Heimskringla - 17.06.1891, Blaðsíða 3

H K1MSli I{IX<i IvA. WINHIIPEU ÍIAX.. 17. JITXI l»»l.
Doniinioii oí* Canada.
Aljlisjaiíir oteyjis fjír miljonir maia
200,000,000 ekra
af hveiti- og beitiiandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Ca.iada ókeypis fyrir
landnema S Diúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, nægiS af vatnt og skógi
og'me^nhlutiniTnilægt j&rnbrautum.J Afraks.ur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
ÍHINIT FBJOVSAMA IIELTl,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
andi sliettlendi, éru feikna miklir flákar af agætasta akurlandi. engi og be.tilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heimi af litt byggðu landi.
r r
Malm-nama land.
Gull silfur, járn, kopar, salt, steinolia, o. s. frv. Ómældir flákar af kolaná.nalandi;
eldiviiSur pví tryggður uin allan aldur.
jÁrabraiit FRÁ hafi til hafs.
Canada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vi* Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
ií^nar mvnda óslitna jámbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kvrrahafs Sú braut liggur um miðhlut frjóvmma beltifnns eptir pvi endilongu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hin
nafnfrægu KlettafíöU Vesturheims.
Heilnæmt loptslag.
Lot.tslagið 5 Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturiun kaidur, en bjartur
og staSviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljir eins ogsunnarí landinu.
SAHBAXDSSTJORSIX í ('AXADA
gefur hverjum karlmanni yflr 18 ára gömium og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 ö O ekrur af landi
alveg ókeypis Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
k þann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lillit-i.
IsLEXZKARxÝlEXDUR
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ISLAKl) liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winnípeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-KÝLENVAN. báfium þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi* og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna AHOTLE-NÝLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNO-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norSvestur frá Wpg., QU'APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur sivSur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBEItTA-WÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 rnílur vestur frá Winnipeg. I síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
um það:
u ö njieuuuuuui ci j ao' -7-0— — o
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
TIoms Bennett,
Eða
1)0M. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
13. L. Baltlwinson, (islenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION OFFICES.
- - - Canada,
W iim ipeg,
LAXIÍTwKI I. OlálWf
Allar sectionir með jafnri tölu, nema
og 26 getur hver familíu-faðir, eða
hver semCkomin er yfir 18 ár tekið upp
sem hcimilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland. „,T_T
IXNRITIX.
Fyrir landinu mega menn skrifa sig á
þeirri landstofu. er næst liggur landinu,
semtekiðer. Svo getur og sá er nema
vill land, gefið öðrum umboð tu þessað
innrita sig, en til þess verSur hann fyrst
aS fá leyfi annaðtveggja innanríkisstjor-
ans í Ottawaeða Domiuion Land-umdoðs-
mannsins í Winnipeg. $10 þarf að borga
fyrir eignarrjett á landi, en sje það tekið
áður, þarf að bcrga $10 meira.
SKYLDUBXAR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
arlögumgeta menn uppfyllt skyldurnar
með þrennu móti.
1. Með 3 ára ábúð og yrlung landsins;
má þá landnemi aldrei vera lengur frá
landinu, en 6 mánuði á hverju án.
2. Með því að búa stöðugt 1 2 ar mn-
an 2 mílna frá landinu er mtmið var,
og að búið sje á landinu í sæmilegu husi
um 3 mánu-Si stöSugt, eptir a« 2 árin eru
liðin og áður en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: a
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og a
þriðja 15 ekrur, ennfremur að á öðru árt
sje sáð i 1-0 ekrur og á þriðja ári í 25 ekrur.
3. MeS því að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyrsta ár-
ið 5 og annað árið 10 ekrur og þá að sá
1 þær fyrstu 5 ekrurnar, entifremur að
liyggja þá sæmllegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru þannig llðin verður landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. _ Og frá þeim tíma
verður hann að búa á landinu í þaS minsta
6 mánuði á hverju ári um þriggja ára tíma.
ITM EIGNARBRJEF.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern þann umboðsmann, sem send-
ur er til að skoða umbætur a heimilisrjett-
arlandi.
