Heimskringla - 21.08.1890, Blaðsíða 3

gn<:n(KKKi\»i.A, wismi’Mí, jiax., síi. agíst ihím>.
VENJULEGA STOR-SALAN
---Sl’ENDUR ATFIR í ÁR-
FRA 18. TIL 511. AGUST.
AFFOLL GE6H PENINGBM BT I HOND: 23,15 OG 10%
Á HÖTTUM OG HÖFUÐFÖTUM ERU AFFÖLLIN 20%, A
klæðnaði, nærfatnaði, skyrtum o. Þ. H. 13%, OG Á
klæðnaði GERÐUM EPTIR MÁLl 10%
Merlii yort (yfir búBardjrunuin) er: (íVliT SKÆBl.
HARGRAVE BL0CK, 321 MUN STREET,
gcgnt V. 1*. & VI. vagMlod¥«num.
(!. A. 0 i!! li i U.
heitir uRavenna”, en þaðan varð að
ganga h&lfa tnflu að garðinum, ept-
ir góðri og sljettri braut og liggur
hún í ffeiriiuui skóií; himingnæf-
andi stórvaxiu blómguð trje til
beggja handa alia leið að garðiuum.
t>egar farið var & stað frá vagn-
stöðvunum, Ravenna, var fólkinu
skipað niður í fylkingu og gengu
2 oo- 2 (eins og vanalegt er piltur
og stúlka), svo pað inyndaði prýði-
lega fagra fylkingu; í broddi fylk
ingar gengu 2 sveinar sem báru
llöíí£f, íslenzka flairirið, setn tók sig
o o7 nn 7 o
Vjer knýtum f>jer blómsvelg á fram-
andi fold
og fórnum pjer auðmjúkir lotning!
pví heimsskrauti öllu er mærri pín
mold
pv'i matmfræga háfjalla drottning;
pinn faðmur er blíður, pinn faldur
er skær
pín friðsæla minning í brjóstum
vor grær
Og púsund ár liðu sem leyptur á
braut
á logandi sólgeisla öldum,
pað glóir sú
í crleði
niiuning
praut
út grafinn á vísindaspjöldum,
pú, sæmdir inn fólkdjarfi Lofðuui
ur land
með löggjöf er bætti vort ánauðar-
stand.
Vjer
færum pjer pakkir,
vors lands,
ó, faðir
1 ><>111 í 11 ioil <>í* OlllSlllll
Áliýlisj ardir fap fyrir miljonir manna.
200,000.000 ekra
af hveiti- oi{ beitilandi í Manitoba osr Veatur Territóríunum í Canndn ókeypis fyrir
landnema. Diúpur og frábærlega frjóvswumr jarðvegur, næg-S af vatni og skogi
og meginhiutinn nálsegt járnbrautum. Aírakslur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
yel er umbúið.
ílllNU prjÓvsama belti,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af áirætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn viðáttumesti fláki í heimi aflitt byggðu landi.
r r
Malm-nama lancl.
r>r>
einkar vel út, en hinn bar Banda-
ríkja. íslendingar voru kring-
um 70 hjer sainan komnir, barhver
uf peim á brjóstinu bláan silkiborða
með gylltu letri; á borðanum stóðu
pessi orð: ut>jóðhátíð íslendinga
Seattle Wash. 1890”.—Þegar kom
í garðinn, gengu menn inn á dans-1
pallinn sem er stór, ogparinn afvar
rasðu pallur. Herra Sveinn Björns- j fi'elsisins dýrborna hetja,
son byrjaaði samkomuna og ' bauð |1 mim.ingu pína hjer mætum i kranz
menn velkomna; að pví afstöðnu vorn maimfáa pjóðfund að setja,
gengu allir niður af danspallinum en blikandi fanndrifin hláfjalla storð,
og tóku sjer snæðing. Að mið- ' hfln bergm&lar ætíð pitt dreng-
dagsverði afstöðnuin fóru allir á ný skaparorð.
inn á danspallinn, pá byrjaði upró- ! Vjer elskum pig heiinsfræga ætt-
grammið’'. Sveinn Björnsson, Berg- j feðra strönd;
vin J. Jónsson, Hósías Dorvaldsson j pú æskunnar blómstrandi vagga,
Karl Jóliannessoii, Gunnlögur Jóns- ; er tenoir vor voldumu blóðskvldu-
son, Magnús Horvarðsson og Mrs. j bönd
Ólína Guðbrandsdóttir hjeldu ræð- sem bylting ei nokkur má hagga;
ur. Söngflokkurinn skeinmti pess | í púsund ár hefur pú polað og stritt,
púsund ár skíni pjer fraintíðin
blítt.
