Heimskringla - 17.07.1890, Qupperneq 2

HKlMSKItlM'M' WIXMI»K«i, Jl A\.. I 7. .1II,I I8»0.
„H8il»strill|l3,’’
an Icelandic Xewspaper.
Published eveiy Tnursday, by
I hk JIk.imskkingi.a I’iunting Co.
IV. ÁK. N11. '.".1. TÖLUBI. 185.
WlNKII’KO, lV.júlí 1890.
TIL LKSKXDA JIKIl."
Eins o<r væiitauleo't var sajrt í
síðastablaði kom ( 'and. Ile.itur /’á/x
son bingað til Wpg. liinn 1 'l. p.m.
bessari niðnrstöðn. lín fyrst nfi (). ro|ia iiiii sem liomim sýnist, en
() öinöo-uleya vill oaiioa inn k. að við [>að íiuin liann kannast, að í
liann eða liaklijall lians, eijri pvílíka brjeftinuin frá jirentfjel. Hkr., sjer-
tiltrú skilið, pá getum vjer naumast staklega i öðru, varpað ótvíræðilega
gert minna en beðið liann afsiikunar fram tekið, að greinar lians aittu að
á pví, ef vjer liöfurn gefið í skyn að j Ixntu blaðið; pað var skilyrðið. Og
í peninga siikum” væri honutn |.l. Ó. veit sjálfsagt eins vel og hver
annar að frekja í hvaða inynd sem
er Imtir eíki blað á einn eða annan
hátt.
,án fullrar tryggingar'
treystandi
Kaupendafjölda blaðsins áhrær-
andi skulum vjer aðeins segja pað
að víst inundi Jóni Ólafssyni pvkja
pað leiðinlega stórt $100,00 sem
hann hefði purft að borga, ef hann
V jer getum full
I>að vita nú allir lesendur ltLög-
bergs” hvernig .1. O. hefur komið
fram síðan hann gerðist ritstjóri
í peim tilgangi að gernst meðritstjori ],efgj jregið boðið. Vjer getum full- pess. f>á vita peir og livert ummæli
Heiwsl-riny/tt. Tekur liann til starfa vissaft |iann um? að pvílikt $100,00 vor í 182. tölubl. Hkr., að liann par
f næsta blaði. hefur hvorki liann sjálfur, nokkur1 korni fram líkt og á fyrri árum, á
enouiin boðin bankastjóri, peningamaður eða lög- ! meðan hann oaf út „Göngu Hrólf”,
()keypis er
I Ikr.
af
uin lengri eða skeinmri tíma, en
pví vjer pykjumst vita að inargir
muni vilja gerast áskrifendur einmitt
nú, pá bjóðuin vjer nýjum áskrifend-
um, sem horiju fyrirfram, að senda
peim uHkr.” frá 24 [>. m. til ársloka
fyrir e/n ~>0 een/s.
Útg. Ilkr.”
uH E I M SK-I.E (i T T I T, 15 0 I)”
—og —
uSJÁLFSr.ÝSING”.
eru fyrirsagnir fyrir 2ritgerðuin ept-
ir Jón Ólafsson í tLögb.’ 0. [>. m.
Hin fyrri á að sýna hve heirnsku-
legt sje tilboðið, er birt var f 182.
tölutal. Ilkr.’. Það tiltaoð segir hann
að sje ueinstaklega kringlótt”. Og
par sem lögun pess er pannig,
gengur pað vitanlegaekki inn í hans
ferkantaða liöfuð. ’l’ilboðið segist
hann liafa sy'nt uiiokkrum banka-
stjórum og peningamönnura og lög-
fræðingum” (!!)—Mikið pótti nú við
purfa, og sönnun er pað fvrir hæfi-
leikuin Ilusiness Manager” I.ögb.’
til að fjalla ineð bankamál Islands
og segja Eirík Magnússon
vitleysur einar.
bankastjórar,
fræðingar sögðn svo að peir liefðu
ekki heyrt iretið um slíka humnynd
(4 4/0 O
fvrri”. í ofanálag hristu peir höf-
uðín”, en .1. O. ubarði sjer á brjóst
og snjeri heim aptur” við svo búið,
settist niður og skrifaði botnleysn.
fræðingur ulieyrt getið um fyrri”. tíSkuld” o. fl., eru rjett eða röng.
