Heimskringla - 05.03.1892, Blaðsíða 2

“HeMriila
og ÖLI>IN”
K.einQr út á Miðvikud. og Laugarddgum.
(A Semi-weekly Newspaper pub-
lished on Wednesdays and
Saturdays;.
The Heimskringla Ptg. & Publ. Co.
útgefendur. (Publishers.)
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 LOMBARD STREET, - - WINNIPEC, MAN.
Blaðið kostar:
tieill árgangur............. $2,00
Hálf ar árgangur............. 1,00
Um 3 mánu'Si................. 0,65
ty Undireins og einhver kaupandi blaðs-
ins skíptir um bústað er hann beðinn a6
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
verandi utanáskript.
Aðsendum nafnlausum greinum verð-
ur ekki gefinn gaumur, en nöfn höf-
undanna birtir ritstjórnin ekki nema
með sampykki peirra. En Undirskript-
ina verða höfundar greinanna sjálfir að
til taka, ef þeir vilja að nafni sínu sje
leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til
atS endursenda ritger-Sir, sem ekki fá rdm
iblaðinu, nje heldur að geyma þær um
lengri eða skemmri tíma.
Uppiýsingar um verð á auglýsingum
í ..Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
stofu blaðsins.
Uppsögn blaðs er ógild, sain-
kvæmt hjerlendum lögum, nema að
kaupandinn borgi um leið að fullu
skuld sína við blaðið.
Ritstjóri (Editor) :
JÓN ÓLAFSSON.
BUSINESS MANAGER:
Einar ólafsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
is og frá kl. 1—6 síðdegis.
Utar.&skript til blaðsins er:
Tke B eimskringla Printing&PublishingC
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
VI ÁR. NR.10. TÖLUBL. 274.
(öldin I. 22.)
Winnipeg, 2. Marz 1892.
Af pví að vér erum ekki í eins miUum
vandræðum með aft fylla vort stóra blatS,
eins og Kyrkju-Rottan er með að tína
eitthvatS í svanginn á klíku-bla'Ssneplin-
um, þá þykii oss rangt gert við kaupendr
vora að eyða rdmi, nema sem allra-sjaldn-
ast, til að skattyrðast vitS Skeinisblaðið.
Því er pannig alveg óhætt að halda áfram
að senda oss tóninn upp á pað, að patS
mun sjaldnast virt svara. Vér höfum
svo ósköp vel ráð á að svara með fyrir-
litningarinnar þögn.
HeimsJcringla'og Öldin, þærhlæja
og hýrlega’ og fjörugt út líta.
En klíkungar gulir og grænir
gallinu’ af ergelsi spýta.
íslenzka lúterskan
Og
Yestrheims lúterskan.
Eins og mörgum er kunnugt,
heldr Sameiningin pví fram, að
séra Magnús Skaftason hijóti að
vera ((únítari”, af p>ví hann trúir
ekki á eillfa útskúfun; og séra Matt-
ías gerir hún líka að únítara, af pví
hann tók undir að verja skoðun sóra
Magnúsar. Sameiningin veit [nefni-
lega ekkert um únitara, og kallar
svo alla pá, sem ekki trúa alveg eft-
ir reglum kyrkjufélagsins hér, f>vi
nafni. Vitaskuld munu únítarar
ekki pakka fyrir að telja ið lút-
erska kyrkjufélag sóra Magnúsar,
með skýrum prenningarlærdómi, til
sín.
Kyrkjublaöið íslenzka gerir petta
mál að umtalsefni í desbr.-blaði
sínu. Ritstjóri pess blaðs er dóc-
ent sóra Þórhallr Bjarnason, prest-
vígðr í íslenzku kyrkjunni og fyrr-
um prófastr, nú guðfræðisuennari
við prestaskóla íslands,^maðr, sem
almennt er talinn einna merkastr
guðfræðingr heima, og enginn hefir
oss vitanlega, til pessa, grunað
hann um únítarismus eða neina aðra
í(villukenning”. Hann gefr og út
eina kyrkjulega tímaritið á íslandi,
að vlsu á sinn kostnað, en viðrkent
af prestastótt íslands, á synodus og
á ýmsan annan hátt, að pað blað só
HEIMSKBITSTGLA OG- OLDIIT, 'W^USTISriFEG-; 5. 1802.
