Heimskringla - 06.01.1892, Qupperneq 3

UEinMKKI\'(;LA. WINSIPKii, WA\. «. JANITAR I8S»SÍ.
1 >01111111011 oí Caiiada.
að límir [>essar eru ekki ritaðar 5
þeitu tilgangi að narra nokkurn hinu'að
eða telja nokkurn til að breyta lífs
kjiirum sínum peirra vetfna, mein-
ingin er, að leiða athygli lesendanna
að Minneota er oss lönduni hjer er
betur við en nokkurn aunan blett í
fiessu landi.
Það er mjög áríðandi fyrir landa
vora, sem tvistraðir eru út um petta
víðáttumikla land, sjer í lagi |>á, er
dvelja í stórborgunum, að varast
aOO.lMMMMMl ekra jbfgarog ýkjur, er einkenna svo
at'hveiti-og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum i C'anada ókeypis lyrir , mj^£ hinn enslí.K rithátt^og amerík
AWisjartlir okeypis íyr i miljomr manna
landnema Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg'S af vatni og skógi
,jg megiuhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakslur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
í HIIíU I'RJOVSAMA BKLTl,
í Rauðár-dalnum Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og uinhverfisliggj-
indi sljettlendi eru feikna miklir liákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama
anii ailfnr iárn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv.
»ldivi*ur því tryggður um allan aldur.
land.
Ómældir flákar af kolanámalandi;
JARARRAIJT FRÁ HAFI TIL
II AFS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi viti Grand Trunk og Inter-Colonial liraut-
trnar mvnda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf 5 Canada til
Kvrraháfs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir þvi endilöngu og
um hina hrikalegu, tignáríegu fjailaklasa, norður og vestur af bfra-vatni og um hÍL
nafnfrægu Klettafíöll Vesturheims.
H ei 1 n æ m t loptslag.
Loptslagið í Manitoba og NorKvesturlandinu er viðurkenut hið heilnæmasta í
Ameriku Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, og aldrei fellibyljir eins ogsunnarí landinu.
ISAM BATV DðSTJ<»RM X í CAXADA
gefur hverjum karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 o O e k r ur af landi
alvec ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki | að.
Á þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
UlGKZKAR XYI. K X I» U
lt
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ÍSLANI) liggjandi 45— 80 mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 míina fjarlægð
er ALPTA VATNS-N ÝLENDAN. bá'ðtim þessum nýlendum er mikið af ó-
nmndu landi oir báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hlnna 1 ItO YLE-NÝLBNDAN er 110 míliir suðvestur frá Wpg., ÞING-
VATTA-NÝLENDAN 260 mílur í norðvestur frá Wpg., QIPAPPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suður frá Þingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
cöldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
um það:
Tlioias Bennett
DOM. GOV'T. IMMIGRA 'J'ION AGENT
Eda 13. L. Baldwinson, (íslenzkur mnhoósmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION 0FF1CE8.
Wiiinipoíi;, - - - Canada.
ÍSATTT’S T6UII OT THK WOBU». *
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’a
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
D*»r Slr:—Wf
returned home
Aprll 9, 1190,
frem e tonr
irtnl the
worlil, ▼teltlnc
Europe, Aala,
(H®ly l^od), In-
dle, Ceyloo, Af-
r!c*(K*rpt), Oce-
nnlea, (lelandof
the Heee,) *nd
"'•■tern Amerl-
ca. Yet tn ell
our *reat J ourney
of «5,.14 mlloa,
wedo not rimem-
ber of hearing e
piane or en or*an
•weeter In tone
t b a n Beatty'e.
U-MATOK BKATTT. » h7»TT|,'í
Fiwe a rheternph teken ln • -J- «weeteet tonei
lAgUud, 1999. inetrumente
‘v.Vf® •!»* thil.*«.t.8ment1’á
•hMlnt*l7 true, we wenld ltke for idt reader of thln
K5*welwlTiroSrTOB»f*í^rt£aUhl*-* or Planoe
borratn. Partlcu lare Rree.
fOVARiNrKlD or n.M, promptly rs-
,br“(» J.ar., wlth lotéreat
i ’JfT1 or 0rR»». f»l 1T w.rranted
117® w* left home a penniless plowboy;
?ne hu«dred thoSsand Sí
B itVh^t^d««?iano2 ln over the
'"orld. If they firt^not good, we could not have
•®ld •* many. Could we I So, eertainly not.