Iíitarerð1 pesss endar svo .1. Ó. r'esendur »Lögh'”’ er ín,-vnda S->er
með pessari ‘rúslnu: uJeg hef dá- að hann hafi bætt pað blað, munu
reynslu fyrir mjer í pv
litla reynslu fvrir mjer í pví, að í
[leninga-sökum sje sumuni peirra
herraekki að treysta, án fullrar trygg-
iritrar”. Iljergengurhann nú nokk
uð nærri oghaldi liann áfram í sömu
átt getur [>ar auðveldlega fengist
O I O O
verkefni fyrir dómstólana. í petta
skijiti látum vjer sitja við að leggja
fyrir hann fylgjandi spurningar:
1. Hvaða reynzlu hefur hann (Jón
Olafsson) í pessu efni?
2. Þorir hann að standa við pað
að núverandi útgefendur tí.lkr.’ sjeu
ekki traustsverðir'/
einnig í minni hluta. Kn hann hef
ur nú máske ekki verið fenginn til
pess að bæta pað blað.
HUGSDN ARH ATTURINN
. í 1 S L A X 1> /
á- -
77. *>y 1$. Öf/1 of/ fitdnrfiföinf/ homt <í eorinn
tímnm.
f y n i i: i. k s t u 11
hfiliHiin í Kf/ulr'itiifjt’liii/iiin í fir't/ fl. iles. Hit
nf—
I‘Á LI liltíKM.
talað iiíii stefriu
Jeg er auð
fara rneð sig' ósannindamann.
Og allir pessir j
peningamenn og lög-1
Hjer er ekki um marga vegi að
veljá. Það er annaðhvert að .1. O.
fer nieð ósannindí, er hann kveðst
f janúar ]>. á. tekur liann upp í
l Sameininguna brjefkada frá ttmjög
merkuni” rnanni par vestra. Þessi
maður talar par uin Fariseaháttinn:
ij. Þorir hann að segja pað um ...
uokkurn einn af núverandi útgefend-;
um tHkr.’, að hann sje ekki trausts- j (Niðiirlag).
verður? | Vjer höfutn
Þori hanu að segja petta, verður sjera Jóns ]>jarnasouar.
iiann vitanlega að tilgreina ástæður í ''itað fullviss um, að pessi stefna
sínnr og sanna að [>ær hati við eitt- ‘ getur ekki rutt sjer til rúms á sama
livað að styðjast. Geti liann ekki >’Att og á 17. og 18. öldinni.
o>ert Þetta, viðurkennir hann sjálfan . ,
” 1 •’ 1 ímarnir eru orönir svo breyttir
nú, að menn leggja ekki árar í bát,
Hina aðra ritgerð sína í tLögb.’! Ug fara að vola og víla út af sain-
U- ]>. m. með fyrirsögnii.ni: ttSjálfs- tímanum. Vesaldarandinn getur
ly'sing” ttHeimskringlu”, byrjar J. O. ekki frantar fest rætur hjá oss. En
pannig: Þeir herrar Eggert Jóhanns pað er aptur á tnóti annað atriði
son, ISaldyin Baldvinsson, (K. E. og hjá pessari stefnu sein getur verið
J. W. F.) og hverjir tleiri scm peir hættulegt og pað er sú trú, sem
kunna að vera pessír ónefndu inenn, svarartil hinnar hræðilegu galdratrú-
sem hylja bligðun sfna bak við nafn- ar, 17. aldarinnar. Þá trúðu menn
ið: ttPrentfjelag Heimskringlu”, o. að allt vreri fullt af göldrum og
s. frv. i glæpuin og eins trúir sjera Jón
’l’il pess að taka af öll tvímæli í Bjarnason, að allt sje fullt af Fari-
hafa leitað til pessara rnanna, eða pessu efni, skal pess hjer getið, að seumt). Jeg lief áður sý'nt fram a
að hann liefur ekki sagt peim rjett livorki Baldvin Baldvinsson, K. E. petta, en Sameiningin ber vott um,
frá imiihaldi tilboðsins, eða pá að eða.l. W. F. eru útgefendur tIlkr.’, hvernig [>essi tru er farin að gagn-
pessir inenn eru fávisku vegua ekki nje heldur hafa peir verið pað síðan taka hel/.tn flokksmenn sjera Jóns
færir að dæma í pessu máli eðaiiðru. núverandi útg. hennar keyjitu hana Bjarnasonar.