pjóðkyrkjunnar málgagn. Hann
\ má pví álíta að tali í nafni innar ís-
lenzku pjóðkyrkju. Hann tekr fyrst
upp úr Sam. nokkrar greinir, með-
al annars pessa kafla umsr. Matthías:
“Og kirkjustjórn Islands hefur hann
líka gjört herfilegan grikk, pví ef hdn vill
láta þati lítadt, að henni sje alvara með
trdarjátning sinna eigin safnaða og presta,
alvarameð þann eiðstaf metS tilliti til
kenningarinnar, sem hdn bindur alla pá
við, er hdn hleypir inn í kennimanulegt
embætti, þá verður hdn nd neydd til að
heiinta það aptur kallað, sem sjera M.
hefur látið dt ar sjer, sem skilyrði fyrir
þyí, að hann geti framvegis staðið í em
bætti, sínu, sem ldterskur prestur.... ”
“En vel getur nd verið, að reynt verði
á einhvern hátt að klóra yfir þessa van
trdaryfirlýsing sjera M., t. a. m. með þvi,
að það trdaratriði, fordæmingarlærdóm-
urinn nefnilega, sem varð til þess, að sjera
Magnds Skaptason sagði skilið við kirkju
vora og sem sjera M. segist opinberlega
hafa afneitað, sje svo inikið smáatriði, að
kristindómurinn standi jafnrjettar eptir
sem átSur”.......
“En það er alveg’satt, sjera M. er aldrei
í sínu “elementi”, þegar hann kemur fram
fyrir almenning í sínum blaðagreinum(
eða þegar hann yfir höfuð fer afi tala op-
inberlega í óbundinni ræfiu. Á þetta höf
um /jer áður bent hjer í blaðinu (“Sam.”)
og því höldum vjer æfinlega föstu. Sem
lýriskt skáld er hann æfinlega mafur
trdarinnar og 5 sínu innsta eöli er hann það
vissulega. Því mun hann sjálfur naum
ast neita. Hann er þá svo trdaður, að hann
tekur hinn kristilega fordæmingarlærdóm
hiklaust með. Ef hann, rjett í þennan
svipinn skyldi vera bdinn að gleyma því,
þá minnum vjer hann á þetta vers í einum
sálminum hans, einhverjum dýrðlegustu
ljóðunnm, sem íslenzkakirkjan á í eigu
sinni :
“Fyrst kallar Guð, og bregðist þd því
boði,
þá biðurGuð, og þó að hvorugt stoði,
þá þrýstir Guð, og það er síðsta orSið,
ef því er neitað, hræðstu sálarmorðið.”
Og svo spyrjum vjer nd að endingu
sjera M.,vin vorn, og kirkjustjórnina ís-
lenzku í mesta bróðerni: Ætlar hann og
hún að stryka þetta vers tít tír sálmabók
inni, og þá kenning, sem þar er haldið
fram, tír hinum kirkjulega boðskap ?
Ætlar kirkjan þar heima að standa við
sitt trdarprógram eða ekki ? Er kirkjan
á íslandi svo mjög orðín á undan eða ept-
ir öllum ldterskum kirkjum heimsins, að
hdn nd orðalaust lofi prestunum sínum
aö tala opinberlega á móti sínum eigin
trdarjátningum ?”
Svo heldr Kyrkjubl. áfram frá
sínu eigin brjósti pannig:
Forseti bins evangel. lúterska
kirkjufjelags ísl. í Vesturheimi get-
ur eigi öðruvísi talað eptir pví sem
farið hefur á milli sjera Magnúsar
og kirkjufjelagsins. Sjera Jón talar
hin pungu og stóru orð, að afneitun
eilífrar ófarsældar leiði óhjákvæmi-
legatil afneitunar á gjörvöllu krist-
indómsevangellinu. l>að er sama
staðhæfingin og 1 fyrirlestri hans í
“Aldarmótunum” um “pað sem verst
er í heimi,” að afneitun hinnar eilífu
útskúfunar leiði manninn á hringför
vantrúarinnar, sem endar í örvænt
ingu, hverfur síðast að pví, sem flýja
átti í fyrstu, pannig, að “tilveran sjálf
verður að biksvörtu, eilífu helvíti.”
t>að er annars vandlifað fyrir kirkju-
stjórnina íslenzku eptir“Sam.” Sjera
M. lætur á prent frá sjer “vantrúar-
yfirlýsing”, sein hlýtur aðleiða tilaf
setningar, vilji hann eigi aptur kalla.
