Heimskringla - 07.08.1890, Blaðsíða 3

WiJiMíEtt, m v\., r. AGIST is«o.
ef Tjer ætium oss að náínokkuö af verð- landa sinna ílutti lnngað. Skönnnn | og Djóðverja, með sjerstöku tilliti
launum peim, sem bíCa feirra, er vilja síðar hefði liann frjett meira af i til fylkisstjörans, sem er Þjóðverji
sækja um liluttöku 1 oploberum málum í pe;m ^ „íanni, setn allir Jjeir hafa að uppruna. Minntist hann og á
fylkinu. Einnig af fessu vona jeg, að ( hávefum, er á enska tungu mæla, : skvldleik íslendinga og J)ana og
vorir heiðruðu gestir sjái ústæðutil al- j-juf[e^itl úvarði, fyrrum landstjóra I íslendinga og Orkneyinga og nafn-
Canada. Hans uLetters from High greindi sem Orkneyinga iSorquay,
Bannatyne, Searth o. íl. Hann
rainntis og á konsúl Þjóðverja
mennrar samkomu einusinni á ári, sjái 5
peirri samkomu sameiningar-bandið, e*a
a« minnsta kosti efni í pa* sameiningar-, Latituds’’ mundu verða uppi svo
band, sem—hversu gagnstreðar sem jení£; sem’ bókmenntir væru til á
enska
sko*anir vorar á öðrum málum kunna
a* vera—sameinar oss alla pann daginn
og á l’.'mn hátt hjálpar vorum sameigin-
iegu málum áfram.
Jeg vildi mega geta pess, herra for-
seti, að prátt fyrir pað, að vjer mestmegn-
is við liöfum íslenzka tungu við hvers. |
dagsstörf vor, viljum vjer ætið reynast • næst skrifaði pessum tigna
pegnhollir Canada og canadiskum stofn-1 ingja, að tninna honn á ltinn fyrsta
unurn. Vorir heiðru'Su gestir mega reiða i ]1(jp fslendinga, er liann hefði
sig á samviimu vora í öllum atriðum rík-
tungu. Fylkisstjóri fór enn
mörgum og fögrum orðuin um ráð-
vendni, trúrnennsku og sannleiksást
íslendinga, er Duflerin lávarður
hefði borið vitni um; ltvaðst hann
hafa mikla ánægju af, pegar Jiann
liöfð-
ávarpað, og segja lionum að í f>ví,
er hann hefði sjálfur sjeð í dag, sæi
hann fram kornnar spár lvans um
inu til gagns, hvovt heldur suertir fyikið
sjerstaklega eða veldið i heild sinni. Oss
langar til pess eins innilega og nokkurn
víníttu- fioloun ilokksins.
gest vorn getur, að sja pessar vtoauu , j »
miklu, frjóvsömn sijettur, vtrða lieim- Ofursti Scolt ílutti stutta, eti
kynnimargramilljóf.aafán(eg*ummönn-| ræQu IIœld; }iann fs.
um. Oss langar til a* sja hina ymsu 8 a
rjóSflokka vinna saman í eiudrægni, ! lendtngum, einkum fyr.r I>egu
standa einn við annars lilið og heyja stríð , hylli petrra, er peir hefðu synt
fyrir sína nýju fósturjörð, án tillits til j uppreistar-árið, pegar kallað
pjóðernis, trúar eða tungumáls. Oss lang- ept;r sjúlfboða-liði til
ar til að sjá allar hendur samtaka ) urlandsilis. íslendingar hefðu f>á
og ein hönd væri, oll hjortu berjast eins _ . . _
og eitt, fyrir hinn almenna áhugamáli, j venð með þeim fyrstu að bjóða sig
því, að ná takmarki þjóðar, mikilleik, j fram og í sinni herdeild sagðist
þjóðar-mikilleik í menntun, iðnaði, hann hafa liaft utn 50 íslendinga og
verzlun, auðlegð og þjóðarvaldi í stór- pe;r ]iefQu reynz't nýtustu og dug-
inólmn lmimQliw í OIIlll OLr ollllITl fttri’5- , .
leírustu hermenn.
