Heimskringla - 31.07.1890, Blaðsíða 3

HUIMSKRIXGJLA, WLXSIPKG, MAX., 31. JlJLi 189«.
um upp úr, og studdi sig við tvo af |
hirðmönnum sínum, pegar hann tók j
á móti oss við dyrnar á kofa sínum.
*íðan byrjaði samræðan:
„Mandara, jeg heilsa þjer. Þö
iiefur orðið lengi að bfða eptir nijer,
en f Zanzibar sögðu menn, að pú
værir dauður og jeg beið vrið,pangað
til jeg fjekk frjettir um, að pú værir
á líti”.
uJá, jeg veit pað, pví ólukkans
óhræsið hann Meliare (annar Svert-
ingja konungur) hefur látið breiða
pað út, að jeg væri dauður til pess
að pú færðir mjer engar gjahr. En
jeg hef látið hann kenna á pví,
prælbeinið að tarna; jeg hef herjað
á land hans, rekið hann burtu og
brennt kofana hans. Meliare er
fiúinn til Rombo. En hvernig lfður
keisaranum þlnum, sem hefur verið
svo góður við pjóð mína og sem
varð svo glaður yfir spjótunum,
sem jeg sendi honum”.
uHonum Ifður vel og hann hefur
lagt fyrir mig að heilsa upp á pig
og pakka pjer fyrir spjótin. Jeg á
aið færa pjer margar gjafir, sem pú
:skalt fá á morgun”.
uGott og vel, kondu á morgun.
Sendimenn mínir, seir jeg sendi til
Þýzkalandskelsara segja, að pú hafir
verið ósköp góður við pá í Evrópu
og aðenginu hafi barið pá par. Hvern-
ig líður honum föðurpínum? Menn-
irnir mínir sögðu mjer, að hann ætti
hús, sem væri eins stórt og heil
borg og að úr veggjunum á pví
rynni tært vatn og eldur. Þeir
sögðu líka að hann hefði fjölda af
prælum og ambáttum og að allt
|>að fólk væri ríkt”. (Fjórir svert-
ingjar, sendimenn Mandara konungs,
bjuggu í Hamborg í hótellinu Ham-
borgarhof og hjeldu að faðir minn
ætti pað, af pví að hann heimsótti
pá par; veitingapjónar og veitinga-
pernur lijeldu peir að væru prælar
og ambáttir og með vatninu og eld-
inum áttu peir við vatnsleiðingarnar
og rafurmagnsljósið.)
uHvað hafa sendimenn pínir
sagt pjer um keisara minn?”
uÞeir sögðu, að hann væri mikill
og voldugur og hefði svo marga
hermenn, að peir væru fleiri en stráin
við Kilimandschoro, og mesta grúa
af fallbyssum. Hermennirnir gerðu
svo mikið ryk og usla,. pegar peir
væru á ferðinni, að pað væri Ómögu-
legt að eygja pá. í einu stórhýsi
(kaupmannasamkundunni í Hamborg)
hefðu peir sjeð fleiri menn en til
væru f pessu landi. Þessir menn
hefðu troðið sjer saman eins og fje í
rjettum og”allir hefðu peir verið í
fötum og með hatta”.
uSögðu peir nokkuð meira frá
Hamborg?”
uÞeir sögðu, að par væri stórt
vatn og mörg villidýr (dýrasafn
Hagenbecks), sem væru fóðruð á
kjöti. Konan keisarans pfns kvað
vera há vexti og frfð sýnum, nærri
pví eins há og jeg, og hún kvað
vera Ijóshærð og eiga prjú börn,
sem öll eru lfka ljóshærð”.
uSögðu peir pjer ekki frá, að
peir hefðu heimsótt Bismarok, sem
jeg gaf pjer mynd af í fyrra?”
uJú, peir sögðu ósköpin öll, en
jeg er búinn að gleyma mörgu af
pví. Þeir sögðu að Bismarck væri
stærri en jeg og að hann ætti tvo
hunda, sem væru eins og hýenur.
Hann drakk öl með peim og
Udurascha bauð honum f nefið og
pað pótti honutn skelfing gott.
Mjer pykir verst að hann skuli vera
dáinn”.
uHann er ekki dáinn, hver hef-
ur sagt pjer pað?”
uNdeura og Ravirra hafa sagt
mjer, að peir hafi sjeð hann dauðan
í húsi, par sem fullt var af dauðum
mönnum. Hann stóð par, eins og
peir höfðu sjeð hann heima hjá hon-
um, en hann var dauður og talaði
ekkert” (Þeir áttu við mynd Bis-
marcks í Panoptikon).
