannfærist líka hver
maður, sem les Uhugleiðingarn-
ar”, pví í seinni tíð hefur engin
blaðaritgerð sjezt jafn-greinilega
brennimerkt með uframhleypni og
blygðunarleysi”, og framhleypni er
eins og allir vita eitt hinna ytri að-
al-einkenna heimskunnar. Ifligi að
vitjanir hafi verið einkumípví fólgn-
ar að stefnabörnunum satnan á veit-
ingahúsinu til pess að yfirheyra pau
par hálfdrukkinn eða aldrukkinn og
að prestur hafi síðan hann fyrst kom
til brauðsins sýnt sig sem framúr-
skarandi drykkjumann og slarkara.
Prestur segir náttúrlega að öll pessi
kæruatriði sjeu aunaðhvort ýkt eða
tilhæfulaus og pví til sönnunar fer
hann nú sjálfur á stað og safnar
vottorðum hjá sóknarbömum sínum
og fiskar vel, pví hann fær vottorð
frá nálega öllum bcendum í presta-
kalli sínu. í peim vottorðum er tek-
ið fram, að peir sjeu ánœgðir með
prestskap hans, að hann hafi ætíð
komið fratn sem menxxtuðum nianni
hœfi, að hann hafi með stakri alúð
ástundað að koma til messugjörðar
á annexíuna og laðað fólk til að
ganga l kirkjxi, ekki verið svo mikið
sem hreif ur af vitvi á messudögum
og alls ekki kenndur við skírnir
heldur komið fram sem velsiðaður
og menntaður maður, að ekkert sje
út á hann að setja fyrir prestsverk
hans og að hann hafi ávalt hegðað
sjer vel og ekki sje annað að bera
síður gengur pað öllum skilningi honum en hið bezta o. s. frv. Hjer
ofar, hve ægileg að er heimska og er sin setningin tekin úr hverju
framhleypni höf. Uhugleiðinganna”. i v°ttorði svona til smekks. Jafnvel
r, . * . , . , 1 nýfermd börn gefa prestinum vott-
Ug pað er meira en heimska, sem J 01
mannorðið”. Dæturnar voru víst
ekki alveg ánægðar með ræðuna.—
t>egar prestur svo fer frá jarðarföu-
inni, hittirhann einn af sóknarbæod-
um slnum og veður upp á hana ineð
skömmum; við pað tækifærs tók
prestur upp hnlf.
Einu sinni á prestur að skíra tvö
börn á heimili foreldra ánnars barns-
ins. Þegar prestUT k.emur, er hann
svo drukkinn, að konunni á heimil-
inu, sem var l&sin eptir barnsburð-
inn, versnaði stórum við framkomu
han», Skírninni er nftttflrlega frest-
að, með aðkomna barnið er farið
heim til pess og prestur fer að sofa.
Svo raknar prestur úr rotinu um
kvöldið, en fyrst er svo mikið rugl
á honum, að tveir verða að liggja
ofan ft honum, pangað til hann vitk-
ast og svo rýkur hann til að skíra
börnin, vekur rej'ndar upp á lieim-
ili annárs harnsiris, þvi hann segist
purfa að flýta sjer út á Djúpavog
og kemur par líka nógu snemma til
pess að geta orðið boðsletta í danz-
veislu, en var svo drukkinn, að
hann var hrakinn út í horn.
Tveir umatrósar”, annar danskur
en hinn Færeyingur, eiga einu sinni
að hafa hitt prest drukkinn í veit-
ingahúsi, lagt hann svo 'niður, látizt
jarða liann og staðið svo ofan á hon-
um á gólfinu.
Einu sinni á prestur að hafa gefið
dönskum skipstjóra glóðarauga og
út úr pvl á að hafa /erið búin til
dönsk komedía, uDen islandske
Præst og den danske Kaptejn”,
sem leikin hafi verið í Randers á
Jótlandi.
í annað skipti á prestur að hafa
leikið sjer að pví, að gefa saman 17
vetra ungling og vinnukonu, drukk-
o o o
inn I veitingastofu.