infilum heimsins. í einu og öllum atri*-
uin, sem snerta framhald áhugaverksins i
þessa átt, verð.tm vjer œti* tneð vorum Scnnbandtþingm. Scarth
hjerlendu bræðrutn bæ*i með liöndum vera nærri J>vl íslendingur.
vorum og hjörtum. Þjóðflokka-misklið- minnsta hosti væri liann
in, trúar- og tungumála-misklitSin, sem i . . . ,. , •
’ 6 b ,, þeirra oo- írændi, bví hann væri
stundum æstr suma liluta veldistns, retti j * ° . 1 , *•
. öll að hverfa fyrir allsherjar áhugamáli j fæddur i Orkneyjunt. Hann lagöi
allra sannra Canada-manna, því, að gera j tnikla áherzlu á greind, iðjusemi og
Canada að iniklu veldi í rauti og sann- \ hófsemi íslendinga og kvaðst vera
Hespeler og í f>ví sambandi á Rúss-
nesk-þýzku innflytjendurna. Að
síðustu sýndi hann fram á eining
f>jóðflokkanna hjer, sem sæist á f>ví,
að lúðraflokkur herskólans spilaði
f>jóðlög og hergönguljóð ýmsra
[>jóða.
Þjóðverja konsúll líespeler minnt-
ist f>ess að hanu fyrir 14 árum hefði
haft f>á ánægju, að veita móttöku
hinum fyrsta innflytjenda-hóp ís-
lendinga, 90 fjölskyldum alls, f>ar
sem Assiniboine-á og Rauðá mæt-
ast. Hann kvað stjórnina haf tekið
vel á móti f>eim og eptir hennar
['yrirskípun hefði hann látið smíða
f>eim 90 báta til að flytja sig á til
'ar nýlendunnar við Winnipegvatn.
Norðvest-
Hann kvaðst pekkja sögu peirra
hjer í landi og sjer væri kunn ráð-
vendni þeirra, sparsemi og iðjusemi
og hann sagðist liafa fulla von um
að peir kæmust vel áfram hjer.
Fylkisþingm. Metcalfe lirósaði
kvaðst j 1T1jög íslendingum og sagðist liafa
fullan vilja á, að^veraþeim hjálpleg-
ur, ef f>eir á einhvern hátt pyrftu
pess með. Ljet hann í ljósi, að ís-
lendingar hefðu alla hæfileika til að
stjórna sjer sjálfir og taka f>átt í op
inberum málum ríkisins.
Að
nácfranni
O
leika.
Aö endiugu vil jeg flytja vorum heiör-
irSu gestum vort innilegasta þakklœti
fyrir þann beiður, er þeir hafa sýnt oss
með því aö vera vióstaddir, er vjer ger-
um þeasa fyrstu tilraun til þjóðhátíöar-
halds. Jeg vil og bæta því við og veit að !
jeg þar færi I orð ósk allra viðstaddra, u,n piltuni.
Eggert Jóhannssyni samdóma, að
því er snerti sameining J>jóðflokk-
anna. Hann endaði ræðu sína með
þeirri ósk, að allir íslenzltir piltar
vildu gi]>tast hjerlondum stúlkum
og allar islenzkar stúlkur hjerlend-
að jeg vona, að þessir heiðursgestir vorir
heiðri oss með návist sinni á mörgum
þjóðhátíðum vorum á ókomnum áruin.
Fylkisstjóri Schultz pakkaði fyr-
ír ávarpið til gestanna. Ilann sagð-
ist reyndar ekki sjá tnörg andlit,
sem hann [>ekkti, en aptur á móti
sagðist hann þekkja sögu íslendinga
í f>essu landi. Ilann heföi sjeð hinn
litla íslendinga-hóp, er fyrstur
IJandarlkja konsú/l Taylor flutti
langa og snjallaræðu. Minntist hann j
hann fyrst á f>að, að pegar liann j
hefði komið hjer itm í garðinn,.
hefði orðið fyrir sjer dálitill flokkur
Bandarik ja-íslendinga frá Dakota. !
í nafni íslendinga i Dakota kvaðst,
hann [>ví færa lðndum þeirra hjer
heillaóskir. íræðu sinnileitaðist hann
við að leiða sainan ættir fslendi ncra
fl >011lÍllÍ0il OÍ’ Oilllílilíl.