Það er naumast hugsandi að nokkur fyrir meira en I J ári sfðau. Þessir
maður ineð óskertu ráði, hafi hann 3 menn til samans eiga ekki pann
dvalið nokkurn tíma í Amerfku og dag í dag svo mikið sem nemiir
skilji hann og lesi pjóðinálið, kann- einu eentií blaðinu ttHeimskringlu”,
ist ekki við slík tilboð og petta, pví í prentsmiðjunni, eðanokkrum áhöld-
pau eru almenn um pvert og endi um sem prentsmiðjuíini tilheyra. Að . tJeg sje svo mikið af lionmn”, seg-„
langt landið. Þessir $100,00 voru telja pessa menn í prentfjelagi tHkr.’: ir liann, ttað injer liggtir stundum
nefndir sein trygging fyrir pví, að er pess vegna hrein og bein ósann- j nærri við að örvænta um kirkjuna.,,
allir skihnálar yröu uppfylltir, með indi. Allt sem .1. Ó. pessvegna í Það er sá aragrúi af pessum Fari-„
ifðruni orðum, að hvortveggja máls- pessu sambandi segir um pessa menn j seum”.
partur bindi sig til að fullnægja í pessari ritgerð er uin leið gersam-
samningi og að hly'ða úrskurði gerð- lega kollvarjiað. Þy'ðing brjefkafl-
armanna. En svo var pað vitanlega ans sern prentaður er inissir um leið
gerðarmannanna skylda, að lieimta gildi sitt. Að prenta kaflá úr prí
pá tryggingu, fvrir pví, uð f}<AyrAi vat-brjefi, sem pó ekki er svo mik- Einsog ínenn sá, eins skeramenn
iji'eit/, sem peim pótti við eiga, og ið sem ritað peim er birtir pað á Upp.—Þegar sáð er fræi ofstækisog
sú uppliæð var alveg óviðkomandi prenti, sýnir aðeins hvað göfuga 0fsatr(lar, snúast vopnin á móti
pessum $100,00. Að stinga upp á hugmynd .1. ('). gerir sjer um dreng- mann; sjftlfum, og [>að er Jæssvegna
skapog siðferðislega kurteisi. Það að 3jera .|on Bjarnason er jafnvel
er „sjálfslysing’ . sjálfur farinn að kvarta uni trúar-
Hvað snertir brjefin frá t.prent- °fsa hjá mótstöðiimöhnum sínum í
fji lagi Hkr.” til Jóns Ólafssonar, pá Ameríku.
skaminast pað sfn ekki minnstu
ögn fyrir pau, og pau brjefin eru
hin eínu brjef, er lieimtað verður að
Allur vafniugur .T. O. út, af pessu pað beri ábyrgðaf. Þegar pau brjef
er einlaleysa og botnleysa. Þó ein- j voru rítuð, vissi prentfjel. eins vel
hvrrjir tleiri en bann skyldu líta á eins og nú, að .1. (). var nafnkunnur
boðið eins og hann, hljóta peir að fyrir rnargvíslegan gapaskap í blaða-
mennsku, er vjer svo í heild sinni
nefnum kæruleysi og ósvífni. Kn
peir vissu lfka að hann hafði gert
margt vel og hafði líka til pess al-
mennt viðurkennda hæfileika. Auk
pessa bárust og prentfjel. almennt
parr frjettir af lionum í seinni tíð, að
hann væri, eins oi> maður seoir, far
D O 7 ' '
einmitt að peitn einstöku. Hann
brennir ckki ópersónulega galdra-
menn, heldur kastar liann lifandi
einstaklingum á bálið, og sama verð-
ur ofan á, ef pessi stefna ryður sjer
til rúms hjá honum, pá fer hann að
j skoða livern mann, sem aðra trú lief-
j ur, andstyggilegan Farisea.—Það er
j petta, sem er hættulegt, ef pað gæti
rutt sjer til rúms hjer á landi.
j—En eptir dómi sjera Jóiis Bjarna-
I sonar á petta einmitt að vera liið
æðsta góða. Þetta vantar í kirkju-
j lega lífinu hjer hjá oss, og par af
j stafar pað, að hann kallar hana
j dauðan steingjörfing. Kn að rjettu
í lagi er einmitt petta, pað sem be/.t
J er við kirkjulítið hjer á landi.
Ilið æðsta boðorð kristindóinsins
• er boðorð mannkærleikans, og pótt
j margt megi finna að kirkjulífinu
lijer á landi, pvf pað er ekki full-
komið fremur en annað, [>á getum
vjer pó ekki nógsamlega pakkað
1 fyrir pað, að hjer á landi eru
jirestarnir eða fólkið ekki sundrað
í trúarbragðaflokka, sein með inn
byrðis liatri raska ró mannfjelags-
ins og hleypa hatri og- úlfúð inn í
fjelagslíf og jafnvel beimilislíf
manna. Menn hafa auðvitað dálít-
ið mismunandi trúarskoðanir. Kn
er pað ekki einmitt gott, að vjer
getuni lifað í friði liver við aunnn,
[>ótt skoðauir vorar goti ekki farið
sarrinn í trúlini.