Eitt vitnið segir, að prestur liafi
einu sinni komið á heimili sitt til að
húsvitja, og verið svo útlits, sem
, f . orð um, að hlnn hafi kennt peim Íhalm værl ePtir sig ePtir drýkkju*
kemur fram í peim. Þar er líka ó- hreina frú Qg 4minnt pau með alflB skap; hallaði prestur sjer pá aptur á
j svífni °g hún 1 stórum stll. Það er og samvizkuseini,—Prestursendir nú bak °S rann á hann svefnmók með
UHUGLEIÐINGAPi” VILHELMS
pAlssonar,
uHugleiðingar” pær sem hjer er í ósvífni að rista pjóð sinni annað allan pennnn vottorða grúa með
um að ræða eru ekki andlegs efnis, eins níð eins og gert er í uhugleið- ! brjefi sínu til prófasts og prófastur
eptir pvl sem pað orð er venjuleg- ingunum”. Þvl eptir að höf. hefur svo áleiðis landshöfðingja ásamt
ast skilið I Islenzku tali. Innihald talið upp öll pau fúkyrði, er hann kæruskjaium- 11111,1 biskuP 1 iða
j r j j landshöfgingi hafa farið að bera
peirra hnegist að verslegum efnum, kann til að lýsa mannlegum vernm, j 8aman undirskriptirnar undir kæru-
enda eru pær máske ekki ætlaðar i fer hann til t>g óbeinlínis kallar j skjalinu t>g undirsknptirnar undir
til uhelgidagalestra í heimahúsum”. hana samsafn hunda. Það gerir j vottorðunum, sem prestur hafði
Sannast að se^ja eru pær heldur í hann svo greinilega, par sem hann j safnað og pá mun hafa komizt upp,
ekki heppilegar til þess, að minsta býst við uað einhverjir verði til að mUrg nöfnin voruhinsömu. Það
kosti ekki til að auka mannúð og I reka upp skræk”. Og hann hlýtur!
an börnin voru að lesa.
Einu sinni var prestur á ferð með
konu sinni og fylgdarmanni, út úr
drukkinn og lítt ferðafær, svo pau
lágu öll úti mikinn hluta nætur I
Hamarsfirðinum. Þessi fylgdarmað-
ur prests var farinn burtu úr Suð-
urmúlasýslu, pegar prófin voru tek-
in, svo hann varð ekki kallaður fyrir
rannsóknarrjettinn, en tvö vottorð
allra-sorglegasta I öllu pessu máli I voru lögð frain fyrir rjettinum frá
er einmitt pað, að sömu mennirnir honum. í öðru vottorðinu segir
bróðurkærleika, pví að udónaskapn-: að vita að I íslenzku tali er venju- kæra fyrgt prcstinn fyrir alveg ó. i hann, að prestur hafi pessa nótt við
um og ruddahættinum”, fáryrðun- legast átt við hund, pegar talað er hæfilegt framferði og telja upp ýms |iiaft alveg óhæfilegt orðbragð og
um og lýginni ustanda pær alveg j uin að einhver skræki. t>að er pó 1 atriði pví til sönunar og gefa honum meðal annars hvað eptir annað kall-
einstakar uppi; við pær jafnastekki líklega ekki meining höf. að telja sv0 á ePtlr vottorð um, að hann , uKom pú nú, andskoti, kom pú
neitt.... af pví sem ritað hefur sig I flokki skrílsins? | komi fram sem velsiðaðar og mennt-1 nú strax”, og að sjer hafi loks
aður maður, liafi ávallt hegðað sjer ; blöskrað svo orðbragð prests, að
vel, ekkert sje út á hann að setja | hann hafi farið burtu frá honum og
látið fyrirberast á öðrum stað. í
og seyrður pótti áburður
verið á íslenzka tungu, nú um lang- Mikill
an tlma”, að pví er ofangreind sjer-1 Gröndals um árið, en ekki er sá ! fyrir prestsverk hans ög ekki sje hægt
stök atriði snertir. ttAf ávöxtunum ; straumurinn minni eða hreinni, sem j að berahonum annaðen liið bezta o.
skulu pjer pekkja pá”. Af pessum „ú fellur um íslenzka alpýðu í Ame- ; s’ frv—Nú skipar landshöfðingi
uhBgleiðingum” geta ókunnir menn ríku eptir pessari nýfundnu saur- sýslumanninum 1 Suður-múlasýslu
gert sjer ljósa hugmynd um hvern- r>a?i ...... i að hefJa Þegar 1 stað rjettarrann'
ig höfundur peirra er innrættur.