En á hinn bóginn er pað vitanlegt,
að M. er aldrei í sínu “elementi,”
pegar hann kemur fram fyrir almenn-
ing í sínum blaðagreinum, eða peg-
ar hann yfir höfuð fer að tala opin-
berlega í óbundinni ræðu.” “Sem
lýriskt skáld er hann æfinlega mað-
ur trúarinnar og í sínu innsta eðli er
hann pað vissulega.”—Að hvorri
hliðinni á sjera M. á kirkjustjórnin
að snúa sjer ?
Sjera M. er paðhvortveggja I senn,
ómerkur í orðum og pó hinn mikli
spámaður aldarinnar, fulltrúi sinnar
pjóðar. Yfir höfuð hefur sjera M.
frá fyrstu verið “prófeta” Sameining-
arinnar, og er pað áfram, pví að peg-
ar hann talar prósa, pá talar hann
ekki af sínu eigin, heldur er pað
hinn íslenzki trúarníhilismus, sem
talar fyrir hans munn, en pegar hann
sezt niður og rímar t. d. petta í ný-
árssálminum síðasta:
“Jeg velt, að trdin á virki fdin,
það vantar bót;......”
pá setja “vesturíslenzku prestarnir”
pau orð framan á “Aldarmótin,” sein
einkunnarorð fyrir þvl rili !—Getur
peim eða nokkrum öðrum blandazt
hugur um pað, að Ufúnu virkin” eru
hjá sjera M. eitt og annað trúfræð
islegt, sem hann telur fallið fyrir
þframsóknarlögmálinu,” og pá ef-
laust fyrst og fremst petta í 17. gr.
Ágsborgarjátningrrinnar, um eilífu
pínuna?—Jeg gat eigi að pví gjört
að brosa.
Ýmsir prestar, sem íseinmtíð hafa
skrifað ritstjóra Kirkjublaðsins, hafa
meira eða minna vikið að grein sjera
M. Hin freku áfellisorð sjera M.
hefur enginn reynt að verja, og stað- i
hæfingu hans um “lærdóminn ljóta,” j
sem hann svo nefnir, hefur enginn I
tekið sjer í munn. En hitt er mjerj
ljóst, aðýmsir, jeg kann eigiað segjal
hve margir, íslenzkir prestar álíta, að
eillfa, óendanlega útskúfunin sje ó-
leysanleg vandaspurning á voru
jarðneska pekkingarstigi, og pví
megi engan fordæma fyrir pað, pótt
hann beri vonina í brjósti um við-
reisnina fyrir alla. “Guðs vegir eru
Órekjandi”, Og pað er trú mín, að
peir hinir sömu taki eigi síður alvar-
lega Guðs hegnandi rjettlæti.
Brjefin anda hlýjum anda til sjera
M. Hann á kæaleikssjóð geymdan í
íslenzkum hjörtum, sem eigi prýtur,
pótt nann enda pá standum eyði og
spenni. Það mun úr fleiri huga tal-
að, sem stendur í einu brjefinu :
“Það væri ósköp að hugsa til þess, að
sjera M., sem hefur ort slík trdarljóð, og
sem eptir minni tilfinningu er einhver sá
sannkristnasti maður, sem jeg þekki, yr5i
álitinn óhæfur í kristnum söfnuði, fyrir
það, að hann fellst ekki á eitt trdaratriöi,
sem varia getur talizt neitt höfuðatri'öi og
óneitanlega er nokku4# vafasamt. Jeg
vildi helzt, að sjera M. væri ekki bundinn
í neinu embætti, en pingið var ekki svq
örlátt við hann, að hann geti án þess ver-
ið.”