I
um og líkamlegum efinrm og neitar 1 hefði upprunalega komið fyrirí tiritish
; pvf, að peir hafi trú og kallar [>á Columbia, og aö svar upp á petta spurs-
! Farisea o. s. frv. ,mtl lipfW veris Kef>« « síðasta kirkjti-
t’ingi, en hefði ekki fulinægt. Tii frek-
Honum finnst hann geta hafið ari lírlmisnar spurningunni sagtii liann,
trúna með pví að geta svert aðra. leikinönuum leyfðist aSS gera öll
Jeg veit að vfsu, að þessa stefnu '<‘»Í"ú‘g [irestsverk «ð undantekinni út-
í . . , • ... : deiling sakramenntis og því, að Þeir
hafa ymsir ofsatrúarflokkar í út-, , , ... . f
;, , “ ekk' g«ta vigt Irjon nerna borgaralegt
löndum og |>ess vegna er stefna lians j hjónaband sje viðurkennt með lögum og
! ekkert óskiljanleg. þá því að eins, að þeir sjeit Justíce ot
r\ • •,••*,,, Peace (friðdómarar). Fr. Friðriksson
Og jeg ve.t etumg að petta er | lag8i til aH forseta v(„ri falið A hen(1.
mannlegt; jeg veit að mörguni finnst urað gefa s,">fm,pi þessum fuiina?^j.andi
pað benta ráðið til poss að liefja : svar í þessu efiii og var það samþykkt.
| s.):llfan sikr> aðófrægja aðra sem mest Samkvæmt dagskrá vnr þá guðsþjón-
og gera pá sem mest tortryggilega ; ustuforms-málið nrcst, «u ai' því erlnd
í augiim annara og niðra öðru til j reiíí,r WtfnaKannft voru þá ekki aliirtil
pess að liefja ]>að, ' sem l.anii ber/.t í búnir aft sk>'rn frá undirtektnm
. • t., , ,, u , i safnaðanna það áhrærahdi, var í þess
' ,. - * ” ° J j sta* t.ekið td umræðu maiið, um að
samlegt?. I il [>ess verða monn að ; j.jóða 2 mímnum á íslandi ánæsta
j svara eindregnu neii. I>að er gam-j kirkjuþing (1801). Sjera Jón Bjarnason.
allt orðtak: (tI,ofaðu svo pennan ■ skýrKi þá frá því, að hann hefði birt mál;
! konnno'. að T>ú lastireio-i hinn”. ()rr ! ðetta báðum prestunum: Valdimar
Briem og Matth. Jochumsyni, en gat
þess um leið, að hvorugnr þessara manhai
konung, að pú lastireigi hinn”. Og
hjer er petta eiiu óviðurkvæinilegra.
fI, , . ... • » i, •. ‘ ,, r' *' *v,» n"»ini;ui rt-N.’snrn ihp
*1,1,11 er euihllt til|>oíwaÖ muncli væntanlí^ur. Tillaga hms var
maimkvnið geti komi/t á betra og j svo, að svo frainarlega sern þessir mntöl-
æðra stig.- Til þess þarf margt og!»ðu menn ekki gætu komið, fjelli-
Til pess parf margt og
mikið annað. Það er meira að segia
n.l ,
inarg sannað, að nieniitunin er að
mörgu leyti skilyrði fvrir, að hin
Það er auðsjeð liversu maðurinu
er felmtraður, og pað er líka auð
sjeð hvað af pessu leiðir.
hve.r sú upjdiæð skyldi vera, var
ekki hlutverk útg. (Hkr.’. Til pess
liöfðu peirengan rjett. Þe.ssi aðferð
er svo almenn í Aineríku að enginn
neina kvaiin-grænn nýgræðingur
iiinndi segja liana óheyrða hugmynd
fyrri.