■ach and erery inatrument ie fully warranted for
Un years, to be majiufactured from the best
materlal market afforda, or roadymoney can huy.
organs
Chureh, Chapel, and Par
lor Organs. («/»«
, an“d'l-?rTrh.'PIANOS
’ Beautiful Weddinp Birth-
■ day or Hollday Prosente.
jr 1 Catalogue Free. Addrew
Hon. Daniei . Newjersey.
n™ s^'^’sesasæ&sx. vcnt var
DOMINION-LINAN
selur (1Prepaid”-farbrjef frá Is-
lancli til Winnipeg:
Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50
— barn 5 til 12 ára .... $20,25
— barn 1 til 5 ára ..$14,25
Sömuieiðis farbrjef frá Winnipey til
Islands:................$78,50
að frádreo-nu fæði tnilli Skotlands
O
°g íslands, seru farpegjar liorjra
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L. BALDWINSON,
IMMICRATION-HALL WP.
anskann vindbeíging. Vjer pekkj-
um nokkur dærni, en sem betur fer,
eru [>au fá, að íslendingar hafa yfir-
gefið bújarðir sínar og flegt frá sjer
eignum sínum og flutt í borg, ósköp
fallega stórborg,, með risavöxnuin
steinbyggingum, borg sem lýst er
með rafurmagnsljósum, borg sem
strætisvagnarnir eru dregnir af J>ví
saina afli, í borg, [>ar sem svo mörg
leikhús eru, sem töfra hugann og
maður gleymir andstreymi lífsins í
fá augnablik, og að endingu öll
pau þægindi, er menntun og fram-
för hafa í för ,með sjer. Bóndi
hafði lesið pað í ensku blaði, sem
var að skruma ura stórborg, er var
einhversstaðar, eða að öllum líkind-
um hefur átt að vera einhversstaðar:
að maður hefði keypt bæjarlóð og eig'
selt hana eptir 3 niftn. með $4000
ábata. Og gat hann ekki ímyndað
sjer, að hið sama gæti sig hent?
Auðurinn var svo seintekinn á bú-
jörðinni, og satt að segja var [>að
eitthvað svo lítið að vera bara
bóndi; í borginni var tækifæri að
verða eitthvað , stórt”.
FJullkonHK, úttireiddasta blaðið á
slandi, kostar petta árí Ameríku að eins
l doilar, ef andvirði'K er greitt fyrir ágúst
mánaðar lok, ella $1,25, eins og áður liefir
verið auglýst. Nýtt hlað, Landnem-
inn, fylgir nú Fjallkonunni ókeypu til
allra kaupenda; þaö blaö tlytur trjettir trá
Islendingum iOanadaog fjallar eingöngu
um málefni peirra; keinur lyrst um 8ínn
it annanhvern mánuð, en verður stækk-
að, ef það fær góðar viðtökur.
Aðal út8Öluma'«ur í Winnipeg,
Ghr. ólafsson. 575 Main
Str.
M. 0. SMITH.
H. JK. Cor, Romm & Kllcn St.,
hefur nýlega Hntt si<r þaðan sem hann
var áður í miklu stærri og betri bútf.—
Hann liefurnútil sölu all r tegundir af
skófr.tnaöi, ásamt miklu af leirtani.
er hann liefur keypt hnjög lágu verði og
par af leiðandi selur þaö ákaflega ódýrt:
t d. bollapörá$l, dnsinið; Glassetts 20
cents og upp; lampar 35 cents—65; te-
pottar 25— 35 cents; vatnskönnur 50 cts.;
dúsin af diskmn 75 cents til $1,30, vetr-
arvetlinga 50 cts,— $1,50 $2—4,25; te setts
$2,50 3,50; vínelös $1 dúsínið; yflrskó
1,50 -2,00; skólatöskur 50—75 cents;
feröakistur $1—2. He/ta verd i
bortt'i 1« 11 i.
