Heimskringla - 08.07.1891, Blaðsíða 3

HKIMSKUIMxLA. WlHMPIil. MAK., H. JII.I 1M»1.
oí’ Canada.
ilylisjariir oteyjis fyrtr miljoiir Mia
200,000,000 ekra
af hveiti- og beitilandi i Manltoba og Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
andnema Diúpur og frábœrlega frjóvsamur jarövegur, næg* af vatni og skogi
og meginhlutinn nalægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunm 30 bush., ef
vel er umbúið.
I || | X I' FRJÓVSAIA bblti,
S RauBár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverflsliggj-
amli sliettlendi éru feikna mikiir flakar af agætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heirni af lítt byggðu landi.
r t
Malm-nama land.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanámalandi;
eidiviSur því tryggður uin allan aldur.
J.ÍRKBRAIT fbÁ hafi til hafs.
ranada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi viiS Grand Trunk og Inter-Coloniai braut-
mVnda óslitna iárnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
ins eptir pví endilöngu og
tur af Lfra-vatni og um hii.
imar mynda óslitna járnbraut fra ollnm hatnstoðum vit
Kvrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut f nomama beltisi
um hina hrikalegu, tignárlegu fjallaklasa, norður og vestu
nafnfrægu KlettafíöU Vesturheims.
II e I 1 n h> ni t loptslag.
Lontslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku Ilreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviörasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljir eius og sunnarí landinu.
SAJIBASIISSTJ ORXIX
í C
AXAIIA
gefur hverjura karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 O O ekrnr af landi
alvee ókevpis Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
2 þann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjáifstæður í efnalegu lilliti.
ísiiEXZKAR SIÁlESDIIR
Mmitoba oe canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar í (i stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ÍSLANI) liggjandi 45—80 mílur norður frá Winnipeg, a
vestur ströud Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTA VATNS-N ÝLENDAN. báðum pessum nýlendum er inikið af ó-
numdu landi* og báðar pessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna MiOYLE-NÝLENVAN er 110 inílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNG-
V M I i-NÝLENDAN 260 mílur í norSvestur frá Wpg., qU'APl'KU.E-NÝ-
LENÐAN um 20 milur suður frá Pingvalla-nýlendu, og ALBKHTA- NÝI.KNDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. I síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
um pað:
Thomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMItíliA TION AGENT
13. I j. Baldwínson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGHA TION OVFIUES.
"Wiimipcg, - - - Canada.
Eða

LANDTwKlILOtílN.I
Allar sectionir með jafnri tölu, nema
oe 26 cetur hver familíu-faðir, eOa
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem he imilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland. _____...
IXXRIT1TXT.
Fyrir landinu mega menn skrifa slg á
peirri landstofu. er nxst liggur landinu,
sem tekið er. Svo getur og sa er nema
viil iand, geflð öðrum umboð til pessað
innrita sig, en til pess ver«ur hann tyrst
aí fá leyfi annaðtveggja innanríkisstjor-
ans í Ottawa eða Dominion Land-umdoðs-
mannsins i Winnipeg. $10 parf að borga
fyrir eignarrjett á landi, en sje það teklO
áður, parf aS bcrga $10meira.
SSKVI.HITRXAR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt skyldurnar
með prennu móti. , , .
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má pá landnemi aldrei vera lengur fra
landinu, en 6 mánuði á hverju ari.
3. Með pvi að búa stöðugt i 3 ar ínn-
an 3 mílna frá landinu er numið var.
og að búið sje á landinu í sæmilegu husl
um 3 mánuSi stöSugt, eptir a« 3 ann eru
liðin og áSur en beðið er_ um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: a
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og a
prisja 15 ekrur, ennfreinur að á öðru an
sje sáð i 10 ekrur og á priðja ári i 35 ekrur.