Illettur sá eður svæði liggnr í Range
3. og 4. Townships 27. og 28.
í Towns. 28. er jeg lítt kunnur og
veit að eins, að pað er óbyggt land með
nægð af skógi og grasi,. eiunig miklum
sljettum vel löguðum til akuryrkju, liggj-
andi 1ö—16 milur fiá hinni fyrirhuguðu
járnbraut M. & N. W. en Towns. 27.
þekki jeg vel; pað má heita hálfbyggt og
hef jeg ekki sjeð land, sem betur er lag-
að bæði til griparæktar og akuryrkju;
einnig er þar nægur skógurá næstu grös-
uin, 9—10 míliir frá hinni sömu braut.
Óskandi væri pví að þeir, er vilja fá
sjer lönd til ábúðar, litu eður ljetu líta
yfir petta svæði, áður en peir setjast a‘S á
peim löndum, sem aðeins hafa paS til
síns ágætis, að vera betri en ekki neitt.
í sambandi við þetta skal pess getið,
a‘S jeg einnig hef komiS í Þingvalla-ný-
lenduna, sem svo mikið er tatað um
nú á tímum og litið yflr landgæði hennar
|'ó gat jeg ekkert sjeð þar, er tæki fram
löndum í Range 3. Towns. 27; jeg lief
líka talað vis marga um pá nýlendu og
segja peir sem verst vilja afi kveða, að
lnín sje ekki annað en ualkalæs”-pollar
ogaur-hólar. Þótt slíkt kunni nú aðvera
orSum aukið, pá er hún öldungis ekki
eptir minni meiningu neitt sjerleg.
J. Janussirson.
á milli. Herra Benjainín Magnús-
ússon flutti kvæði.
6uli, silfur, járn, kopar, salt, steinolía. o. s. frv.
eldivi'Sur pví tryggður um allan aldm.
Ómældir flákar af Uolanáinalandi;
ípróttir: prijígja fóta hlaup,
kapphlaup bæði fyrir piltu ogstúlk-
ur, atlraur. á streng; verðlaun peim
sem bezt veitti; ýmsir leikir voru
um hönd hafðir. í garðinum var róla
með sætum fyrir 20 manns og sner-
ist hún af hesta afli, enn fremur
voru rólur hjer og par í garðinuin
jÁrNBKAVT F K V IIAFI TIL II AFS.
Oanada Kyrrahafs-járnbrautin í sanibandi vi« Grand Trnnk og Inter-Colonial braut-
irnur mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrraháfs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvmma beltisins ept.ir pví endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni ng um liin
nafnfrægu Klettnfíöll Vesturheims.
Heilnæmt loptilag.
Loptsiagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Aineríku. Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staSviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireins ogsunnarí landinu.
SAMBANDSSTJÓRNISI 1 (AXAIÍA
gefur hverjum karlmanui yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfumilíu að sjá
| (S o ebrur jx 1* Iandi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar ern, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi siunar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
j S L E X / lí A K N V 1, E N I> U It
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ISLAND liggjandi 45 -80 mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipep-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
®r ALPTA VATNS-N ÝI.KNDAN. báSum þessum nýlendum er mikið at' ó-
nurndu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna. A HGYLK-NÝl.ENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞINO-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norSvestur frá Wpg., QU'APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suSur frá Þingvalla-nýlendu, og ALHKUTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í siðast-
hildu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
um | að:
SPILIÐ UÝLNIЗ?
Mjög merkur landi minn í Mauitoba
fyrir fólk; menu ojr fljóð höfðu ^óða [ rhar mjer pannig 26. júuí:
skemmtun af að sitja í rólunni
sem snerist af hesta afii. Síðari
hluta dags vai byrjað & dansi, og
skemmti fólkið sjeráoæta vel. Þeir
sem ekki dönsuðu rótuðu sjer, og
reyndu sig á ýmsuin ípróttum sem
veitti peim góða skemtun. Nógar
veitino-ar veittar í crarðiimm.
