Heimskringla - 14.10.1891, Blaðsíða 3

HKIIIKKRIKULA. WIXMPHt; MAN., 14. OKTOBER 1M»1.
I>oiniiiioii pí* Canada.
Áliylisjarflir okeypis fyrlr miljomr manna
200,000.000 ekra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarCvegur, næg« af vatni og skógi
Og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 búsh., éf
vel er urnbúið.
ÍHIXIJ FRJOV8AMA BELTI,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverflsliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af áeætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti iiáki í heimi af lítt byggðu landi.
r f
Malm-nama
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv.
eldiviíur pví tryggður um allan aldur.
lancl.
Ómældir flákar af kolanámalandi;
jÁrSBRAUT FKÁ HAFl TIL
H AFS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vit? Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
lrnar mynaa óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í C'anada til
Kvrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvnama belUsins eptir pví endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hiu
nafnfrægu Klettafjöll Vesturheims.
Heilnæmt loptálag.
Loptslagið í Manitoba og NortSvesturlandinu er viðurkennt hið lieilnæmasta í
Ameríku. Hreinviðri og purrviðrl vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur: Aldrei poka og súld, og aldrei fellibyljir eins og sunnar í landinu.
s vil BAABSSTJ «1« I \ í CAXADV
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 <3 O ekrur af landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að laudnemi búi á landinu og yrki pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjáifstæður í efnalegu lilliti. ,
ÍhLEAZ K A R X V LESIIHIR
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar í 0 stöðum.
. 1 VTT A f Q r A AT 74 1 í rrrr"? ondí AF\ SO TTlíl 111* nor/X -i r F»»ó AA' iiininmr A
er ALPTAVATNS „
numdu iandi og báðar pessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna AHGYLE-NÝLENÐAK er 110 milur suðvestur frá Wpg., ÞÍNG-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norðvestur frá Wpg., QITAPPELLE-NÝ-
LENDAN um20 mílur su'ður frá Þingvalla-nýlendu, og ALfíERTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í siðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbj'ggðu, ágætn akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
um pað:
TIöíms Bennett
Eða
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
13. I Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMTGRATION OEFICES.
Winnipe
<»•
Canada.
LAIÍDTuKU-IíOGIN.!
Allar sectionir með jafnri tölu, nema
oe 26 getur hver familíu-faðir, eða
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem heimilisrj ettarland og forkaupsrjett-
arland. ijí?íritIJN.
Fyrirlandinu mega menn skrifa sig á
peirri lands-tofu. er nxst liggur landinu,
sem tekið er. 8vo getur 0g.saMe[nema
vill land, gefið öðrum umboð til pesa að
innrita sig, en til pess vertiur hann fyrsl
a« fá leyfi annaðtveggja innanríkisstjor-
ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs-
mannsins í Winnipeg. $10 parf að borga
fyrir eignarrjett á landi, en sje pað tekið
áður, parf að borga $10meira.
8KYLDURSAR.
Samkvæmt núgildandi lieimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt skyldurnar
með prennu móti. ,
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má pa landnemi aldrei vera lengur fra
landinu, en 6 mánuði á hverju ári.
2. Með pví að búa stöðugt i 2 ar ínn-
an 2 mílna frá landinu er numið var,
og að búið sje á landinu í sæmilegu húsi
um 3 mánuði stöðugt, eptir að 2 árin eru
liðin og áður en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: á
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru ári 15 og a
priðja 15 ekrur, ennfremur að !á öðru ári
sje sáð 510 ekrur og á priðja ári í 25 ekrr.
3. Með pví að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en *,að plœgja á landinu fyrsta ár
Ið 5 óg annað árið 10 ekrur og pá að sá
5 pær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja pá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár érU pannlg Uðin verður landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá peim tíma
verður liann að búa á landinu í pati minsta
6 mánuði á hverju ári um Þriggja ára tlma.
IIM fjgyarbkjef.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern pann umDoðsmann, sem send-
ur er til að skoða umbætur á heimilisrjett-
arlandi.
En sex mánudmn áöur en landnemi
biður um eignarrjett, verður hann að knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmannm-
um.
