Heimskringla - 02.03.1892, Blaðsíða 3

UKIHKkitlNMLA.W INH1PK(>, H VA. ». MABZ
Domiaion oí’ Oauada.
iflisiarto okeypis fyrfr miljoiiir manna
Rafliirfraalmenningi
[Vjer ininnum iesendar „Ileims-
kringlu” á, að undir „Raddir frá almenn
ingi” er pað ekki ritstjórn blaðsins, sem
talar. Hver ma'Sur getur fengið færi á
að láta þar í ljósi skoðanir sinar, þótt
fær sjeu alveg gagnstæðar skoðunum
ritstjórnarinnar, en menn verða að rita
ssemilega og foröastpersónulegarsknmm-
ir; auk þess verða menn a$ rita um
eitthvert það efni, sem almenuing að
einhverjn leyti varðar.
!Í00,000?000 ekra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, nægli af vatm og skogi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
ÍHINV frjovsama bklti,
í Rauðár-dalnum Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og uinhverfisliggj-
andi sljettlendi, éru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama land.
í 8. nr. Hkr. f>. á. er grein nokk-
ur utr fund [>ann, er haldinn var við
íslendingafljót 6. febr. Af þvi mín
er þar sjerstaklega getið og f>að
heldur ópyrmilega, í sambandi við
pað sem sagt er að fram haíi farið á
pessum fundi, pá dirfist jeg hjer
með að óska rúms í blaði pessu fyr-
ir eptirfylgjandi linur, mjer til af-
sókunar og málinu til upplýsingar.
Cull, silfur járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Óinældir flákar af kolanámalandi;
«ldiv’i«ur því tryggður um allan aldur.
JAKSÍBRAIJT F»i HAFI TIL HAFS,
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi* Gtand Trunk og Inter-Coloniai braut-
lrnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. 8ú braut liggur um miðhlut frjövMnna bellisins eptir því endilöngu og
um hina hrikalegu, tignárlegu fjallaklasa, uorður og vestur af Efra-vatni og um hii.
nafnfrægu Klettafjöll Vesturheims.
Ifeilnæmt 1 o p t s I u g .
Loptslagið í Manitoba og Norövesturlandinu er viðurkennt hið hellnæmasta í
Ameríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturlnn kaldur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei þoka og súld, og aldrei fellibyljir eins og sunnarí landinu.
MAM BAKDXSTjÓbSOÍ í CAXABA
gefurhverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
iyrirfamilíu að sjá
1 (5 0 ekrur ití* landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
A þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlísjarðar og
ajálfstæður í efnalegu lilliti.
IsLKNKKARM^LENBUB
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar i 6 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ISLAND liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winnipeg-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATNS-N ÝLENDAN. báðum þessum nýlendum er mikið af 6-
numdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna. AROTLE-NÝLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNO-
VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norðvestur frá Wpg., QIPAPPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suöur frá Þingvalla-nýiendu, og ALBEliTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. I síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Prekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
um það:
Thomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
Eda 15. I j. Baldwinson, (Islenz/cur umboðsmaður.)
DOM. GOV'T IMMIGRATION 0VE1CE8.
"Wiimipeg, - - - Oanada.
BBATTY’S TOUB OF THE WOBLD. m
Ex-May®r Daniel F. Beatty, of Beatty’s
Eelebrated Organs and Pianos, Washingtou,
Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement Sn thit paper and y^nd for catalogue.
BEATTY
D«*r Slr:—Wr
retamed home
Afril S, 1190,
frotn a tour
• roml the
werld, vteltinc
■u-ope, Aola,
(Holy l and), In-
dta, Ceylon, Af-
rle*(lcyj»t), Oce-
unlea, (Islandof
tha Saaa,) and
'Veetern Amori-
ca. Yat ln all
®ur creat j oarnay
°f »6,974 mllaa,
w*do not remera-
**•» of hearing a
plano or an orcan
•weetar In tone
t h a n Beatty’s.