Frá einum leikmanni hefur rit-
stjórinn fengið svolitla hugvekju um
petta mál. Kirkjublaðinu er ánægja
að pví, að mega flytja hineinkenni-
legu og eptirtektaverðu orð hans.
Hann kallar pað
spnrning
til þeirra sem ráðast á títsktífunarkenning
kirkjunilar ?
Finnst yður það ekki vera satt, sem dr.
Mynster segir í 62. hugleiðing sinni:
“1linumegin grafarinnar er harla dimt.”
Viljið þið eigi lesa síöari hluta þeirrar
hugleiðingar og íhuga svo, hvort eigi
muni varlega farandi mikið út í fullyrð
mgar af eða d um þetta efni.
Leikmaðurinn stendur á góðum
grundvelli, par sem hann vitnar til
síðari hugleiðingar biskups Mynsters
um annað iíf, og biskupinn stendur
par á grundvelli hinnar lútersku
kirkju. Meðhelgrialvöru talar hann
umhinatvo ólíku samastaði eptir
dauðann. Átakanlega talar hann um
hin “hryllilegu híbýli,” sem ómæl-
aiilegur geimur skilur frá híbýlum
hinna trúu pjóna; ensíðan spyrhann:
“Er pá enginn endurlausnar von
paðan ?” Hann lætur spurninguna
vera óleysta, já, telur hana óleysan
lega, og vonarljósi bregður upp hjá
honum, par sem hann segir: “En
einnig úr undirdjúpunum hljómar
pessi rödd til vor: Verið eigi ómildir
í dóm um yðar......Sakfellið ekki...
Svipað kennir Martensen biskup,
— höfuðguðfræðingur Norðurlanda á
pessari öld,—í trúfræði sinni og fer
pó enda fetinu lengra:
Til eru staðir í heilagri ritningu, sem
kenna blátt áfram eilifa glötun, sje ekk-
ert dr þeim dregið. Drottinn talar um
hinn eilífa eld, sem bdinn er djöflinum og
árum hans, um orminu, sem ekki deyr,
um eldinn, seœ. ekki slokknar, um synd á
móti heilögum anda, sem hvor.-,i verður
fyrirgefið í þessu nje koinanda lífi. Post-
ulinn Jóhannes talar um synd til dauða,
sem eigi má biðja fyrir. Slíkir staðir
benda skýlaust tíl óendanlegrar pinu.—
En þar eru aptur í hina áttina ýmsir
ritningarstaðir, sem heldur ekki má draga
dr. Páll postuli talar um, aö síðasti ó-
vinurinn, sem afmáist, er dauðinn, og þá
verður Guð allt i öllum(Kor. XV. 26—28);
hann talar um það, að allt eigi að komast
undir eitt höfuö í Kristi (Ef. 1. 10); hvor-
tveggja sagt undanteknlngarlaust, skil'
málalaust. “Allir deyja í Adam og eins
munu allir lífgast í Kristi’. Sje ekki dreg-
ið tír þessum og þvílíkum stöðum, þá er
eigi annað fyrir, en að hugsa sjer, að all-
ir um síðir verði hólpnir; postulinn segir
beint “allir,” eu ekki “nokkrir” (sbr, Matt.
XIX. 20.). Þessar mótsetningar í sjálfri
ritningunni sýna bezt, að eigi tjáir að
leita þar að endanlegri tírlausn. Hjer á
jöröu á vaxtarskeiðinu og i straumi stund-
legleikans verður oss eigi auöið að leysa
drþessari mótsögn; það bífiur eilífðar-
innar.
Sama mótsögnin verður fyrir hugsun-
inni. Það er undur eriitt að geta hugsað
sjer þetta tvemit í einu og samfara, að ein
einasta sál glatist, og í annanstað sje til
ráðsályktun guðlegs kærleiks, sem nær
til hverrar einustu mannlegrar sálar.