I/Ul ÍHIF.I XIXKA IIMBOD
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagustöðvnm. A öllum pessum
stöðum fá innfiytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðsto'ð
og hjálp ókeypis.
SEIAM ÍIEIMIEISRJETT
BEATTT’S TOUB OF THE WORLD. w
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Sir:— W*
returneil home
Aprll 9, 1890,
from a tOUr
around the
woH<l, vieltlo*
Europe, Aala,
(H0I7 l.and), In-
<lla, Caylon, Af-
rlca (Egypt), Oco-
anlca, (Islaadof
tho Seaa,) and
VVaatern Amarl-
ca. Yat In «11
our RreatJ ourney
of 85,974 milea,
wedonot reraem-
ber of hearing a
piano or an organ
aweeter ln tone
t h a n Beatty'a.
wv. For we belleve
ZX-MAYOX DAHIIL W. BVATTV. w.haTeth.
Vrom . Photogr.ph t»k«n lo London, ■wa*jost toned
E“Kl.ud, 1819. 'n * *
i . madeatany
,.°7 to proT® t0 you that th,< »tatement 1«
abaolutely tru«t w# WOUld lfke for any reader of tbli
paper to oroer on« of our matchleaa organs or planoa
‘“d weWV a BT#at bafRain. rarticulara Free.
Satlafaction OUARaNTEED or money promptly re-
funded •t,anTjwlthln thr#e(8) yeara, wlthlntereat
•A • perceot. on either Ffeoo or Ofgan, fully warranted
♦«n.»Jr®ar** l? home apennileea plowboy:
,w® har® one hundred thouKand ot
worid. If they were not good, we eoHltt not have
“‘HT* C„°uld No, certainly not.
tE‘chva°<1 every instrumentis fully waryanted for
ho manufaptured from the beet
matérial market affords, or ready money can hu
tíma. Öll hin átöldu ummæli eiga
dauð Ofr marklaus að vera,\—-Hvern-
igskyldi dómur Hafsteins hafahljóð-
að hjer, ef Jón Erlindsson hefði
verið sækjandi og Jónassen verjandi?
}<l&\sreDsturinn í þessu máli, og
sá kafli dóms, er að honum lýtur, er,
að sínu leyti, engu ómerkilegri en
fietta sem nú er komið. Dómari
neitaði verjanda um f>að, sem ann-
ars aldrei er neitað um fyrir bæjar-
fvingsrjetti, nfl. hœfilegan frest til
að koma við fieirri vörn í málinu,
sem umboðsmanni verjanda pótti
nauðsynleg. Dómarinn pverneitaði
verjanda að koma fratn með áfram-
haldsspurningar við vitnaleiðslu af
f>ví, að pær væru ekki skrifaðar.
Verjandi krafðist úrskurðar rjettar-
ins um f>að, hvort honum bæri ekki
rjettur til að koma að peim munn-
legum vitnaspurningum, sem hann
óskaði; með pví að, eptir lögum
væri hann eigi skyldur að koma
með nokkurt skrifað orð í rjettinn.
Dómari neitaði að fella úrskurðinn.
Hann neitaði, meir að segja, að
bóka nokkuð um petta, og hótaði,
að sekta umboðsmann sækjanda ef
hann hjeldi þessu frekara fram. Þetta
er nú ótrúleg saga um íslenzkan
dómara á 19. öld. En sönn hlýtur
hún að vera pví hann mótmælir
henni ekki, en dæmir rjett að vera,
að umboðsmaður stefnda greiði fyrir
ósœmilee/an rithátt 30 kr. sekt. En
ósæmilegi rithátturinn var sá, að
utnboðsmaður í kurteisum, en frjáls-
mannlegum orðum kvað meðferð
dómara á málinu fara í bága við
skyldu hans að styðja að því að
báðar hliðar máls upplýstust sem bezt;
sagði sjer virtist, að rjetti sínum
væri hallað; að hindranir hefðu ver-
ið lagðar í veginn fyrir, að hann
fengi upplýst málið. Maðurinn
sagði pað, sem rjettar-skjölin sanna,
að sje satt, og færði pað í sögu, sem
dómarinn vildi ekki láta pau bera
með sjer, og fyrir petta sektar dóm-
arinn hann!! Skyldi pessi dórnur
ekki geta vakið upp einhvern dálít-
inn Johan Wessel á Tslandi ‘t
rjettlæti dómsins horfir við. Hvað
feginn sem almenningur vildi, getur
hann ómögulega rekið sig úr vitni
um pað, sem rjettarskjölin sjálf
sanna, að dómari hafi stíað frá mál-
inu uppiýsingum, sem honum sjálf-
um stóð næst, að láta komast að pví.