sjá liversu meiningatlaust pað liefði
verið fvrir útg. llkr. að bjóða fje
til tryggingar greiðslu f járins. Því
pað getur enguin blandast hugur
um, að peim hali vr-rið kuiinugt um
hvað inargft áskrifendur blaðið hafði
þegar peir gerðu tilboðið. Það er
Það liggur auðvitað í uiaiinlegii
eðli, að jafnan verða iiienn til, sem
að einhverju líkjast Fariseum, en
slíkir menn koina fvrir hjá ölluui
trúarflokkum og ]>að allseigi minnst
lijá peim sem prjedika með mestum
I trúar ofsa, en pess vegna er pað
; svo rangt, eins og sjera Jón Bjarna-
! sori gerir, að fyrirdæma [>á, sem
ekki fylgja honum,og kalla pá Fari-
sea, pessu hræðilegasta nafni f aug-
uiii kristinna niauna.
pess vegna svo augljóst, að pessir jn„ að setjast”. Það eru flestir, sem
að
flOOvoru boðnir sem tryggiug, ekki
fyrir greiðslu fjárujijihæðar, heldur
fyrir pví, að peir ætluðu að standa
við boðið, leyfa gvrðarmönuum að
geirnum ganga bækur sínar. Kn
setji maður nú svo, að skilningur
.1. Ó. sje rjettur, pá livaðV Sýnir
[>að ekki greinilega, að útg. ilkr.
báru traust til ilrengskajiar og fín-
anz-máttar J. ().! <>g stofnunarinnar,
er rnyndar bakhjall hans í pessu
máli, að þeir heimta að eins einn tí-
unda af mögulegri ujiphæð pess fjár,
er hann samkvæmt boðinu hefði orð-
ið skyldur til að greiðaV Kf ein-
liverjir vilja skilja málið á pennan
gangast fyrir gulli.m, og þess vegna „tokmii.
pegar álitið á J. O. er tekið til
Hann segir pað auðvitað ojit
harin beini pessu eigi að neinum ein
Kn að hverju beinir Jiann
greina. bauð jirentfjel. honum
sem hann sjálfur viðurkennir
pað,
pá pessum
o’óða Pe9“u
borgun” fyrir að skrifa ákveðna orð-
inergð S hvert blað Hkr. um sjálf-
valið efni, í peirri von, að hann [>á
finndi hjá sjer sjerstaka hvöt til að
gera vel. Um pað, að prentfjel.
Hkr. liafi viljað kaupa dýru verði
t kærulevsi, ósvífni og skeytingar
íeysi um sannleik eða lýgi”*, má .1.
*) 1 ritgerð þessari lilandar J. 6. alltaf
saman þeim setiiin<rum úr Hkr., sern ekki
eiga sarnan. V'jer Jiöfðum aldrei sagt, að
Kæruleysi iim það, livort hánn fœri með
sannleik etta, lýgi, vreri blaðaineiiiiskii 1
einkenni J. 0. Vjer sögtSum það í sarn-
bandi við umm.xli hansum kaupendntölu
Ilkr., en engu öðru sambandi.
----, ----------------------- Það sjer
hátt, hljóta þeir einntg að koniast að hver maður sem les þá grein í fíkr.
dóuii f En pótt hanu
ekki að einstökum rnöiin-
nm, pá gerir almenningiirinn pað.
Það dugði ekki á 17. öldinni að
jirjedika galdratrúna og segjast
ekki beinast að neiniiiri einstökum.
Nei, almenningur getur ekki trúað
pannig úl í lojitið. Hann beinir
1) Á raálfundi lijer í Heykjavík sagði
sjera Jón Bjarnason, at( hanu heimtaði
að eius trú á eitthvSð, en hann sagði jafn-
framt, að lijer væri engin trú og ber þá
að sama brunni: þeir, sem eru að vinna
að framförum landsins, eru þá eins og !
kalkaðar grafir, eins og Fauisear.
Það or nærri því eins og sjera
' Jón Bjarnason vilji láta meiinina
: vera í trúarbragðaefnuin eins og
tölur, sem allar eru steyjitar í sama
mótinu, en [>etta getur aldrei orðið.
Eins og mennirnir eru liver öðrum
ólíkirí andlitsfalli, eins verða skoð-
anir peirra að vera ólíkar.—Og pað
sýnir einmitt, hversu kirkjan lijer
; er koinin lengra, en sjera Jón
líjarnason, að par sem hugsunar-
| liáttur 17. og 18. aldarinnar, er
ujipyaknaður hjá honum, ]>á er
kominn inn hjá íslendingum andi
ujnburðarlyndis, pessi andi, sem
mannkynið hefur bari/t svo mikið
fyrir og liðið svo mikið fyrir.—Það
er kómið inn í grundvallarlög [>jóð-
anna, að enginn eigi að missa rjett-
indi sín fyrir trúarskoðanir sfuar,
og pað er ástæða til að gleðja sig
yfir pví, ef pað skyldi vera komið
inn í meðvitund liinnar íslenzku
pjóðar, að nienn eigi að lifa í friði
innbyrðis, pótt trúarskoðanir manna
sjeu mismunandi.