En sex mánuðum áður en landnemi
biður vm eignarrjett, rerður lutnnað lcnnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmanmn-
um.
IiEIDBKIKIJíGA IHHBOD
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagnstöðvum. Á öllum þessum
stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstoS
og hjálp ókeypis.
SEIXNI lIKIMIIiISRJETT
getur hver sá fengiS, er hefur fengiS eign-
arrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að hann hafi átt að
fá hann fyrir júnímánaðar byrjun 1887.
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
arinnar, liggjandi milli austurlandamæra
Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. H. BURGF.SS.
Deputy Minister of the Interior.
BEATTT’S TOUB OF THE WORLD. ^
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has retumed home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Slr:— W>
returned home
Aprll 9, 1890,
from a tou-r
around the
worid, visitinjf
Europe, Asia,
(Holy l.and), In-
dla, Ceylon, Af-
rica(Egypt), Oce-
anlca, (lslandof
the Seas,) and
Western Amerl-
ca. Yet In all
our greatj ourney
Of 85,974 miles,
wedo Hotremem-
ber of hearlng a
pianoor an organ
■weeter in tono
t b a n Beatty'a.
For we bolleve
írom . Pho,„,r.ph Uk.J In I.oodon,
Kn^iana, íssv. made at any
prlce. Now to provo to you that thfs statement ln
absolutely trne, we would like for any reader of thli
paper to order one of our matchless organs or planos
and we wlll offsr you a great bargatn. Partlculars Free.
Satiafactlon OUARANTEKD or money promptly re-
fnnded at any time withln three (S) ye&rs, wlth iuterest
at6percent. oneither Piaoo or Orfran, fuliy warranted
ten years. 1870 we left home apenniless plowboy;
to-day we have nearly one hundred tbous&nd oi
Beatty’a organs and pianos in use &11 over the
world. If they were not good, we could not have
aold ao m&ny. Could we f No, certainly not.
E&ch and every instrument is fully warranted for
ten years, to bo manufactured from the best
m&terial m&rkot afforda, or re&dy money c&n huy.
KX-MAYOR DANIKL F. BKATTY. w e
nDPAMO srgws?* “s
Unbnliu r-’ PI&N0S
VIIVIIIIW Beautíful Weddimr, Birth-
hhhhMHBBHHB d&y or Holid&y Presents.
Fr«*e. Address
Hon. Daniel F. Beatty, Washington, Newjersey.
Ferpsoi & Cl
Bækur á ensku og íslenzku; íslen/.k-
ar 8álmabækur. Rit-áhöld ódýrnst í
borginni. Fatasnið á öllum strerðum.
Fer«n*«n*Ce. IOS Hain St.,
.. n ■ n
■ ■ U.. . 11 • • ■
HÚ8 BÚN AÐARSALI
Harket St. - - - - Winnipeg;-
Selur langtum ódýraia en nokkur ann-
ar í öllu NorSvestnrlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum tepundum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. H. WILSON.
minni og áreiðanlegleik J. Ól. leyf-
um vjer oss að álíta allt sem hann
pvættir um hlutaskriptina, heila-
spuna. Þó pað hafi, ef til vill,
verið álitið fyrst, áður en J. Ól.
kom hingað og rjett eptir, að ltupp-
sláttur” væri að honum og nafni
hans, pá getum vjer fullvissað hann
og aðra um, að petta kom til af
vanþekkingu á hinu sanna hugar-
fari og hœfilegleikum mannsins.
Eptir að hafa fengið reynzlu—og
hana dýrkeypta— af J. Ól., vitum
vjer nú, að ekki eingöngu voru fje-
lagi, heldur öðrum fjelögum, sein
hann hefur verið við riðinn hjer, er
mestur Uuppsláltur" l að verða laus
við hann og nafn hans.
Það, að Jón Ólafsson finnur
sjer til, að Mr. W. Paulson hatí
sjer óafvitandi fært pað, sem fallið
var til borgunar uppí hluti hans,
$50,00, inn í reikning sinn, er svo
barnalegt, að J. ÓI. er aumkunar-
verður fyrir. J. Ól. er skíifaður
fyrir hlutunum í hlutabókinni, og
pví hefði ekki verið reikningslega
rjett að skulda annan fyrir pví setn
fallið var til borgunar uppí pá.