Almenningur neyðist pví til að
hugsa með sjer: petta er gert til
til að hh'fa öðrum málsparti, amt-
manninum. Slær pví dómarinn tvær
fiugur í einu höggi: hann skapar
almenningsálit um sjálfan sig sem
dómara og þar með um rjettarfar I
Reykjavík, að minnsta kosti; en um
leið skapar hann og almenningsálit
um málstað amtmannsins, sem ó-
mögulega getur hjá farið að raski
við orðsæld hans alvarlega.
Enginn prentari í Reykjatík
fjekkst til að prenta pessar dóms-
gerðir. Enginn ritstjóri uporir” að
nefna pær á nafn,1 er oss skrifað.
Ekki virðist nú þetta eiginlega
pryða svipinn á rjettarfari og sið-
ferðislegu preki íslendinga!
A og II og C.
haldið með pvi, að varpa öllum peim
sem honum ékki líkar við í dauð-
anum, í eldvellandi helvíti. Ogvirð-
ist pað pó vera grimmara verk, en
barna aginn sem boðinn er 1 5. Mós-
is bókar 21. kap. 18.—21. vessi, að
pví skapi sem hinn Jteilifi eldur” er
Pyiigri hegning, en dauði hins ógæf-
usama barns, fyrir ugrjótkasti” bæj-
armanna.
BROT m BRJEFI.
ORGANS
Church, Chapel, &nd P&r
W»PIAHOS
Joautiful Weddínc, Blrth-
I .or Hpjjday PreHeuta.
TT r, . - „ „ „ w^MalOírue Free. Addrewi
Hon. Damel F. Beatty.Washington, New Jersey.

FjallkoiiMii, útbreiddasta blaðið á
slandi, kostar þetta árí Ameríku að eins
T dollar, ef andvirðiti er areitt fyrir ágúst
mánaðar lok, ella $1,25, eins ogáður hefir
>erið auglýst. Nýtt blað, luindneni-
Snii, fylgir nú Fjallkonunni ókeypis til
ailra kaupenda; paö blaöflytur frjettir jrá
tslendingum i Canada og fjallar eingöngu
J>n málefni peirra; kemur fyrst um sinn
it annanhvern mánuð, en verður stækk-
'1°> J góðar viðtökur.
Aðal utsöluniaöur i Winnipeg,
(,/ir. Olafsson. 575 Main Str.
getur hver sá fengiö, er hefur fengiö eign
arrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að liann hafl átt að
fá hann fyrir jánímdnaðar byrjun 1887.
Um upplýsingarálirærandi land stjórn-
arinnar, liggjandi milli austurlandamæra
Manitoha fylkis að austan_og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. 31. BURKESS.
Deputy Minister of the Interior.
PRIVATE BOARD.
522. Central Avenue.
Eyjólfur E. Olson.
X 10 U 8
Gegnt CITY IIALL.
Agætar vörur, prýðileg sjerstök herbergi,
hlýlegt viðmót. Enska, frakkneska og
skandinavisku máliu töluð. Eigendur
JOPÞlNö ROMANSON (norðmaíSur).
Á einu furðar oss mest; hinum
launkofalega svip og prælsótta sem
ggur eins og mistur yfir öllu pessu
máii. Enginn málsinetandi maður
porir að vera ábyrgðarrnaður opin-
berra afinninga við opinbera óreglu.