■X-MAYOK DAIIU.F. kBATTV. w°I hTTÍT'íyj
YlWI a Photorranh taken ln LaaihaL •weetest toned
Xngl.ni, lUh ‘ í °
—. ., m n d e a t anv
K ?•. ,Noí. to to yon that thls etatement in
o.*0,ut?,P *JU«» we would Uke for nny rendar of thti
paper to ordar one of onr matofaleea orcans or ptanog
. °®>r you a harcatn. Particulars Prae.
***^acri°n OUARANTKBD or meney promptly re-
runaed at any ttnie withln three (S) yuars, with luterest
•tepercent. eneither rie«e er Organ, fully warranted
i*u,y*ur,‘ **7® we left hotne a penniless plowbov:
,w* toaT® nearly one hundred thousand oi
*ou,y ■f/>r*ana a“d pi&nos in use all orer the
world. Ir they were not good, we could not h&ve
t°JJK F1™*- Could wet No, certainly not.
Each and every instrument is fully w&rranted for
m&teri&l naarket affords, or readjr money can huy
nPOAMO í?ra"ohrfe£?S*Pel'
UII u A N o “nisd' fe PIUI
w Hcautiful Wedding,Blr
da y or Holiday Presei
Hon. Daniel Oatalogue Free. Addr
l'jtdlkklian, útbreiddasta blaðið
slandl, kostar þetta árí Ameriku að ei
l dollar, aanvirðl'g er greitt fyrir ági
mánaðar lok, ella> »1,25, eins og áður he
verið auglýst. Nýtt biað, Landnen
Inn, fylgir nu í2f“Jk°nunnl ókeypis
allra kaupenda; Paö 1)1 aö flytur frjettir t
tslendingum i Canada og fjallar eingöni
um málefni peirra; kemur fyrst um sii
ut aiinanhvern mánuð, en verður stæk
ef pað fær góðar viðtökur.
Aðal-útsölumafiur í Winnipeg,
Chr. Ölafs8on. U75 Main 8tr.
EL X 10 U 8
itr. gegnt City Hai.i.
>ergi, afbragðs vörur, hlý-
Restaurant uppi á loftinu.
® ROMANS0N
elgendr.
PRIVATE BOARD.
Ccntrftl ^^oiuic*
Eyjólfur E. Olson.
DOMINION-UNAN
selur (lPrepaid”-farbrjef frá Is-
landi til Winnipeg:
Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára »40,50
— barn 5 til 12 ára .... »20,25
— barn 1 til 5 ára .....»14,25
Sönmieiðis farbrjef frá Winnipeg til
Islands:....................#78,50
að frádregnu fæði milli Skotlands
og íslands, sem farpegjar borga
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L. BALDWINSON,
IMMICRATION-HALL WP.
M. 0. SMITH
COR. ROSS & ELLEN STR.
hefur nýlega flutt sig þaðan sem hann
var áður í miklu stærri og betri búö.—
Hann hefurnútil sölu n 1 l,r tegundir af
skófatuaöi, ásamt miklu af leirtaui,
er hann hefur keypt mjög lágu verði og
þar af leiðandi selur þaö ákaflega ódýrt:
t d. bollapörá»l, dúsinið; Glassetts 20
cents og upp; lampar 35 cents—65; te-
pottar 25—35 cents; vatnskönnur 50 cts.;
dúsin af diskum 75 cents til »1,30, vetr-
arvetlinga 50jcts.- »1,50 »2—4,25; te setts
»2,50-3,50; vínglös »1 dúsínið; yfirskó
1,50—2,00; skólatöskur 50—75 cents;
fer'kakistur »1—2. Bezta verd i
borginni.
M. O. SMITH.
S. E. Cor, Buas &■ Ellcn St„
Advertising.
iljir þú augl. eitthvaö, einhversstaðar,
sinhverntíma, skrifaöu til GEO. P. Ro-
ELL & Co., nr. lo Spruce St. New
rk.