Ef J. Ól. áleit, að pessir $50,00 ættu
að færast I einhvers annars reikn-
ing en sinn, pví gerði hann pað
pá ekki sjálfur alla pessa 6 mánuði,
sem hann hafði bókhaldið á hendi.
Að færa petta inn í höfuðbók, var
pó hans verk.—í>að er nokkuð ein-
kennilega lúalegt, að vera að ásaka
mann, sem er að kara upp verk, er
J. 01. hafði forsómað, um að gera
rangt.—Því vann ekki J. Ól. sitt
verk sjálfur. Það hefði sparað fje-
laginu útgjöld og J. Óiafssyni allt
petta rugl.
Ekki fer betur fyrir J. Ól. við-
vJkjandi hinu atriðinu, er hann hafði
nefnt hr. E. Hjörleifsson í sambandi
við, nefnil. pví, að hann (J. Ól.)
hefði strykað vissa kafla út úr grein
sinni ((Andsvar til stjórnarnefndar
Lögbergs", fyrir tilmæli lir. E. H.
Þessu neitar hr. E. H. algerlega í
brjefi sítin, eins og ssenn geta sjeð,
og segir að pað sje urangminni
Jóns Ólafssonar".
Hr. E. Hjörleifsson hefur hjer
farið mjög vægilega með J. Ól.
sem von var til, par eð peir hafa
verið og eru góðir kunningjar; hr.
E. H. lætur sjer nægja að kalla pað
rangminni, sem hann og aðrir vita
að er vlsvitandi rangfœrsla, með
öðrum orðum: lygi. Þar að auki
leiðir hr. E. H. fram hjá sjer að á-
víta J. Ól. fyrir ósvífnina sem kem-
ur fram í pvl, ekki einungis að
rangfæra pannig, heldur að tala um
viðskipti peirra út af inntöku ((And-
svarsins” í Lögberg eins og J. Ól.
í MEIRA EN 50 ÁR.
Mrs. WtNDsi.vwKS Sooteikg Syrup
hefur verit! brúUufi meir en 50 ár af milí-
ónum niæðra, lianda börnum sínum, við
tanntöku og liefur reyn/t ágætlega. Það
hægir barninu, mýkir tannholdið, éyðir
verkjum og vindi, heldur meltingarfær-
unum í hreifingu og er hið bezta metial
við ni'Surgangi. Það bætir litlu aumingja
börnunum undir eins. Það erselt í öllum
lyfjabúðum í heimi. Kostar 25 cents
flaskan.—Verið vissir um, að taka Mrs.
Winslaws Sootting Syrup og ekkert annað
Yerkinaniia-i'jclagi «1 heldur
framvegis fundi áliverju laugardags
kvöldi kl. 8 á venjulegum stað.
Allir meðlimir, sem annt er um að
fjelagið nái tilgangi sínum, ættu að
sækja fundina.
Mail Oontract
INNSIGLUÐ BOÐ, send póstmálaráð-
herranum, verða meðtekin í Ottawa þar
til á liádegi föstudaginn 14. ágúst næstk.
fyrir að hafa á liendi póstflutning í 4 ár
milli neðantaldra staða, frá 1. okt. næstk.
Pósturinn að vera fluttur í forsvarandi
vögnum metS einum eSa tveimur hestum.
La Broquerie og Wiunipeg, koma við
á Giraux, St. anne des ciienes’ Lore-
tte og Phairie Grove tvisvar í viku;
vegalengd 43 mílur. Pósturinn á aS
leggja af stað frá Winnipeg og koma
þangað aptur næsta dag.
St. Annie Des Chenes og Stein-
back og koma við á Clever Sprinos
tvisvar í viku; vegalengd 11 mílur. Póst-
urinn að leggja á statf frá St. Annie Des
Chenesog koma þaugað sama dag á eptir
Prentaðar reglugjörfiir, gefandi næg-
ar upplýsingar viðvíkjandi þessari (lcon-
tract”, fást á átiurnefndum pósthúsum
og á þessu póstliúsi.