Enginn lögfræðingur porir að taka
að sjer málið; pó pað nú reyndar
muni víst hafa litlu tapað við pað,
pá er petta atvik allt eins lærdóins
ríkt fyrir pví. Mál af þessu tagi
eru einmitt pau, sem ungir lögfræð-
ingar í öðrum löndum sækjast um
fram allt eptir að fá að spreitasig á;
en á íslandi biðja þeir guð að varð-
veita sig frá að brenua sig á slíkum
eldi! Onefndir gjaldendurog borg-
arar Reykjavíkur taka sig saman að
koma málinu í hreyfingu, líklega af
pví, að þeirörvænta um, að fá nokk-
uð hreyft við pví ella. t>etta verð-
um vjer að álíta mikla hneisu fyrir
Rvíkur búa yfir höfuð. t>að sjá pó
allir, að pað er fjárhagsnefnd bæjar-
sjóðs sjer í lagi og bæjarstjórnin
öll í heild sinni, sein á að láta lög-
sækja í pessu máli. Bæjarstjórnin
getur skipað að öll frumskjöl og
bækur sje fram lögð, sem hún á með
sjálf, og pað er einmitt pað, sem með
parf, til pess, að fá öll megin-vafa-
spursmál málsins skýrð. Yrði bæj
arstjórn ekki við áskorun með undir-
skriptum málsmetandi borgara, að
höfða reglulegt rannsóknarmál, ept-
ir undangengna ítarlega rannsókn
sjálfra frumskjalanna, pá virðist oss
liggja beint við, að borgararnir geri
málið að aðal-spursináli við hverja
bæjarfulltrúa kosning eptir aðra unz
peir, með skipulegum samtökum,
hafa fengið samhendan meiri hluta
bæjarfulltrúa til að hafa málið ský-
laust útkljáð. Þetta er eigi síður
nauðsynlegt fyrir amtmann E. Th.
Jónassen, í hans stöðu, en skylda
bæjarstjórnar við gjaldendur bæjar-
ins. Þessa gerist pví heldur þörf,
sem hverjum heiiskyggnum Reyk-
víkingi hlýtur að vera það ljóst af
dómgeiðum pessa máls, að það er
ekki hálf-upplýst enn. Fyrir Jónas-
sen sjólfan er pað óþolandí, að verða
að búa við þessar prentuðu dóms-
gjörðir einmitt fyrir pað samband
sein pær sýna að er milli pess, sem
sannaðist, og þess, sem úrskurðað
var og dœmt. Ogpófei annað verra
par með. Málið er nefnilega svo
eiufalt, að hver sem les dómsgerð-
írnar, og einkum hið duglega varn
arskjal Sigurðar Sigurðssouar, get-
Þrætan milli Lögbergsm. og J. Ól.
er orðin einkennileg; sumum pykir
hún orðin of stórorð, en jeg er ekki
á þvi máli. Oss vantaru discussion”
um nokkur ár, til að hreinsa hið
andlega drungalopt. Það pykir
hjer ærið ólíklegt, að hin djúpvitra
Lögbergs-fylking, sem pekkir svo
vel allau veikleika í ráðvendnis oo-
• • . ^
hreinskilnis tilliti, hafi gefið J. Ól.
stórfje sem hann var búinn að stela,
og svo kvitterað hann skilyrðislaust
fyrir öll hans afskipti af blaðinu
Lögbergi, án pess að binda haiin
minnstu viðurkenningu fyrir gjöf-
inni eða láta nokkurn mann vera
viðstaddan, sem gæti borið vitni
um gjöfina, ef Jón kynni síðar að
reynast ópakklátur fyrir að vera
rekinn út á gadd uin hávetur með
fjölskyldu. Ef að Lögbergs-flokk-
urinn stæði ekki saman af hárfínustu
veraldarmönnum, gæti hann átt á
liættu að almenningsálitið syngi urn
hann vlsuorð síra .1. Þorlákssonar:
uÞað var rjett við hæfi hans” o. s. frv.
Orðfæri málspartanna er afsakan-
legt, pví að pað má ætíð búast við
hvelli, pegar önnur hlið prætunnar
álítur framtíð sína hvíla 4 pví, að
hin hliðin sje felld frá æru og á-
lit:, en hin síðari vill paðekki. Það
er og ekki enn pá komið svo langt
í pessari rimmu, að farið sje að við
hafa orðalag heilagrar ritningar, sjá
t.. d. Esajas 36. kap. 12. v.