Hver sem þarf upplýsingar um að aug-
lýsa, fái sjer eintak uBook for adverti-
sers, 368 bls., ogkostar einn dollar. Hefur
inni að halda útdrátt úr American News
Paper Directory af helztu blöðum; gefur
kaupenda fjölda og upplýsingar um verð
á augl. o. fl., hvernig að auglýsa. Skriflð
ROWELL ADVERT18ING BU-
KEAU, 10 Spruce 8t., N. Y.

HÚ8BÚNAÐAR8ALI
Market St. - - - - Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann
ar í öllu Nor'Svesturlandinu. Hann hef
ur óendanlega mikið af ruggU8tólum af
öllum tegundum, einnig fjarska fallega
munifyrir stásstofur.
C. H. WILSON.
E>ar er sagt meðal annars svo:
((Hr.St. B. Johnson fylgdi G. Ey-
ólfssyni að málum, að ávíta breyt-
inguna á brúarstæðinu, ámæla hr.
J. Júlíusi, en að endingu komst
hann upp á milli peirra fjelaga Th.
og G. Eyólfssonar, svo að annar
hvor varð að vera ósannindamaður,
og leit pó út fyrir að hann vildi
fylgja báðum”.—Á öðruin stað seg-
ir frá pví, að jeg (St. B. J.) hafi
greitt atkvæði á móti pví að ham-
arinn væri keyptur.
Petta siðasta (eins og fleira í
grein pessari) er eintóm ly gi; pví
pað er öllum, sein á fundi pessum
voru, kunnugt, að jeg greiddi alls
ekkert atkvæði, með eða móti
nokkru máli eða atriði máls á pess-
um fundi. Að jeg hafi á fundinum
áinælt hr. J. Júlíusi fyrir nokkuð,
er einnig ósatt; hvað gildar ástæður^
sem höf. greinarstúfs pessa kanti að
álíta að jeg hafi haft, eða hefði get-
að haft, til pess að ámæla Jóni, pá
gerði jeg pað samt ekki.
Að mjer hafi dottið í hug, hvað
pá heldur gert pað, að á v í t a breyt-
inguna á(!) brúarstæðinu, ersvo frá-
leitt sem hugsazt getur; hitt gat ver
ið sönnu nær, að jeg hefði sýnt til-
hneigingu til að ((ávíta” pann eður
pá sem valdið höfðu breytingunni á
brúarstæðinu, og pó var pað nú
ekki beinlínis, pví pað, að breyt-
ingin átti sjer stað, var að líkindum
alls ekki ámælisvert út af fyrir sig;
en hefði breytingunni verið sam-
fara, segjuin’»2—300 aukakostnað-
ar, pá gat að líkindum orðið, að
minnsta kosti spursmál um, hvort
sá, er breytingunni og aukakostn-
aðinum olli, var ekki ámælisverður
fyrir franmvæindirnar, einkum ef
slikt var gert heimildarlaust. Að
jeg hafi fylgt G. E. að málum, er
að svo miklu leyti satt, som skoðan
ir okkar voru líkar um sum umræðu-
atriði fnndarins—öðru ekki.
Um framkomu mfna á ffundinum
er í stuttu 'máli petta að segja:
Jeg kom á fundinn nokkru eptir
að hann var settur. Fyrir fundinn
hafði je^ orðið pess var, að menn
póttust vera mjög ánægðir, með pað
meðal annars, að brúin hefði heim-
ildarlaust verið sett par sein hún nú
er (pvert ofan í fundarsampykkt par
að lútandi), par sem hún yrði mik-
ið dýrari (til að vera faer yfirferðar),
en par sem hún hafði áður verið
ákveðin. Og jeg hafði heyrt, að
fundur pessi væri boðaður af pess-
ari ánægju, sem tilefni, undir al-
mennum frjálsum umræðum.