ísianur oKeyms
ír
200,000,000 ekra
af hveití- og beitilaidi í Manitoba og Yestur Territóríunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpttr og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg* af vatni og skó"-i
og meginhlutiun nálægi; járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 80 bush., ef
vel er ttmbúið.
í HIXII FBJOV8AMA KELTI,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverflsliggj-i
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn viðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
Malm-nama land.
Ömældir flákar af kolanáinalandi;
Gull, silfur, járn, kopnr, salt, steinolía, o. s. frv.
eldivifiur því tryggöur um allan aldur.
.1 AltNBItAUT FBÍl ÍIAFI TIL HAFS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi* Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú brnut liggur um miðhlut frjóvmma beUiúns eptir því endilöngu og
um hina hrikalegu, tignariegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og mn hin
nafnfrægu KMtufíöll Vesturheims.
Yfirinnjlntningsstjóri Bennett tal-
aði og í sömu átt og hinir framan-
töldu. Kvað hann íslendingum riða
á, að hafa lipran innflytjenda-um-
boðsniann fyrir sína hönd og kvað
þá ltafa hann nú, [>ar sem væri 4ir.
B. L. Baldwinson. ~
MTXNl VESTUR-ISLEND-
TNGA:
Yjer nú í nýju landi
oss numið höfum byggð.
Með hlýju bróðurbandi
sú byggðin skyldi tryggð,
tneð rækt [>ess rjetta og sanna
og rækt við fóstur-mold,
með ást til allra manna
og ást við þessa fold.
Því allt hið göfga’ og góða,
sem gróðursett jeg veit
við yndi æsku-ljóða
í okkar hjartareit,
skyldi’ aldrei líða’ úr lundu
en laga allan hug
°g liefja á hverri stundu
enn hærra vængjaflug.
En sundrung öll hin illa
á oss ei vinni svig,
nje hjáræn heimsku-villa,
sem heldur vizku sig.
í sundrung fræ er falið,
sem fijótum þroska nær,
og heimskan að eins alið
sjer umskiptinga fær.
Og [>á er lán í landi
og lífsins byr á skeið,
er frjáls og framgjarn andi
hver fylgist sömu leið.
Og f>á mun þjóðlif dafna
hjá [>essum unga lýð,
og andans arði safna
tnun okkar nýja tíð.
G. P.
Því næst mælti Einar Hjörleifs-
son ritstjóri fyrir Vestur-íslending-
utn á þessa leið:
Jeg veit ekki,hvort [>ið hafið tek-
ið eptir pví, að það sje neitt var-
H eiIn æ m t 1optmlag.
Loptslagið i Manitoba og NorSvesturiandiiiu er viðurkennt liið hellnæmasta í
Amerikit. Hreiuviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en binnur hugavert verk, sem ieo- á að levsa
og stafiviðrasnmur. Aldrei pokaogsúld, ogaldrei fellibyljireinsogsunnarílandinu. | af ll0ndi. Mjer finnst pað fyrir mitt
SATI IíA\DS8TjÓr\I\ í €A\ADA
gefur hverjutn karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem liefur
fyrirfanuliu ao sjá
1 €» <> ekrur al' lnndi «
n'veg ókeypis. Ilinir einu skilmáíar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það
A þann liátt gefst hverjum nmnni kostur á að verða eigandi sinnar ábV’lislarðar oe
íjálfstæður í efnalegu lilliti. 1 b
í S I> 13 X * B A R \ V I. E N D U K
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 0 stöðum.
Þeirra stærst er NYJA ISLAND hggjandi 45—80 milur norður frá Winnineir á
vestnr strönd Winuipeg-vatns. Vestur frfi Nýja íslandi, í 30-35 mílna fiarlæeð
er ALPTAVATN8-NÝLKNDAN. bttnm þessnui nýlendum er rnikiðafó
numdu landi, og baðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fvlkisins en nokkur
hinnM. AUGYLE-NÝ'LENDAN er 110 mílur suðvestu/frá Wpg ÞÍNO-
I ALLA-A YLENDAN 200 mílur í norKvestur frá Wpg., QU'APPKLLK- YÝ-
LBNDAN um 20 mílur sutiur frá Þingvalla-nýlendu, og ALBKIiTA-NÝLENJ) iN
um 70 ntilur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipe^ I siðast-
t'ildu 3 nýlendunumer mikið af óbyggðu, ágietu akur- og beitilandí. °
Frekarl Hpplýsingar í þessti efni geturhver sem vill fengið nieð
um það;
F.ö,i
leyti, af J>ví að jeg tileinka sjálfum
mjer J>ann lieiður, að vera einn af
Vestur-íslendingum, og [>að er á-
valt fremur óþakklátt verk að tala
um sjálfan sig.