O o
Þegar
fyrir. Þar henti hann af sjer hempunni
og grímunni og skelli hlóg, Kisoleff greifa,
er var í vagninum, til mestu skapraunar.
,Talaðu maður, talaðu’, sagði Kise-
leff,. og segðu rnjer hvað pú hefur afrek-
að. Þetta er ekkeit hlitursefni’.
JPyrir pig ekki, en pað er hlátursefni
fyrir mig’, svaraði Varwitch og lijelt
áfram að hlægja. (Jeg sá pá báð«, sagði
þeim frjettir og skildi eptir blöð hjá
þeirn frjettunum til sönnunar, auk víns
til að svala peim! Hníflnn! Að okknr
skyldi detta í hug að brúka svo barbar-
isk vopn þegar önnur svo pjál, en beítt,
eru við hendina! Við pnrfum Helenar
við, til að hefla og fægja allar okkar rátS-
leggingar. Það er undraverð kona, Hel-
en! Tílveran lieflr aldrei átt pvílikan
engil— myrkranna! Sjálfur djöfullinn
hlýtur að pjást af öfund yfir ráðamerg'S
hennar’!
(En átu þeir pá? átu þeir eða diukku
peir, á-Sur en pú fórst?’ spurSi Kiseleff.
(Þeir höfðu ekki tíma til pess’.
(En ertu viss u:n að peir geri pað?’
(Hvað! Heldurðu máske að peir
gangi fram hjá hvítu brauði, fuglaketi
og ágætis cín' til að n i a svarta brtuðs
og vatns, sem hvorki er heitt eða kalt?
Það er munka að gera slíkt, en annara
manua heidur ekki. Jeg pori ati segja
að þeir eru tekrir til nú, og drekka
prestinum til heilsu. Enn flýttu pjer nú
áfram. Jeg einnig er þyrstur og má til að
ná í brennivíu! Mtinn pyrstir af pessari
blóð vinnu, og fær í sig hitaveiki af að
umhverfa öðrum í köld og dauð lík.
Áfram, áfram! Til Helenar’!
36. KAP.
Þar sem, eins og í Rússlandi, icf! eins
manns vilji og orð eru lög, er hætt við
að rjettarhaldið sje eintómtnafn, ogkær-
ur afi boði keisarans sama sem dómur.
Mál Gallitzins var heldur ekki nein und-
an þága hinnar almennu reglu í pessu efni
og enginn maður vissi betur en einraitt
hann hve mikið mockery petta rjettar-
hald var. En liann var ungur, hrai stur
og vongó'Sur og hafði lötigun til að lifa,
var auk þessa sjer meðvitnndi, að hann
vona eptir síknuu. Hann kvaíst hafa j var ®ahlaus,og vonaði Jíka að sú ineðvit-
sjeð dómarana og ’lieyrt pá tnla, og a« ! und, framsett í hans eigin ræðu, mundi
j p>eir væru par saman komuir til að dæma j vinna svig á dómurunum.
(Ileilbrigð skynsemi) „segir mjer, aö ,lann sekl,u °S ekk> th annars. ((Þeir Það var komið mi'Snretti, liið næsta
seðlarnir eigi geti verið e i g n | seS:lst mega til með’, sagSi hann, (tað <»ptir lok rjettarhaidsins, en áðmíráls-
bankans nema meðan þeir eru e k k i | kollla ^1*luua f>'jó.lslynclu a'Sals-menn. Og j byggingiu var fagurlega upplýst, pví enn
m
VLADIMIR JÍIIimSTI.
Eptir
ALFRED ROCUE FORT.
(Eggert Jóhannsson pýddi).
Iiun'k hugsaði og talaði um eitt mál
eftii aðeins, pað, hve óheppinn prinzinu
lieföí verið aS faraekki að sínum ráðum.