ltOpt hefur Sæunn illa látið,
en
hinu vottorðinu segist liann aldrei
hafaheyrt sjeraStefán við hafa pessi
orðog aldrei hafahaft pau eptir hon-
um. Bæði vottorðin voru gefin I
viðurvist tveggja vitundarvotta og
að svara óhróðurs-bæklingi Grön- ; frekast sje unnt, um allt framferði: undirskrifuð af vitundarvottum og I
. , , ; ao neiia pegar i stao riettarrann-
rennu. Það pótti góðra o-jalda vert, ,, ’
r ” ’ sókn svo ítarlega og nákvæma sem
aldrei sem I kvöld”, kvað Jón prest-j ávíta Qröndal fyrir sín ummæli, pá
ur Þorláksson einu sinni. Opt hef- er ekki síður nauðsynlegt að ávlta
ur Islenzk alpýða fengið fullan mæli hugleiðinga-höf. fyrir sín. Það er
aðfinninga I uLögb. °g hjá hinum j llka vonandi að l(málgagnið”, sem
s\o kölluðu leiðtogum pjóðflokks- | sjerstaldega berst fyrir ítvirðingu Is-
ins, en aldrei eins og nú. I>að er
idals. Ogúr pvl nauðsynlegt varað prestsins á Hofi og láta eiðfesta öll
(1troðinn, skekinn og fleytifullur
inælir” aðfinninga og atyrða, sem
henni er borlnn I 10., 11. og 12.
nr 3. árs pess blaðs. Lastyrðin um
íslendinga hjer I landi 1 heild sinni,
sem haugað er saman I ritgerð pess-
ari, sem nefnd er uHugleiðingar um
fjelagslíf íslendinga”, og sem Vil-
helm Pálsson, alias W. H. Paul-
lenzks þjóðernis" láti einnig nú til
sln taka, pegar pjóðflokkurinn á ný
er barinn hóflausum brígzlum.
Framh.
PRESTI VIKIÐ FRÁ EMBÆTTI.
Það er svo sjaldgæft hjer á landi,
að presti sje vikið frá embætti, og
pegar slíkt ber við, pá er svomargt
i einkennilegt og athugavert, sem par
son, hefur verið svo góður að skrifa; að lýtur, frainkoma sóknarbarnanna
nafn sitt undir, taka fram öllum 1 nærri pví eigi síður en hneyxlissög-
samskonar tilraunum vorra l(vitrustu urnar af prestinum alltsvo einstak-
ogmestu og beztu” manna fram &1 le*a islenzkt-> að mjer pykir saga
pennan dag. Geti höf. tilreiknað
sjer heiður fyrir það, er væntanlegt
vitni I pví máli. Þessi rannsókn fór
svo fram seint I októbermánuði slð-
astliðnum og par kvað býsna margt
hafa komið fram prestinum viðvíkj-
andi, enda voru undir 40 vitni yfir-
heyrð.
Eg ætla að setja hjer fáein atriði
úr vitnaleiðslunni, sem mjer liafa
verið skrifuð:
Eitt vitnið segir, að prestur hafi
einu sinni setið að drykkju á veit-
ingahúsi, er vitnið kom par að;
prestur kallaði á vitnið og bauð pví
að drekka með sjer og spurði pað
svo að, hvort pað tryði á guð; vitn-
ið kveður já við og spyr svo prest,
báðum vottorðununi segir vottorðs
gefandinn: í4t>ennan framburð minn
er jef? reiðubúinn að staðfesta með
eiði, hvenær sem krafist verður”.
Öllu lengramun ekki liægt að kom-
astl pessa áttina!
Eitt sinn var prestur á hftsvitjun-
arferð og kom á Djúpavog, fór par
inn I búð og keypti sjer á priggja-
pela-flösku, en meðan búðarmaður-
inn var að renna á flöskuna lianda
honum, greip prestur vlnglas, brá
undir bununa, fyllti og drakk af og
meðan bftðarmaðurinn brá sjer upp
á lopt, tók prestur sjer 2eða 3 staup
úr tunnunni, náttúrlega móti vilja
og vitund búðarmannsins. Sfðan
bjjói par skammkfrá. ®reppstjórinn
kom skjótt við priðja- inartn og var
pá presti sleppt. Biður- wú hrepp-
stjóri prest með hógværum, orðum
að hegða sjer eigi svo ósæmilega við
fólk, sem væri að hlynna að h°num
°g hýsa hann. Er. prestur brást
reiður við, skammaði hreppstjóra,
kallaði hann ((andskotans hund” og
((helvítis svín” og sló loks hrepp-
stjóra utan undir svo hann raukupp
1 rúm. Svo var prestur bundinn með
reiptagli og lagður upp 1 rúm. t>á
fór prestur að verða auðmjúkur og
lofaði öllu fögru, ef hann væri leyst-
ur úr böndum, en undir eins og bú-
ið var að leysa hann, tók hann á ný
að skamma hreppstjóra og sagði
meðal antiars: ut>að er hægt að fj,
pig af veginum með pvl að
pjer ((rottu-krudt”,
í*08?’ sýnishorn af pví, se>n borið
var og Svárlð upp á prest, læt jeg
hjer nægja.