Ekki svo að skilja, að lijer sje ekki
nóg um að tala. Reyndar má segja
[>að um okkur í enn fyllra skilningi
en bræður vora heima, að vjer sje-
um ufátækir, smáir”. Og jeg skal
alls ekki halda þvi fram, að J>að
sjeu nein stórvirki, sem eptir okkur
liggja síðan við koraum til [>essa
lands. Yið höfum flestir verið að bisa
og stritu, eptir [>ví sein við höfum
getað, hver upp á sinn máta, en um
I [>að hvort árangurinn liafi verið mik-
j ill oða litill eru sjálfsagt skiptar
1J skoðanir, og jeg skal [>ar engan
DOM. GOV'T. IMMIGBATION AGENT,!dÓ111 A leggja.
15. I j. Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.) \ Eú [>rátt fyrir [>etta ætti umræðu-
IX>M. GOY'T IMMIORATION OFFICES. \ e^nl® ekki að þurfa að vanta. Gæt-
ÍllllÍpC(g9 - - - Canadtl. «m «ð trúlofaðu eða „ýgiptu fólki.
* . Pao er ekki bíuo að gera sjerlao-a
því að skrifa
Tliomas Benneíí
: mikið í sinni samveru, en það thefur
f>ó nóg að tala um. Það talar um
sínar vonir. Jeg hef jafnvel [>ekkt
nýgipt hjón hjer vestra, sem kom-
ust í standandi vandræði með nð
ráðstafa Öllum þeim mikla auði, sem
f>eim inundi græðast i Ameriku. Eri
þegar f>au slitu talinu, urðu [>au
■f>ess vör, að J>au voru enn ekki farin
að fá ne>na atvinnu í Ameríku, og
áttu enn ekki sjálf til næsta máls.
Jeg efast ekki um að f>ið munið
öll kannast við eitthvað J>essu likt.
Þvi að f>vl er svo varið að þegar i-
myndunaraflið kemst i algleyming
og fer að skapa vonir á annað borð,
þá spretta J>ær upp í huganunt eins
og skógurinn upp úr jörðinni. Mun-
urinn er að «ins sá að skógurinn
f>arf áratugi til að spretta, en von-
irnar augnablik. Allt af verða von-
irnar fleiri og fleiri, greinóttari og
greinóttari, hærri og hærri. Og ]>ar
gengur maður sem í leiðslu og loks-
ins villist maður alveg í þeiin von-
arsjióg. En sú villa er ljúf, og pað
er vafasamt, hvort nokkur skynsam-
ur maður mundi vilja selja hæfileg-
leikann til að villast á pann hátt
fyrir allan veraldarinnar auð.
Ilverjar eru [>á vorar vonir? Hvað
er J>að sem fyrir oss vakir? Fyrir
oss öllum vakir sjálfsagt eitthvað,
og allir berum vjer einhverjar vonir
I brjósti.
Sumir af oss vona vafalaust, að j
peir verði stórríkir menn með tim- j
anum—ef til vill ekki svo f&ir. Aðr- j
ir imynda jeg mjer búist við, að j
verða ráðherrar, eða eitthvað mikið j
og voldugt—einhvern tima, f>egar
peir eru orðnir mikið eldri en peir j
eru nú.
Og f>að er siður en ekki setjandi |
j út á slikar vonir. Hamingjunni sje
ilof fyrir f>ær. Jeg vildi að eins!
j óska, að f>að væri nógu mikið til af j
I slikum vonum,—og að vjer hjer i
! vestra ljetum f>á ekki vort eptir I
liggja, að fá f>eim vonum fullnægt1
með öllu lieiðarlegu móti. Það er
sannarlega ekkert til að skammast
sin fyrir, f>ó maður vilji verða efn-1
aður, og vilji láta eitthvað að sjer
kveða. En hins verða menn að gæta
; að hvorki efnin nje völdin koma j
j spássjerandi upp í fangið á manni
sjálfkrafa, alveg eins og gæsirnar j
fljúga ekki steiktar upp í mann.