Þegar vjer festum hugann við Guðs
föðurkærleika, blasir alfrelsið við, en
festum vjer hugann við persónuleika
mannsins, þá leiðir hugsun og reynsla oss
til kenningarinnar um eilífa glötun. Eða
felst það ekki í frjálsræðiuu, að maður-
inn getur hafnað náðinni óendanlega og
þannig sjálfur bakaö sjer eilífa títsktífun?
Reynsla vorhjer ájörðu virðist fremur
fara í þá átt, að þar sem hið vonda vald
fær yfirráðin yfir manninum, þá magnast
það, veröur meir og rneir hans eiginlega
eðli. Röksemd stendur þannig á móti
röksemd, hvernig sein á málið er litið.
Mótsögnin veröur að standa sem óleyst
spurning og óleysanleg á þessu skeiði
hinnar stríðandi kirkju, í raun og veru
hlýtur hvorttveggja að vaka fyrir kristi-
lega hugsandi manni. Annars vegar er
víssaii,um koerleiks-ráðsályktun Guðs, að
allir verði hólpnir, og hdn er grundvöilur
hins kristilega kærleika, sem vonar allt;
hins vegar er trúin á það, að eilíffordæm-
ing sje möguleg, að svo geti farið, að orð-
in: “of seint” standi í gildi og verði eigi
aptur tekin um alla eilífð, og stí trd kast-
ar helgum alvöruskugga á allt lífiö, minn-
ir 088 á að stunda sáluhjálp vora með ótta
og andvara og kaupa hina hentuga tíma.
—Það er einmitt Martensens kenn-
ing, sem felst í orðunum “hrœðstu
sálarmorðið.” Versið, sem pau orð
standa í, strykar íslenzka kirkjan
ekki út úr sálmarbókinni. En get-
ur sjera Jón Bjarnason eigi látið
sitja við hinn hræðilega möguleg-
leika, og vill eigi sjera Matthías
Jochumsson standavið pessi síneig-
in orð, með bljúgri játningu barn-
sins, að dómar Guðs sjeu oss öllum
óskiljanlegir, og vegir hans órekj-
andi?
Það eru fullyrðingarnar, sem geta
af sjer fordæmipgarnar, sem sam-
kvæmt orðum leikmannsins eru svo
varhugaverðar.
Bræður vorir vestra hugsi sig vel
um, áður en peir segja sig úr and-
legu samneyti við oss hjer heima,
sem fylgjum Martensen í pessari
grein.........”
Þessi mannúðarinnar og umburð-
arlyndisins andi, sem kemr hór fram
af hendi ísl. kyrkjunnar, er einmitt
pað, sem vór höfum við búizt. Oss
dettr eigi í hug, að sá sem ritar
Kyrkjublaðið (svo ólíkr sem andi
pess blaðs er Sameiningarinnar
anda) só minni trúmaðr, en vestr-
lútersku klerkarnir. Vór hyggjum
að eins að ísl. kyrkjan só miklu
nær sannlúterskum og kristilegum
anda.
En svo fjarri er ísl. kyrkjunni
fordæmingargirni kyrkjufélagsins
hér, að húh álítr, að kyrkjufól. hór
só uað segja sig úr andlegu sam-
neyti við” lútersku kyrkjuna heima,
ef pað haldi pessari fordæmingar-
girni við frávíkjendr fram.
Sannast nú ekki nokkuð pað sem
Jón Ólafsson sagði í fyrirlestri sín-
um ((til hugsandi manna”, að lút-
erskan hér væri talsvert annað, en
lúterskan heima?
Þetta ætti að vera íhugunarefni
fyrir landa vora hór, hverjum flokki
sem peir tilheyra í trúarefnum.
W ashington-bréf.
(Frá vorum fasta fregnrita).
Washington, D. C., Feb., 26.
Þingið er ofr hægfara að vanda.