M. O. SMITH.
COR. ROSS & ELLEN STR.
PRIVATE BOARD.
52!I- Central Avenue.
Eyjólfur E. Olson.
X 10 TJ 8
Gegnt CITT HALL.
Agætar vörur, prýðileg sjerstök kerbergi,
blýlegt viðmót. Enska, frakkneska og
skandinavisku málin töluð. Eigendur
JOPLlNG & ROMAN80N (norðma'Sur)
E. H. PRATT.
Hin elzta, stærsta og áreiðanlegasja
verzlun í Cavalier er H. E. Pratt’s.
Þótt verzlanir fjölgi, er hann samt
ætíð fyrstur.
Tilbúin föt, klæða- og kjóla-efni,
skófatnaður, matvara og yfir höfuð flest
er hver einn þarfnast, er æfinlegá til hjá
E. H. PRATT.
CAVtLIER N.DAKOTA.
■ ■ n n ■ •
9 I U « ■ I lll | a
HÚS'BÚNAÐARSALl
.Tlarket 8t. * - - - Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann
ar í öllu NorSvesturlandinu. Hann hef
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum tej undum, einnig fjarska fallega
munifyrir stásstofur.
C. H. WII.HOY.
Og svo kemur að f>ví takinarki,
að tilfinningar vorar blæða eins og
opið sár. Bóndinn er kotninn í
borgina; hann kann enga iðn nema
að moka og líka er hann orðinn ó-
vanur við inoksturinn. Hann leigir
hús fyrir fjölskyldu sína og fer svo
að leita sjer atvinn i. Og hann fær
atvinnu við skurðagröpt eða járn-
braut og duglaunin eru $1,50, eða
um pað bil. Húsaleigan nemur ^
eða máske ^ af inntektum hans og
fyrir það sem eptir er, parf að
kaupa lífsnauðsynjar handa fjöl—
skyldunni, sem vanalega eru 4—6
börn og ef til vill heilsulasin kona.
Svo kemur veturinn tneð sinni Ógn-
andi óblíðu. Vindurinn hvín vægð
arlaust í hinum lauflausu greinum
er rísa tignarlega, eins og silfurvend
ir upp frá hinum gildu stofnum, er
standa í löngum röðum fram með
stjettunum; pað glamrar í ísing-
utini, eins og hringabrynjum. Vjer
sjáum bóndann, vin vorn, á gangi;
haim er niðurlútur og virðist orð-
inn svekktur af stórborgar-lífinu.
Hann er atvinnnlaus. Hann minn-
ist fyrri tíðar, pegar hann var bóndi
Hann man pað vel, að hinir póli-
tisku inálaskúmar sögðu honum, að
pað væri farið ver með hann en
nokkurt skynlaust vinnudýr; hann
væri laminn áfram dag og uótt,
bara til að ryðja peninga-græðgi
auðkifingaima braut; hann hefði
bókstaflega engann rjett; hann ein-
ungis væri verkfæri í hönduin bófa,
er öllu rjeðu og öllu stælu o. s.
frv. Og honum koin nú í hug, að
börnunum sínum yrði kaldara hjer
en verið hafði í hónda-bænum hans,
og konan hans var fölleitari en hún
hafði verið; deyfðarútlit hennar var
enn átakanlegra; allt-var talandi
vottur utn vanheilsu og örbirgð.
Nú sá hann greinilegan skort á dag
íegu brauði, hjer purfti ailt að
kaupa, en peningarnir voru upp-
2’eiionir. Hann hafði að vísu haft
margar ánægjustundir, en pær end
urminningar særðu hjarta hans pví
sári, er sveið meira en öll hin,
Hann vildi fegin að allir menu, sem
eru óánægðir með stöðu sína í
bóndastjettir.ni, gætu sjeð sinn
innra mann, gætu sjeð allar hans
kriugumstæður og hagnýtt sjer af
reynslu hans og lært að bera virð-
ingu fyrir peirri heiðarlegustu at-
vinnu, sem til er, lært að hagnýta
sjer tímann, en hlaupa ekki eptir
ofstækisfullmn óeirðarseggjum, lært
að heyra til sjálfum sjer og vera
sinn eigin herra.