3. MeS pvi að búa livar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landínu fyrsta á.r-
ið 5 og annað árið 10 ekrur og pá að sá
í pær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja pá sæmilegt, íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru pannig liðia veröur landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínurn. Og frá peim tíma
verður hann að búa á landinu í pas minsta
6 mánuði á hverju ári um pnggja ára tíma.
m KIHXARBRJKF.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern pann umboðsmann, sem sena-
nr er til að skoða umbætur á heimilisrjett-
arlandi.
En sex mdnuðmn dður en landnemi^
biður um eignarrjett, verður hannað knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmannm-
um.
I„KIRBKIXIX«A IIMBOII
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagnstöðvum. Á öllum pessurn
stöðum fá inuflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstok
og hjálp ókeypis.
SEIXXIHEIMILISRJETT
getur hver sá fengik, er hefur fengi* eign-
arrjett fyrir Jandi sínu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að liann hafi átt að
fá hann fyrir júnímdnaðar byrjun 1887.
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
arinnar, liggjandi milli austurlandamæra
Manitoba fylkisað austan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. M. RlRtíim
Deputy Minister of the Interior.
BEÁTTY’S TOUB OF THE W0RI.D. W
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’a
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
rended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
De«r Slr:— W*
returneil horne
Aprll f, 1890,
from a tour
irond the
worid, Tialtlnc
Kurope, A«U,
(Hoíy l.and), In-
dla, Ceylon, Af-
rlca vEgypt), Oce-
anica, (Islaadof
the Sees,) and
Weetern Amerl-
ca. Yet In all
our greatJ ourney
of 86,974 rnllea,
wodonotremem-
ber of hearing e
pleno or an organ
■weeter in tone
t b a n Beatty'a.
For w« believe
IX-MAYOR DAMIKL f. ÍIATTT. w e have the
,r0™ * L"»d0"*
Englmd, 1.1*. m.d. . t .ny
price. Now to prove to you that thfe atatement Ia
absolutely true, we would llke for eny reader of thl«
paper to order ona of our matchleaa organs or planoa
and we will offar yon a greet bargaln. Part lculara Free.
SatUfactlon OUARANTKBI) or money promptly re-
fnnded at any tlme withln thrae(8) yeara, wlth Intareet
*t • percent. on elther Plano or Organ, fully warranted
ten yeara. 1S70 w® left home a penniless plowboy;
to-day w® har® nearly one hundred thousand or
Beatty’s organe and pianos in use all over th®
world. If tliey were not good, w® could not have
«>ld so many. Could wo f No, eertainly not.
Kach and erery instrument is fully warranted for
ten years, to be rnanufactured from the best
material market affords, or ready money can buy.
0RGANSP»oi
W I ■ w ■ ■ ■ m W Beautiful Wedding, Birth
day or Holiday Prcsents
^Free. Addresi
Hon. Daniel F. Beatty, Washington, Newjersey
«ar4R«

Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabœkur. Rit áhöld ódýrust i
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
FergnHon A Ce. 40H Hnin Ht.,
Winnipei,
Man.

HÚ8BÚNAÐARSALI
Hai'ket St. ■ - - - Winnlpeg-
8elur langtum ódýrara en nokkur ann-
ar i öllu Norkvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum terundum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. H. WILSON.
verið með J>á deild blaðsins, er
nefnd hefir verið „Lögberg al-
mennings”, að veita f>ar viðtöku
ritgerðum, sem bærilega væru
samdar i formlegu tilliti og eigi
vansæmilegar að rithætti, án til-
iits til p>ess, hvort f>ær etu sam-
kvæmar eða gagnstæðar stefnu
blaðsins.
4. að jeg fái lagt til efni (að svo
miklu leyti sem jeg kynni purfaá
að halda) í allt að 5 dálka í hverju
blaði (auk auglýsinga),svo úr garði
gert að jeggeti álitið frambærilegt.
5. að jeg þurfi engan kostnað að
hafa af ferðalagi fyrir blaðið.
6. að útgefendurnir leggi til nauð-
synleg ritfæri, skrifstofu, orða-
bækur og eitthvað dálitið, eptir
sem um semur, af blöðum og
tímaritum.