Það hefir verið veitt fé til herskólans
í West Point, og eins hefir pingið
veitt fó til Indíánamálanna, og
petta má heita alt og sumt, sem enn
er afrekað i löggjafarstarfinu. Það
er inargt, sem tafiö hefir fyrir störf-
um; fyrst stóð lengi á forseta-kosn-
ing í neðri málstofu; síðan veiktist
Crisp; ágreiningrinn um silfrsláttuna
og .pingnefndarförin til Chícago—alt
hefir átt sinnpátt í að tefjafyrir. Nú
sem stendr er pinghúsið nærri autt
og yfirgefið. En pegar löggjafarnir
koma heim aftr úr vestrvegi (förinni
til Chicago), pá verðrnú ræntanlega
tekið til óspiltra málanna. Þá verðr
farið að rífast um silfrið á ný. 1.
marz verða ýmis toll-laga frumvörp
tekin fyrir. Og svo verða fjárveit-
ingarnar teknar fyrir, og má búast
við að pær taki langan tíma, pví að
nú eru margir pingmenn bæði nýir
og gamlir, sem vilja láta sín við
getið sem sparnaðar-postula.
Siltrið. Mr. Bland og silfrmer.n-
irnir hafa hug á að koma fram frí-
sláttu-lögum; en rnargir munu pó
peir vera hinsvegar, sem fegnir
mundu vilja skjóta pví máli á frest,
par sem ganga má að pví vísu, að
forseti muni synja peim lögum
staðfestingar, og eigi muni auðið að
fá svo mikinn atkvæðaf jölda að ping-
ið geti lögleitt pau prátt fyrir bann
forseta. En frísláttu-mennirnir, og
meðal peirrr er fjöldi sam veldismanna,
munu reyna alt til að koma fríslátt-
unni fram. En hvað skyldi pá e.fri
málstofa gera? Mundi hún greiða
atkvæði með frísláttu eins ogí fyrra?
Það mun talsvert vafasamt.
Forseta-efnin. Alt er óafgert og
vafasamt enn um pað, hverjir verði í
kjöri sem forseta efni ríkjanna næsta
ár. Það virðist líklegast, en alls ekki
víst, að samveldismenn komi sór
niðr á að tilnefna Harrison í annað
sinn. Robert Lincoln, sonr gamla I
Lincolns, er líkl. eini maðrinn í
flokki samveldismanna, sein gæti orð-
ið Harrison hættnlegr.
Afstaðaflokkannaí New York er
nú svo, eftir að Hill hefir sprengt
sórveldismanna-flokkinn, eða náð
meirihlut flokksins par í ríkinu á sitt
band, að einna líklegast virðist að
sórveldismenn megi til að velja for-
setaefni utan pess ríkis, pví að
hvor heldr sem til yrði nefndr
Cleveland eða Hill, pykir hætt við,
að pað kynni að spila atkvæðum
pess ríkis úr höndum demókrata. Þó
hafa margir demókratar víðsvegar
um land enn von um, að pað takist
að koma Cleveland að. Og margir
ætla að sigr eða ósigr demókrata í
næstu kosningum verði undir pví
kominn, hvort peir taka Cleveland
eða hafna honum.
Capital.
íslands-fréttir.
Eptir ((Þjóðviljanum”.
27. nóv. Tiðarfarið fremr ó-
stöðugt, frost og fannfergja annan
tímann, en píðviðri og rosar hinn
daginn.
Æ/fíe-uppgripin, sem voru hér við
Djúpið um tíma í haust, eru protin;
en pó má enn kalla, að dágóð reita
haldizt, pegar gæftir leyfa, hundrað
og par undir á skip.
Hr. Ásgrímr Jónatansson, bóndi
á Sandeyri, sem hór var staddr 19.
p. m., lét mikið vel yfir haust-afl-
anum á Snæfjallaitrönd; hafa afla
mennirnir saltað úr 20 tunnum, eða
nálægt pví, og almenningr yfir höf-
uð náð í góðan afla.—Ekkert telj-
andi lagt inn blautt par af strönd.
inni.
Líkar aflafrjettir sagði og herra
Hálfdán örnólfsson, bóndi á Meiri-
hlíð, úr Bolungarvíkínni, ýmsir afla-
mennirnir búnir að salta úr nálægt
20 tunnum, og yfir höfuð hefir par í
Víkinni sjaldan verið kominn eins
mikill afli á land um petta leyti árs
eins og nú í haust. ((Hamlar mörg-
um o. s. frv.”. Bolungarvíkr-verzl-
unin er hætt, svo að óhægra er að
koma við blautfisksölunni par í Vík-
inni nú en áðr.
