Heimskringla - 19.03.1892, Blaðsíða 3

lEIIEIICÆSIKIRIIISra-L.A. 0(3- OLDIIT, WHsTISriIE^EGÍ-; 19. IsÆ^ElZ 1802.
Þá er Proczna gekk inn, hafði frú
Clara bent Beatriee til sín. Hún leit nú
upp til gestanna með mikilli eptirvænt-
ingu og lmeigði höfuiS sitt hálf-kunnug-
lega.
.Greifafrú de H. biður að skila
kveðju sinni’ mæltí hún með dularfullu
augnaráði ogbrosti við.
Proc/.na laut lilægjandi nitSur yfir
lúna litlu liönd og svaraði:
,Mjer hefir aldrei í lífi mínu fundizt
svo mikið til hennar sem í dag, náðuga
frú, og vil jeg leyfa mjer að bei«ast
þess að þjer vottið greifafrúnni og dóttur
hennar pakklæti mitt’.
,Hve skemmtilegt var petta eigi’.
Clara leit sigrihrósandi umhverfis sig,
eins og hún ætlaði að segja: Jlafi'S pið
heyrt petta? Brjótið nú heilann um,hver
þessi greifafiú de H. er’.
Becky hneígði sig sem be/t hún
kunni, en pó var eins og húu hjeldi niðri
í sjer hlátrinum og svipur sá, er hún
sendi söngmanninum líktist eitthvað liálf
gerðu samsæri.
Baróninn stó* á baka til við Proczna
og snerti lítið eitt liandlegg hans og bauð
að koma honum í kunningsskap vi« pá,
er par voru staddir. Proczna gekk við
hlið von Drach frá einni konunni til ann-
arar og var honum heilsa« með brosleit-
um hýrum svip, par til liann loksins kom
q« frú Hofstraten, er tók heldur fast í
hönd hans ogmælti:
,Það gleður mig, að pjer eru« hjer.
Þjer hafiö líklega einhverjar nýungar að
segja frá Paris’.
Proczna brosti og leit í fyrsta sinn á
konu þessa, er honum virtist eitthvað
einkennileg.
Hin dimmu augnahár Proczna ii«u
nú aptur niður sem slæða. Fyrir aug-
um hans ljómaöi dýrindis gullofin bún-
ingur, með marglitum fiðrildum, dregn-
um á fellingaruar. Hann sá marmara-
hvíta hönd, er ljet iúna útslegnu veifu
liða hægt niður og honum tókst a«
ganga áframog heilsastuttlega.
Þá var sem glampaði á eitthvað, er
klingjandi fjell á gólftjaldið. Þa« var
armband, er hafði losnað og fjell nú
af handlegg barónsfrúarinnar fram fyrir
fætur Pólverjans.
Janek flýtti sjer að taka pað upp og
rjetti pað að eigandanum, er snögglega
gaut angunum til hans.
Eins og eldur fór þetta augnatillit
um hann allan. Frá pví er liann síðast
hafði sungið i Parisarborg, haföi hann
eigi orðiö fyrir slíkri kveðju frá konu-
augum.
Xenia var hin einasta, er tók eptir
pessu.
Þjónn einn skýrði nú hirðkonunni
frá pví, að vagn furstakonunnar væri fyr-
ir framan húsdyrnar. Greifafrú Kany
gekk út í forsalinn, en alt hitt fólkiö
myndaði hring, til pess að taka kurteis-
legavið peim, er pau gengu inn.
Anna Regina gekk nú inn við hönd
manns sins.
Líkt og flöktandi fiðrildi leið hún
við lilið hins riddaralega mauns síns, liið
konunglega heimilis rlddara-inerki leiftr
aði á brjósti hans og höfuðið me« hinu
snöggklippta skeggi, i>ar vott um stað-
festu og prót.t.
Rjett á eptir gengu pau inn, greifa-
frú Kany og Goner foringi, aðstoðar-
matSur prinsins; var með honum kona
hans; hún var föl og grannvaxin og
leyndi sjer eigi hinn enski uppruni henn-
ar.
August Ferdinand leit glaðlega til
allra peirra, er voru honum kunnugir og
svo til Janeks Proczna, og var pá sem
einhver brosandl velvildarsvipur skyni
úr augum hans.
(Þjer hafi« búið okkur mikla skemt-
un í lcveld, náðuga greifafrú’, mælti
hann nútilXeniu og tók vingjarnlega í
hönd hennar. ,Við erum næsta forvitin
eins ogbörnin, sem að eins sjá jólatrjeð
gegnum skráargatið’.