Já, vjervonum að verða lijer efn-
j aðir menn, og vjer vonum að hafa
með tímanum eitthvað að segja lijer,
rjett eins og aðrir. Við skömmumst
okkar ekki fyrirað segjaþað, að við
erum meðal annars til [>ess hingað
komnir.
En við vonum margt fleira. Yið
vonum meðal annars að leggja með
timanum einhvern skerf til hins and-
lega lífs meðal þeirrar þjóðar, sem
við búum saman við. Vjer vonum
að eitthvað af f>essum islenzku nöfu-
um, sem hjerlendnm mönnum f>yk-
ir svo óþjál, og sem einstaka íslend-
ingur hefur verið svo ístöðulítill að
skammast sin fyrir, verði einhvern
tima sett I samband við eitthvað af
f>eim fögru og göfugu og háleitu
hugsjónum, sem með timanum vaka
fyrir þessari f>jóð. Eins og vjer von-
um að verða með timanum fremur
veitandi en þiggjandi í likamlegum
1 efnum, eins vonum vjer að verða
f>ag I andleguin efnum. Eins og vjer
vonum, að margir landar vorir nemi
og yrki preri’ana og fái ríkulega
uppskeru, eins vonum vjer að marg.
ir þeirra fái hjer andleg heimilis-
rjettarlönd, yrki þau af kappi og að
uppskeran verði dýrðleg. Þá fyrst
getum vjer tileinkað oss með
rjettu ]>essi hlýju og vingjarnlegu
orð Mr. Carnpbells, að vjer sje-
um góðir borgarar í orðsins bezta j
skilningi.
\ jer vonuin lleira. Vjer vonum,
að geta ávallt átt skilið að heita
góðir íslendingar. Yjer vonum, að
það verði satt um oss, sem herra G.
P. hefur gefið svo fagurt form í 2.
vísunni I kvæðinu, sem við erum ný-
búnir að syngja. Og vjer vonum að
ættjörðinni, sem vjer enn eigum svo
óumræðilega mikið að f>akka, ntegi
stafa eitthvað gott af oss.
Já, vonirnar eru ntargar. Jeg ætla
ekki að telja f>ær allar upp. Jeg
ætla að eins að tuinna vkkur á enn
eina von.
Ilafið pið tekið eptir, á hverj u oru
I raun og veru byggðar allar vonir
ný?'pPa hjóna. Það er hjá J>eim
ein aðalvon, sem skýtur greinum sín-
um inn tim allan fieirra vonarskóg
og vex utan um hann, hvað stór
sem han:i verður. Það er vonin um
að peim hjónununi komi allt af vel
saman. Mjer f>ætti gamon að vita,
hv^rjar vonir menn mundugera sjer
utn hjónabandið, ef pá von vantaði.
Mjer fxetti líka gaman að vita,
hverjar vonir vjer mundum getagert
oss um framtið vora hjer í landi, ef
oss tekst ekki að lifa saman í nokk-
urn veo-inn firóðri eindræírni.
Og f>að er í raun og veru allt
sem vjer purfum, til pess að framtíð
vor verði góð og heillarík. Það er
svo tnikið gott í oss, svo mikil J>rá
eptir sannleik og vizku og rjettlæti,
að oss er vel borgið, ef vjer að eins
getum alltaf fitndið J>að bezta liver
I öðrum.
Jeg ætla ekki að biðja ykkur að
hrópa húrra fyrir Vestur-íslending-
um. En jeg ætla að biðja ykkur að
hrópa húrra fyrir pvi, að blessuð
Ameriku-sólin, sem í dag skin svo
fagurlega, megi sein optast hella
geislum sínum yfir okkur sem góða
íslendinga, góða Amerfku-menn,
góða menn, andans inenn, sainhuga
menn.
MINNI KI 'FNNA:
Þú kona! sjá þíu kærleikssól
er klakann burt að þíða,
svo auðan blertt, sem áður kól
þfn anganblómstur prýða,
og þinna vanga rjóða rós
er rök af gleðitárum.