Þegar jeg var búinn að skýra
pað fyrir Mandara, að menn hans
hefðu bara sjeð mynd af Bismarck
og að hann væri enn á lffi, sagði
hann:
uNú, pað er gleðilegt að frjetta
!pað; pú skalt færa honum spjót
! frá mjer”.
uHvað sögðu menn pínir svo
meira”.
l>ominioii of Oanacla.
Átiýlisjarflir óiceypis fyrir Mjonir manna.
>00.000 000 ekra
af hveiti- og beitilaudi i Manitoba og Yestur Territórfunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg* af vatni og skógi
og meginhlutiun nálægt járnbrautum. Afralistur hveitis af ekrunni 80 bush., ef
vel er umbúið.
í H IN U FBJOVSAIA BKLTI,
i Hauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverflsliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðátturoesti fláki í heimi af litt byggðu landi.
r r
Malm-nama land.
Guil, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. ómældir flákar af kolanámalandi;
eldivitiur því tryggður um allan aldur.
jÁrubbaijt FBÁ hafi til hafs.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vit? Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mj nda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrraliáfs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvmma beltnins eptir pvi endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatnl og um hin
nafufrægu Kkttafjöll Vesturheims.
Hellnœmt loptálng.
Loptslagið i Manitoba og Nortivesturlandinu er vlðurkennt hið heilnæmasta í
Ameriku. Iirelnviðri og purrvlðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staöviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireinsogsúnnarilandinu.
SAJI«ANI>88T.mÍrXIN í CAXADA
gefurhverjum karlmanni jrflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmannl sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 (5 O ekrur af landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrkl pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur a að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður i efnalegu lilliti.
ÍSLGKZKAB SíIlEIíIUJR
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar i 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ÍSLANl) liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATN8-KÝLENJDAN. bá-Sum þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar pessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkislns en nokkur
hinna. AROYLE-NÝLENDAN er 110 milur suðvestur frá Wpg., ÞfNO-
VALLA NÝLENDAN 260 mílur í norövestur frá Wpg., QITAPPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur sutfur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með þvi að skrifa
um pað:
Tboinas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT,
Eða 13. I j. Baklwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. OOV'T IMMIGRATION OFFICES.
>Viiiiiipegg<a - - - Canada.
uE>eir sögðu að Ölið pitt væri!
fjarskalega gott, miklu betra heldur
en mitt, en pú hefðir ekki sýnt peim
hvernig páð væri bQið til, 'til pess
að peir lærðu pað ekki”.
. uEn peir fengu að sjá, hvernig
farið er að búa til byssur”.
uÓjú, vist fengu peir pað, en
peir skildu ekkert í pví, pví allt
gekk í svoddan ósköpum”.
uLeizt mönnum pínum vel á
Þýzkaland ?”
uJá, peim leizt vel á pað og
pað er stórt land. En jeg hef
stungið pví að peim, aðt peir yrðu
steiktir lifandi, ef peir segðu nokkr-
um manni frá pví hjer, pví pá kynnu
menn að segja að mitt land væri lítið”.
Allt 1 einu hætti hann ræðu
sinni í miðju kafi og spurði:
uEr pað satt, að pið hafið hengt
hann Bushiri?”
Þegar jeg játti pví, varð hon-
umhálf-felmt við oghann spurði mig:
uHengið pið pá alla óvini ykkar”.
uJá, náttúrlega, en þú parft
ekkert að verða hræddur, pví pú
ert vinur okkar og vinum okkar
veitum við lio.
Svo kvaddi jeg konung.