I>egarjegkom áfundinn, var eitt-
hvað verið að ræða um málefnið—
eptir pví sem jeg komst næst—, pó
að eins um einhver aukaatriði pess,
eins og til fyrirgreiðslu eða undir-
búnings undir aðalmálið. Eptir að
jeg hafði hlustað um stund á um-
ræðurnar, bað jeg uin orðið, og var
veitt pað sem öðrum; og pað sem
jeg hjelt fram var petta, og ekkert
ann&ð:
Að, eptir pví sem jeg hafði verið
upplýstur um, pá væri nú fullgerð
brú yfir fljótið, að lengd 220 fet
(eða nálega ful’gerð) og væri hún
35 fetum lengri en 185 feta brú af
sömu gerð; en nú væri kunnugt, að
par sem í upphafi hafði verið sain-
pykkt að setja brúna, væri 185 feta
löng brú nógu löng alla leið milli
bakka fljótsins, og pó vantaði enn
pá ærið fje til að lengja brúna á-
fram svo að hún væri til nokkurs
gagns eða umferðar, par sem hún
nú væri, og ef pessar tölur væru
rjettar (sem jeg fullyrti ekki), pá
gæti jeg ekki sjeð, hvaða sanngirni
I gæti mælt með pví, að fáeinir
bændurpar í byggðarpar+inum, næst
brúnni, nje sveitarstjórnin enda—
eða nokkrir aðrir, sem ekki væru á
einn eða annan hátt valdir að peirri
((breytingu” (færslu brúarstæðisins)
og kostnaðaraukanum par af leið-
andi væri skyldir til að leggja fram
verk eða peninga til að fullgera
verkið, fram yfir pað sem peir
hefðu lofað, ef pað hefði nokkuð
verið, svo framarlega sem peirhefðu
annars h&ft rjett til að ákveða
brúarstæðið í byrjun og gert pað.
Enginn upplýsti pað, hvernig
stæði á breytingu pessari, nje hver
hefði valdið henni, eða hverjir, og
enginn mótmælti pví að pessar töl-
ur væru rjettar til samanburðar, sem
jeg framsetti hjer að frainan. Aðal-
atriðið í mótmælunum var, að um
petta væri ekkert að tala, ekkert
annað en að koma brúnni áfram alla
leið yfir fljótið með einhverjum ráð-
um og pað seai fyrst.
Hvað höf. á við par sem nann ber
pað á mig, að jeg hafi komizt upp
á milli peirra fjelaga Th. og G. E.
svo að par af leiðandi hafi annar
peirra orðið að vera ósannindamað-
ur, er mjer ekki vel ljóst, og jeg
held engum öðrum heldur. Var
pað kann ske eitthvað, sem pessa
tvo menu greindi svo sjerstaklega,
en óljóslega, á um, á fundinum, að
fundurinn—án minna skýringa—
fengi ekki ljóslega sjeð, að pað var
nokkurt ágreiningsatriði? Ekki
mjer vítanlega. An pess að svo hafi
pó verið, getur pessi setning höf.
ekki álitizt neitt annað eða betra en
v i 11 e y s a.
Jeg hirði hjer ekki um að hrekja
fleiri villur og ranghermi í pessari
^rrein en pau ein, er mig snerta, og
setn pegar eru hrakin; líkabj'ztjeg
við að aðrir verði til að gera hinum
ámælisatriðum í grein pessari álika
skil á sínum tíma. Jeg vil að end-
ingu allra umhyggjusamlegast ráð-
leggja höf. pessarar greinar, að láta
pað aldrei á sig ganga að opinbera
nafn sitt í sambandi við hana, og
pað pótt pess kynni að verða krafizt,
pað kynni að verða honum atvinnu-
hnekkir.
Lundi, 20. febrúar 1892.
St. B. Johnson.
PÖLSKT BLÖD.