Hann hefði pá á pessu augnbliki veriö
meiri maður en keisarinn, en ekki fjötr-
aður fangi eius og nú. Vladimir reyndi
að herða liann upp, koma honum til að
vona að prinzinn yrði fríkenndur, og fá
hann svo til að tala um antiaS, eu pað var
til einskis. Þótt Ruryk liefði verið leidd-
ur á aftökustaðinn pá um kvöldið, pá
hefðihann hugsað um priuzinn, en ekki
um sig. Og ekki fjekkst hann til að
jöðrum seldir, p. e. komnir út af
banlunum, fremur en hestur, sem pú
hefur alið upp og selt öðrum með fullu
veröi, geturveiið eign pín, fyrr en þú I
ert búinn ai! kanpa h a n n a p t u r j
j ákvæðisverSi. Ef pú gætir gert petta
j skiijanlegt alt'ýðu viti, pá er spilið unnið,
kvölda tók, var farið að ; fyrr eklci”.
eins og uppáhalds skotmerki dauðanseru J sátu dómararnir við skrifborð sín.
ætíö afburöamenn, eins er petta fj’rsta j
skotmerki peirra, hinn tignasti og mesti Þ.ið var víst orðið,
niaðuriun í aSalsmanna-llokki Rússland->”.
hug-sa til heimferða, en áður ferðin
hófst var sungið: ((Eldgamla ísa-
fold”.
Fólkið gekk eins og um morg*
uninn í fylkingu til vagnstöðvann!’,
f>egar par kom beið vagnlestin ejstir
fólkinu.
Þó bæði viuir og óvinir Vladimirs
álitu hann geöbráðann og örlyndan pú
var liann í raun og veru, eða uudir niðri
hæglátur og gerði ekkert áu ítarlegrar
að Gallitzin var
fundinn sekur í öllum ákærunum, sem á
hann voiu bornar. Og pað haföi frjetzt,
að dómararnir, jafnframt og peir rann-
sökuðu mál hans, yfirveguðu einnig saka-
mál peirrn Vladimirs og Ruryks, svo ats
dómur í máli allra priggjayrði uppkveð-
Eg vildi að eins óska að sem flestir uinlmg-un.ir. Eu stórlyndur var hann og ! iun 5 einu
úldu láta sjer verða að vegi, að skrifa j Xtóktnn'fpÍZi i Dc>m«m er fulinægt með
mjer efasemdir sinar um rukleiðslu mma j Jj. . * tn ð h Ru k hraða í Rússlandi. Það er ekki ósjaldan,
i fínanzmáli ísiands, eða um paii atriði, j hæhlegleikum smuin tu ao nressa KuryK. ' >
sem þeir eru í efa um og eg hef ekki vik
ið máli að. Misskilningurinn sem liggur
undir possari samlíkingu sýnir ljóslega
hversu áríðaudi petta er.
Punkturinp, sem lijer allir efa er sá,
Á vagiistöðvunum, áður en
fólkið aðskildist, óskaði liver öðrum
miklum
hraða í Rússlandi.
og honum tókst pað svo vel að eptirliUa matiur hefur að morgni verið óhultur
stund varkósakkinnorðin glaöur og von- j °S glaöur hjá familíu sinni, að miðjum
góður, svo að hann meðal aunars ' sagði ! deS>1 l4rnunl °Sað kvoldl dœmdur til út-
Vladimir fiá að liaan alti unnustu og ! legðar í Síberíu og kominn af stað þang-
uítlað isjtrað giptast undiieins og húsbóndi j að 1 hlelckjum. bamagildir og meö af-
j sinn yrði frjáls og viöurkenndur síku.! tökudóma. Margur maður hefur verið
lnigmyndum finatizmála, nefnilega s ö 1 u
. ogláni, sem náttúrlega er alseudis sitt
til ltikku, og [iiikki.ðu fjiir góða j hvag. Dæraiö dregið af hestinum, getur
j pvi með engu móti komizt hjer að. En
að blandað er saman tveimur gruudvallar „ , _ - - , .* . *
j a r -i r •i » , | Og svo kom pað upp ur kafiuu aö unnust-
an var engin önnur en Katrín, sú með
Thomas Bennetí,
lifía
DOM. GOV'T. IMMIGliA TION AGENT,
13. T - 1 5íi 1 tl xvi rií>i<>ll, (Islenzkur umboðsmaður.)
D0M. OOV’T IMMIORATION 0FF1CES.