G. A. Dalmann.
GULL-KORN
TSLEnsrxDiisrG--^-
(Eptir handriti Gunnars Gíslasonar).
rotnum og gömlum blöðum, varla Xenia greifnfrú settist upp og hlust-
yngri en frá 17. öld, en höfundur aði og starði með svefnlausum augum
ekki nafngreindur, og hef ieg ekki upp á kniplinga-útsaum sængurhimins-
getað fengið neinar upplýsingar um ins og þrýsti höndunum að enni sjer.
hann.-Ritað eptir minni mlnu. ! Hann yfirgaf haua þá og ef til vill
Goti nýtinn, gætinn, fóta hvatur, ^ ;>ð fullu og öllu.
greiðir reiðar skeið og leið frá heiði;
bárujór pá byrinn ör fram keyrir
um bala pvalan hvaladal vindsvalur, I enn stoltari en sjálfa sig. Hinn fyrsti
spranga’ í sæng hjá spaungu ungri j maður, er tekizt hafði að ægja lienni, og
Hún sá hann allt i einu standa
frammi fyrir sjer, háan, fagrann og
er ann vel!
fingra,
spanna svaima pann,
manni;
pað linar [raunir, ljenar unun fína{
lunda grunda tundurs pund
stundir.
sem svipur hennar fjell fyrir, likt og
væri hún sek i einhverjum glæp. Það
var þessi Pólverji.
Hvi skyldu nú veggjamyndiruar og
um j knipplings-útsaumurinn sortna fyrir
angura henuar, til þess að vörmu spori
Þegar Árni Grímsson"*, sem Guð- I að verða að stórnm ógr inilegum stöf-
mundur sýslumaður S gurðsson hafði
til að stela úr búðunum á Grundar-
firði, slapp úr varðhaldi paðan,
faimst miði aptir haim í fangaklef
anum, forkuimarvel ritaður og pessi
kveðlingur á um Guðmund sýslu-
mann. (Lagið er kallað Hurðar-
dráttur in miniii):
Grundarfjarðar fjandinn hurðum
fle'gir og svegir, sig beygir tneð
lymsku í lastagátt;
lundarharður handaburðum,
hneigir sig teygir, en pegir, mcð
svikum um svarta nátt.
Undirjarðar-anda furðar,
pó segja frá megi, pví herra-
boðið er hátt.
Sundur marður i sand og urðu,
slegin og flegin sje greyið; jeg
enda pulin pátt
HEIMSLISTAR KVEDLINGUR,
sem jeg í ungdæmi mínu sá á mjög
Högni hjet tnaður Þorsteinsson,
ættingi Guðlaugar Andrjesdóttur,
fyrri konu sjera Vígfúsar Björns-
sonar, er síðast var prestur að Garði
í Kelduhverfi og dó par 1808.
Þessi Högni var all-vænn inaður og
lipur hagyrðingur. Eitt sinn fekk
hann brjef með pessari utanáskript:
Ærulausum orðaref,
út af galdra kyni,
brjefið sent af hendi’jeg hef
Högna Þorsteinssyni.
Högiii svaraði:
Ef pú hefur engin rök,
Rð eg sje hrekkjamaður,
og lastar mig fyrir logna sök,
lifðu há hölvaður.
PÓLSKT BLÖD.
(Þýzk-pólsf: st/f/a þýdd).
Vegir okkar munu því
skilja frá þessum degi. Jeg mun vertia
þjer sem ókunnugur ma'Sur og vanda
laus, þar til þú af frjálsum vilja kallar
mig til þín og kannast við mig sein bró?
ur þinn og setur mig aptur í rjettindi
þau, er testamenti föður míns ákveður.
Ef þú nokkru sinni þarft á hjálp elia á-
sjá uð halda, þa kallaðu á Pólverjami
Janek Proczna, er með gleði mun hætta
eigum sínum og lífi fyrir þig og vertu
viss um, að hverjumblóðdropa og hverju
andartaki skal verða varið fyrir
dóttur mins ógleymanlega fósturföður.