7. að jeg purfi engan veg nje
vanda að hafa af auglýsingum
blaðsins, hvorki prót'arkalestri nje
öðru, en að áfengir drykkir sjeu
ekki auglýstir i blaðinu.
8. að jeg fái í mánaðarkaup $70
(sjötíu dollars) skilyrðislaust út-
borgað að fullu fyrsta virkan dag
í hverjum mánuði fyrir fram, og
verði á pví nokkur misbrestur,
ber mjer 10 dollars uppbót fyrir
hvern mánuð sem líður par til
borgun á sjer stað, í hvert sinn
sem slíkt kemur fyrir. Laus er
jeg pá og pessa samniugs, ef jeg
vil, og á heimting á borgun engu
að síður fyrir allan pann tíma sem
um var samið.
9. Samningur pessi gildir frá 1.
jan. 1891 til 1. jan. 1892; og svo
áfram nema annarhvor samnings-
aðili segi upp fyrir byrjun októ-
■ ber-mánaðar.
Virðingarfyllst.
Jón Ólafsson.
Hjer geta menn nú sjeð, hve
sanngjarn J. Ól. ætlaði að vera við
fjelag vort. Hann heimtaði kau[>
sitt borgað mánaðarlega fyrirfrarn,
og brigði út af pví, átti fjelagi’> að
múlkterast $10 um mánuðinn, J. Ól.
að geta hætt vinnu, og svo heimtað
árskaup! Ef petta var ekki að
reyna að kúga fjelag vort, pá skilj-
um vjer ekki íslenzku. Vjer pekkj-
um ekki jafnmikla ósvífni í við-
skiptum og fanð er fram á í pessu
kúgunar-tilboði. Og petta er mað-
urinn sem er að prjedika frelsi!,
sanngirni o. s. frv.
A fundinum 8. jan. par sem
petta ósvífna tilboð kom fram, bað
nefndin um priggja daga frest til
uinhugsunar, og var .1. Ól. svo náð-
ugur að veita pað, en áður en pess-
ir prír dagar voru útrunnir, var J.
Ól. búinn að láta setja eptirfylgj-
andi klausu til að láta koma í I.öy-
beryi:
uTil kaupenda ul.ögbergs”.
Einmitt af pví að pað
eru árgangsmót, pegar kaupendur
verða að gera út uin pað með sjálf-
um sjer, flvort peir fram haldi kaup-
um á blaðinu eða ekki, pá finn jeg
Mail Contract
INN8IGLUÐ ROÐ, send póstmálaráð-
herranum, verða meðtekin í Ottawa par
til á hádegi föstudaginn Í4. ágúst næstk.
fyrir að hafa á hendi póstflutning í 4 ár
milli neðantaldra staða, frá 1. okt. næstk.
Pósturinn að . vera íluttur í forsvarandi
vögnum mett einum eöa tveimur hestum.
La Buoquerie og \Vinni]ieg, koma við
á Giraux, St. ajjne des chenes’ Lore-
tte og Prairte Grove tvisvar i viku;
vegalengd 43 mílur. Pósturinn á aö
leggja af stað frá Winnipeg og koma
þangað aptur næsta dag.
St. Annie Des Chenes og Stein-
back og koma við á Clever Surinos
tvisvar í viku; vegalengd 11 mílur. Póst-
urinn að leggja á staö frá St. Annie Des
Chenesog koma þangað sania dag á eptir
Prentaðar regiugjörNir, gefandi næg-
ar upplýsingar viðvíkjandi þessari „con-
tract”, fást á áöurnefndum jióstiiúsum
og á pessu pósthúsi.
Post Oflice inspectors Oftice, )
Winnipeg, 5. June 1891. j
W. W. McLion.
Yerkniniina-iJ<‘lavr í«1 heldur
framvegis fundi áhverju laugardajzs
kvöldi kl. 8 á venjulegum stað.