Kn pað er einnig annað, sem er
skaðlegt við pessa ofsatrúarstefnu
og pað er pað, sem sjera Jón
Bjarnason sjálfur kallar nihilismus.
Það eru niðrandi orð urn allt, sem
í gert er lijer á larnli pjóöinni til
i framfara ekki að eins í menntamál-
um, heldur og f stjórnmálum yfir
i liöfuð. Sjera Jón Bjarnason ber/t
inóti öllu sem ekki getur verið al-
! veg eins og tölnrnar í trúarinótinu
hans.
Þess vegna reynir liann til að
j gera alla menntun hjer á laiuli, æðri
; sem lægri, tortryggingslega Saugum
almennings, og [>ess vegna kallar
hann jiólitisku inennina hjer á lamli
Farisea. ()g pess vegna kennir
liann, að allt sje fánýtt og hættu-
leoft neina trúin. Jeír seo'i ln’er:
a 1 1 t, pví að hingað til hef jeg eigi
sjeð að sjera Jón Bjarnason hafi gert
aniiað en niðra öllu, sem gert liefur
verið til framfara lijer á landi.-—Það
er næsta einkennilegt, hvernig skoð-
un hans kemur fram hjá lionum.
Fyrstreynir hann að sanna, að niargt
; sje ekki eins og pað á að vera hjer á
landi. Þótt margt af pvf, er hann
segir, sje rangt, pá er pað pó víst, að
vjer erum ekki eins góðir og vera
ber, og pví má láta þetta svo vera,
en svo kemur önnur setning og hún |
er sú, að fólkið liafi verið betra í
fyrri tíð.—Þetta reynir hann ekki ;
einu sinni til að sanna, lieldur er j
þaðeinungis trúarsetning, að pjóðin i
sje að spillast, já meira að segja, að
verða andlega talað, að flagi.
Því næst spyr hann.eins og inarg-
ir hafa áður sjiurt: Af liverju kem-;
ur petta? í stað pess að segja að
petta ko(ni af pví, að spillingin liggi
f maiinlegu eðli, og af því að ekki
sje gert nóg til að hefja þjóðina á
hærra stig, pá kennir hann einmitt
p v í g ó ð a, sem er hjá pjóðinni,;
um pað, að hún sje að sjjillast.;
Hann kennir menntuninni um petta!
og skólum landsins, og liann ræðst!
yfir höfuð á alla pá, sem eru að
reyna til að hefja pjóðina f andleg- '
kirkjufjelagið fránð fela forseta á hend
ur aö bjúða öðrum. Var það samþykkt.
Tillaga kom fram frá sjera )T. J.
háleitu sanniiidi kristindómsins komi !lPI.'’\mmi.n Þ •■s • tiiÞ,aft lorset.i weri fnl-
: io a heudur ao akveða einhvern sunnu-
pjóðu.niin aðnotumog aðhún hefji dag á þessu ári, þegar þess viKburðnrí
j pjóðirnar á hærra stig í siðferðisleg-j kirkjusögu íslands sje minnst, að fyrir
um efnum. Það er takmarkið í mann- 1 árnm siðan var í Hróarskeldu í I)an-
lífinu, að komast á æðra og full- m,“,rk." !>re,,t,,n l,ifi r.V‘s"1 Nýja Testa
,. i, ,•. _ menti á íslen/kii, á kostnað Odds Oott
komnara stio. Kn til bess að ná , ”
° , skalkssonar. \ ar það samþykkt uni-
[>essu takniarki, [>arf ekki að eins rreðnlaiist.
trú, heldur oo- menntun, fróðleik o<r
. n ... ” Jonas A. Siymðsson bar fram þá til-
pekkingu, goða hbggjöf og margt idgu, i,rek,.ð sje sú ósk, að forseti
<>g mikið annað, andlegt og líkani - kirkjnfje). lití leiðbeinnndi ritgerðlr í
legt. En eininitt pess vegna eiga ; „Sam.” áhrærandi nöfn safnaða inmin
allir peir, sein starfa liver I siimi ^bkjuljel. Var það snmþykkt.
grein, að ineta hvorir aðra o<>- hjáln- Netndarálitið i íu'estleysismáliuu vay
, s, , . , . . þálagt f'yrir þlngið. Nefudin rá'Khmði at>
ast að aii [>ess að kveikia tortry<foiii „ . , . .