Post Offlce Inspectors Offlce, )
Winnipeg, 5. June 1891. )
W. W. McLlod,
hefði verið ritstjórinn, en hr. E. H.
sá sem var að krjúpa á knje til að
koma greininni inn í blaðið. Þetta
sýnir hver maður J. Ól. er, og ef
honum ferst svona smánarlega við
góðan vin sinn, hverrar sanngirni
og sannleika er að vænta af J. Ól-
afssyni í peirra garð, sem hann hef-
ur lagt sitt óstjórnlega og æðislega
hatur á?
Hvað sem annars er um pað, hvort
J. Ól. er siðferðislega skyldugur
eða ekki að greiða pá $50,00, sem
fallnir eru til lúkningar uppí hluti
pá, er hann skrifaði sig fyrir í fje—
laginu, pá er hann lagalega skyldur.
að borga pessa peninga. En par
eð hann neitaði á ðrsfundi að semja
um pá peninga, sem honum hafði
verið t.rúað fyrir, en hann ranglega
tekið til eigin brúkunar af fje fje-
lagsins (og engan staf skrifað fyrir í
sumutn tilfellum) svo vjer neydd-
umst til (par vjer ekki vildum höfða
inál gegn honum) að taka pað sem
honum póknaðist að láta af hendi
rakna af skuld sinni, ella hafa ekk-
ert—hvers var, segjum vjer, að vænta
um aðrar skuldir hans við fielag-ið?
J. Ólafsson heldur pví fram í
grein sinni, að sjer hafi verið usagt
upp fyrirvaralaust” í janúarlok, og
pví bæri sjer kaup fyrir febrúar,
$70,00, samkvæmt sainningi. Eins
og menn mun reka minni til, hef-
iir J. Ól. í greinum sínum i Lög-
bergi játað, að hann hafi verið urek-
inn” úr pjónustu fjelagsins, sem og
var satt. Vjer göngum inná pað,
að ef J. Ól. hefði verið sagt upp
’yrirvaralaust að ástœðulausu, pá
hefði honum borið mánaðarkaup,
ekki einasta samkvæmt samningi,
heldur einnig gildandi lögum hjer í
fylkinu. En hinu neitum v’jer al-
gerlega, að J. Ól. sem var rekinn
úr pjónustu fjelagsins fyrir fjár
drátt (sem fyrst kom upp daginn áð-
tir en bann var rekinn) og hann neit-
aði að semja um, hvað pá endur-
gjalda, ætti heimtingu á mánaðar-
kaupi eptir að hann var rekinn,
hvorki eptir samhingi nje landslög-
um. Vjer höfum aldrei gengið
inná og göngum aldrei inná, að J.
Ól. bæri ^kaup fyrir febrúar, og
hefðum aldrei borgað pað kaup, ef
J. Ól. hefði ekki verið búinn að
stinga pví og öðru fje fjelagsins 1
vasa sinn löngu átður en hann var
rekiun. Hitt er líka %7íst, að ef fje-
lagsstjórnin hefði vitað um fjár-
drátt J. Ólafssonar 6. jan. pegar
samið var við hann að taka einn að
sjer ritstjórn Lögbergs, pá hefði ekki
verið samið við hann nema hann
hefði gert full skil. En J. Ól.
hafði, eins og margsannað er, bæði
af hans eigin og annara frair.burði,
vanrækt—líklega af ásetningi—að
færa intií bækurnar, og kassabók
hans sýndi að eins $1.(58 í sjóði peg-
ar hann skuldaði kassanum, eins og
einnig margsannað er $252.27, og
paraðauki nál. eitt hundrað dollars í
höfuðbókar-reikningi.— Vjer höfum
sýnt í L,ögbergi hvernig J. Ól. fór
að breiða yfir kassabókar-hallann.