Greifafrú Dynar leit fastlega i augu
hans.
(Já, yðar konunglega tign’, svaraði
hún. (Má vera að pjer og margir aðrir
muni verða hissa og að líkt fari fyrir y«-
ur og börnunum á jólakveldin, er pau
búnst vi« miklu, en pó sjá meira. Opt-
lega eru líka óvæntar gjafir, er veita
gjafaranum meiri gleði, en peiin er á
móti tekur’.
Barónsfrú Giirtner tók eptir pessu,
en prinsessan svaratd hlægjandi:
(Þjer eigið pó, vænti jeg, eigi við
hrlsluna, greifafrú? Því sumar peirra
eru mjög meinlausar ásýndar með öllu
gullprjáli sínu ogmarglituböndum—par
til inenn fá að finna til þeirra’.
Augu Leonie leiptruðu.
(Og pá er þaS of seint, yðar tign, að
komast undati peim’ svaraði hún og
brosti mjög sakleysislega, (Þær skilja
pví miður menjar eptir sig’.
Xenia yppti a« eins öxlunnm.
(Einungis á bókum þeirra, baróns-
frú, er með undirferli reyna að koma
sinu fram’, svaraði hún liáðslega. Jeg
fyrir mitt leyti hef aldrei veriö hrædd
við birkihrísluna, þó aö jeg fyllilega trúi
einhverju hefnandi,er siðferðislega sveifli
henni, jafnvelyfir stórum börnum’.
(Gu« komi til, bezta greifafrú. Þjer
talið mjög heimsípekilega’, greip for-
setafrúin fram í með ákefð, en stó« svoá
fætur og rýmdi fyrir Önnu Reginu, er nú
kom frá samtali sinu vi« frú von Drach
og prinsessu Reusserk.
Hin tigna frú lcit spyrjandi og hálf-
skelkuð á hið alvarlega liugsandi andlit
August Ferdinands og lagöi hönd sína
á handlegg greifafrúarinnar og spurði.
(Fáum við senn að heyra dálítinn
söng, vina mín? Mjer mundi þykja
fjarska gaman að kynnast ofurlítið Janek
Proczna’.
.Leyfið y«ar konunglegu tign, að
jeg leiöi liann fram sjálf persónulega?
Og Xenia gekk tignarleg milli peirra yf
ir til söngmannsins, er stóð við dyr
glugg'svalanna og talaði í lágum rómi
við Becky.
Hönd frú Leonie studdist skjálfandi
við handlegg Kany, en augu hennar
fylgdu ósjálfrátt hinni tignarlegu konu.
Hún sá að Xenia gekk til Pólverjans og
talaði hægt nokkrum orðum til hans, og
að Proczna hneigöi höfuð sitt og rjetti
greifafrúnni höndina.
ICöld og stolt leiddi Xenia hann
fram til pessa tignarlega fólks, en svipur
hans leið út yfir pað, er það veik til allra
hliða og myndaði tvær raðir.
(Yðar konunglega tign mun leyfa
mjer að lei«a hjer fram söngmanninn
Janek Proczna, sem eigi að eins er stjúp-
son föður mins, heldur og ríkisgreífl,
Hans Stefanson Dynar, erfilierra að
Proczna’.
Xenia tala«i skýrt og skilmerkilega
og leit um leið fyrirlítlega til Leonie.
Skyndilegt og ákaft fát fór nú
líkt og sjáfarbrim,um alla pá er vlðstadd-
ir voru, og lieyrðist ergi til annara en
fní von Hofstraten, er hún hrópaði upp
yfir sig: (Hvað gengur á! í hamingju
nafni., og til greifafrúnna Ettisbash og
Tarenherg, er voru frá sjer numdar af
undrun.
Ferdinand August sjálfur var eigi
srSur hissa og starði á greifafrú Dynar,
eins og að hann hefði sjeð einhverja of-
sjón. anek Proczna bróðir yðar!’
hrópaði hann, og án pess að bíða svars,
rjetti hann mjög vingjaanlega höndina
a« hinum unga manni og ba« iiann hjart-
anlega velkominn.
Proczna lineigði sig djúpt niður yfir
hönd prinsins og afsakaði dularnafn sitt
og sneri sjer því næst mjög kurteislega
að Önnu Reginu, er prinsinn leiddi hann
fram fyrir.
Þa« var eins og a« hann kenndi í
brjósti um hana, er hin dökku, stóru
sakleysis augu hennar litu til hans
hjálparlaus og barnsleg. Honum virtist
að hann hjeldi í hendi sjer litlum fugli,
og lindi hjarta hans berjast af angist.