Daginn eptir kom jeg með
liðsmenn mína til pess að færa hon
um gjafir keisarans. Liðsmennirnir
stóðu í röð með byssur á öxlum fyrir
framan hús konungs, möðan jeg
fjekk pessum svarta konungi gull-
hring með upphafsstöfum keisarans
í gimsteina-letri sem vináttumerki
frá keisaranum; síðan hengdi jegum
axlir honum búrgundiska konungs-
skykkju frá leikhúsinu 1 Berlín og
setti hjálm á höfuð honum. Dann
hjálm hafði Niemann borið, pegar
hann ljek. Lohengrin hjerna á árun-
um og hreif alla áhorfendur. Því
næst var stór nýsilfur-bikar fylltur
skæru víni og fenginn Mandara kon-
ungi, en hann greip bikarinn báðum
höndum, renndi hann út í einum teig,
rjetti hann svo strax aptur og heimt-
aði hann fylltan á ný og sagði um
leið: uDað veit trúa min, að pessu
verður mjer gott af”. Af gjöfunum
pótti honum einkum mikilsvert um
dálitla gufuvjel, slökkvivjel og
jarðhnattmynd. Jeg varð að sýna
honum á hnattkortinu, hvaða leið
menn hans hefðu farið til Berlínar,
hvar England lægi, Frakkland,
Ameríka o. s. frv. Þegar jeg sagði
honum, að jörgin væri hnöttótt eins
og hnötturinn fyrir framan hann,
leit hann á mig stórum augum eins
og hann vildi segja: uNei, góður-
inn minn, svona heimskur er jeg
ekki eins og pú heldur”. Hann varð
ósköp kátur af stúlku-líkani (dúkku),
sem gat sagt upabbi og umamma”
og sömuleiðis af kú-líkani, sem hægt
var að hella mjólk í og svo mjólka
á eptir. Jeg stakk upp á pví við
hann, að hann skyldi mjólka kúna,
en pá sagði hann: uNei,'paðerekki
vinna, sem er samboðin soldáni”.
Síðan kallaði hann á eina af konum
sínum og ljet hana mjólka kúna, en
allir, sem við voru, skemmtu sjer vel
við pá sjón. Þegar Mandara var
búinn að taka við gjöfunum, sagði
hann:
uMargar gersemar hef jeg nú
fengið, en pví tókstu ekki með pjer
fáeinar af stóru fallbyssunum, sem
menn mínir sáu í Berlín, og sem eru
svo stórar, að maður getur sofið í
peim”.
Jeg hagði honum að slikar fall-
byssur væru svo stórar, að allir menn
hans gætu ekki látið renna undir
eina peirra vatn og pessvegna hefði
mjer verið með öllu ómögulegt, að
flytja slík bákn með mjer.
FYRIR FOLKIÐ.
Fyrr éða seinna riöfröuru hurf.
Map’s inhumanity to mau 1
Makes countless .th'ousánds mourn.
• . Birns.
Pyrr etSa seinna við förum burt,
Og fyrr eða seinna vort blóð er kjurt
Ogbliknuð og köld er pá bráin;
Og margir eptir sitt æfilangt böl
Ei eiga nóg til að borga pá fjöl,
sem umkringir allslausann náinn.
Menn f júka úr einum í annan stað
Til enda síns lífs, já, satt er pað,
sem fokstrá S blásandi byljum—
Menn halda pað sje svo holt og gott,
Og hafa á orði það sje svo uflott”
Að veltast! hringlandans liyljum.
Menn hrekjast úr einum í annan stað
Og engu takmarki stefna að,
En kalla það httmbug í háði,
Að vilja setja sjer mark og mið
Hvar mannsandinn geti áttað sig við
Á vana-villunnar láði.
34. KÁP. ! En hvert get jeg flúið svo að pessi hræði-
Gortschakoff lega endurminnln8 íýlg? mler ekki? Bæði
Það var ekki.fyr en
kom heim í höll sína, aö hann uáði gjer
• aptur og gat farið að yfirvegá dirfsku
í fr,ænku sihnar." Það var'heldur ekki fyr
I en pá, að hann varð verulega gagntekinn
] af samblandaðri bræði og. undirgefni.
i Hann heímsótti frænku sína von bráðar
j og vildi fá að vita livað ósköp hefði kom-
, ið yfir hana, er húp gerði sjer slíka
! smán.
.Ranglátar skipanir og miskunarlaus
í lög hafa gert menn svo lirædda, að pað
j er óvanalegt að andæfa rangsleitninni op-
| inberlega og pess vegna er pessi leyni-
! legi samdráttur’, svaraði Alexandrína.
j ,Hvað smdnina snertir, pá hef jeg aldrei
! kæri frændi minn, heyrt pað kallað smán
| að meta jafngöfugt „karakter” og Yladi-
j mir Ruloíf hefur sýnt, nje heldur pað, að
I fletta ofan af öðrum eins bófa og Kise-
leff greifi hefur sj'nt sig aö vera.