Nú skin þitt ástar undra-ljós
sem eldblik lifs á bárum.
Að græða böli bólgin sár,
Þú bliða liknarvera,
og þerra heimsins harmatftr,
þú hefur nóg að gera.
Ogþú kant fleira’en Ugeragraut”,
það göfug verk þín sanna:
[>ú ljettir hverja þunga þraut
á þyrnivegum manna.
Þin höndin mjúka hjúkrun ljær
og hýrgar vangann bleika,
er liljóðan vörð þú haldið fær
við höfðalag ins veika.
Og yfir kaldan harma-hyl
þú hleypur ljettum fótuiii,
og flytur ltkn og ljós og yl
að lifssns hjartarótum.
Kr. St.
Þvf næst mælti Jón Olafsson
ritstjóri fyrir tninni kvenna, en sök-
um rúmleysis getur sú ræða ekki
komið fvrr en í næsta blaði.
«■
«• «
Þegar ræðunuin var lokið kl. ö, spil
aði lúðraflokkurinu uGod save the
Queen” og hlýddu menn á það lag
standandi. Þar eptir var lirópað
húrra fyrir drottningunni, siðan fyr-
ir landstjóranum I Canada, þá fylk-
isstjóranum í Manitoba og að end-
ingu fyrir Dufferin lávarði, sem
gömlum og góðurn íslendinga vini.
Nú átti að byrja á íþróttunum og
voru kapphlaupin byrjuð, þegar
húðarigning skallá, svo inenn urðu
að leita sjer hælis, en jörð varð
8vo blaut, að hætta varð við íþróttir
þann dag. Danspallurinn varð og
forlilautur, svo ekkert gat heldur
orðið úr dansinum, enda var ekkert
um ljós I garðinum um kvöldið, þvf
þrumuveðrið kvöldinu fyrir hafði
skemmt svo rafmagnsljósa-þræðina,
að ekki varð kveikt
1 ráði er að halda áfram fþróttun-
um og dansi I næstu viku.
Ekki er liægt með vissu að segja,
hvað margir tóku þátt í hátíðinni.
Ensku blöðin hjer telja, að um 1500
hafi tekið þátt í prósessíunni, en
það mun heldur vel í lagt. Aptur
á móti munu liafa verið all-nærri
2000 I garðinum, þegar flest var.
SMAVEGIS
ur vldrl verSld.
<*afud stlllka Miss Philippa
Garrett Fawcett, dóttir prófessors
sál. Fawcetts, tók fyrir skömmu próf
í tölvfsi við háskólann f Cambridge
á Englandi og hlaut betri vituis-
burð en allir karlmennirnir, scm
tóku próf með lienni.
Doktor jurÍK. Hiun 12. [>.
m. varð liin fyrsta kona doktor juris
(doktor I lögum) i Paris. Hún er
frá Rumeniu og heitir Biltsaheka.
Doktorsritgjörð hennar var um laga
rjett móðurinnar eptir rómverskum
og frakkneskum lögum. í enda rit
gorðar sinnar heldur hún mjög frain
rjettindum kvenna einktim móður-
rjettindum þeirra.
Augljslug. Landstjórinn
í Kúrlamll í Rússlandi hefur ný-
lega gefið út svo lagaða auglj'singu:
tAf því að Gyðingar eru ekki kristn-
j ir, lifa þeir í myrkri og þekkja ekki
j ljós kristindómsins. Það er þess
! vegna tilhlýðilegt, að Gyðingar beri
! að öllu leyti kastnaðinn við lýsing-
una í bæjunum Mitau, Libau og
Windau, til þess að þeir að sinu
leyti geti látið kristnum mönnuin
ljós í tje. Frainvegis skal þess
vegna allur kostnaðurinn við lýsing-
una í nefnduin bæjum greiðast af
Gyðingum þeim, er þar búa’.
Xyr keÍNari. Sagt er að forsetis-
ráðherra ítala, Crispi, sje að búa til
lagafrumvarp utn að IJtnberto kon-
ungur kallisi ”keisari rauða hafsins
og Austur-Afriku”,líkt eins og Vic-
toria drottning nefnist uke’sara-
inna Indlands”.
Herbert Itisíiiiarek trúlofaður.