Proczna hafði á ferðum sínum um
heiminn lært að þekkja inennina. Augu
liaus höfðu skerpst og hann sá til botns
gegnum uppger« og fyrirslátt. Andlit
Önnu Reginu var sem opin bók fyrir
honum, er eigi að eins væri fró«legt að
blaða í, heldur og að kynna sjer blað
eptir blað.
Önnu Reginu kom alls eigi til hugar,
að hið litla föla andlit liennar og hin
einarðlitla kreðja henuar liefði vakið
svo mikið athygli pessa manns og pað
löngu fyr en a« liann vissi hvort að hún
ætti við nokkra mótstöðumenn a« stríða.
Konur herdeildarforingjanna pyrpt-
ust nú um ríldsgreifa Dynar og ’sýndu
lionum mikla kurteísi, en hiuir dramb-
sömu foringjar föðmuSu hann með mikl-
uin fögnuði að sjer og Dracli frændi
hans var svo frá sjer numinn af gleði, að
hann í einliverju hugsunarleysi í fyrsta
sinn drakk tevatn sitt sykurlaust.
August Ferdinand prýsti hönd X e-
niu í aunað sinn og mælti brosandi.
(Þjer hafið gert mig alveg forviða,
greifafrú! Sjáið þjer ekki hversu allar
gullflugur ogtiðrildi eru handsairaðar
af honum’.
Xenia svaraði hálfgert utan við sig.
Frá pví er hönd Proczna hafði snert
liana, var eins ogljósrauð rák kæmi á ný
fram á hendi hennar og e ins og hún enn
pá findi til keyrishöggsins, er nú um
mörg ár hafði sem nagandi eitur sviðið
í hjarta hennar. Hún strauk ósjálfrátt
um hina silkimjúku hönd, eins og að
hana langaði til pess að má á burtu end-
urminningu þessa.
Húu heyrði hina hlægjandi rödd Ja-
neksProczna. Gaukseggið lá í hreiðr-
inu—um allan ókominn tíma.
XII. KAI’.
August Ferdinand leiddi Janek
Proczna að hljóðfærinu og bivS hann að
gleðja pakkláta og forvitna áheyrendur
með hljómandi perlu úr liinum ríka
fjársjóð sínum.
Án nokkurs uppburðaleysis, eins og
hann hefði verið meðal góðrakunningja,
settist nú erfilierrann að Proczna við
hljóðfærið og ljet fingur sina leika
snöggvast um pað.
(Eru nóturnar í reglu’, spurði Drach
frændi, er nú í ósköpunum snerist um
stjörnu sína. (Hvar eru pær?—Hver hef-
urtekið vi« peim?’
(Jegpakka yður mjög, bezti fjændi,
Jeg tek aldrei nótur með mjer á ferSa-
lag, en fer a« eins og gaukurinn, er lætur
apturaugun, af því að hann kann söng-
sinn utanbókar’.
(.Teg syng eins og fuglinn á grein sinni’
mælti greifafrú Ettisbash, með mikilli
tilgerð.
En August Ferdinand tók nú fram í
og mælti:
(Ef pjer þurfið einhvern til að leika
undir me« yður, þá pykist jeg viss um að
frú Gover mun gera sitt bezta. Hún
leikur sjálf ágætis vel’.
Hann hneigði sig mjög vingjarnlega
fyrir foringjafrúnni, er stóð á baki manns
síns.
Fínum roða sló yfir andlit liinnar
ensku konu. Hún leit niður og ljet hin
dökku augnaliár síga, er allt í einu gall
við hin hvella rödd barónsfrúar Gártner,
er rnælti:
(Yðar tign er óbetranlegur há«fugl’.
Var pá eins og ískalt vatn færi um hið
fyrsta litla vinsemdarblóm, er henni
hafði verið rjett meðal pessa ókunnuga
fólks.
Framli.
THE KEY TO HEALTH.
TJnlocks all the clogged avenues of th.
Bowels, Kídneys and Liver, carrying
o£í gradually without Weakening the sys-
tem, all tlie impurities and foul humora
of the secretions; at the same time Cor-
reetinsf Aeidity of the Stomaeh,
euring Biliousness, Dyspepsia,
Headaehes, Dizziness, Heartburn,
Constipation, Dryness of the Skin,
Dropsy, Dimness of Vision, Jaun-
diee, Salt Rheum, Erysipelas, Sero-
fula, Fluttering; of the Heart, Ner-
vousness, and General Debility; all
these and many other similar Complaints
yield to the happy influenee of BURDOCK
BLOOD BITTERS.