17. des. Tlðarfar. Um undan
farinn viku til hálfsmánaðar-tíraa
hafa haldizt hægviðri með nokkru
frosti.
Mikið góðr afli hefir verið í ytri
verstöðunum hór við Djúpið í p. m.,
einkum í Bolungarvíkinni, 3—4
hundruð á skip hjá aflamönnunum
og góðfiski hjá almenningi.
1 Inndjúpinu fremr tregt um afla
einkum hór að vestanverðu, en mun
meiri afli pó kominn á land hjá al-
menningi, en í fyrra umpetta leyti.
Bœjarbruni. 7. p. m. um nón-
bil brann baðstofan á Hálshúsum í
Vatnsfjarðarsveit hór í sýslu til
kaldra kola; eldrinn kvikuaði úr
kamínu-röri í pekjunni, sem var að
iriestu brunninn, pegar heimilisfólk-
ið varð vart við brunann; með pv'í
að ekki voru heima neina kveun-
menn og börn og eitt örvasa gamal
menni, varð litlu sem engu bjarg-
að; bóndinn Steinn Bjarnason, sem
er bláfátækr barnamaðr, missti nær
aleigu sína af innanstokksmunum og
matvælum, sem öll voru geymd
undir baðstofulopti.—Allt fólkið
slapp óskaddað úr brunanum.
HOTEL X 10 U 8
á Main Str. gegnt City Hau.
Sérstök herbergi, afbragðs vörur, hlý-
legt viðmót. Restaurant uppi á loftinu,
JOPLING $ ROM.ANSON
eigendr.
TicKlc
IL
Tfi® Eartþ
With • Hoe.SOW FERRY'S SBKDS and
nature will do the re*t.
Seeds largely determine the harvett—«l*»yj
piant the best-FERRý S.
A bookfullof information about Gardenj—fiow
and what toraúe.etc., sent free: to allwho ask
for Ask to-day.
D. M. FERRY/ J WINDSOK,
& co.. / JT ont.
DOMINION-LINAN
selur ((Prepaid”-farbrjef frá Is-
landi til Winnipeg:
Fyrir fullorðinn, yfir 12 ára $40,50
— barn 5 til 12 ára .... $20,25
— barn 1 til 5 ára .$14,25
Sömuieiðis farbrjef frá Winnipe.j til
Islands:................$78,50
að frádregnu fæði milli Skotlands
og íslands, sem farpegjar borga
sjálfir 2 kr. á dag.
Menn snúi sjer til
B. L. BALDWINSON,
IMMIGRATION-HALL WP.
M. 0. SMITH.
COR. ROSS & ELLEN STR.
hefur nýlega flutt sig þaðan sem hann
var áður í miklu stærri og betri btí#.—
Hann hefur ntí til sölu all«r tegundir af
skófatnaði, ásamt miklu af leirtani,
er hann hefur keypt mjög lágu verði og
þar af leiðandi selur þa'S ákaflega ódýrt:
t d. bollapörá$l, dtísinið; Glassetts 20
cents og upp; lampar 35 cents—65; te-
pottar 25—35 cents; vatnskönnur 50 cts.;
dtísin af diskum 75 cents til $1,30, vetr-
arvetlinga 50jcts,— $1,50 $2—4,25; te setts
$2,50—3,50; vínglös $1 ddsinið; yflrskó
1,50—2,00; skólatöskur 50—75 cents;
ferftakistur $1—2. Itrzta verd i
borginni.
M. O. SMITH.
>4. K. Cor, Ross & Elicn St.,
-A.dvertising'.
Uiljir þtí augl. eitthva#, einhversstaðar,
* einhverntima, skrifafSu til GEO. P. Ro-
WELL &Co., nr. lo Spruce 8t. New
Yurk.
Hver sem þarf upplýsingar um að aug-
lýsa, fái sjer eintak (1Book for adverti-
sers, 368 bls., og kostar einn dollar. Hefur
inni að halda títdrátt tír American News
Paper Directory af helztu hlöðum; gefur
kaupenda fjölda og upplýsingar um verð
á augl. o. fl., hvernig að auglýsa. Skrifið
til: ROWELL ADVERTI8ING BU-
REAU, 10 Spruce 8t., N. Y.