Sameiningin og skólamálið ganga
hjer undir lágum seglum. Kirkju
pingsfulltrúar virðast að vera með-
mæltir skólanum, pað líklega hangir
af trúarjátningum peirra á þinginu,
en pó ér pað- reynt, að ekki er
þeir allir afburðamenn að tala fyrir
pví máli.
Óviðkunnanleg finnast. mönnu
hjer orð E. Hjörleifssonar, um and-
lát Gests Pálssonar og óskiijanleg,
ef pau eiga ekki að miða til að liúa
til þá hugmynd meðal ókunmigra
manna, um hinn íslenzka heim, að
Gestur hafi verið ráðinn af döguin,
af Hkr.-mönnitm. Orðin sýua eptir-
tektavert upplag.
KVEÐIÐ 1 VESTURHEIMI.
Að reyka hjer um koldimm klöld
hjá kátri æsku-fijóð,
er lýsa strætin ljósa-fjöld,
það lífgar fjör og móð.
En mærust kveldin man jeg pó
á minni feðragrund,
er stjarna hátt á himni bjó
um hrímga vetrarstuud.
II.
Fjærri íslands öidum
—unnarbeði köldum,
laufga stiginn Leifs á grund.
opt mig ennþá dreymir—
það að eins hjartað geymir—
minnar æsku morgunstund.
III.
Hjer gengur lífið glatt.
Hjer fer þó margur flatt.
Hjer er sungið, tónuð, tralla'5,
teigað, dansað, slegiti, rallaS.
En ýtar prúðir eitt það stunda
—af umhugsunum valla blunda:
atS sitSa mennina
og sannfæra þjóðina
um sjerhvað er bendir á menningar slóð-
- ina
að ljetta stritið,
en leiða fram vititS,
þeir láta’ eigi bugast við þruskið og kritið.
Hjer er táp og hjer er frelsi.
Hjer sjást eigi þrældómshelsi.
En auðlegts og skínandi skraut,
um skógana ryðja þeir mnrga braut.
Og allt er hjer líkt og á fljúgandi ferð.
Til framfara sífeldra ermannsædn gerð.
Jón Kjœrnesteð.
POLSKT BLOD'
{Þýzk-pólsk suijh þýdd).
Mörgum pykja sagnir Lögbergs,
af uinræðunuin á kirkjuþingiuu um
tleilífa útskúfun” vera verðar um
hugsunar. Fyrst þykir kenna hins
gamia prællyndis, að slíkt mál var
ekki l»gf fil almennrar, ttfrjálsrar
umræðu”. Það virðist ætla seint
að lagast sú klerklega hugsun, að
almenning varði ekki um allt, sein
snertir trúarn.ál. Ályktun alinenn-
ings í pví máli, gat naumast verið
steinblindulegri, en prestanna var,
að fráskildmn Magnúsi presti. Það
virðast vera harðar röksemdafærslur,
4 vorum dögum, um almáttugan, al-
vitran, og algóðan guð, eð eitt ein-
asta af hans börnum yeti farið til
helvítis. Aliar siðaðar ríkisRtjórnir
kosta ærnu fje til pess, að koma
upp JtReform”-skóluin þar sem ó-
stjórnlegir unglingar eru menntað-
ir til betra siðferðis og bera allir
kunnugir menn peiin skólum þann
vitiiisburð, að peir frelsi púsundir
frá sakamannastíuin og ltflátum. Ef
nú að kenning kristindómsins um
tleilífa útskúfun” er sðnn, þá poiir
ekki hinn almáttugi, alvitri og al-
góði guð samanburð við siðaða rík-
isstjórn: Hann á pá engan Reform-
ur ómögulega á því villzt hvernig ' skóla í öðru lífi og sparar sjer skóla-
Leiðrjetting: ísöguniii í seiníistn blaði
3. gr. að framan, er misprentun: „tók hv.n
í arma sína”, á aðvern: tók hún snman
mvni sína.
Frnni b.
En er svo bar til, liat'ði greifinn opt
ar en eitt sinn hucsandi virt fyrir sjer liið
litla blómlega nndiit og nndrað hver það
væri, er hún minnti á — En er tiún eitt
sinn hafði spilafi lög fyrir hanu, og eigi
orðið miki5 á, og stóð nví hnakkakert
og leit til .Janeks sigrihrósandi og hálf-
glottandi, þá dntthonum allt í eiru í h'ig
hvar hann áðvvr hefði sjeð þessi augu,
þafi var vipp í riddarasalmvm, á mynd
Xeniu greifafrúar.