Þegar landshöfðingi var búinn áð
fá útskript af pessari vitnaleiðslu,
vjek liann sjera Stefáni Sigfússyni
frá embætti 8. p. m., reyndar ekki
nema til bráðabirgða, pví hann liefur
ekki vald til meira, en pað mun ó-
hætt að fullyrða, að sjera Stefán
kemur aldrei I hempu framar, ann-
aðhvort verður hann settur af fyrir
fullt o<j allt með konunofsúrskurði
eða eptir dómi.
Þegar nú litið er á inál petta allt,
pá verður pví ekki neitað, aðjlands-
stjórnin hefur komið vel fram I pví
og rjettilega, eptir að JJtil hennar
kasta kom, um prestinn er ekkert að
seg.ja, hann er lifandi hneyxli og par
við er svo sem encru frekar að bæta,
en söfnuðurinnfinnst mjer beralang-
lægsta hlutann I málinu. Þess ber
að gæta, að kæran, sem nefnd er að
framan, með 100 undirskriptum, er
ekki til orðin af einhverju sjerstöku
hneyxli prestsins eða framferði hans
yfir liöfuð, heldur er hún sprottin af
pví, að prestur átti persónulega ó-
vildarmenn, einkum verzlunarstjór-
ann á Djúpavogi—og óvildarefnið
par voru verzlunarsakir—og 'pessir
óvildarmenn ganga um eða láta
ganga um og smala saman undir-
skriptum undir kæruna og svo'skrifa
margir undir án pess að lesa hana. Að
hugsa sjer að pað purfi persónulega
óvild til að hreifa við slíku hneyxli!
Athæfi prestsins vekur I sjálfu sjer
engan viðbjóð, hneyxlis-framferði
lians vekur enga skyldu-tilfinningu
fyrir pví, að reka sllkau usálusorg-
ara” af höndum sjer. Nei,J en pegar
óvildartnenn prests purfa að halda á
sönnunum fyrir illrijfbreytnijians til
pess að gera lionum j' persónulegt
mein, pá eru menn fúsir til að gera
beiðendunum, einkum náttúrlega
((kaupmanninum”, pann greiða að
lána nöfnin sín undir kæruna. En,
vel að merkja, líka jafn-fúsir til að
lána presti uöfni id sínj undir vottorð
I gagnstæða átt, pegar hann kemur
til peirra og biður um ((góð” vott-
orð, pví nú liggi sjer á. Sumir af
kærendunum hafa jafnvel gefið presti
vottorð um, að peir apturkalli nöfn
sín undir kærunni og taka pað fram,
að nú sjeu peir ((sáttir” við prest.
Það er eins og peir geti ekki hugs-
að sjer, að hafa nokkurt jorð á slfkri
siðferðis-svívirðingu hjá’Jsínum and-
lega leiðtoga, neina pvl að jeins, að
peir sjeu ósáttir við hann, sjeu óvin-
ir lians eða fjandmenn.
Þetta er blað úr safnaðarsögu ís-
lands nú á tímum!
Gestur Pálsson.
FR J ETTA-KAFIjAR
ÚR BYGGDUM ÍSLENDINGA.
hvort hann trúi á guð, en prestur! leggur nú Prest,,r á stað heim á leið
svarar, að pað sje langt síðan hann með íy^da1-11'*11111! kemur svo að bæ
sje hættur að trúa á guð. ! elnum wndir rökkrið og beiðist gist- :
1 ingar. Húsráðandi vildi helst kom- [
að alpýða biðji hann að taka hann
og velkomið.
((Ef ekki Pjetur, pá er
Páll”. Ef ekki íslendingar heima,
pá íslendingar í pessu landi. Það
[>urfa allt af að vera einhverjir til,
til að lemja óhróðurs ummælum.
Snák-svipan, sem allt af erá lopti,
parf einhversstaðar að koma niður.