For Sale by all Dealers.
T.MILBURíí & Cö.f Proprietors, Toronto.
Bækur á ensku og íslenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Fergnson ACo.408 IIain St.,
fimipi, • • • Man.
P. BRAULT & CO.
477 M&IN STR.
WINNIPEG
flytja inn
ÖLFÖNG VÍN
Og
VINDLA.
Hafa nú á boðstólum miklar birgðir
og fjölbreyttar, valdar sérstak-
lega fyrir arstíðina.
Gerið svo vel að líta til vor
Vér ábyrgjumst að yðr líki
bæði verð og gæði.
l>ominioii of Caiiada.
Abylisjaröir okeypis íyrir miljonir manna
200.000-000 ekra
af hveiti- og beitilandi 1 Manitoba og Vestur Territóriunum í Canada ókeypis fyrii
landneraa. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg« af vatni og skógi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
í HIJÍII FBJOVSAMA BELTl,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnuín, Peace River-dalnum, og uinhverfisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—liinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt hyggðu landi.
r r
Malm-nama lanch
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolia, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanáinalandi;
sldivi«ur pví tryggður um allan aldur.
.) Á KX BRAITT FBA HAFI TIL HAFS.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi« Giand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atfknzhaf í Canada til
Iíyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvmma beltisins eptir því endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hiu
nafnfrægu Klettafíöll Vesturheims.
Heilnænit 1 o p t s I a o.
Loptslagið í Manitoba og Nor«vesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta S
Ameríku. Ilreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireins ogsunnarí landinu.
NAB KAX OSST.lÓlíMN í CASADA
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
ÍOO ekrur al' landi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábvlislarðar oir
sjálfstæður í efnalegu lilliti. __
Ínlekzkak nylexdiir
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stærst er NYJA ISLAND liggjandi 45—8qmílur norður frá Winnipeg, á
vestur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTA VATNS-JS' ÝLKNDAN. bá«um pessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar pessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
htnna. AIIQ YLE-NYLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞINQ-
VALLA-NYLENDAN 2G0 mílur í norðvestur frá Wpg., QU'APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur su«ur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBEHTA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. í síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pvi að skrifa
um pað:
Tlomas Bennett,
DOM. OOV'T. IMMIGRATION AGENT
Eda 13. Ij. Baldwinson, (Islenz/cttr wnboðsmaður.')
DOM. QOVl' IMMIGRATION OVFICES.
~Wiimipeg;, - - - Oaiiaíla.
NOKKUD NYTT!
Þangað til þann 15. marz næstkomandi seljum vjer allan vetrarfatnað me
25prc. afslætti, til að fá pláss fyrir nýjar vörur.— Sleppið ekki tækifærinu að la
kkur billeg föt.
HENSEL, NORTH-DAKOTA
GUDMUNDSON BROS. & HANSON.
C. W. CIRDLESTONE,
FIRE AND MARINEINSURANCE. STOFNSETT 1779.
Guardian of England, Höfuðtaóll.$37,000,000
City of London, London, Eng., höfuðstóll.. $10,000,000
North-vvest Fire ínsurance Co., höfuðstóll. . $ 500,000
InsuranceCo. of N. Ainer. Philadelphia, U.S. $ 8,700,000
ADAL UMBOD FYRIR MANITOBA, NORTH WEST TERRITORY OC BRITISH COLUMBIA.
SKRIFSTOFA 375 OC 377 MAIN STREET, - - - WIKNIPEC.
— 30 —
lianii gerir ekkcrt án samþykkis og vitundar
gæzlustjóranna, og því eru þeir auðvitað eins
sokir eins og hann. Þér vilduð kannske helzt
koma allri bankastjórninni í hegningarhúsið,
og sjá bankastjórana í röndóttum brókum og
treyju*.“
“Já, það veit lieilög haniingjan, að það
vildi ég helzt af öllu. Og það er lieldr ckki
annað cn rétt, úr því að þeir eru allir jafn
sekir.“
■-„Hoyrið þér, góði minn ! Ég er hræddr
um, að hugmyndir yðar um, hvað rétt er,
verði yðr til folls og fordjörfunar“.
„Ég er fús til að líða illt fyrir gott
málefni, það er að segja: ef óg næ þá til-
gangi mínum með því“.
„Hvaða tilgangi 7“
„Að láta réttlætið sigra“.