.Ákefð pín hefur blindað pig að pví
er greifann snertir’, svaraði karl, ,en
j segðu mjer: Ertu ekki búin að gleyma
! hinni barnalegu ást pinni á Vladimir,
j sorg og reiði lýstu sjer greinilega í rödd
! heiinar. ■ 1
.Talaðu ekkisvoua!’ svaratii Kiseleff.
(Þú ert ung, fögur, gáfuð og menntuð,
Heimurinn, með upphefð og auð, er op-
inn fjrrir pjer’.
.Ivomstu .liingað
spurði liún.
til a'5 hugga mig?’
,Nei, heldur til aS vernda líf pitt!’
,i’itt eigið líf, hefurðuætlað að segja’
,Meðfram máske’, svaraði Riseieff.
.Okkár áhugainál i pví efni er allt og hið
sama. Og pa5 er um aðeins einn veg að
gera, til að vernda líf okkar beggja’.
,0g liver er sá vegur?’
,Sá, að ráða Vladimir af dögum’,
hvislaði hann í eyra hennar.
(En hann er nú í höndum yfirvald-
anua og iifflát hans er alveg vist’, svaraði
Helen.
,Satt er pað, en aann parf að deyja
strax, ef pað á a5 koma okkur að gagni.
Margur er vilitur í mannlífsius hríð,
Og margur preytir sitt reflstríð
Mót eilífum andvind’ ogkulda.
Hann reynir að komast á rjetta leið,
Hann reynir að mýkja’ ina sárustu nejrð,
Sember hann í brjóstinu hulda.
En dimmviðrið sortnar, pað sjest ekki hót
Og svo er vegurinn eggjagrjót,
par ekkert er afdrep nje skúti
Til að skýla höfði ins hrelda manns
Á hinum jarðnesku vegum hans.
Hann verður, hann verður úti!
Því viti er parenginn, sem vísi leið,
Og vo'ðaleg sundrungai auðuin er breið,
Og erfið með æflnnar þunga.
Hin vinfáa, ljóslausa lífsins braut
Hún liggur ígegnumbölog praut.
Og endar í dauðans drunga.
Kr. Stefár,8son.
\ pegar pið vófuð börn?’ Karl var ósköp de» ósköp vel getið á gerðir pínar
I blíður og horfði 1 augu hennar, er hann um undanfarinn tíma, og vertu viss að
! framsetti spurninguna. hann fiettir ofan af peim. Hann veit um
! kunningsskap okkar og sannanirnar, er
,Nei, ogapturnei!’ svaraSi lnín. (0g j hann getur komið með verSa öflugri en
| pa5 væri eins sanngjarnt af pjer að ætlast j svo, að við getum sagt pær ómerkar. Við
j.til að jeg gleymdi móður minni, af pví sleppum pví a5 eins, að hann deyi, og þa*
ást mín á henni var barnslegi’
(En Vladimir Ruloff hefur fyrirfar- [
ið lífl sínu og verður iunan viku i glæpa
manna gröfi’
(0g í þeirri gróf ver*ur pá einnig |
! hjarta mitt grafið að esilífu og allar mín- j
j ar vonir. Þú, frændi minn, ert kiókur a*
j stjórna veldinu og gera samninga ríkja |
! á milli—pú hefur æft pess háttar störf. |
; En þegar pú reynir að skipa í kvenn- {
, mannshjartað ástir eptir pinu höfði, pá
ertu í ókunnum heim, par sem vald pitt
! er skuggi og umstang pitt einkis nýtti’
I strax’.
(A5 hann deyi!’ sagði hún við sjálfa
! sig freinur en við hann.
(Eiumitt pað! Eða er hans lif nokk-
u« dýrmætara en lif Galiitsins prinz?
spurði Kiseleff.
(Nei, neii
virði!’ svaraði
hálsinum.
Þúsundsinhum minna
Ilelen með grátstaf í
VLAOIMIR UIHILISTI.
Eptir
ALFRED ROCHEFORT.
(Eggert Jóhannsson pýddi).
(Við alla helga menn! Jeg fer að
I trúa, a* ef jeg spjrr*i pig alvarlega út úr
| kæmist jeg að þvi, að einnig pú sjert ni-
! hilistil’ sag*i karl ergilega, en pó í
! spaugi, og bjó sig til brottferSar, önugur
1 ískapi og yflrbugaöur af—kvennmanni!’