Hvar hún kemur niður, eða hverjir
verða fyrir, gerir minnstan mun.
ast hjá að hýsa prest, en af pvf að
honum pótti prestur ekki ferðafær,
svo var hann drukkinn, pá leiddist
Annað vitni hafði einu sinni fylgt
presti drukknum. Prestur datt af
pessa máls pess verð að segja hana baki l4 afvelta par sem hann
lesendum Hkr.”. •• ,, . , . . . — --------- -------
A. ‘ , : fJe11 ^at en^a bJörK sJer veitt hann til að lofa klerki að vera. Slð
Af pvi að mjer hefur pótt petta nema kallað: ((Komdu nú djöfull
mál allt svo merkilegt, hef jeg út-1 og hjálpaðu mjer”.
vegað mjer brjef og skilrlki frá j Einu sinnj fep tur mjö
ýmsumáreiðanlegummönnumeystra drukkinnað jarðs ja konu; p .
um allan gang og öll atvik pessa „ komið er j kirkjuna, býður bann
máls, ogmeðpvlað berapausaman dætrum hinnar l4tnu að tala fáein
Og prófa pau á annan hátt hef jeg
sannfærzt um, að allt pað, sem hjer
verður tilfært, er satt og rjett.
Seinastliðið vor sendu margir af
sóknarbörnum sjera Stefáns Sigfús-
sonar á Hofi I Álptafirði, nálægt 100
alls, kæru yfir pessum presti sfnum
((vel-valin orð” yfir moldum hinnar
framliðnu. Þær taka pví boði, en
ræðan hjá presti varð ekki löng.
Enginn mundi við vitnaleiðsluna
neitt úr ræðunni úerna pessa snotru
setningu: ((Ekkert er að syrgja,
pví enginn var auðurinn og ekkert
an fleygir prestur sjer upp í rúm I
reiðfötunum og sofnar strax og svaf
um prjár klukkustundir. Þá var
kominn háttatími og vildi nú bóndi
fara að1 hagræða presti og ná honum
úr fötunum, en pá reis prestur upp
flaug á bónda, sýndi sig líklegann
til að berja hann og skipaði honum
út úr sínum eigin húsum, en pá kom
sonur bónda að, lagði prest upp 1
rúm og hjelt honum, svo hann berði
sigekki, en á meðan sendi húsfreyja
I ofboði eptir hreppstjóranum, er
Ur brjefi frá St. Oddleifssxjni, Efri-
byggð við Islendingafijót, Man., 29.
marz.
((ílkr.” flytur við og við frjetta-
brjef úr ýmsum stöðum I Gimli-sveit
nema úr pessu byggðarlagi hinni
svokölluðu ((Fögruval!a-byggð”; jeg
man ekki eptir að hafa sjeð frjettir
hjeðan. Auðvitað er lífið hjer ekki
neitt viðburðaríkt, en stöku sinnum
mætti pó eitthvað til tína, ef vilj-
inn væri með.
Fyrst vil jeg geta pess, að pessi
1>y£8ð> uFögruvellir” (öðru nafni
Efribyggð), liggur beggjamegin ís-
lendingafljóts, I Township 22 og I
3. röð austur af 1 hádegisbaug. Að
nú verandi takmörkum byggðarinn-
ar að austan eru 3| mílur vegar frá
Winnipegvatni, en sjálf er byggðin
5 míla á lengd frá austri til vesturs. 3 \
mílur vegar aðskilur pessa byggð og
hina eldri byggð við íslendingafljót.
Byggðin er aðeins 5 ára gömul.
Fyrstu landnemar hjer fluttu hing-
að vorið 1885 I apríl og maí, Jón
Pjetursson, meðráðamaður í sveitar -
stjórninni, og 2 aðrir. Frá pessu
tfmabili hefur byggðin stöðugt auk-
ist, pó mest síðan 1887. Alls eru
hjer búsettir 37 landnemar; að auki
eru 5 landnemar, en ekki seztir hjer
að ennpá. Fólkstal byggðarinnar
er alls 189. Kvikfjáreignin er:
Nautgpeningur á öllum aldri 328,
sauðfje 213. Plægt land 42 ekrur
en skóglaust land sem má ptægja
(áætlað) 1,500 ekrur.
I byggðinni er myndaður söfn-
uður og s.afttkomuhfts komið upp. í
pví eí þaldinn alpýðuskóli; byrj-
aði JÍ, þ, »n °g stendur yfir til næstk.
júnlmftn, l°ka. Kennari er Run-
ólfur Marteinsson; nemendur 24.