„Drottinn dýv !“ sagði kopsúllinn ;
„hvaða skelfing eruð þér ókristiloga sinnaðr,
maðr! Ef þér væruð húinn að lifo eins
longi í þessu landi eins og ég, þá væruð
þór búinn að komast að raun um, að það
er beinasti vegr til glötunar, tímanlega
*) Klæ«naðr fanga á hegningarhúsum Banda-
ríkjanna. Þý«.
— 37 —
talað, að standa svo fost á rétti sínum.
Verðum vór ekki allir daglega að slá af,
þegar ekki er unt að ná fullum rétti sín-
urn 1 Er ekki alt lífið hæði í stjórnmálum
og í daglegri umgengni sífeld sáttagerð milli
róttlætis og ranglretis 1 Hyggindin bjóða
oss að haga því svo; trúarbrögðin kenna
oss það og samþykkja það. Þér munið
líklega eftir dæmisögunni um inn ótrúa
ráðsmann og eftir ráðlegging þeirri, er Kristr
gaf lærisveinum sínurn, að geia sór vini af
þeim rangláta mammon. — Að því er til
yðar kemr er málið ofr-einfolt. Tnnan fárra
vikna verða að líkindum booguð út ein !0
eða 15 cents af dollarnum, og þá fáið þér
yðar hlut. Stingið þeim peningum í vas-
aun og farið svo vestr í land, og hagnýtið
þetta, sem þér bjargið, sem bezt þér getið“.
Andrés studdi hendinni á griudrnar,
sem deildu • herberginu, og hlýddi á orð
konsúlsins; en lionum var ekki rótt niðri
fyrir. Honum fanst það hugleysislegt, au-
virðilegt, viðbjóðslegt, að ganga þannig að
samningum við ranglætið. Nei, rétti sín-
um vildi hann ná, og til þess var hann
fús á að fórna síðasta blóðdropa sínurn.
„Afoakið, herra konsúll11, mælti hann
— 40 —
IV. IKLiXIFL
[Hugleiðingar um mannfélags-skipunina. „Van-
trúin“ rót verkmanna-þrjózkunnar. Stór-
þjófarnir reisa kyrkjur og leggja skerf
af þýfi sínu til guðsþakka. Afmæl-
isdagr. Skálaræður. Veizluspjöll.
í höndum lögregluþjóna].
Það er ákaflega mikill munr á því,
bvernig mannfélags-skipunin lítr út, eftir því
livort á liana er litið frá efstu stéttum þess
gegn um gullgleraugu, eða það er litið á
hana gegn um tár frá lægstu stöð þess.
Manninum, sem hefir ráð á að hafa
marga rétti af ágætasta mat til miðdegis-
verðar dag hvern, og skola þeim niðr með
kampavíni; manninum, sem hefir ráð á að
búa um sig í öllu tilliti eftir því sem hon-
um þykir ljúfast og geðfeldast og þarf ekk-
ert tillit að taka til kostnaðarins í neinu,_
honuin sýnast eðlilega allir forsjónarinnar
vegir réttvísir og góðir.
En svo er annar, sem sífelt hefir mætt
slysum og óhöppum, alt frá því hann henti
Sólin reis hærra og hærra á lofti, og það
leið fram á daginn, en alt af hélt Andrós
áfram að ganga aftr og fram um strætin ;
hann fonn ekki til neins lúa, bara til ó-
stöðvandi löngunar tii að hrevfo sig. Það
var lítið eitt liðið af hádegi, er hann stað-
næmdist af hendingu úti fyrir húsi nokkru
nll-reykroknu. Hann staðnæmdist af því að
hann tók eftir skjaldmerki konungsríkjanna
Noregs og Svíþjóðnr uppi yfir dyrunum.
Á nafnspjaldi, er fest var þar upp við rið-
ið UPP ftð dyrunum, las hann nafn kon-
súlsins norska. Honum flaug óðara í hug
að sjá hann, og fór því inn. Það gat aldrei
verið neitt ísjárvert að revna alt hugsanlogt
til að ná rétti sínum.
Konsúllinn var hár maðr feitlæginn, fyr-
irmannlegr í háttsemi, vingjarnlegr í viðmóti,
og hyggindalegr á svip.
Konsúllinn stóð upp, er vestrfarinn kom
inn, og heilsaði honum með vingjarnlcgri
kurteisi, rótt eins og Andrés liefði verið em-
hættismaðr.
Þrtð var eitthvað það við Andrés, seni ó-
sjálfrátt vakti virðing hvers nianns fvrir hon-
um, sem gaf hounm gaum.
“Gerið þór svo vel að setjast niðr,“ sagði