. , , 1 . . , ... ", 3 prestar yrðu nu þegar ráðnir. Uenti
á alnieiinig. l.vonr móti öðrum, hún söfmiðunum í Dakóta á, að ráðlegt
hjá
# .............. J 'Tu rufHPgT
kalla livorir aðrir Farisea og brig/.la væri fyrir þá að snúa sjer tii sjera Finn
! hvorið öðrum uin að pá vanti trú á hogalíúts Magnússouar á Húsavík í Þiftg.
isfn málefni sem hinn veit jafnaðar- “yjarsýslu, en ÞingvaHanýlendu til cand.
; , , . . . , theol. Kyjólfs Kolbeinss i Iíevkiavik
lega lftið um, af [>vi hann <>r ekki sá v ,. ,. -. xiyKjavia.
’ . . , Netnilin sagðl og iiautsvu S tieiri prest,-
. sem rannsakar hji'.rtun og nyrun— um og sýndi fram á þörf á meiri prests-
iOg hafa dylgjur uin að starf þeirra j þjónnstu í Winnipeg, Selklrk og Pem-
sje að eins sprottið af lijegómadýrð h>na. Auk þess sýndi hún fram á, að \
og óhreinutn livötuml). Er það ra?l ndnnsta þyrfti annan prest tilíNýa
ekki hetra að trúa meir á hið góð» ‘ 8,arf8V,# sjera M'J' 8kaPtasnn-
I . . , . . _ , - i v*ri "ingt um of stórt og örðugt fyrir
l.já hverjiim inanm. Það þarf margl einnmann. NefndarnlitiS vareptiriltiar
og inikið iil að hefja [>jóðina. umrre'Siir samþykkt.
Plöntnrnnr purfa Ijós, hita og Nefudnrálitið 5 bimlindismáli presta
vatn <>g jiVrð til |>ess að dafna og VHr l'íl lagt fyrir þingið. Nefndin áleil
blómgast og líkt er með [>jóðina; :að !>rest»r kirkjufjel. og embættismenn
hún þarf margs við. ** f1r"u 1 aö Wndindisanda
1 H meSHÍ safnaSanna, og aS prestar safimð
Þettft sýnist liggja í angiiin upjii, nuna sjerstaki. flnni skyldu sína íað vinna
og [>ó flaska inenu opt á pessu. | þessu, án þess þóaSþeir sjálfir sjeu
Menn segja stiindiim: ]>að, semum sk))dugirtil að vera bindindismenn, þar
fram ailt er imuðsynlegt, er að f& krinfrm«tæ»i,r g,etu verið þvi
. . . , , j til hindrunar.--P. S. Bardal talaði skör-
goða vegi, en stjórnarbot gefnm j ugiegn l'yrir bi.idindismáHmi og -ko.sði
vjerekki mikið fyrir. Aðrir segja: ! sjerstaklega á prestnna að þeir gerKust
Stjórnarbót getur verið mikið góð,! biodindisinenn sjálfir op forvígisraenn
en [>að er |>ó ekki hún, sem <*r .?auð w"‘Undismál»i.iH. Björn Jónsson kom
syuleg, hit. skiptir ....>sl„, að fá >nn- framv^is
■ ^ J j engir prestar ráðnir til að þjóna i söfnuð
hætur . húnaðmmn <>. s. frv. Allt nm innan kirkjufjel. nema þeir áðnr hafl
petia á ekki að vera, pví að allar ger/t bindindismenn. Sjera ,T. B. var
pessar greinir eru nauðsynlogftr og ! ekki tUlögu þessari samþykknr og lagði
meira að segja, [>ær eru skilyrði i’nð 1,11 ,!lð maiinu va‘ri '’Þn'S til næsta
, r ■ • • ! kirkju þíngs og sýndi fram á að betta
livor fyrir annari; eins o<r phinturn- , MO > "!1
„ . ,r. 1 vreri lieppilegt jafnframt og hann mælti
ar pur,a eigi að ems Ijos og luta öruggiega meí bindindismáll. Ut nf
hehlur einnig vatn og jörð til að : þessu spunnust allmiklar nmræ'Sur, en að
dafna <>g lilómgast, eins Jotrf mann- TyÞtuin var nefndnrálitið samþykkt ó-
kynið margsyið til pess að gota náð
lirevtt.
líkamlegum ogandlegum prifum, og
þess vegna purfa menn að skijita
peim verkuin með sjer, sem [>örf er
að vinna.