Allir meðiimir, sem annt er um að
fjelagið nái tilgangi sínum, ættu að
sækja fundina.
mjer skylt að fyrirbyggja pað, að
mitt nafn verði agn eða beita fyrir
Lögbergs kaupendnr, að skýra frá,
að með pessu númeri er ölium mín-
um afskiptum af i>laðinu lokið, og
skrifa jeg framvegis engan staf í
pað blað. Skyldi jeg framvegis
skrifa nokkuð í blöð, verður pað
birt annars staðar.
tlWinnipeg 6. jan. 1891.
•lón Ólofsson.”
Af pessu sjezt hver maður J. Ól.
er. Detta ætlaði hann að láta sjer
sætna að láta I.öybery fiytja frá
sjer, ef nefndin ekki Ijeti kúga sig
tilað taka hans ósvífnu boðuin. Deg-
ar hann skrifaði petta var hann ekki
farinn að skila af sjer fjehirðis-ráðs-
mennskunni, og fjárdráttur liatis og
kassabókar-fölsun ekki kominn upp.
Getur nú nokkur sanngjarn maður
láð oss pó vjer, pegar ofati á alla
pessa ósvífni og fúlmennsku bœtt-
ist að J. Ól. hafði stungið í vasa sinn
svo hundruðum dollara skipti af
peningum fjelagsins (sem hann neit-
aði að semja um borgun á, hvað pá
heldur borga), rækjum hann úr
pjónústu fjelagsins? —Engir aðrir
hefðu polað J. Ól. hið hálfa af pví,
er vjer poldum honum, og ýmsir
aðrir mundu hafa gert ráðstafanir
til að útvega honum tugthúsvist, i
staðinn fyrir að útvega honum aðra
atvinnu eins og Lögbergs menn
gerðu eptir á.
J. Ólafsson er að vitna í sair.n-
inginn, sem fjelagið siðar gerði við
liann, og setjuin vjer hjer pví ís-
lenzka pýðingu af honum, svo all-
ir geti sjeð hvernig hann var.
Winnipeg, Man. 7. jan. 1891.
Hr. Jón Ólafsson,
Winni[>eg, Man.
Kæri lierra,
Sanikvæint ályktan, sem stjórn-
arnefnd Lögberg Printing & Publ-
ishing Co npany’s gerði í gær,
geri jeg yður hjermeð eptir
fylgjamli tilboð fyrir hönd fjelags-
ins;
1. að pjer takið að yður alla rit-
stjórn á 8-blaðsiðu blaðinu Löy-
beryi (að undantekinni auglýsinga
deildinni) og að pjer leggið til
handritsem fylli rúm er nemi ekki
minna en 5 blaðsíður eða 25
ilálka í hverri útgáfu, af nefndu
blaði. Efnið í blaðinu og stefna
pess sje samskonar og að undan-
förnu, nema öðru vísi sje um
samið milli yðar og fjelagsins.
2. Fjelagið skuldbindur sig að
borga yður kaup að hlutfallinu
sjötíu (70) dollars um mánuðinn,
sem borgist vikulega eptiraðpjer
hafið unnið fyrir pví, og að ef
pjer i nokkurt skipti eigið meir
en priggja vikna kaup inni, pá haf-
ið pjer rjetttil að hætta að leggja
til handrit í Lögbery, og einnig,
er pjer viljað, hætta alveg að
vinna fyrir fjelagið, og megið
pjer gera kröfu til að fá eins
mánaðar kauji frá peim degi,
en petta verðið pjer að tilkynna
skriflega.
8. Fjelagið skal hafa rjett til, hve-
nær sem pað vill, að upphefja
vistarráð yðar undir pessum samn-
ingi, með pví að gefa yður eins
mánaðar fyrirvara og hafið pjer
náttúrlega, sötnu rjettindi í pvi
efni.