Hann hafði t. d. rjett áður en hann
afhenti fært kassanum til útgjalda
kaup sitt fyrir okt., nóv. og des.
mánuði, sem hann var löngu áður
búinn að taka út í banka-ávísunum,
o. s. frv. Hann hafði gefið ýmsum
mönnum, sem hann persónulega
skuldaði, ávísanir uppá fje fjelags-
ins í Imperial-bankanum, en hvergi
skuldað sig við pað. Það sást að
vísu í ávísanabókinni að pessum
mönnum hefðu verið gefnar pessar
ávtsanir, og að pær væru uppá reiku-
ing J. Ól., en hann færði sjer pær
ekki til skuldar, og borgar svo sama
kaupið og pannig hafði áður verið
borgað honum, aptur út úr sjóðn-
um, sem hann hafði á skrifstof-
unni.
Allar afsakanir J. Ól. eru ekki
annað en vafningar og til að slá
ryki í augu lesendanna. Hann veit
pað eins vel sjálfur og vjer. En
hann notar sjer pað, að vjer vægð-
um honum, p. e. gerðum petta ekki
að sakamáli pegar fjárdrátturinn
komst upp, og er nú að reyna að
gera pað sem vjer höfum sagt að
ósannindum. Hjer sannast rnáltæk-
ið: ((Aldu höggprm og hann bítur
pig”. Það kemur ekkert málinu
við, hvað J. Ól. skuldaði í febrúar.
Spursmálið er, hvað skuldaði liann
pegar hann afhenti og hvað sagðist
‘hann skulda. Hann sagðist skulda
$1,68; en hefur pó borgað til baka
eins og hann sjálfur hefur sagt $141,
sem að vísu er að eins um pað hálfa
af pví sem hann að rjettu lagi
skuldaði.
Það, að hann hefur borgað pessa
peninga til baka, sannar að hatm
skuldaði meira en lítið. ÞaS, að
vjer höfum bæði beinlínis og ó-
beinlínis, opinberlega borið á hann
fjárdrátt, trassaskap o. s. frv., án
pess að hann hafi lögsótt oss sann-
ar að hann er sekur. En hann veit
að liann ekki getur hvítþvegið sig
fyrir dómstólunum, og er svo að
reyna að hvítpvo sig með lýgi og
pvættingi I blöðunum— pað kalk
gerir hann aldrei hvítan.
(Niðurl. síðar).
ittnnguriiiii
—eða—
CO II A LE SLIE.
(Snúið úr ensku).
(Og það er hún dóttir hans Geralds
Leslie; á þaö skal jeg veðja hundrað doll-
arsl’ sagði Bowen.
Agústus kvað svo vera, og rak Bo-
wen þá ui p skellihlátur.
(Fari bölva'S, ef jeg vissi ekki að
tarna upp áliár! En því miður verð jeg
að segja þjer þann ógeðfelda sannleika,
Mr. Horton, að hún er farin, farin með
Englendingnum, sem drýgindalegastljet
um daginn á gufuskipinu (l8elma”. Þau
fóru með gufuskipinu til St. Louis fyrir
rúmum hálfum tima. Mjer datt ýmis-
legt í liug, þegar jeg sá þau saman, en
jeg náttúrlega hafSi enga ástæðu nje
heldur umhoí til atS hepta för þeirra’.
(Andskotinn sjálfurl’ tautaM Ágúst-
us í hálfum hljóðum. (Þessi Englending-
ur fer kringum mig eins og honum sýn-
ist. Nú fer ekki skip til St. Louis fyrr
en á öðrum degi hjer frá, svo þau hafa
48 kl.stunda ferð átSur en jeg kemst af
stað, ogekkert líkaraen að þaukomist í
eitthvert norður-ríkið á undan mjer.
En sjeu nokkur lög til í Louísiana, sem
geta heimta'5 hana framseida, þá skal jeg
þó sannarlega kúga hann til að koma
aptur.
Þeir Ágústus og Craig gengu svo
hurtu, en Bowen stóð eptir lilægjandi og
horfSi á eptir þeim.
,Mjer er nær að halda, að jeg hafi
gert, þetta laglega’ sagði hann við sjálf-
an sig. (Með þessu hef jeg nú launað
þjer allan hrokann, Mr. Ágústus Horton!