(Og samt liefur pú, og pú eiu, fram
| selt líf Gallitzins og einungis til að full-
j nægja hefnigirni pinni! Hví skyldir pú
pá ekki miklu fúsari að framselja svona
lítilsvert líf pegar við liggur pitt líf, Var-
witch og Pushkínis?’.
jPushkíni’, svnraði hún, (er svikari, en
Varwitch er tryggur og hlýðinn eins og
Síberíu-hundur. Eu segðu mjerhvernig
vjeriáum koinið pessu i kring?’
(Jeg er sá göfugi herra! sagði karl
og teyg'Si úr sjer sto sem hann mátti.
(Þessi maður erbrjálaSur eða annað
verra! Burtme'S hann offlserar!’ hrópaði
forsetinn.
(Biðið viði’ sag*i Luskine aptur, (par
til þiS sjáið hver jeg er!( Ytri reifar
hans hrundu pá burt með ótnílegum
hraða og úfna hárið og skeggið fjell ni*-
ur ágólfið, en hinn ungi og hermannlegi
Vladimir Rúloff stóð frammi fyrir dóm-
urunum og manngrúanum. Hefði títu-
prjónn dotti*, hefði fall hans hejrrzt, svo
djúp var pögnin af undrun yfir ógna
dirfsku pessa manns, sem heitið var fje
fyrir, ef hann flnndist, og sem nú sjálf-
viljugur gekk í greipar stjórninni. Górt-
schakoff saup hveljur og forsetinn ekki
síður; peir urðu í bráSina alveg ráðlaus-
ir. Og Kisileff! Hefði prúmufleygur
lostHShann, hefði hsnu ekki kollvarpast
betrr en hann gerSi við pessa snöggu
breytingu á búningi pjóusins. Innau
skamms hefðu nú samt allir komist í
samt lag aptur, ef öriaganornin og Al-
exandrína í sameiuingu hefðu ekki vilj-
að hafa pa* öðruvísi.
Ilún, pessi hugstóra heitmey Vludi-
mirs, yflrgaf frænda sinn og hljóp til
(Ef Gallitzin prinz er svikari og
Vladimir Ruloff nihilisti, pá er jeg hvor-
tveggja! Og samkvæmt iiinum mildu i
reglum iierra píns ætti jeg pví að vera í
fangi í útlaga fangelsinu, en ekki undir ;
paki og verndun hins volduga—og allt
að pessu hius góða og spaka- Gortscha-!
koffs!’
Það hefði verið fullkomnasta iand-1
ráðasök að hlusta á meira af slíku tali, |
svo Gortsc.hakoff -karlinn flúði í sín her- ;
bergi og varð bar pá fyrst fyrir lionum i
Kiseleff greifi, örvinglaðurog spurðihvað j
nú ætti hann að gera.
(Gera’? sagði Gortscliakoff spjrrjaudi.
(Hvað annað en aðmæta áburði fjenda
pinna, eins og'saklausnm mann) sæmir’. :
(Verður pá eiösframburður Viadi-
| rnirs gegn mjer tekinn gildur?’, spurði
i Kiseleff. . .
(Þangað til Vladimir hefur verið
j dæmdur sekur’, svarafii Gortsehakoff, (eru
| hans or* eins gild og góð og hvers ann-
i ars manns í Rússiandi. En hann hefur
| faiið kringum þigogkomið pjer í ópægi-
i lega kró, með hinni makalausu dirfsku
! siuni. Það er sorglegt að veldi* skuli
I ekki geta hagnýtt sjer aðra eins menu.
! En, minn kæri greifi! á meðan pú ert sak-
iaus, þarftu ekkert—alveg ekkert að ótt
.Jeg get komið Varwitch inn í fang-
j elsið í prestabúningi!’
,Já, og svo?’,
.Varwitch er aflmaSur, er ekki svo?’
(Jú, liann er fílsterkur!’
(Framhald).
unnustans, greip hönd lians og prýsti að j ast> 0„ kari hneigði sig og gekk frá
_••_____• . n . . i .n! t / • •
vörum sjer. Svo rjetti hún sig upp, sr.cri
sjer a* dómnefndinni og áhorfendunum
og sagði með snjöllum rómi: (Það sem
Vladimir hefur sagt, er jeg tilbúin að
staðfesta með eiði! Jeg horfði áKise-
teff greifa fá honum brjefið, og jeg las
pað auguabliki síðsr’.
j greifanum.