í pví tilfelli að annaðhvort pjer
eða fjelagið aðvari pannig, skul-
uð pjer að eins hafa rjett til að
fá kaup fyrir einn mánuð frá dag-
setningu aðvörunarinnar, pó með
pvi móti, náttúrlega, að pjer vinn-
ið hjá fjelaginu á vanalegan hátt
pann mánuð.
Ef pjer skrifið upp á petta brjef
í dag að pjer takið pessu tilboði
voru, skal petta álitast samning-
ur, bindandi fyrir báða málsparta.
Yðar einlægur
Sigtr. Jónasson,
forseti.
Sampykkt,
9. jan. 1891. .Jón Ólafsson.
(Niðurlag síðar.)
Mtiiiipriiin
—eða—
CORA LE SLIE.
(Snúið úr ensku).
.Eigandi þess. Jeg vissi ekki að
Silas Craig, málaflutningsma'Kurinn guð-
I rækni, sem menn sáu á hverjum sunnu-
dagsmorgni í helgu guðs musteri, jeg
vissi ekki að hann var eigandi þessa jarð-
neska helvitis. Ekki heldur vissi jeg, að
leynigangur lá frá þessu húsi á Colum-
bia-strœti inn í skrifstofu Craigs’.
.Ómögulegti’ tók þá Ágústus Horton
frami.
,Já, því hefur verið baldið laglega
ieyndu’ hjelt Philip áfram ,og pað var
ætlast til að jegkæmistekkiað því leynd-
armáli fyr en hönd dauðans væri á vör-
um mínum og ábyrgðisteilifa þ«gn. En
vegir forsjónarinnar eru órannsakanlegir.
.Gjalddagurinn kom og kl. 13 á hádegi fór
jeg til-Craigsog afhenti honum hundraö
þúsund dollars í löglegum gjaldeyri og
fekk móttökuvottorð fyrir.Var þásemlypt
væri af mjer torfu. Jeg fór glaður burtu
og ásetti mjer að skemmta mjer það sem
eptir var dagsins. Jeghafði miðdagsverð
með nokkrum vinum minum ogeptirað
hafa setið til borös nokkuö lengi og
drukkið talsvert af víni, fórum við inn í
spilahúsið á Columbia-stræti.
Hjer tók Philip sjer stutta málhvíld,
en ekkihreifði Silas Craig signje reyndi
meö einu orði að hafa á móti sögunni.
Hjeltsvo Philip áfram:
,Við spiluöum nokkra tíma, en þess-
ir vinir mínir voru ekki eius gegnsýrðir
af spila-æf inu eins og jeg. Þeir marg*
háðu mig að hætta, en það var til einskis
og svo fóru peir um síðir, en jeg varð
eptir við þetta banvæna spilahorö.
Klukkan var nú orðin fjögur um
morguninn. Jeghafði drukkið all-mik-
ið og tapað peningum. Höfuö mitt var
dofiö og jeg i hálf-illu skapi vegna pen-
ingatjónsins. Spilasaluriun var orðin
mannfár, en jeg hjelt áfram og starði á
hið græntjaldaða horð og þreytti við að
vinna peninga mína aptur. Um þetta
leyti lireytti stór franskur svoli að mjer
óvirðingarorðum, er sat á móti mjer.
Af þvi jeg var ölvaður gat jeg ekki
liðið slíkt, heldur hijóp jeg að lionum
og ætlaði að gera honum ráðningu. Út
úr þesiu uröu ryskingar og jeg var að
verða undir, þegar einhver stakk upp á,
aö við fengjum okkur stutt sverð og
útkljáðum þrætuna á göfugri hátt en
en með almennri barsmíð’.
,Þetta var svikabragöi’ tók Gerald
Leslie fram i.
,Já, þrælslegasta svikahragö, er þetta
rægsni þarna útbjó. Jeg, utan við mig
og ruglaður, ljet þá ráða öllu og vissi
ekkert fyrr en jeg stóð með sverð í hönd-
inni og sá fjandmann minn vopnaðann
á sama hátt. Þegar hjer var komið
voiu allir burtu nema jeg, andstæðing-
urinn og annar maður til— sá, er stakk
upp á sverðunuin— sem nú opnaði dyr
á veggnum, er jeg haföi aldrei sjeð áður
og rak mig á undan sjer inn í dauf lýst-
an gang, er mjer einnig var ókunnugur.