Wiimipeg, - - - Canada.
skennntun.
Það var ekki liæirt annað að
O
sjá, en að gleðibros Ijeki á hvers
pað hindrar ekki, að leyst verði úr efa-
hnútnum á einfaidan og ljúsan hátt.
1. Eigandi seðlannaer land-
i ð . Það er nú lilutur sem engiun prátt-
Þjóðhátíðar- j ar um. Factor landsins, til að verzla
með seðla pess, ér bankinn. Seöl-
arnir geta a 1 d r e i veri'ö hans eign, frem-
ur en verzlun kaupmanus getur veriö
eign faktors hans.
2. Bankinnselur seðlana aldrei
(sú athöfn er honum fínanzlegur ómögu-
Vjer söfnumst hjer vinir á vestrænni j iegleiki). En hann 1 á n a r pá út, fyrir
grund hönd landsins, til þess, að fá pá, eða
viljinn er upphaf að störfutn;
nianns vörum, yfir lukkulegri ferð,
og góðutn skemtunum
daginn”.
Kvæðið sem flutt var á sam-
koniunni er petta:
((Minni pjóðhátíðarinnar 1890”.
°g
andvirði peirra í lögeyri aptur með vöxt-
um.
svo glaðir og friálsir og fjörgir í | um' Hver einasti seðill, sem á gangi er
1 í landi, er í útláni frá eiganda, land-
ituiar er kærleikur? Hvenær förum
vjer að elska pá, sem bágt eiga og
lágt eru settir í veröldinni? Hve-
naer lærum vjer pað, að kærleiks-
laus góðgerðasemi fellur eins og
blý á hjörtu fátæklinganna? Hve-
naer munum vjer fá skilið, að s&
Sem lágt er settur, á sama rjett til
gleði og ánægju í lífinu eins og
peir, sem hátt eru settir, pó gleðin
og ánægjan hljóti að verða á nokk-
urn annan hátt. Og hvenær munum
vjer finna til pess, að vinsamleg
orð og ástúðlegt viðmót senda hlýja
sólargeisla á pann dimma stig, sem
svo margur maður verður að ganga
gegnum lífið.
Og vinsemd og ástúð kosta svo
lítið og eru pó svo dýrmæt og koma
svo ndklu til vegar. t>ví meira, sem
maður lætur úti af pví, pess meira
er eptir—pað er pað undarlega.
Ástúð vekur ástúð, alveg eins og
sólarljósið leggur lit á blöð blóm-
anna.
Hversu mörg matinablóm mundu
eigi roðna af gleði og vermast af á-
naegju, ef einhver geisli frá sól
n?annkærleikans seildist niður í
smuguna, par sem pau eiga heima.
((En allt petta vitum við”.
Já, við pekkjum öll pessi boðorð,
en við höldum pau ekki. Þess vegna
er pað að svo margur gengur föl-
leitur og punga hlaðinn gegnum líf-
ið. Og pó pyrfti bara dálítinn sól-
argeisla til pess að fá lit á kinnina
og gera byrðina ljettari!
-í-
SEATTLE
(Frá frjettaritara ((Heimskringlu”)
L>ann 3. ágúst hjeldu íslend-
ingar í Seattle ((pjóðhátíðar minning
íslands”. Nefnd sú sem stóð fyrir
að undir búa hátíðisdaginn, áleit að
hann yrði að fara fram pennan dag,
af peirri ástæðu að pá mundu fleiri
geta og vilja verið með. Meiri
hluti af löndum hjer sameinuðu sig
með að gera pennan hátíðisdag sem
ánægjulegastan hver öðrum. ís-
lendingar fengu skemmtigarð (Park)
tíu mílur út úr bænum; fólkið fór
í fínum vögnum til vagnstöðva, er
lund,
vjer framför og samvinnu
og minnumst pess allir að
er tíð,
sem uppvekur hraustan og
borinn lýð.