10. fuwlur
var settnr kh 8 e m.
NefndarálitiS í trúarbragðainálinu
var þá tekið til meöferSar. Nefndin ráð
lagSi, að söikuni hiiina sjerstöku kring
Siiniir iiienn eru lögfræðingar, umstreSna íslendinga I Utah feli þingið,
sumii' lækimr, smuir listamonn, aðr iorsetn á hendur, a)5 gefa Hunólfi Bun-
ir vfsiiidamenn, aðrir kenniinenn, olfHSJT,li erindsiirjef til þessað hann getl
ft • • a , • „ ., , nnnið að 11*1100)51 í umboði Iiins ev iút'
aðrir jarðyrkjumem, eða Hjomenn, kirl4jufj„, ísl. s Vesturheimi, að 1.
eða farmenn o. s. frv., og allt þetta mik]u 1,-yti sem grundvallarlög kirkju-
er nauðsynlegt, en [>ess vegna er pað uniiarog hin borgnralegu iög þess Terri
svo fráleiit að vekja ríg milli pessara ">rls ley"b i'ó tneð tillilitil þess, afiiind
inanna og vekja tortrygoni móti «ntekningiir eigi sjer stað með aðra leik-
, * , ’ , . . . menn, er óska kunna þessa hins sama
[>eim, sem stnnda emhveria sier- ... , , .. si<mi.
‘ . ... ' Kirkjuþmgið tæki tillit til þess, a« bieði
staka grem og kalla pá h ar.sea. vn>ru kringi.mstæðitrnar alveg sjerstakar,
Þetta er nú |>egar orðið Iangt j °S þess, að mirSurinn hefði ágæt ineð
mál, og skal pví hjer staðar nnmið,! raæli h,t' l>rest!l l’ar °í? »* Hngið þar uf
en jeg tek það hjer að endingu gerðl m,lnii llonnm og leikmöun
, ' ” , Á J :nm "ímennt, Þó Wndi kirkjnfjel. sig
franu að orð mín m.ðit alls ekki til skyid.,m í peningalegu tiliiti
að rýra álit sjera Jóns Bjarnasonar j hvað snerti þetta trúarboð. Nefndarálit
sem manns, heldur til þess að sýna *ð varsamþykkt í einu hljóKiog umrreðu-
fram á, hversu hugsunarháttur sá, lansf'
sem sjera Jón Bjarnason vill ryðja j Nefndaráilti® í lagabreytingamáiimt
hjer til rúms er varhugaverður, o<r j var |’a laSt fyrir þingið og rætt til þess
til að sýna fram á, að [>uð kunid ! “ S”,iörá mi*"ættl> °8’ vnru
malsatriði öll afgreidd á einn eOa annan
aldrei góðu lam að styra,^ að vekja | veg fyrlr fu„darlok. Fæstþeirra atriðn
upp aptur volæðisanda 17. og 18. voru mikilvæg niál, en þó má geta þess
aldarinnar, eða vekja ríg og flokka-! a® eitt T,ftirríl fórframáað kirkjuþingið
drátt tnilli peirra, sem vilja hver í ; nkuli haldið snemmaí júnimán. ár hvert,
• • • , * „ | <>g var sn tillagasamþykkt.
sitint grem, reyna til pess að efla J
framfarir fóstiirjarðarinnar. 1• fondur
------------- „ .- _________ Vilt' settur kl. 10 f. m. á fimtlldag (íj. júií).
KI R K.f U /> / X </ 1 Ð I' I . L' s' 1!i,rdal laKði fram reikninga
(Niðtirl ! “Sam'” Plns °S' Þ«ir stóðu við hyrjun yfir
M ! standnndi árgangs blaðsins. Sýndu þeir
Máhðumstarf leikmanna í söfnuð- j «ð skuld blaJSsins var þá .|1I9.8(! Yfir -
iiiium var þá tekið fyrir. Sjera Jón ; skofiunarmenn reikninganna voruskipað-
Bjarnason skýrði þáfrá, að mál petta Mr: Tómas Halldórsson og Jóh. Briem.
1) Sjera Jón Bjarnason getnr anðvitað | Standandi nefndin lagði þá fraui á
orðið fyrir samskonar dómum og hann j lit sitt viðvíkjandi tiliagi safnaðanna i
fellir um almenning, enda hefur þetta j kirkjnfjel.sjóð. Báðlagði hún að tillag
komið fram íislenzku blaði. j þetta sje ekld takmarkað eins og skattur