Leynihurðin fjell svo i stafl aptur, en
við lijeldum áfram um stund, þangað til
þessi maöur, er tekið liafði upp á sig
alln stjórnina, benti mjer að nem& stað-
ar. Hann setti mig og mótstöðumann-
inn í vissar steliingar, fjekk okkur sverð-
in og gaf atlögumerkið. Mig snar-svim-
aði og jeg fann strax að jeg var farinn'
Ljósið var svo daui't að jeg sá andlit
fjandmanns míns með naumindum, enda
vorum við settir þanDÍg, að skugginn
var á honum en birtan á mjer. Þaö var
til einskis aö jeg reyudi að verjast lög-
um hans. Jeg hafði fengið tvö lítil sár
á aðra öxlina, þegar ljósin voru allt í
einu slökkt, og i því var jegstunginn með
löngu, grönnu sveröi. En það var ekki
andstæðingur minn sem lagði mig. Þó
jeg væri drukkinn og missti meðvitund-
ina um leiðogjeg fekk iagið, vissi jeg
eigi að síður að jeg var lagður í bakið’.
,Andstyggilegir niöingar’, sögðu nú
allir i einu, Gerald, Mortimer og Ágúst.
,Þegar jeg raknaði við’, hjelt Philip
áfram„var jeg einmana í bátakofa á fljóts-
hakkanum, fjórar mílur faá New Orle-
ans, og lá þar á hálmdýngju. Læknir
hafði búiö um sár mín, en jeg var svo
máttlaus af blóðmissi og þorsta, aö jeg
spuröí manninn, sem hjá mjer var,
einskis.
,Þú varst þá ekki einn?’ spurði Ger-
ald.
(Nei, William Bmven, aðstoðarmað-
ur Craigs, hafði iðrast undir eins og ó-
dáöaverkið var imnið, og undir því yfir-
skyni að komalíkamamínum burtu og i
fljóUð, kom hann mjer í þennan kofa,
sem vinur hans átti’.
,Biddu ofuriítið við, Mr. Treverton’
tók nú Bewen fram í. ,Þegar Craig
samdi um við okkur að etja þeim franska
á þig og ræna þig móttökuvottoröinu, þá
var það tiltekið, að sóknin skyldi í öiiu
heiðarleg og að þú skyldir ekki veröa
hættulega særður. Það var Siias Craig
sem rauf samninginn. Það var hann,
sem slökkti ijósin og lagði þig 5 bakið.
Þú fjellsteins og dauður, en málaflutn-
ingsmaðurinu var of mikil hlej’ða til aö
bíða við og rannsaka hvort svo væri;
hann þorði ekki að ganga nær lierfang-
inu en svo, að faðmur væri á milli. Hann
sagði mjer að leita í vösum þínum, taka
móttökuvottorðiö og með þeim franska
að hera þig svo í fljótiö’.
,Og þú gerðir þaöí’ spurði Gerald.
(Já, en mjer tókzt að koma þeim.
franska af mjer, þegar kom á bryggjuna
Jeg lagði þá byröina í hát, reri ofan
fljótið að kofanum og sótti svo lækni.
En Mr. Treverton veit hezt hvað svo
gerðist’.
,Það er satt, William" svaraði Trev-
erton. ,Þú annaðist mig með alúð, tryggð
og þolinmæði, og þegar jeg komst á fæt-
ur, þá hjáipaöir þií mjei til að komast til
California, og þaðan kem jeg nú svo rík-
ur maöur, að jeg get launað vini minum
Gerald Leslie göfuglyndi sitt. En hvað
snertir þennan ræfil, Craig, þá hefur ó-
sigurinní öllum hans glæpaverkum yfir-
bugað hann svo gersamlega, aö jeg efast
nm að lögin geti það hetur. Haim auð-
vitað skilar aptur peim hundrað þúsund
dollars, sem hann sveik út af Leslie’.