töki'.dóma.
kærður, prófaður og tekinn af á einum
o.g sama degi.
hvítu búiuna og vinnukona Helenar. j Múgur og margmemii umkringdi
Það var autSheyrt að hann unni Katrinu. j liúsið og starði upp aö gluggunum, og
Hún var að hans áliti ekki eiuungis vel hvervetna mátti í hálfum hijóðum heyra
gerð og gefln stúlka, og mæta vel að sjer j pessi og pvílík orð: (Dómurinn verður
í ölluin húsverkum, heldur einnig steypt j uppkve'Sinn i nótt! Hvenær skyldi hann
1 hetjuinóti, en sein ekki lialði haft verðu tekinn af? Skyidi hann fá að
ueitt tækifæri að gera vart við sig fyrir j kjósa dauðdaga sinn? Hann deyr jafn-
einskærri sjálfsafueitun.
í ákafauum höt'ðu peir gleymt að
peir voru i fangelsi og varð því hverft við
er rjálað var við hurðina. Hurðin laakst
upp á hálfa gátt og iun gægðist lykla-
vörðuriim, er sagði í hálfum hljóöum aö
þar væri prestur, er vildi tala við Vladi
mir.
iuu, og getur aldrei öðruvísi veri'ö.
örfum, ]
, 3. Þiið er hlutur, sem liggur í augum
‘ j uppi, að landið áseðla sína ölduug-
is eins fyrir pví, pó peirsjeiláni.
frjáls- J Ef eg láua manni 100 kr., pá segir pað sig
| sjálft, að eg á pær öldungis eins eptir
að pær fóru í hans liönd úr vasa mínum,
Já, minnumst pess vinir nær handan t, j n s og áður. Ef ísb.ndlánarmönn
j mn 350,000kr. á pað pær engu síður e p t i r
ivö lín er skeð, e n áður.
(llann vill tala við pig i einrúmi’ var
svarið.
hugrakkur og hann óð upp að eld- og
blý spúandi munnum tyrknesku fall-
stykkjanna að Plevna!’ Enginn talaði
orð upphátt og enginn tók augun af
gluggunum og pó var ekkert aö sjá nema
ljóslýsta glugga.
Stúdentar komu saman í smíhópum
við utanverðan manngarðinn, og par
.Láttu liannkoma iuu’,svaraði Vladi- sem ekkl bar á peim. Þeir hvíslutiust
par á nokkrum oröum, dreiföu sjer svo
út í myrkrið, til að koma saman aptur á
einhverjuin öðrum stað.
Þannig grúf'öi kuldaleg pögn yfiröll-
j um, Allir voru ópreyjufullir og aliir
um haf
vjer hjeldum frá ættjarðar skauti,
við silfurbrún álfröðuls sökktist ;
kaf
í sæinn með glitblóma skrauti
ið fornkunna mæringa farsældar láð,
pess frægð verði ávallt í hjörtu vor
skráð.
Vjer minnumst með lotning á liðna
fjörs tíð
á landið í norðurheims bárum,
par sem að ársólin brosir við blíð
með blómstrandi ilgeislum klárum,
par gnæfa við jöklar með svellgrá-
an serk,
hið svipstóra al-heimsins meistara
verk.
Vjer minnumst á áanna ættarlands
för,
oa umliðna forntíðar daga,
peir bjuggu við frelsi og bættu sín
kjör
pað bergmálar ódauðleg saga;
peir unnu að frægðum, peir efndu
sín heit,
og öndverðir stóðu mót fjandmanna
sveit.
Er pað nú eigi full ljóst, ejitir pessu,
að þegar iand er látið kaupa seðla sína
| fyris ákvæðisverð peirra í gulli af ríkis-
sjóði, pá er pað látið tnpa 100% á eigin
eign sinni? Því verður ekki inót-
mælt. En vinnur petta spiliö? Hver
veit!
Cambridge, 14. júli, 1890.
Eirikur Mngnússon.
(Það verður ekki veitt’, sagði Y'ladi
mir. (Vi« erum hjer 2, og vinur minn,, .
, ‘ , - , , , ,, toluðu vi'östoðulaust, en enginn upphatt.
kósakkmn, verður að gera livert heldur
liauu vill: l'ara að sofa, eða lilýða á ráð- j Lmigt fram yfir miðnætti voru allar
leggingar guðsmauusins. j matsölubúðir og allar drykkustofur troð-
Eptir litla stund gekk inu ma'Rur i
U M L 0 NI).