Talsverður áhugi er að vakna
hjá mðnnum að pvf er jarðrækt snert-
íl*, pó kvikfjárræktin sje enn sem
komiðeraðal-atvínmivggurinn. Menn
eru farnir að sjá að páí böfgar sig
illa að leita sjer atvinnu után öý-
lendunnar og eyða I pað öllum bezta
tíma ársins, par sem jörðin er búin
og boðin til að færa manni ríkulegri
uppskeru. Það sem meðfrain hefur
hamlað mönnum frá að stunda jarð-
yrkjuna eru erfiðleikarnir að fá
hveiti preskt. En nú er meiri von
að fáist ráðin bót við pví áður en
langt líður. Einn af okkar ötulustu
inönnum, hr. Sigmundur Sigurðsson
hefur boðist til að koma með preski-
vjel undir eins og líkur eru til að
viðunanlega mikið verkefni fáist fyr-
ir hana. Œtti pað enn betur að vekja
almennan áhuga I pessu efni.
Hvað pessa byggð snertir, pá
hafa pað verið og eru enn verstu
erfiðleikar okkar, hvað vecrurinn að
O
sumarlagi vestur hingað af aðal-
veginum erógreiður. Þó mikiðhafi
verið gert til að bæta hann, bæði
með skylduvinnu, með samskota-
vinnu einstakra manna, og með lít-
ilsháttar styrk úr sveitarsjóði, pá er
veguriun samt hvergi nærri góður
enn. Hann er svo óhóflega blaut-
ur og illur viðeignar, að pað út-
heimtir inikla vinnu og mikla pen-
inga, að gera liann að góðum vegi.
í 158. tölubl. ((Hkr.” var pess
getið að I vor stæði til að 3 brýr
yrðu byggðar yfir íslendingafljót,
allar nálægt hver annari og allar
nálægt ((Fögruvöllum”. Þetta var
á peim tíma alveg rjett frá skýrt.
I En á sveitarstjórnarfundi síðar var
j peirri ályktun breytt eptir til—
| mælum manna, er við betri yfir-
] vegun málsins komust að peirri
niðurstöðu, að kostnaðurinn við að
I t,ý£>oja ’J brýr yrði of tilfinnanleg-
I ur fyrir tiltölulega fámenua byggð.
i Ákvarðáði pví sveitarstjórnin að
vegur yrði lagður um land eins bú-
andans og byggð aðeins ein brú yf-
j ir fljótið. Var álitið að vegurinn
j 4 pennan hátt mundi eins vel duga
I bráðina að minnsta kosti.— Þessi
brú er nú fullgerð. Var lokið við
að smtða hana hinn 27. p. m. Brú-
in er 125 feta löng, 14 feta breið
og 12 fet yfir núverandi yfirborð
vatns á miðju fljótinu, en hún er
bogdregin og pví lægri til endanna.
Brúin hvílir á 7 grindarstólpum, og
I hverjum stólpa eru 4 aðal-uppi-
standarar. Ofan á stólpunum hvíla
28 máttartrje, hvert 10 puml. að
pvermáli I injórri endann;allir pess-
j ir viðir eru afbirkt Tamarac. Brú-
argólfið er úr 4 puml. pykkum
poplar-trj&m, afbirktum og höggn-
um sljettum. Yzt á raptendunum
iiggja eptir endilangri brúnnibjálk-
ar 7 puml. pykkir og 8 puinl. breið-
ir, negldir með eikar nöglum. Til
brúarsmíðisins gengu 120 dagsverk
og par af voru aðeins 20 skyldu-
dagsverk; hin 100 dagsverkin unnu
j einir 7 menn. Byggingin fór fram
i undir umsjón vegstjórans, hr. Tóm-
I asar Bjarnarsonar.
í sambandi við petta má geta
pess, að pegar brúin var fullgerð
kom hlutaðeigöndum saman um að
gleðja sig sameiginlega, par hinir
ntiklu erfiðleikar, er brúarleysið
hafði I för með sjer, voru nú yfirstign-
ir, mest fyrir aðgerðir fárra mar.na
Var hr. Jóni Pjeturssyni, sveitarmeð-
ráðamanni beðið að vera viðstöddum,
og kl. 1 e. m. hinn 27. p. m. byrj-
aði samkoman og voru pá sainan
komnir um 40 manns við brúar-
sporðinn að vestan. Brúin hafði
verið fagurlega skreytt með sprúss-
limi og á henni miðri blakti rlkis-
fáninn af stöng, og hjá flaggstöng-