,Það skal jeg gera’ sagði Craig, sem
nú fyrst lauk uj p munninum og stóð
um leið á fætur og slangraði fram eptir
góifinu eins og drukkinn maður. ,Jeg er
ríkur—takið livað sem þið viljið. Jeg
fer hurt úr NewOrleans og kem aldrei
aptur’.
,Hann nam staðar allt í einu, brá
vasaklút upp að munninum og er hann
tók liann frá, var hann blóði litaður.
Það hafði slitnað í honum æð innan-
brjósts.
17. KAP.
Þeir Gerald Leslie, Philip Treverton
og Wiijiam Bowen, fóru með Craig heim
á skrifstofu hans og þar endurbórgaði
hann hina rangfengnu peninga Geralds,
Svo ritaöi hann langt mál um glæpi sína,
er hann staðfesti með undirskript sinni í
viöurvist þessara þriggja votta.
Að því húnu hjeldu þeir Gerald og
gamli fjelagsbróðir hans til íbúðarhúss
Hortons aptur, þar sem þeir höföu skilið
við Mortimer Percy. Þar var allt eins og
þeir höfðu skilið við það stuttu áöur-
Mortimer sat nokkuð frá Aðalheiði;
hæði voru þegjandi og augsýnilegt að
þau liöfðu ekki leitað eptir sættum. Þær
konurnar sátu við sauma, er var næg af-
sökun fyrir þögninni, en Ágústus stóö út
viö gluggann og reykti vindil.
,Þjer eruö máske hissa á að sjá mig
kominn aptur, Mr. Horton?’ spuröi G»r-
ald.
,Jeg skal meðkenna aö svo er’ svar-
aði Ágústus, Jafnvel þó breytni frænda
míns, Mr. Percys, hafl vanið mig á, að
verða ekki hissa á öllu. Opinheranir þær
í morgun koma mjer á engan hátt við,
svo jeg skil ekki í hvað það er, sem
teymir yöur og Mr. Treverton hingað nú’.
,Einmitt það, Mr. Horton’, svaraöi
Gerald hrosandi. ,Þjer gieymið því að
jeg á dótturi’
,Nei, það geri jeg ekki. Jeg hef
fulla ástæðu til að minnast þess Mr. Les-
lie. Jeg gaf fimmtíu þtísund dollars fyr-
ir áttunginn, þrælinn, og allt útlit fyrir
að hver sá peningur sje týnduri’
Ekki, ef þjer höndiið strokuþrælinn
svaraði Geraid.
,Ekki |ef jeg næ henni, nei! Það
skai, svei mjer, ekki verða mín skuid, ef
hún sleppur í annað sinn, ef jeg festi
hendur á henni aptur. Og hvaö snertir
Engiendinginn Gilhert Margrave’.
tÞjer hiíflð honum liklega ekki?
spuröi Gerald.
tNei,fsVei mjer þá. Viö suöurhyggj-
ar erum sem stendur ekki í því skapi aö
liða nokkra hrekki byltingamanna. Mr.
Margrave skal horga hrot Louisiana-lag-
anna háu verði’.
Agústus gekk um góifeins og tjóðr-
að tígrisdýr. Hver lireifing hans sýndi
hversu ákaflega hann vai reiöur yfir ó-
sigri sínum allt í gegn.
,Mr. Hortoui’ sagöi nú Gerald eptir
litla þögn. ,Við Treverton konum hing-
að i kvöld til þess að tala við yöur um
mjög alvarlegt málefni. Við erum hjer
komnir í þeim tilgangi aö ákalla dreng-
lyndi yðar og sómatilfinningu. Treystið
þjer yður til að hlusta með þolinmæði á
mál ohkar?’
Framh.