(Þýzk-pólsk saga þýdd).
Donat hló nú dátt, eins og vandi
hans var.
(Þa5 er ágætis maður þessi Proczna,
Flandern hugsaði sjer að ofbjóða honum
er hann beitti tvo hesta fyrir vagninn, til
þess að flytja söngmanninn til gistinga-
staðarins, og auk þess fjekk bann hjá
Weyer báða þjóna hans í einkennisföt-
um. En þjer JiefSuð átt að sjá þennan
Proczna, er hann leit á þennan veslings
vagnl Og hvað haldits þjer, aö hann
gerði? Jú, hann bauð svona blátt áfram
báðum herrunum að setjast upp í hans
eigin furstalega vagn og flutti þá þann-
ig að gistingastaðnum, eins og góðum
hei'Sursmönnum sæmdi Þjer hefðuð
átt að sjá hve skömmóttulegur atS Fland-
ern varl’
(Vitið þjer Donat; jeg hjelt aldrei að
þjei gætuð verið svona illkyittin við vini
yðar’ mælti nú Xenia, og sneri um leið
höfðinu enn meira til hliðar og málaði
rammvitlaus ljósaskipti, en pentubustinn
titraði milli flngra liennar.
(En ekkl batnar enn. Þjer hefðuð
átt að vera við dagverð þennan, Xenia.
Annað eins sjá menn eigi heima einu
sinni í lífl sínu. Þjer hefðuð átt aS sjá
svipinn á Flandern og svo digra riddara-
foringjann Hecherberg, er sat þar i fyrstu
eins og uppblásinn froskur og likur lif-
andi mynd af hinu alþekkta orðtaki:
„ríkið er konungurinni’
,Ríki5 er jeg’.
(Nú, það kann að vera svo! en svo
varS bann svo grannur og lítill eins og
sexklofln Sardina. Jeg segi yöur satt,
frænka, að jeg hef aldrei hlegi'5 svo dátt
á æfl minni. Þa5 lá við, að jegmerði
sundur stórutána á vesalings ístrubola.
En svo stóð nú á, að okkur hafði komið
saman um a* sýna lítillæti það, að bjó5a
þessari stjörnu á himni listanna til borös
okkar, til þess að hannfengi hugmynd
um morgunver« Úlanriddaranna í H. og
bæri svo dýrð þeirra út. Við Úlanridd-
ararnir erum eins og þjer víst vitits, van-
ir að ofbjóða heiminum. Flandern og
riddaraf(>ringínn voru forstöðumenn og
höfðu látið bera fram okkar dýrasta vín—
en slíkt vín er sjaldgæft. Proczna drakk
og af því eigi var annað vín fremborið,
en þá fór nú a5 sjóða í riddaraforingjan-
um. (Nú, beztiherra, segir hann bros-
andi, (hafið þjer nokkru sinni bragðað
nokkuð þvílíkt í landi vínberjanna?’
,Jeg held varla, herra riddarafor-
ingi. En fyrirgefið! Jeg hei enn þá
' ekki liti'5 á merki'5’. Og í því sneri
hann flöskunni við til þess að líta á mi5-
ann.
,.T«g ætla heldur eigi’ greip Flandern
fram í og kippti til höfðinu. ,Þjer eruð
iíka hiun fyrsti, er við skenkjum þetta
((Fleur des gouttes d’ or” fyrir’.
,Hvað þá?’ og glcttandi bros ljek um
varir Proczna. Fari5 þjer ekki villt
þessu, mínir herrar?’
Skellihlátur glumdi nú mmhverfle
borði5. ,Nei, Úlanheideildin keisara
Franz Josefs gjörir bið ómögulega mögu-
legt og aflar sjer víns, er aðrir almennir
dauðlegir eigi þekkja. Skál, beztl Proc-
zna! Gangi yður ætíð vel og liflð lengi
hjer á jörðunnil’
(Nú var aptur hlegið.