Það er ekki jeg sem yfiigef þig, en það
ert þú, sem hrindir mjer burtu. Og
vertu í guðs nafni sæl—að fullu og öllu,
ef svo er vilji hans.
Hann lióf snöggvast augu sín til hins
dimm-skýaða himins, hueigði sig í stytt-
ingi og gekk hægt út úr herberginu.
Xenia starði á eptirhonum sem utan
við sig. Hún rjetti út handlegginn til að
halda honum aptur, en leið svo niður á
stólinn og huldi andlit sitt í liöndum
sjer.
Erfiherrann að Proczna knjefell
lengi vitS gröf föður síns og þrýsti hinu
glóandi andliti sínu móti hinum kalda
krossi. Blómsveigur af rökum blómum
var hin síðasta kveðja, er hendur hans
lögðu á minnisvarðanu.
Næsta morgun um apturbirtu var
ferSavagninum ekið fram fyrir hallar-
tröppurnar.
* Árni nefndi sig síSan Einar Jónsson,
ajknefndur hinn sterki. Hann dó að
Svalbarði í Þistilfirði 1785, hjá sjera Ól-
afi Jónssyni, er þar var þá prestur og
flutti þaSan að Ivvíabekk 1 Ólafsfirði
1786 og dó þar. Einar sterki áhjerí Ame
ríku afkomenda Jón Einarsson frá Nóa
um?
,Ef lilýjari og ljúfari tilfiuningar
skyldu læðast inn í lijarta þitt....’.
Xenia greifafrú fann til kuldahrolls
og skalf, eins og jafnvel hið kalda, stolta
hjarta hennar væri snortið af frosti, og
þó voru kinnar hennar glóandi heitar.
Hún þrýsti höfðinu niður í koddann
óg lá kyr og hreifingarlaus.
YagnhljóðiS hvarf hægt og hægt.
Gauks-unginn hafði sprengt hinn þrönga
skurm og orðið að unguin erni, er flaug
upp frjáls og djarfur, hátt móti sólunni
út í hina víðu, viðu veröld.
VI. kap.
Hinu skýjaði hausthiminu hvelfdist
yfir Norðurlandastaðoum X.
Rin gömlu tignarlegu verzlunarhús,
er um margar aldir höfðn staðið í röð-
um á hinum þröngu giitum, hvert þeirra
jafngrátt og alvarlegt sem hitt, störðu
liissa og sofandi upp á við og litu á
hina prýðilegu riddarasveit, er með blakt
andi fánum reið um hið steinlagða
stræti.
Prins Ágúst Ferdinand, er náskyld
ur var kcnunga ættinni, hafði verið
settur yfir riddara þessa og því flutt, á-
samt konu sinni Önnu Reginu, til stað—
arins.
Á stjórnarbyggingunni, er fyrir sköminu
hafði fengið rniklar umbætur, voru nú
opnuð hin miklu port og prinzinn hjelt
þar innför sina.
Skrautvagnar ultu eptir hinum ella
kyrlátu strætum, sporar og sverð glömr-
u'ÍSii, lineggjandi hestar dönsuðu fram
undir skrautbúnum riddurum sínum
Líkt og f jörugur margbreyttur draumur,
var lífið á strætunum; T>að var sem nýr
vindbiær ljeki um hinn gamla bæ, ljúfur
og hressandi sem blómilmur og bljes á
burt hinni gömlu deyfð, *-r um aldir
hafði hvílt yflr bænum. Hinir riku
borgarar, í hinum góð i stnð X., er voiu
svo ánægðir ir.eð sjálfa sig, höffiu legið
á bjarnarfeldum sínum með nátthúfur
dregnar ofan fyrir augun og hirtu lítið
um hvernig vísirarnir á tímans úri stóðu
eða hvort rigndi niður ösku frá liimnin
um. Og nú gekk allt í einu sól upp yfir
líöfðum þeirra og' sendi liina björtu
geisla sínaniður í rökkur þeirra ogsýndi
þeim hin r.ýju ölturu, er 19. öldin
kveikti reykelsísfórnir sínar á. <(Skraut’
l(sællífi”—((Áfram!” var ritað á þessi ölt
uru. Hinir vísu feður staðarins fóru í
lafasiða frakka sína, tóku sjer í hönd
hiua gullbúnu stafi og settu á nef sjer
stærstu gleraugun sín og gengu með ó-
endanlegri alvörugefni og tignarsvip inn
um hallnrdyrnar, til þess afi geta vottað
furstahjónunum hinamiklu virðing sína.