HÚ8BÚN AÐ ARS ALI
JMarket St.
Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann
ar i öllu Nor'Svesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum tegundum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. H. WILSOW.
BEATTY’S TOCR OF THE WORLP. •
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’a
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
Mew Jersey, has retumed home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement Ín this paper and yend for catalogue.
BEATTY
Dear Sir^-Wp
returned home
Aprtl », 18t^
from • to»r
• r o n a d the
wortd, Tisitlnc
Burope, A«i«,
(Holjr lAnd), In-
dla, Coylon, Af-
rlea (Bgypt), Oce-
anica, (Ialandof
the Heas,) and
Weatern Ameri-
ca. Yet ln all
our greatjonrney
Of 86,874 mllea,
Wedo not remem-
ber of hearing a
plano or an organ
aweeter in tone
$ h • n Beatty’*.
For we believo
wa have the
•weetest toned
• nitramenti
raadeatany
prlce. Now to prove to yoo •hht thie statement is
abaolutely trne, we would llha for any reader of thla
paper to order one of our raatohlesi orgons or planoa
and wo wlll offer you a greatbarjaln. Partlcuiara Free.
8atiafactlon GUABáNT**0 or money promptly ro-
fnnded at any time wlthln three(S) yeara. wlth lntereat
etApercent. oneither Piano or Organ, fníly warranted
ten yeara. 1870 w» homo a pennllees plowboy:
to-day we haro nearly one hundred thousand of
Beatty’s orgao* and pfnii'vi in use all over the
world. Iftboyweren< > • o oould not hava
•pld so many. Coui ‘ainly not.
Each and e^ery insti i. n.nted for
ten yeara, to be i;i vhe best
m&terial maricet affoi . . y Can buy
IX-MAYOR DAHIXX* F. BlATTT.
From a Photograph takea ln ]
Kngland, ÍHI.
ORGANS^W*
ranHMHHra|(lay or rserite.
Catalogue Y'r. • s Þlrve*
i^LanielF. Beatty,Washington,
• rpHE RIPANS TABULES regulate the Btomach,
9 X liver and bowels, purify the blood, are pleas-
• anttotake, BafeandáJwaysetfectual. Areliablo
the Face, •
istipation, •
Ágætasti viðurgerningur, fínasta hds-
rúm með hentugum dtbdnaði; vín og
vindlar af beztu tegund; allt ódýrt.
P. O’Connor, 209 Market street.
WDIIIIIPEG, MANITOBA.
, ,,.*jedy -------------,--------- — — --------.
Bright’8 Disease, Catarrh, Colic, Constipatíon,
Chronic Diarrh<ea, Chronic Liver Trouble, Diar
betes, Disordered Htomach, Dizziness, Dysentery,
Dyspepsia, Eczema, Flatulence, Female Com-
Sfaints, Foul Breath, Headaehe, Heai tburn, Hives,
aundice, Kidney Complaints, Liver Troubles,
Loss of Appetite, Mental Depression, Nausea,
Nettle Rash.i ----- rainfulDiges-
tion, Pimpies,
to tne Head,
2 LO LIH3
? plexion, 8 a 11
Z Head, Scrof-
Z ache, Skin Dis-
• Stomach.Tired
• Liver, Ulcers,
• and every oth-
or diseaae that
Rush of Blood
8 a 11 o w Com-
Rheum, Scald
ula.Sick Head-
eases.Sour
Feeling.Torpid
Water Brash
nr symptom
r esultB from
impure blood or a failure in the proper perform-
ance of their functions by the stomach, líver and
A cure for obstinate constípation. They contain
0 nothing that can be injurious to the mostdeli-
• cate. 1 grosö $2, 1-2 gross $1.25, 1-4 gross 76c.,
• 1-24 gro88 16 cents. Sent by jnail postage paid. •
• Addreaa THE RIPAN8 CIIEMICAC OOMPANY. •
• P. O. Box 072. New York. J
▲