Nú fyrst var sem hann fengi eitt-
hvert hugboð um hve fögvir litla dóttir
hans yrði, þá er fram litiu tímar.
Þegar Janek var 12 ára gamali, var
honum fenginn kennari og Xeniu kenn-
arakona auk hinnarÞýzku fóstrn hennar.
Nú varð skemmtilegra á Proczna, þó
að greiflnn væri þögulli, en nokkru sinni
endrarnær og dveldi mestan tímann í
lestrarherbergisinuog sjaldan sieist nema
um matmálstíma. Þótti hann vera í meira
lagi ómannblendinn, og var uú kennt í
brjósti um avvmingja börnin, er urfiu nð
vera hvert kveid í hinu eyðilega turn-
herbergi. Dynar sat jafnaðarlega við
skrifborðið sitt og virtist optast nær sokk-
inn ofan í vinnu sína, en augu lians voru
þó opt með börnunutn og fylgdu þeim í
hinum saklausu leikvun þeirra. Var
þá sem sólskin færi um hið bleika.
tær-Sa andlit hans, er hann sá
þau
skenvmta sjer saman; og hætti honum þá
viti að fara að dreyma einhvern kæran
framtíðardraum.
III. kap.
Dapnrlega og sorglega barst liljóm-
ur kiukknanna frá haiiarturnum Proczna
út yflr hina eyðilegu sólbrunnu lieiði;
hinn hlýi vindbiær bar hljóminn á vængj
um sjer iangt á burtu yfir skógana og
gerði kunnugt að greifl Adolt' af Dynar
hefði á sömu stundu verið látinn síga
niður í ættargrafreitinn.—
Líkkista lians hafM þegar um langan
tíma, staMf! tilbúin við hlið kistu hinn-
ar látnu konu hans; svo hafði og orðiö
svo snöggt um erfiherrann að Proczna,
að líkt var sem skelfing slæi yíir allt
heimilisfólkið.
Það var að vísu all kunnugt, að veik-
indi í hjartanu liöfðu bakaf! hinum ein-
manamanni margar pínilegar stundir, afi
þau semnagandi eitur höfðu smáeyttlífs-
magni lians og að mest hafði kveðið að
þessu eptir dauða önnu Eufemiu, en eigi
hafði nokkur kvörtvm heyrzt frá munni
greifans nje heldur verið gert neitt, er
ráíið gæti bœtur á meinsemd þessari.
Það var sein honum stæði ailt á sama,
eins og imnn eingöngu iifði í minning-
unni um hina látau konu sína; en hár
hans gránaði meii og meir og hrukk-
urnar í andliti hans urðu dýpri og dýprl.
Hann vann með hvildarlausu kappi
að riti einu, en fyrir sakir þess, hafði
hann gengíð úr Þjónustu ríkisins oghorfið
til einveru Proczna. Það var siðustu
vikurnar, er hann iifði, að svo virtist, sem
einhver órói fengi meira og meira vald
yflr honum, og óskaði hann þá <>pt, að
sjá börn sín hjá sjer; sýndist pá sem ást
hans og kærleikur til þeirra hefði marg-
faldast. Tók hann þá opt um höfuð
hinnar litlu greifafrúar og leit áhyggju-
fullur í hin dökkvu augu hennar.
\ arj(hún ekki af Dyi ar attii.ni og
gat hann vænst annars af lienni, en kuida
og drambsemi.
En stundum 3var þó sem eittbverr.
endurskin af heitari og dýpri tilfinning-
um ljómaði'úr augum hennar. Dróg þá
greifinn ljettara andann og reyndi að
hrynda á burtu hini.m n yrku hugsun-
um.
Það var einn dagað ókunnugir menn
komu aðJProczna; var það mólaflutn-
ingsmaður, skjalaritari og nokkrir dóm—
endur. Sátu þeir lengi að samtali í her-
bergi greifans; heyrðist þá skrjáfa 5 papp.
ír og lyktin af heitu lakki lagði upp frá
skrifborðinu.