Þaðlítur svo út sem íslendingar sjeu
nú loks farnir irö sjá pað t.l klítar liversu
heilla-vænlegt pað sje fyrir pjóðflokkinn
að sem flestir einstaklingar nái haldi á
jarðeignnm. Núpegar liafa veriö gerð-
ir út menn í allar áttir til aö yfirlíta byggð
ogóbyggð lönd. Jeg hef lesiö landlýs-
ing peirra og sjeð par af, a« þeir hafa
bæði víða farið og vel kannað, en pó
flnnst mjer ekkert af peim löndum, er
þeir lýsa fagurt, girnilegt, eður gott.
Árangurinn af ferð þeirra mun pví verða
miuni en æskilegt væri; jeg vil pess
vegna meS pessum línum benda mönn-
um á einn blett í Norðvesturlandinu, er
engir af hinum út sendu mönnum hafa
enn pá kannað, svo jeg viti til.
svart.i liempu með kappa pauu á liöíSi,
er eiukenuir tnunka grísk-kaþólsku kirkj-
unnar. Þeir Vladimir og lturyk risu á
fætur og hneigðu sig fyrir gestinum, er
enu pá mælti ekki orð.
,Börn míul' sagði presturiuu í hálf-
uir hljóðum. (Jeg skal ekki nuna tefja
fyrir yður með ráðleggiugum áhrær«udi
sálar velferð yðar, jeg er hjer núna frem-
ur í þeim tilgimgi aS hugsa um yðar lík-
amlegu parfir. Jeg er vinur Ruloffs greit'a
og Gallitzins piinz, sem jeg bið guð að
annast um, par hann í kvöld hefur veriS
dæmdurtil aftöku’.
(Dæmdur til aftökul’ endurtóku þeir
Vladimir og Ruryk báðir i senn.
(Já, svo segja blöðin og allir á stræt-
um úti. Jeg i'æri ykkur hjer blöS, sem
pjer getið iesiS pegar dagur er kominn
og iunan í peim er fæða og vín til að
hressa ySur’. Og presturinn dróg bögg-
ul undan hempunni og lagði á bekkinn,
og svo hjelt hann áfram: .Spyrjið ekki
um nafn mitt. Jeg er að eins vinur ætt-
bálksins, og skal koma aptur á morgun.
Gætið pess, að yflrvöldin komist ekki aS
pví að jeg færði ykkur petta, pví fyrir
pað mundi jeg ekki fápakklæti’.
AS svo mæltu kvaddi hann pá með
handabandi, klappaði á dyrnar og gekk
svö út, raklaust út úr fangelsinu, út gegn-
um bliðið og upp í vagn er par stóð úti
skrafl, en enginn brosti og pví síSur hló,
eins og póer títt í þeim samkvæmum, og
engir neyttu matar nema litillega og fáir
drukku vín. Menn sátu bara og stóðu
snmati, pögulir og kaldir á svip eins og
næturloptið, sem var sveipaS kafþykkum
svörtum kólguskýjum, svo hvergi glórði
í stjörnu. En hráslaga vindur prunginn af
regni og kulda frá Eystrasaiti prengdi
sjcr inn um hverja smugu. Og um miS-
mi-tti byrjaði að rigna, en samt voru göt-
urnar fullar af fólki. Það vissi ekki af
pví, pó kuldinn væri napur og pó klæðn-
iiður pess yrði votur. Slikt veðurlag átti
og vel við petta tækifæri.
*
* *
í herbergt sínu sat Gallitzin og ritaði
Og hann var eins rósamur eins og vissi
hann ekki að rjett nýlega var úrskurðað
að hann væri sekur, og að liann á hverju
augnabliki máttl búast við pjóni, er send-
ur yrði eptir honum til að hlýða á dóm-
inn. Ivlukkan í aðalturninum á admíráls-
byggiugunni hafði rjett slegið 1 eptir
miðnætti, og hinn deyjandi hljómur
hennar titraði í loptinu, þegar hurSin að
herbergi hans hrökk upp og inn gekk
ofliseri, rjettarskrifarinn, og hjelt á opnu
skjali i hendinni. Hann ræskti sig hátt
og sagSi síSan: (Háttvirti herra! Jeg hef
skipun um að leiða yður í rjettarsalinn’.
(Framh.)