Herbert sonur gamla Bismarcks er
trúlofaður enskri hefðarmey, Edith
Warth, dóttur ekkju greifafrúar Dud
ley. Mærin er t ng, ákaflega rík og
framúrskarandi fögur. Móðirhenn-
ar var á yngri áruni sínum annáluð
fvrir fegriirð sft.a.
J O
Heraili. Gsde maj-
j ór, som lætur hermálanefndinni á
þingi Þjóðverja í tje skýrslur frá
j hermálaráðherranum, hefur skýrt svo
, frá herafla stórveldanna:
Þjóðverjar hafa......... 2,900,000
Austurrfkismenn hafa. ... 1,150,000
ítalir hafa............. 1,090,000
j Þrenningarsambandið alls 5,140,000
Rússland hefur.......... 2,587,000
jFrakkland............... 3,226,000
bæði rfkiu alls......... 5,083,000
Braxilia. Skrifari sendi-
herra Breta í Brasilfu hefur
| skýrt utanrikisstjórn Breta svo frá,
j að i ár muni £3^ milj. vanta á, að
tekjurnar hrökkvi fyrir gjöldunum.
Ríkisskuldirnar munti alls £2.160
millj. og landsbúar eru ekki nema
14 milljónir.
Iiðng ganga Rússneskur maður
nokkur var fyrir mörgutn árum síð-
an sendur til Siberíu fyrir þjófnað.
Þegar hegningartíminn var á enda,
var hann orðinn 72 ara gamall og
gekk alla leið heitn til sin, en vará
! þeirri ferð 22 mánuði.
Sbng-liat Id. Seint I sutnar á
að ltalda stórkostlega sönghátið i
Vínarborg; 887 söngfjelög hafa lof-
að að koma með 12000 manns til að
taka þátt f hátiðinni.
Christofer Coliiinbiisi ft að
reisa veglegt minnismerki í New
York, sem á að verabúið 1892. ítal-
ir þeir, er þar búa. hafa skotið sam-
an $200,000 í þessu skyni.
Hniiní jblili i Chicago.
! Eptir fólkstalinu 1 ár teljast íbúarn
| ir í Chicago 1,101,263, eða einungis
j um 400,000 minna en í New York.
i Chioago er þattnig naiststærsti bær-
| inn í Bandaríkjum og uvel á vegi
til að verða sá stærsti” segja Chiea-
go-blöðin. Fyrfr 10 árum töldust
íbúarnir i Chicago 503,185 og hafa
þannig á seinustu 10 árununt fjölg-
að um 600,000. Á sama tíma liefur
íbúatalan i New York aukizt ttm
300,000.
líottfried Keller, eitt af
helztu nútíma-skáldum á þýzkri
tungu, dó 15. þ. m, í Znriek i
; Scheitz, 70 ára að afdri.
Hnlizin lursti í Rússlandi
hefur gefið út rithöfundatal; þar í
eru taldar 1,)68 rússneskar konttr,
sem samið liafa rit.
llirdstill. uLandes-Zeitung”
sem kemur út i Graiz, flutti hjerna
á dögnnum grein frá hænum
Burgh, sem ldjóðaði þannig:
4<í gærkveldi, nálægt kl. 10, kom
lians háfurstalega tign, vor allra
náðugasti stjórnandi fursti og land-
herra, hingað,eptir að hans háfursta
lega tign var koniinn frá Franzens-
j bad með kvöld-eimlestinni frá Sch-
leiz; hjeðan hjelt hann áfram til
höfuðstaðarins með hirðvagni, sem
| hingað hafði verið sendur. Tungl
j stóð f fyllingu á himninum og þess
j vegna var hans fnrstalega tignar
allra náðugasta persóna eins sýni-
lega skær og Ijómandi fyrir öllmn
hans trúu þegr.um í Burgh, og um
h&bjartan dag væri. Þeir heilsuðu
honum íneð allra undirgefnustu iotn-
ingu, og þóknaðisi hans háu persónu
að taka mildilega kveðju þeirra, f>ó
seint væri orðið. Allir Ibúarnir f
Burgh gátu þannig með gleði-ljóm-
andi augum sannfærst um, að hinni
dýrraætu allrahæstu landsföður-per-
j sónu liði vel og að hann liti á þá
i með augum mildi og miskunnsemi
i að vanda-