En Kiseleff var hræfldur, liann kvald-
! ist af hræðslu og af peirri ástæðu að hann
BOÐ UM LEYFI TIL AÐ HÖGGVA
SKÓG Á STJÓRNARLANDI í
MANITOBAFY'LKI.
INNSIGLUÐ BOÐ, send undirrituðum
og merkt: tlTender for a license to cut
Timber", verSa á pessari skrifstofu með
tekin pangað til á hádegi á mánudaginn
6. october næstkomandi, um leyfi til að
höggva timbur á 48 ferlij-rnings mílna
svæSi við Bad Throdt River á austur-
strönd Winnipeg-vatns í Manitoba-fylki.
Uppdrættir sýnandi afstöðu landsins
svona hjer um bil, svo og reglurnar, er
kaupandi verður a'5 framfylgja, fást á
þessari skrifstofu og hjá Croum Timbvr-
agentinum í Winnipeg.
Hverjuboði verður að fylgja gildandi
ávisun á banka, árituð til varamanns inn-
anríkisstjóráns, fyrir upphæð peirri, er
lijóðandi vill gefa fyrir lejrfið fram jrfir á-
kveði* gjald.
Boðum, er send kunna að verð moð
telegraph, verðurekki gaumurgefin.
John R. Hai.i.,
Department of the lnterior,0. /
Ottawa, 16th Juiy, 1890.
(Þetta er engin
Heiiry M. Stanloy.
ef til vill hinn merkasti núlifandi
vitna framburður!’ bann væri hræddur, firrði óttinn hann RandarUcjamaður að þrl er snertir
með sjálfum sjer viðurkenndi að hann
var ómótmælanlega sekur, a'8 Vladimir
liaf'Si ekki sagt eitt ósatt orð. En pó
hrópaði forsetinn relður. (Offlserarnir
skipa að reglunum sje hlýtt’. Og liann
marg-lamdi veldissprota slnum í bor'Sið,
því fagnaðaróp var farið að gera vart við
hvorki viti eða hreifingu, þvert á móti
skerpti slægðarvit hans og hvatti hann
til frajnsóknar. Aðgerðir í pessu efni
máttu heldur ekki dragast Nafn hans
sig ogútlit fyrir að pað yr8i óviðráðan- {'’ár nú pegar.orðiúað umtalsefni i öllum
hugrekki, þor og uunin afreksverk,
er nú rjett heim komin eptir að hafa
fullkomnað sitt, stœrsta starf—björg-
un Ernins. Sagan af ferð hans og
vppfindinyum u/myrkustu Afriku",
legt. Svo fóru þá kallararnir og hrópuðu
iiver sem betur mátti og veifuðu spirum
verður innan skamms pre.ntuð á
I kostnað þcirra herra: Charles
hýbýlum borgarinnar og fjekk misjafnan
dóm. Eyðilegging starði hann í andlit-
sínum og fengu svo krcft niður gíeðina í ið, ef Vladimir kæmist að með framburð j Scribner's Sons, og verður bœði
um siðir. Alexandrína tók svo sæti sitt | sinn. Sú hugsun kom honum til að lesa J spentiatldi og frœðandi ferðasaga.
--------------- • • - - 1 innst i hugskoti sínu voðulegustu bölbæn- ~ |
aptur vi8 hlið Gortschakoffs, er sateins)
Og steini lostinn að hngsa um petta at-Iir yflr Vladimir, óska að hann væri dauð-
hæfl. 1 ur og í hein',inum neSri.
(Já, ef hann bara værl daukur, væri
(Jeg kom hingað til að gefainigá
vald lögreglunni, og ef nauðsyn krefur,
(len menn mínir sáu líka aðrar litlar
fallbyssur, sem fjórir hestar gengu
fyrir; hvers vegna tókstu ekki með
f>jer eina af þeim?”.
Jeg sagði honum að jafnvel pær
fallbyssur væru ofpungar til f>ess að j ugasta manni í veldinu. En áður pið tak
(8em aðstotSar-leynilögreglustjóri haus |
hátignar, keisarans, býö jeg lijer me* J jeg ^ anri hættu’. Þannig hugsaði Kise-
leff. en gætti pess ekki að hver fj’rir sig
af samsærismönnUm hans gat hvenær sem
vildi snúið við og orklð öldungis eins
hættuiegur.
lögreglunni a'5 taka fastann nú pegar
, vjelræöismanniun Vladimir níhilista’, j
uRjetternúf)að sagði Mamlara, i hjíjpaM Kiseleff, sem nú hafði náð sjer !
svo, að hann mátti mccla.