Proczna hóf nú upp glas sitt, drakk
til allra og halla5i sjer svo aptur á bak á
stólinn og mælti.
(Gouttes d’ ors vex á mjöglitlu svæð
í Guienen við Chateau Nish la Baise, ei
hertoginn af Vatenar á. Hafiö þi5 herr-
ar mínir, fengið vín ykkar beiniínis frá
kjöllurum hertogans?’
Almenu þögn varð nú þar til loks
Hechelberg ræskti sjer og tók svo tii
oi ða:
(Nei, eigi svo jeg víti. Heyrið Flan-
dern. Þjer sem sjái5 um kaupin, geti5
bezt skýrt frá því’.
Flandern svaraði hálf-rei5ulega:
(Jeg hef sjálfur verið i Bordeaux og sam
i5 þar við árei5anlegt verzlunarhús’.
Proczna hristi höfuðið og yppti öxli
unum. Lypti þri næst glasinu upp á
móti ijósinu og sagði með alvörusvip:
(Það kann að virðast óhæfa af mjer,
aö fara því fram a5 þessi kaupsna5ur
að vísu hafi rjetta mi5a, en ranga vöru;
þetta vín er gott, mínir herrar, en það
hvorki er nje veri5 hefur Fleur des
gouttes d’ or’.
(Hvernig getið þjer sannað það?’
Ridnaraliðsforinginn var nú náfölur
og hinir allir hljóðir.
(Það er næsta auðvelt, herrar mínir.
Jegleyfi mjer að bjóða ykkur öllum til
lítilsháttar miðdegisverðar bjá mjer, til
þess a5 halda vínpróf. Jeg hef nú um
langan tíma drukki5 ósviki5 Gouttes d’
or og hef það ætíð me5 mjer’.
(En Xtnia, þjer hefðuð átt a5 sjá
hver áhrif a5 þessi or5 höfðu’.
Heller-Huningen halla5i sjer aptur
á bak á stólnum og hló svo fjarskalega,
að greifafrú Dynar leit hissa á hann. En
það láalltof vel áDonat til þess að kann
tæki eptir þessu.
(Til þess að sanna svo sögu sína,
sagði nú Proczna að hið ósvikna Gouttes
d’ or kæmi sjaldan eða aldrei á markað-
inn, þar sem það að eins f*ri til hinnar
keisaralegu hirðar í Paris eða til hertog-
ans af Valence. Mjer hefur því tekizt að
fá dálítið af því. En svo stendur á því,
að mjer hefur auðnazt sá heiöur að kalla
hertogann af Valence vin minn og er jeg
eitt sinn hafði sungið í höll hans fyrir
hirðfólkinu og rödd mín var með betra
móti, þá stóð hann fast á því, a5 þetta
væri að þakka gouttes d’ or hans. Og
frá þeim tíma hef jeg jafnan haft nægi-
legt af þessu einstaka víni’.
,Jegvildi gefa heilt ár af æfi minni,
frænka litla,ef jeg hef5i getað tekið ljós-
mynd af Flandern og riddaraliðsforing-
anum, eptir þessa fróölegu ræðu Proczna!
Andlitin voru eins löng og veifa, og þá
liturinn—grænn, gulur, aumkunarlegur.
En þeir höf5u sannarlega fulla ástæðu
til að vera gulir og grænir af illsku. Hve
mikill ósigur var þetta eigi fyrir vín-
kjallara okkar! Okkar!!! Því vínkjall-
ari Úlanriddaraflokksins er jafnfrægur á
Þýzkalandi og Kengúrú mundi vera á
Lapplandi! Ha, ha, ha! Og svo kemur
Janek Proczna og fræ5ir þessa menn á
því, a5 keisari Franz Jósef og riddararnir
drekki svikið, blandað víngutl. Fleur
des gouttes d’ or! Sykurvatn, edik og
fosfor! Mjer liggur við, frænka, að
springa af hlátri’.