Og innan tveggja kl.tíma vona jeg að
hafa búiS svo út íeikninga þína, Mr. Sil-
as Craig, og það svo, að óþarft verSi að
farayfir þáapturl’
Eptir að hafa gert nýjar ráðstafanir
áhrærandi leitina eptir Coru, fóru þeir
Agústus og Silns heim til Ágústusar. Á-
gústus rjeði sjer naumast fyrir hræðí og
talaði ekki um annað en livernig hann
skyldi fara með C'oru, ef liún næðist.
Hann lofaði að húðstrýkja hana eins og
annan stroku-þrœl, auglýsa nafn hennar
og athæfi í öllum blöðunum í New Or-
ieans og eyða sínum síðasta pening, ef
þyrfti, heldur en að láta hana sleppa fyr-
irfullt og allt.
Þegar þeir komu heim, sát» þær
frændkonurnar, Mrs. Montresor og Að-
alheiður, úti á pallinum við framhlið
hússins. Það var svo heitt inni, þó allir
gluggar væru opnir, a5 þær flúðu út úr
húsiuu.
Yið höfum ekki sjcð AtSallieiði síð-
an á gufuskipinn, þegar hún afbrýðinnar
vegna varS sjer svo stórum til minnkun-
ar, og á þeim tíma, þó hann sje ekki lang-
ur, hefur hún tekið miklum hreyting-
um. Fjörið og galgopinn var ekki leng-
urtilíaugum hennar eða svip. Hún var
kyrrlát og þögul og kinnar hennar þunn-
ar og fölar. Hún iíraðist orða sinna á
gufuskipinu undir eins og þau voru töl-
uð, en þau ur5u ekki aptur kölluð. Þess
lengra sem frá leið, þess betur fann hún
til þess, hve breytni liennar var henni ó-
verðug. Tillit Coru var fyrir hugskots-
augum hennar jafnt í svefni og vöku.
Maðurinn, sem hun hafði unnað svo
heitt, fyrirleit hnna náttúrlega og mundi
aldrei tala orð við hana framar, og unn-
ust.1 hennar og mannsefni, hann einnig
—og' a5 verðugu—fekk svo mikla óheit
á henni, að hann leit ekki við henni,
fremur en hraki, sem enginn vill hafa og
hann hafði ekki stigið fæti innfyrir dyrn-
ar á þessu húsi síSan. Hún var yfirgefin
og fyrirlitin af öllum, sem hún fyrir
skömmn hafði kærasta. Þannig leít liún
á málið, og hvernig sem Mrs. Montresor
reyndi að liafa af henni, að hrífa huga
hennar úr þessum farvegi eigin-ásakana,
þá var það til einskis. Aðalheiður sat
þögul og harmþrungin dag eptir dag,
viku|eptir viku.
Þær frænkur litu upp frá verki sinu
þegar þeir Ágústus og Craig gengu heim.
Aðalheiður sá strax að bróðir hennar
var 1 venju fremur þungu skapi og
spurði hann í fáum orðum, hvað að hon-
um gengi, og sagði .hann þá hvað gerzt
hafði á bryggjunni.
(Svo Cora og Gilbert Margrave eru
þá komin áleiðis til St. Louis’ sagði Að-
alheiður og hálf-ósýnilegur svipur af
brosi flögraði sem snöggvast ubi varir
hennar.
(Já, svara5i Ágústus ogherti á sögn-
inni með stóru blótsyrtii. (En þau skulu
ekki lengi leikalaus. Heyrðu Aðallieið-
ur! Þú ert máske hissaáþví, hvað heit-
ur jeg er fyrir þessu málefni, en sann-
leikurinn er, a5 þessi kaldranda hroki
Coru hefur farið svo með mig, að hvaða
helzt ástæíu sem jeg hafði í gærdag til
þess að þráast eins og jeg gerði á upp-
boðinu, þá hef jeg nú enga aðra löngun
en þá, að beygja þá stúlku, að sjá hana
flata í saurnumi’ Jeg skal ekki hætta
fyr en jeg Dæ hennitil New Orleans apt-
ur og þá skal jeg gefa þjer hana fyrir
þjónustustúlku. Jeg veit að þú hefur
ekki mikla ást á henni og að jeg þess
vegnaget ekki auðmýkt hana meir á ann-
an hátti’
(Ætlarðu virkilega að gefa mjer
hana, hróðir?’spurði Aðalheiður og gat
ekki dulið gleði sína’.