Stanley á að rjettu ávöxt iðju
sinnar og rjettlœtistilfinning Ame-
rikumanna mun ajfa honum
hans með þri að kaupa
>
J
Undireins og myrkt var oröið gekk
liægt væri að flytja pær til Kilimand-
schoro, en jeg skyldi láta hann fá
tvær af J>eim, f>egar hann væri bú-
inn að láta gera góðan veg til
Parigini og varð konungur glaður! keisarann til að gerast meðhjálpara
að láta lífið, til pess að sýna haas hátign, Uann tii húss Helenar, og hitti svo á að
keisaranum, samsærið,sem nú er að ræna j hún var í óstjórnlega illu skapi. Henni
hann einum hugrakkasta, trúasta, göf- j hafði sem sje rjett á'Sur veritS kunngert
að lionnar pj’ift) ekki lengur viö sem
ið mig burt, bið jeg jrkkur að lofa rajer j kennara við hirðina. Og tii þess að bæta
atS segja, «5 lykill pessa samsæris er nú i! gráu ofan á svart hafði hún jafnsnemma
hraustum höndum. Lát þá, sem steyptu
föður mínum—föðurlandsvininum Rú- úr Pjetursborg innanlOdaga
loff greifa—í ánau'S, og sem mí eru atS fá
h'ina einu bók, sem. hann hefur hag
af að sje keypt. Greindir rnenn og
góðgjarnir munu ekki kaupa hinar
sviknu uStanley bœkur”, sem verið
er að reyna að glcepa menn á.
Þeir munu bíða eptir hinni
einu authorisereðu bók umþetta efni,
sem Stanley sjdlfur hefur samið.
fenglts aðvörun frft Ghourkoum a5 flvtja ; ®g með þvi að kavpa hana leggja
þeir I hans vasa ögn af hverju bók-
arverði. I myrkvstu • Afríku”
Þetta voru allt annað en góöar frjelt 1 vcrður I 2 bindum, l 8 blaða broti,
við f>au orð.
Daginn eptir dró hann með
miklum hátíðabrag og margs konar
virðingarmerkjum pýzka fánann upp
á húsi sínu og ljetalla hOfðingjana í
kring gera pað sama. ; Mandara var
mjög kurteis við mig, meðan jeg
dvaldi i Moschi, sendi mjer bæði
uxa og sauðfje, og ljet mjer allt 1
tje, sem hann gat.
itzin prinz lífi, lát pá ir f7rlr greifann.er kom, ekki til aðhug-\ full af uppdráttum og myndum,
allt verður opinbérað ; hreysta hana, heldur til að fá húghreyst- fótógraferuðum af Stanley sjálfum,
............. ' ' ■ og blýantsskizum eptir hann. rr- '
við að svipta Gallitzin
meðganga áður en
á annan hátt. Því svo saunarlega sem inS °S hjálp hjá henni
keisarinn ræður yfir Rússlandi og rjett
Þó reyndi hann
ið bera sig karlmannlega og vera glaður,
látur guð yfir heiminum, svo sannarlega j °S me^ pví stærilæti, sem Optást ei ein
_ . 1__• i:*:i tv, rw> /v'Ki Kotiti ÍJ ol nmi nf.
er dagur hefndarinnar ruuninn!’
Lengra komst Vladimir ekki.
Her-
kenni lítilmenua, sagiSi hann Ilelenu af-
dráttarlaust, áfS hann skyldi fá pessa að
vörun apturkallaða, og sjá um að hún
Kost-
ar í sterku Ijereptsbandi $3,75 hvort
bindi. Fœst nieð áskriptum ein-
ungis. Gœtið þess cið á titilblaðinu
standi fjelagsnafnið:
mennirnir umkringdu hann og drógu : fe[lgi embœttia aptur
sem tungumftla
la- Cliarln Scrilner's Sods.
burt metS sjer, en svo æstir voru allir á-
horfendurnir orðnir, að allir voru reknir |
á dyr og rjettinum svo haldið áfram fyrir j
læstum dyrum.
kenn.in \i m í.u. , Agentar fyrir^ slendinga eru:
(Jeg kæri migeklcertum pað embætti j Tlie Ileimskringla Ptjj. Co.
nje Reldur æski jeg að búa í Pjetursborg j Winnipeg, Carnda.