Greifi Dynar ráðstafaði nú eigum
sínum.
Gústina þjónstumey var á stöðugu
rápi fram og aptur um göngin og hafði
allmiklu að hvísla í eyru gamla Ewalds:
«Nú verðurþessu ekki breytt”, sagði hún
fullj gremju. „Nú Jiefur gauksegginu
verið;lagt ihreiður iitlu dúfunnar. Hvað
ætli greifafn in heffi sagt, ef hún hefði
lifað þettul Gæti hvín nvína sjeð þetta,
mundi hun si liasjerí gröf sinni—Hvern-
ig geta mern verið svovitlausir, nð gera
sínu eigin ho di og blóði slíkan órjett og
það ailt fyrii vardaiausar .,.. hvisgangar
.... Pólskt þjófahyski!”
OgGlist na kieppti hnefann í heipt
sinni. Heiri hafði atdrei verið vel til
hins djarfa piíts, er ætíð hegðaði sjer jafn-
fi'jálslega cpg væri harn sannurgreifl.
Gustina var að eðiisfari lítt frjáls-
iynd i skoðunum sínrm. Henni fannst
þaðmjög e'Mlleþt, a* Xenia slæi hana,
þ\ í siíkt var eigi annað en einnkenni
göfugs ætteinis, en við Janek, er aldrei
lmfði tiilað eitt iiit orð til hennar, en að
eins stuiMÍiim gjört henni einhvern mein-
lausan grikk, var henni fremur illa og
nefndi hrnn t.ldrei öðru nafni en uhús-
gangs-prins”, því það var svo sem auft-
sjeð á öHu, að hann var enginn saunur
greiti, því ella mundi hann vissulega hafa
farið með hi-.nn á líkan hótt og Xenia
jafnan gerði.
Það var einn sólbjartan fagran vor-
dag, að greifi Gnstaf Adoif haff.i látið
aptur augvm aö fullu og öllu. Hafði
hann fundizt snemma dags kyrr og kald-
ur við skrifborð sitt., og bafði þar dauð-
inn þ* gar fyrir nokkrum stundum leyzt
hann frá hinuin jarðnesku þjáningum
hans. Var það hjartveiki hans, er olli
þvi, að endirinn kom svóna hastarlegaog
þá er menn sízt bjuggust við því.
Fjárhaldsmafivir hinna munaðarlausu
barua, fríherra von Drach æskuvinur
greifans, haffSi þegar flýtt sjer að bana-
sæng hins framliðna greifa, ráðstafað
því, er gjöra þurfti og sjeð svo fyrir, að
Janek^ er nú var 16 ára að aldri, var sam-
kvæmt fyi'irmælum greifans, sendur á <>p-
inberan skóla.
En Xenia var tekin í hús barónsins.
Að öfSru leyti ótti alit að standa óhaggaí
tii hausts á Proczna.
Þá er verið var að afráða þetta, hafði
hin litla greifafrú af einhverri tilviljun
litið frnman í Gústinu, og var þá eigi
laust við, að hún skeifdist af augnaráði
því, er hvvn sá.------
Inndæll, leyndardómsfullur ilmur
sveif yfir hinni biómskrýddu heiði. Rauð
leit tiðrildi flögruðu um í sólskininu og
ljeku sjer milli laufanna á hinum kyrru
hávöxnu runnuin. Hægur andvari fór
um lopti-S og hinir marglitu tinnusteinar
skinu milli hinna voSfeldu þúfna. í
endalausum fjarska breiddi sig út hin
austur-prússneska heiði.
öðrumegin lágu hinir dimmu skógar,
og þar risu turnar Proczna hátt yfir trjá-
toppana; en um miðbikið sáust, gegn
hinum bjarta sjóndeildarhring, rjettir
úrpíl-kvistum, þar sem hin ungu hross
höfðust við á sumar-nóttunum.
Frainh.
NYAR BÆKUR.
Yjer höfum með “íðasta pósti fengið
þessar bækur heiman af íslandi: s Cm
uppeldi og menntamdr. Kostar 35 cents.
Samtíningur handa börnum”. Kostar
20 cents. Kaupið þær strax, þvi að eius
lítið er til af þeim.
Prentfjelag Jleimskringlu.