Hissa og hálf-biindaðir stara þeir núá
dýrð og skraut hirðveizlunnar, enljósin
kasta geislum sínum út yfir marmár-
tröppurnar og hin gyltu handrið þeirra í
forsalnum. Og þegar hinir gó'Su feðor
hjeldu heimleiðis um apturelding, sátu
gleraugun skökk á nefinu og reiddu
þeir nú hnefana móti hinum skáhöllu
ljóskerastaurum og orguðu íjörugat
vísur frá æskuárum sínnm,
Aðrir og nýirtímar höfðu nú runniS
UPP yfir Achen Norðurlanda. Gekknú
ekki á öðru en stöðugu veizluhaldi,
glauini og gleði.
Hafði svo staðið í tvö ár. En á
þeim tíma hafði orSið allmikil breyting.
Verzlun og iðnaSur tók miklum fram-
förum. Aðallinn, sem áður á vetrum hafói
ýmist dvalið i höfuðstaðnum eðaí suður
löndum, leitaði nú til X, til þess að eyða
fje sínu við hirð priuz August Ferdin-
ands.
Á torginu, þar sem gamall stein-
tÚHÍ í Seyfiisfirfii, afi mörgu míkilmenni ! brunnur er, meii líkneski hins helga
og einkennilegur, eins og það fólk hans, I Nenómuks stóð hús bað er stiórnarfor-
afi Hákon, hans faöir Einar sterki; ann- I JNep0mUR8’ St0° ÖUS pa0’ er 8tlnrnarfor
ar son Einars sterka hjet Illhugi, hans SetlUU bar°U Gilrtuer bjo 'l' oörum meSin
son Þorsteinn, hans son Einar, hans son ia ilib forn'ega ráðhús með hinum
Sigfús málari i Winnipeg, og kallar sig þremur göflum, en hinum megin hin
nú Andersonll. Af Einari sterka hefjeg gamla dómkirkja.
ritað æfisögu og er hún í bókasafni Jóns
Pjeturssonar yfirdómara í Reykjavík. Sú
Gráleitt og skuggalegt mændi hið
saga er að mörgu merkileg, því Einar Kamla 11118 hatt yAr sölubúðirnar á torg-
var afbragðsmaður sinna samtíðarmanua inu. Margra alda ryk láá skjald rmerki
bæði til sálar og líkama. G. G. kirkjunnar, yflr hinni ramgjörfu port-
I n
1 hvelfingu og víða höfðu líkneski
umhverfis gluggabogann fallið niöur, en
á múrana var sem dimm slaða dregin.
Þægilegur blóinilmur breiddist út
um hina fremur lágu en skrautbúnu
sali. Vængjahurðirnar stóðu á tví'6a
gátt og mátti því sjá hina löngu röð af
söluin, erkomu hver eptir annan, líkt og
perlur á liáisbandi.
Lítið snoturt herbergi rar fyrir öðr-
um enda þessara mi'irgu sala. Hjer
mátti líta alla þá fegurð ou smekk, sem
tígin kona er vön að liafa um sig. Hús-
búnaðurinn vur í sniði 17. aldarinnar;
voru stólarnir og legubekkirnir kiæddir
blómskreyttu damaski og há brouce borð
voru á víð og dieif á hinu mjúka, þykka
gólftjaldi. Fyrir gluggum og dyrum
hengu dýr purpuraiituK tjöid og með
fram veggjunum voru smá líkneski milli
fegurra mynda eptir hina frægustu
melstara. Pálmaviðir breiddi liin löngu
blöð sín út yfir legubekkina ug | áfa
gaukur vaggaði sjerígjlltu búri sínu.