Og fursti Heller-IIuningen hló svo
hjartanlega, að hinn dimmi skuggi hvarf
umstund af andliti Xeniu. Húnljetfrá
sjer pentbustann og star5i á hann, en
rödd hennar var alvarlegri en vandi var.
(Hvernig getið þjer hlegið svona að
þessari smán, er jafnt svertir yður sem
f jelaga yðar.
,Donat leit til hennar ogrjeði sjer
varla fyrir kæti. (Góðafrænka, við hló-
um auðvita5 allir jafnmiki5, nema Flan-
dern og hinn „tapaði sonur”, riddarafor*
inginn,er sjeð hefurum kaupin. I næsta
sinn drekkum víð líklega blek! Ef
þetta hefði hent mig, hefði jeg hneyksl-
ast stórlega. En Proczna, þessi mesti
sæmdargestur, er við nokkru sinni höf-
um haft við borð okkar, mundi fyr bíta
úr sjer tuuguna en opinberlega skimpast
að okkur’.
Greifafrú Dynar virtist að vera eitt-
hva5 utan við sig. Hún beit á neðri
vörina og ýtti frá sjer málverkinu.
Og var þetta hetjuverk söngmanns-
ins Proczna, aðal-erindi yðar hingað?
Hinn ungi foringi varð alvarlegur,
reis á fætur og hristi hið fagra höfuð
sitt.
,Nei, Xenia. Jeg kem af allt öðrtim
rökum og ef jeg hef þegar haft allt of
langan formála, þá kom þa5 til af þvi, að
jeg ætlaði a5 tala í mig hugrekki, því jeg
reit vel, að þjer munuð styggjast eigi
all-liti5 af því, er jeg nú hef að bera
fram’.
Hún leit hissa á hann, en Donat leit
I beint í auguhennar ogm*lti:
Bein spurning krefst hreins svars,
háttvirta frænka.—í hverju sambandi
stendur Jauek Proczna til yðar og ættar
yðar?’
Hið fagra andlit greifafrúarinnar
og hendur hennar krepptust eins og af
sinadrætti milii fellinga silkikjólsins.
,Janek Proczna?—Til mín!’ var hið
fyrirlítlega svar hennar’.
,Jeg bið yöur að þjer svarið mjer
hreinskilnislega, ættingja yðar, Xenia’,
mælti fursti Hunengen ringjarnlega. ,Til
hvers er aö leyna mig þess sem aörir
vandalausir menn þegar vita?’
,Hvað er það sem a5rir vaudaiausir
menn vita?’ Eitthvaö líkt niðurbældu
auglstarópi var sem ryddi sjer frá brjósti
henuar. ,Jeg bið yður Donat að segja
fyrir alla muni, hvaö er þaö, sem altalað
er, hvaða kvittur hefur brotizt út?’
Greifafrú Dynar var nú eigi lengur
hin sama; hún þaut á fætur með leiptr-
andi augum, og hönd hennar, er hún
lagði á heröar Úlanriddarans, skalf og
titraði.
Donat var alvarlegur og svipur hans
skein með einhverjum unlarlegum
Ijóma.
(Janek Proczna er upptekið nafn;
það er nú full-ljóst, Xenia, en þa5, sem
þar hylzt á baka til, vlröist eigl heldur
neitt leyndarmál lengur, þá er við sát-
um a5 dagverði og vínið fór að stiga til
höfuðs Weyer Senfelt, þá fór hann og
lypti glasi sínu móti Proczna og
mælti: .Þagmælska er vissulega dreng-
skaparinál, herra minn, en þar sem ein-
hver leynilegur skyldleiki er á inilli líf-
varðar-riddaranna og Úlananna, er nær
lengra en menn opt ætla, vil jeg leyfa
mjer Proczna aö drekka minni lífvarðar-
ínsl’
Nú fór eins og kuldaskjálptl um
greifafrúna.
