Heimskringla - 01.06.1892, Blaðsíða 3

Heimskringla - 01.06.1892, Blaðsíða 3
IIiEIIlVESiKIIRIElSra-X^ OGr OLDI3ST WILTLTIPEa- 1. JXJ3STI 1802. Á undanfarandi áratuguin hefir aðal-magn f>jóðar f>essa lands skift sér í tvo flokka, sem kallaðir hafa verið Republicans og Democrats, en pó hafa staðið utan við flokkana ýmsir, sem ekki hefir líkað fram- koma flokkanna í stjórnmálum, og hefir sá flokkur aukizt og margfald- ast á siðastliðnum tveimur árum, svo f>eir hafa afráðið að mynda flokk út af fyrir sig, sem peir kalla uAlf>ýðu-flokkinn” ('l'he Peoples party) og láta menn úr peim fiokki sækja um seðstu embætti landsins. Eitt af pví sem pessi flokkr heimtar, er, að greitt verði sem fyrst fram úr peitn vandræðum, sem stafað hafa af peningaskorti peim, setn gömlu flokkarnir hafa skapað auðmönnun- um í vil. Og f staðinn fyrir að geyma svo og svo margar millíónir dollars arðlausar í féhirzlu ríkisins, eða pá að ljá bönkum pað fyrir ekkert, svo auðmennirnir geti pess )>etr okrað á pví við alpýðu, pá skuli stjórnin stofna banka út um ríkið, svo altnenningr geti fengið peninga fyrir lága rentu mót góðu veði, prí slíkt tæki algerlega fyrir okr auðmanna. Það hafa ýmsir látið pá skoðun i ljósi við mig, að heppilegt mundi vera fyrir vorar fiólitisku leiðar- stjörnur, að koma fram á stjórnmála himin pessa lands og lýsa alpýðu á rétta braut, pví nú eru flokkarnir prír, sem hver um sig pykist vera á peirri götu sem leiðir til velferðar fyrir land og lýð, og með pví að allir vita, að peir segja ekki allir satt, pá væri nauðsynlegt fyrir ís- lenzku blöðin að ræða um stefnu flokkanna, svo peir af löndum, sem ekki lesa enska tungu, en hafa pó kosningarótt í pessu ríki, fái tæki- færi til að kynna sér málefni flokk anna. Og hvað er á móti. að f>eir landar sem mest liafa verið riðnir við stjórnmál pessa lands,svo sem Skafti Brynjólfsson, Árni Björnsson og E. H. Bergmann 1) og ótal fleiri, láti til sln heyra og láti alpýðu njóta þ®ss að peir vita meira en aðrir í stjórnmálum. . . - ... M. S. PÓLSKT BLÖD. (Þýzk-pólsk saga />ýdd). Hún hrökk við. ,Er þatt satt? Æ, guð minn! Janek! hvernig á því ati lykta?' ,Óróinn vex’, mælti Janek enn frem ur. Brá’Sabirgðarstjórnin heflr skorað á alla Pólverja að taka til vopna. Allir hinirtignu menn, prestarnir og staðarbú arnir eru með uppreistarmönnunum. Mikil ógurleg barátta fyrir lífl og frelsi vofir yfir. Ostrolenska skal ljúka upp gröfum sínum og hinar fornu hetjusálir skulu rísa upp og bera liið blóðuga merki urn vígvöllinn’. Xenia lagði hina titrandi hönd sina á handlegg hans og leit biðjaudi í hin leiptraudi augu hans. ,Þetta verttur fánýt og gagnslaus blóðsúthelling, Janek. Það verða að 1) Oþarfi að miunast á lianu, sem ekki er skrifandi. liitsij. einsnýjar grafirteknar; það verður bar- átta án sigurs. Tolen er Maria Stuait í sögu hinna misþyrmdu og sundurtættu landa, hjálparlaus, áþjátS kona, er blæðir tilólifisí fjötrum sínum. Þafi mun jafn- an verða kennt í brjóstu um Pólen, en fáir munu hjálpa því’. ,Því forði guð!’ mælti Janek og and- varpaði. ,Enn þá rennur pólskt blóð í æðum manna, en er Polen eigi yfirgefið’. Giymjandi danstónar deyfðu rödd lians, en Xenia tók enn fastar um hand- legg iians. ,Segið mjer eitthvað nákvæmar frá uppreistinni, Janek. Mig fýsir svo að vitaþað. Komið til mín á morgun fyr en ella, áður en gestir koma.’ ^ÞatS ereinmitt svo! Það er á morg- un að jeg á að syngja hjá yöur, eins og i fyrsta sinn, er jeg ljet til mín heyra hjer. Það er slirítið !’ Hann starði um stund hugsandi írain undan sjer og ieit síttan skyndilega upp. ,Jeg skal koina, Xenia, og..........Guð veri mjer iniskunsainur það kvöld !’ Hún ieit spyrjandi, hálf hrædd á liann, eu liann fór þegar út úr lierberg- iuu og hvarf í margmenninu. Vaxkertin blöktu fyrir gestunum, eu fyrir augum Xenia var sem skýr elding færi um loptið og ofviSur drægi upp út i við sjóndeildarhringinn til þess að þjóta yflr höfuðhennar metS stormi og þrum- um, Vei heuni, ef að hún lætur hugfall- ast, vei henni, ef að hún eigi heldur við hina einu stoð þá er standa mun óhögg- uð í ofviðrum og byljum, við ástina, sú ást, er eigi liræðist dauðann, en kallar til striðs og flokks uppreistarmannanna. KAP. XXV. Furstafrú Reusserk fór af staðhálfri stund fyr en til stóð og fóru svo hinar frúrnar atS dæmi hennar. Frú von Hofstraten hafði rjett fest Stóru Sól-orðuna á brjóst foringja eins úr fótgönguliðinu, er virtist að hafa fallið henui mjög vel í getS. Hún liafði 16111« þátt í öllum dönsunum oj yrt á flestar hinnar ókunnu konur, er aptur skildust við hana með miklum velveldarhug. Flaudern hafði þegar farið í yfirhöfn sína og tey. ði nú geyspaudi úr sjer. ,.Já, petta var lieldr lagleg skemmtun, lirói>aði liann nú svo allir lieyrðu. ,Haldiö þjer þá að okkur hafi þótt hún meiri, lierra von Flandern?’ Hann snerist þegar á hæl og stóð þá fyrir aptan hann frú Gover, er hafði fiýtt sjer á eptir frú Hofstraten me« veifu liennar, er hún hafði gleymt. Leit húsfrúln stilliiega og fastlega á hinn unga foringja. Flandern tautaði einhver óskiljanleg orð fyrir munni sjer og lineigði hvað ept- ir annað, en frú von Hofstraten greip nú fram í á hinn einkennilega liátt sinn og mælti: ,Dragið eigi af því við hann, látið hann hafa þa«. Þessir ungu hafa litla sómatilfinning. Jeg fyrir mitt leyti skemmtl mjer ágætlega a dansinum’. Raronsfrú Gartner hafði dvalið all- lengi. Þegar flestir vagnarnir voru farnir, læddist liún eins og eiuhver skugga- mynd nifiur af tröppunum ogí vagn sinn. Þjónuinn lauk upp vagndyrunam og fór hún í snatri inn í liann, en hrökk í skelfingu við. Vagninn var tómur. Hún hafði sjeð Proczna kveðja og fara ofan tröppurnar, en nú beið hann hennar ekki, eins og nm hafði verift samið. Hún lei« í hálfgerðu öngviti niður á hinar mjúku dýnur. Hestarnir ruku af sta« meí hinn stázlega vagn heunar. En er forsetafrúin steig út úr vagn- inum fyrir utan húsdyr sínar, gekk Proczna fram úr skugga steintrappanna. .Fyrirgefið barónsfrú. Má jeg tala viðyður nokkur orð? Það er mjög á- ríðandi málefDÍ’. ,Proczna! eru« þjer hjer’, stamaði hún 'óskilmerkilega. ,Það er auðvitað, a« jeg veiti yður áheyrn, þó að þetta sje á óvenjulegum tíma, að koma.—Lýsið okkur, James. og kveikið á hjálminum í herbergi mínu’. Ljúfur, angandi ilniur leið um liið litla lierbergi. Óskýr birta, líkt og af tunglsljósi, er fremur gerði skuggsýnt, en lýsti af, fjell niður á milli hinna hei«u pálmaviðarblaða, er huldu legu- bekkinn í leyndardómsfullu hálfrökkir. Ilinir iitiu fagurlokkuðu ástaguðir, virt- ust að svíva frá veggjapöllunum meðtæl- andi útbreidda arma og í miðju hinu þögula lierbergi stóð Leonie,kringd skín- andi silki og ilmandi blómum, töfrandi fögur sem Melusina, er hún me« snjó- híítum hnakka og örmum steig upp ör haflöðrinu. Hún breiddi út fafminn brosandi, og brennandi af munaði. ,.lanek!’ En hann stóð grafkyr frammi fyrir henni og leit til hennar meS miklum al- vörusvip. ,Til hvers er þessi leikur, baronsfrú? Jeg er eigi sá inaður, er á hvert andar tak y«ar, jeger eigi herra von Flandern, er svo opt iiefir kysst þessar fögru varir’. ,Hva«a vitleysa er þetta Proczna? Hvað snertir þessi stmd herravon Flan- dern?’ Nú, svo þjer getið spurt að þvi?’ Janek kiosslagði handleggina og leit á hana með leiptrandi augum og mælti: ,Veggirnir hafa opteyru oghlustaá orð fagurra kvenní, þá er þær heita elskuhuga glóandi ást og trúnaði, en mæla aptur á dansspjaldi mót með öðr- um inanni’. Kiuuar Leonie voru af allt of mikl- um liagleik litaðar, til að geta bliknað, en varir hennar virtust að hafa tapað öll- um ljóma sínurn. ,Bakmælgi, eintóm bakmælgi!—Flan- dorn hefir búið þetta til, Proczna, því að hanu vill fyrir hvern munstíja okkur sundur’. Leonie fleygði sjer nú met ofsafengni í faðm lians og vafði liinum enjóhvítu örmum sínurn um liáls hans. ,Trúið mjer, horfið í augu mín og litið meira á þau, en illviljað þvaður óvið- komandi manna. Þig elska jeg, þigog engan anuan. Sál mín lieyrir þjer al- gerlega til’. Hann sleit sig snögglega úr faðm- lögum liennar og hratt fyrirlitlega frá sjer hendinni, er reyndi að taka um hendur lians. ,Var það þetta, er þjer'ætluðuð að segja lierra von Flandern, er þjerá‘„hin- um vanaiega vegi” tókuð hann upp í skjólvagn yðar?’ Hún stökk nú upp sem sært ljón. ,Skammist j'ðar Proczua! Hversu dirfist þjer að særa þannig verndarlausa konu ?’ Hann tók stillilega upp vasabók sína og lijelt frammi fyrir henni brjefmiða þeim, er hann hafði fengi« hjá Fland- ern. ,-Þjer vititS bezt sjálfar barónsfrú hversu miklu illu slíkir mifar sem þessi geta valdið. Það var sauimrlega leitt SPARID YDR PENINGA fyrir yður að miti þessi skyldi einmitt komast í m í n ar liendur. I.eonie laut fram til þess að lesa miðann, cg brann eldur úr augum henn- ar af ofsareiði. Hrökk hún svo aptur og byrgtii audlit sitt í hönduin sjer. ,Hve óheyrilegt, hve hneykslanleg svik!’ hvæstihún ogreika«i yfir að legu- bekknum; fleygði liún sjer þar uitiur og faldi andlitið kjökrandi á koddanum. með J>ví að verzla við GUÐMUMDSON BROS. & IIANSGN, Canton N. Dak. Vér erum búnir að fá miklar byrg'ðir af inndælu sumarkjóla-efni, með ágætu verði. Munið eftir að búð vor er hin stærsta fatasölubúð í Canton. Eftirleiðis kaupum vér bæði ull og brenni. GUDMUNDSON BRO’S & HANSON, CANTON - - - - N. DAK Procznagekk nær. ,Yður skjátlast, barónsfrú, ef að þjer ætlið að hjerhafi verið nokkur svik i tafli. Hafi svo verið, þáværu það líklega þau svik, er þjer gerðuð yður seka í, þá er þjer fleygðuð yður svo ljettúðarlega í fa«m þess manns. er þjer alls eigi vissu«, hvort að þjer gætuð trúað. Á livilíkum villugötum voruð þjer eigi, þá er þjer ljetu« veiaa yður í hina sömu snöru, er þjer voruð vanar aö leggja fyrir.ððra!’ BALDTJE. ALHÝÐUBUÐIN. Verzlarmeð Dry Goods, tilbúin föt og fataefni skótau, matvöru og leirtau.—Eng in vandræði að fá að sjá vörurnar. lOprc. afsláttur af Dry Goods og fötum'fyr- ir peninga út í hönd.—Bændavörur teknar sem peningar.—Komið einu sinni til okkar, og þá komi« þið áreiðanlega aptur. J. SMITH & CO. Varð nú djúp þögn um stund, en Le- onie var grafkyr. ,Jeg stend hjer í dag í síðasta sinn frammi fy’rir yður, baronsfrú’, mælti ,’a- nek loksins lieldr blí«legar; ,að minnsta kosti er þaö í síðasta sinn, sem að jeg get talað hreintog beint og án uppgerð- ar til yðar’. I>ominioii of Canada. Hún stökk upp og einblíndi á hann með stórum táralausum augum. ,Nei, nei, það má eigi vera, Proczna! mælti liún; ,þannig megið þjer eigi skilja við mig. Œ, jeg var svo breysk, að elska yður!’ Hún rjetti út hinar hvitu hendur, er virtust aS dragast sund- ur og saman af megnum sinadrætti og liló ljúft og töfrandi. ,.Jeg var jafnan hrædd við afbiýði Flanderns og vaffíi migílygavef, er átti að blekkja hann. En í stað þess að komast að hinni frels- andi strönd, steyptist jeg djúpt út í öld- urnar. Proczna! Þeim er elskar mikið, lionum skal og mikið verða fyriigefið, Æ, jafnvel jeg elska án allra takmarka, og þjer megi« ekki skilja við mig i hatri’. Janek hristi höfuðið alvarlega. ,Jeg hefi ekkert að álasa nje fyrir- gefa yður,barónsfrú, en eitt ráð vil jeg gefa yfiur. Ef svo skyldi fara, þá er þjer eitt sinnveiðið frjálsar, að þjer kynnuð hreinskilnislega að ,elska og vænta liins sama á móti, þá er og nauð- synlegt að þjer farið að á annan veg. Hver ein „lady Tartufle” getur ávalt Aliylisjarflir okeynis íyrir miljonir manna 300,000,000 ekra if liveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum i Canada ókeypis fyrii landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg« af vatni og skógl og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef vel er umbúið. ÍHINII FRJOVSAMA BELTl, i Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj- mdi sljettlendi, eru feikna miklir tíákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi —hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi. r Mahn-nama land. Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolia, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanáinalandi; >ldivi«ur því tryggður um allan aldur. JARJfBRAl T FBA HAFI T I L, II AFS. Canada Ivyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi« Grand Trunk og Inter-Colonial braut- írnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir þvi endilöngu og im hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hiu lafnfrægu Klettafíöll Vesturlieims. Hellnæmt I o p t s I a g . Loptslagið i Manitoba og Nor«vesturlandinu er viðurkennt hið heilnamasta í Vmeríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur >g staðviðrasamur. Aldrei þoka ogsúld, ogaldrei fellibyljireins ogsunnarí landinu. SAJIBAXBSSTJORNIX I ( AXAl)A eignast elskliuga, en aldrei mann, því v i r ð i n g i n, baronsfrú, er hinn ein- asti grundvöllur, er Hymen (hjónabands- gnðinn) byggir liin gullnu port sín á’. Hann stóð kyr frammi fyrir lienni. Andlit hennar grettist, eins og að henni lægi við að reka upp skellililátur, og liin- ar knýttu hendur lieDnar þrýstust upp að brjóstinu, eins og að veitti næsta örðugt a« stökkva ekki á hann og bora nöglum sínum inn í augu hans. ,Jeg þakka yður fyrir hið vinsam- lega ráð yðar, Janek Proczna’, svaraði hún me« hásri ri'dd og skal jeg minnast þessa. Þjer ætlið þannig ekki að spilla fj’rir framtíð minni?’ ,Alls eigi’. ,Verið þá miskunsamur og fáið mjer aptur báða miðana’. Hún leit upp til hans og krosslagði báðar hendurnar á brjóstið, og var þá á a« líta sem vonlaus farin kona. Framh. gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur Fyrirfamilíu að sjá 1 <3 O ekrur af landi alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það. A þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og sjáífstæður í efnalegu lilliti. f IHLEXKKARXYLFNDUR Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stoðum Þeirra stærst er NY.TA ISLANI) liggjandi 45—80 mílur norður frá Winnipeg á vestur strönd VVinnipeg-vatns. Vestur frá Nýja slandi, í 30—35 mílna fiarlæ’gð er ALPTA VATNS-N YLENDAN. bá«um þessum nýlendum er mikið af 6- nokkur ÞINO- —_LE-N Y— LENDAN um 20 mílur su«ur frá Þingvalla-nýlendu, og aLbÉRTA-KÝLENDAN um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vest'ur frá Winnipeg. í síðast- töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi. Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem viil fengið með því að skrifa um það: TIioms Bennett DOM. GOV'T. IMMIGliATION AGENl Eöa 13. X- Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.) DOM. OOV'T IMMIORATION OKFICES "V^imiipeg, - - - Canada. Úr frelsisbaráttu ítala. Úr frelsisbaráttu ítala. 8 Úr lrelsisbaráttu ítala. “ELLA BON Ml AMAVA*.“ % Marsalaborg er liggur á vesturströnd ‘^ykiloyjar, var alt fram að árinu 1860 naum- kunn heimimnn af öðru en liinu ágæta ^,öi> er flutt var þaðan undir því nafni. ^°rg þessari er urmull fornleyfa frá dög- 11 Bómverja, svo som vatnsleiðsluv, leg- steinav o. 8> frv. Marsala hefir ekki farið 'avbluta af þeim ófriðaröldum, sem gengið lufa yfij. gykiley, því þótt hlaupið só yfir tímabilið meðan Uóm og Kartago lágu í úfriði, þá hefir hún aftr og aftr verið eyði- logð og tekin hershön<ium af Saracinum, ^orðmonnum og hamingjan má vita hve mjúk- sem >f>,000 sem veva kynfyl'gjur frá hinum ýmsu I Bún elskaði mig ekki. . argir aðrir hafa reynt að koma sér í ^ hjá drottningu Miðjarðarhafsins, íbú Íley 61 llolein telur nú um ‘ . a ’ þar má sjú ýmiskonar andlit, þjóðtlokkum, er þar liafa ílengst eða að dvölum verið. Höfnin er stór ummáls en svo grunn að stórskip verða að liggja langt undan landi. Og, eins og í flestum borgum á Suðr Ítalíu, er þar urmuH af mjóum og óþrif- leguin gangstígun.. Hafnarstígurinn er þó talsvert breiðari og fegurri, onda eru á hon- um stórkostleg víngerðarhús og íveruhallir, sem bygð eru samkvæmt nýjustu tízku. Hér um bil undantekningarlaust eru allar þessar byggingar eign enskra verzlunarfélaga, sem hafo svo að segja dvegið alla vínverzlunina undir sig, án þess þó að forsmá að flytja út hinar aðrar afurðir landsins. Það var eiginlega að ein8 eitt einasta verzlunarfélag í Marsala, sem þorði að keppa við Englendinga. Það var Florio-fólagið, eitthvert ríkasta og atkvæðamosta félag á eyjunni. Einn af aðaleigendunum í félagi þossu, Alexander Florio að nafni, var ný- látinn er saga þessi byrjar, og húsið sera ekkja hans bjú í, var ef til vill stærsta og fegursta skrauthýsið í hafnargötunni. Utsjónin fram yfir liöfnina af svölunum af því liúsi var að minnsta kosti stórkostlegri en annar8taðar. „Alcíua !“ Nú varð þögn í nokkrar mínútur. „Er móður þinni kunnugt um þær breytingar á liugarfari þínu gagnvart mér, sem nú eru< koninar á dagian?“ sagði hinn ungi maðv. „Mér or ókunuugt um það“, svaraði Alcína. „íin hún liefii' tekið eftir því, rð ég hefi kipst við af hræðslu í hvert sinn er þú hefir heimsútt okkur nú upp á síð- kastið. „Þú ert þó ekki hvædd við alla!“ sagði hann hæðnislega um leið og hann tók eftir að hún svaraði vingjarnloga kveðju neðan af götunni. „Eins og þú sást var þetta ungi mál- arinn, sem hefir vinnuslofu hérra upp á fjórða lofti“, svaraði Alcína. Hvassa, nístandi augnaráðið, sein hers- höfðinginn nú sendi mærinni, var líkast því er valuriun læsir klúnum í rjúpuna; en hún varð als ekki hvædd eins og rjúpan; hún galt honuiu í sömu mynt, og lét hann ekkert oiga hjá sér. Augnaráðið, sem þeim fór nú á milli, var óneitanlega tilkomu- mikið. Reiðin getr leiptrað frá augunum eigi síðr en ástin, þó ekki eins fagrlega. r , Vr frelsisbaráttu Itala. KPTIR AUGUST BLANCHE. -F+-1-+ INNGANGUR. Það var seint í Aprílmánuði 1864 að ég var á gangi einn sunnudags-árdag eins og svo margir aðrir, í lystigarði Flor- onsbæjar „Casciner“, sem er Florens-búum ámóta skemtigarðr sem „Djurgárden“ er Stokkbólms-búum. Stokkhólms-búar mundu reyndar ekki kæra sig um að skifta, því bæði er Florens-garðurinn miklu minni, og þar að auki marflöt grund hæðalaus; þótt

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.