(Á, jeg hjelt þjer mundi geðjast að
hugmyndinnii’ sagði Ágústus.
(Ætlarðu þá að standa við það, að
gefa mjer Coru Leslie?’spurði A5alhei5-
ur aptur.
(Já, víst! Jeg gaf fimmtíu þúsund
dollars fyrir hana, en jeg kæri mig ekki
um annað en hefndina nú! Bara gerðu
hana að vikastúlku þjónustukonu þinnar!
Legðu hana flata og láttu hana finna hva5
það er að vera þræll kvepnmanns, sem
hatar hanai’
(Jeg þigg gjöfina me5 þökkum,
Ágústus’ sagði Aðalheiður með ákafa,
(en jeg er hrædd um, að þú hverfir frá
þessari fyrirætlan og apturkallir orð þíni’
(Nei, langt frái’
(Jæja, setjum þá svo, að þú undir
eins skrifir samninginn’, sag5i Aðalheií-
ur (og staðfestir svo gjöfina með undir-
skript þinni í viðurvist Mr. Craigs og
frænku minnar sem votta’.
,Með ánægjui’ svaraði Ágústus. Svo
tók hann pappír og penna og skrifaði
nokkrar línur, þar sem hann gaf Aðal-
heiði Coru Leslietil algerðrar eignar og
umráða. Hann skrifaði nafn sitt undir og
rjetti svo skjalið yfirhorðið til Craigs og
hað hann að skrifa undir það sem vott,
þar sem systir sín væri svo hrædd um, að
hann kynni að svikja loforð sín. Svo
fekk hann systur sinni bla'Sið.
(Jeg get ekki komi5 orðum að því
hve þakklát jeg er þjer, kæri brótSir, fyrir
þessa miklu gjöf’, sagði Aðalheiður, ept-
iraðhafa lesið blaðið, ogleit jafnframt
einkennilega til frænku sinnar.
Fáum mínútum síðar gekk Myra
inn og sngði, að komnir væru Mr. Leslie
og Mr.Purcy.
* Ágústus varð hverft við, þvi liann
hafði ekki sjeð Mortimer Purcy síðan
einvígiskvöldið. Mortimer hafði ekki
komið tíl New Orleans síðan. Og Aðal-
alheiði einnig varð hilt við og blóíið
hljóp út í andlit hennar. Hún átti nú von
á að hitta manninn, sem einu sinni hafði
elskað hana, en sem nu fyrirleit hana.
Ágústus hafði ekki hugmynd um, að
það var Gerald Leslie, er hjálpaði til að
nema Coru burtu; hann hafði ekki
þekkt manninn, sem þá var með Gilbert.
Hann tók komumönnum fremur þurr-
lega, því hann var i illu sljapi, en annars
blátt áfram. En Craig leit heiptaraugum
til Geralds. Til þess var líka auðfundin
ástæða. Með þeim Gerald og Mortimer
kom Toby gamli—nú orðinn eign Craigs.
(Hver andsk....!’ hrópaíi Craig og
stökk á fætur. (Hva« ert þú að fara
Toby?’
(IIrekið ekki Tohy, herra Craigl’
svaraði Gerald með hægð. (Jegtók liann
með mjeri’
(Einmitt þati’, sagði Craig. (En má
jeg spyrja: í hvers umhoði skipið þjer
minum þrælum?’
(Það frjettið þjer á sínum tíma, Mr.
Craig. Jeg hef ástæðu til að ætla að ná-
vist Tobys sje uauðsynleg’.
(Silas Craig sagði ekki meira, en
hægði á sjer og var sem hann vildi fela
sig fyrir augum Geralds. Hann fann að
hjer var einhver hætta á ferðum. Þessi
heimsókn hafði einhverja þýðingu.
Framh.