,Og Pólverjinn—hverju svaraði
hann?’
,Hann ljet sem sig varðaði ’þetta
engu, þangað til Flandern kom meöýms
hnifilyr5i, sem áttu við yður, frænka’.
(V1Ö mig?’ hvislaði Xenia með sjálfrl
sjer.
,Og svo hvað?’
(Þá reis hann stoltur og alvarlegur á
fætur, lypti upp glasi sínu og leit út yflr
samsætismennina með nær því ógnandi
augum. (Þagmælskaer drengskaparmál,
herrar mínir’, sag5i hann hægt. ,Jeg bið
yður að drekka með mjer minni
gleymskunnar’.
Höfuð Xeniu iaut ni5ur og augu
hennar störðu á hinar marglitu rósir á
gólftjaldinu,
En fursti Huningen reis á fætur og
gekk til hennar.
.Xenia’ spurði hann lágt, ,er Proc-
zua stjúpbréðir yðar Hans?’
Hún lelt upp og eldur brann úr aug-
um hennar.
,Gu5 Jsje oss náðugur, Donat! Já,
hann er það’.
(Og þessu gátuð þjer leynt, Xenla!’
m*lti Heller-Hunengen og greip fagn-
andi um hendur greifafrúarinnar.
(Þetta gátuö þjer geymt hjá yöur!
Og nú er þjer loksins kannist við það,
segið þjer „Guð náði oss”, í stað þess að
þjer ættuð að vera stoltar af þvi, a5 eiga
slíkan bróður’.
Hún dró hendur sínar hálfreiðulega.
að sjer.
(Stj úpsonur föður Biíiis er ekki bróð-
ir minn’, svaraði húa stuttlega, og engian
hefur rjett til að kalla hann svo. Jan-
ek Proczna er mjer jafn óskyidur sem
hver annar Pólverji, er fer syngjandi um
heiminn og gjörir sig að Jeiksoppi hverf-
ullar hylli manna. Janek Procana hefur
með því að kjósa þennan st&rfa og
með því að taka sjer þetta nafn, iýst yfir
því, að hann sje eigi verður þess, að
verabróíir greifafrúar af Dynar ættinni
og hefur þannig staðfest það djúp milli
okkar, sem eigi allir lárviðir heimsins
munu geta gyllt’.
Stjórnlaus ofsi titraði í dödd liennar
og ’eiptraði 5 hinumdökku augum henn-
ar. Eins og vorvindurinn þýtur yfir svell
hins sigraöa vetrar, svo liðu ogpurpura-
öldur tilfinuinga henuar fram yfir hi5
bleika andlit.
Huningen studdist þunglega við stól-
bakið. Honum fannst. a5 í þessu stolta
konubrjósti væri nú það stríð háð, er
einveran helzt mundi geta lægt.
Hann rjetti henni vinsamlega hend-
ina. (Þjer liafið ekki sjeð Janek svo ár-
um skiptir og viti5 þvl eigi, hve ranglega
að þjer dæmið liann. Jeg hef heldur
eigi miklatrú á hinum hörðu orðum yð-
ar, er þjer vissulega seinna munuð taka
aptur. Veriðsælar góða mín, háttvirða
frænka, og ef árnaðarorð mín mega sín
nokkurs hjáyður’—Donat laut niður og
kyssti hina hvítu hendi’,—þá munu5 þjer
heilsaJanek Proczna blíðlegar en þjer
nú kveðjið mig’.
Framh.
P. BRAULT & CO.
411 M&IN STR.
WINNIPEG
flytja inn
ÖLFÖNG VÍN
Og
V IN D LA.
Hafa nú á boðstólum miklar birgðir
og fjölbreyttar, valdar sérstak-
lega fyrir árstíðina.
Gerið svo vel að líta til vor
Vér ábyrgjumst að yðr líki
bæði verð og gæði.