Á báðum hinum drekamyuduSu
ljósapipum á skiifliorSiiiu brunnu vax-
kerti og skinu á graunvaxna konu, er sat
fyrir fraimui borð og blaðaði með hiiiuin
hvítu höndum í stórri hrúgu af blii'Sum.
Audlit henuar var smágert og blóm
legt og í himi hrafnsvarta hári hennar
glitruðu skínandi roðasteinar. Hún var
klædd í rauðan mjög niðurskoTÍnn kjól
úr þykkti silki, aisettan svörtum knipl-
ingum og drógst lianu í löngum sló'Sa
eptir gólftjaldinu, en um hinn hvíta hál«
hennar var blómfesti af hvítum rósum.
Hið litla höfuð laut með miklu at-
liygli yfir brjef það, er hún hjelt á og
las það aptur og aptur.
,Kæra vina’ stóð með fremur óbreyttri
hendi nndir lita'Sri fursta-kórónu.
,Jeg vona fastlega að hitta Carlo hjá
ykkuríkveld. Jeg kem því og ber fyr-
irmig, að jeg ætli atS spila me'5 ykkur.
Jeg er hálf-sjúk af angist og hugar-
ringlun, en reiði mig algjörlega á þag-
mælsku og gætni vinkonu minnar. Vertu
sæl, þar til við sjáumst; jeg faðma þig í
huganum’. W
Anna Regina.
V.irir hennar hiinguðust skrítileg*,
er hún lagði frá sjer brjefið; tók hún þá
annan róslitaðan miða.
,Jeg kem á ákveðnum tíma. Sjáðu
svo um að við verðum ótrutluð.
Þín.
vA. R.’.
Einniir þessu brjefi var í raesta flýti
fleygt til hinna brjefanna.
Núheyrðist liæ t -engið i næsti lu r
beigi.
,Yðar náð, jeg bið yður að ly.i -
gefa’.
Sem snortin at slagi flegði hún hiuu
fríða höfði aptur á bak, en djúpar
hrukkur komu á hið hvíta enui.
,IIvað gengur að fean?’ sagði hún
með mikilii heipt. ,Hef jeg ekki straug-
lega bannað þjer aðtruflamig?’
,Jú, yðnrná'fi, ogjeg bið líka fyrir-
gefuiugar. Eu hinn náðugi herra hefur
skipað mjer að biðja yður a« koma til
sín. Hann hefur aptur fengið slæmt
hóstakast’.
,Hvaða heimska að ónáða mig fyrir
slíkt. Maðurinn minn hefur haft lióstaalla
þá tíð sem jeg hef þekkt hann’, sagði
frú Leonie von Gartner kuldalega.
,Gefðu honum meðalið hans, og láttu
mig vera í fri'Si. Þa* virðist sem hreinn
óþarfi að kalla mig á hverri stundu fyrir
slíkan hjegóma’.
,í þetta sinni virðist þó lióstiuu í-
skyggilegri en áöur’, dirfðist Jean nti
segja. ,Hiun náðugi herra er mjög mátt-
fariun og þjáður’.
jÞaðmávera, en jeggetekki komið
núna. Segðu honum að jeg búist á hverri
stund við hirðkonu prinsessunnar. Auk
þess vil jeg að hann láti síðar sjá sig, þVi
húsbóndinn sjálfur verður að takaá móti
prinsessunni og öllum hiuum gestunum,
er boðið hefur verið. Jeg vil að svo sje’
.Jean hneigði sig djúpt og auðmjúkt.
Óskir húsmóður lians voru ætíð skip-
un, er þær voru sagðar á þennan hátt.
Ilannfórút úr herberginu, en ský
var yfir enni hans og andvörp á vörum
hans.
í liinni þögulu skrifstofulá vesalings
gamli stjórnai forsetiun aptur á bak í
hægindastól, fölur, aumur og eintnana.
Er hann heyrði ósk konu sinnar, þrýsti
hann hö.dunum að brjóstinu og livislaði
hægt.
,Jean, frakkann minn og riddara-
merkid. Mjer finnst jeg vera heldur
skárri’.
Framli.