Heimskringla - 23.11.1892, Side 3

OldChum
CUT PLUG.
OLDÍllUI
PLUG.
Engin tóbrtkstegund hefir
selzt jafnfijótt og fengið
eins mikla almennings hylli
á jafn stuttum tima, sem
þessi tegund af Gut Plug
og Plug Tóbaki.
MONTREAli.
X
X
Hefurðu reynt
(iCABL EEXTRA
VINDLA?
99
HPHE RIPANS TABU1"« regulatc the stomach,
1 liver and v eJs, purify the biood, ai e pleas-
ant to take, sar c and alway s ett'ectii? 1. A reliable
remedy for bilioirsness, Blotches on the Face,
Britrht’s Disease, Catarrh, Coiic, ConstJpation,
Chronic Diarrhœa. Chronic Liver Trouble, Dia-
betes, Disordered Stomach, Dizziness, Dyscntery,
Dyspepsia, Kczema, Flatulence, í'emale Com-
Siaints, Foul Breath, rreadaehe, líeartbur Hives,
aundice, Kidney Complaints, Liver Troub’cs,
I oss of Appotito, Mental Depressit.u, Naucea.
Rasn,
Nettie Rash
tion, Pimoies,
to the Bead,
plexion, Salt
Head, Scrof-
ache, Skin Dis-
StomuehíTired
Liver, Ulcers,
and every otli-
or disease that L
I ainful Digres-
Ru.«h of tílood
8 a 11 o w Com-
Pbourn, Scald
•’i" Head-
eascs.Sour
Ferling .Torpid
Water Brash
o- symptom
resiUts t’rom
- impure blood or a failure ín the proppj perform- J
• ance of their functions by the stomach, Iiver and
2 ir.testines. Persons given to over-cp tingare ben- x
x eflted by takinq one ^abule after each meal. A g
Z contlnued iise or the Ripana Tabules isthesurept *
^ curo fo^ obstinate constipation. They jontain $
• nothing that can be injurious to the jiost deli- «
• cate. 1 pross $2. 1-2 gross $1.25, 1-4 gross 75c., %
• 1-24 trross 15 cents. ftent bv mt.il irostoge paid. #»
• Address T IE RIPANS CHLMÍCAL COMPANY. «
• P.O Box672.New York. J
Syrup.
R4ch in the lungf-healing: virtues ofthe Pine
jmbined with the soothing: and expectorant
roperties of other pectoral herbs and barks.
A PERFECT CURE FOR
COUGHS AND OOLDS
[oarseness, Asthma, Bronchitis, SoreThroat,
roupandall THROAT, BRONCHIAL and
UNG DISEASES. Obstinate coug:hs which
isist other remedies yield promptly to this
leasant piny syrup.
*>RICE 23C. AND BOC. RER BOTTLEi
6010 BV »LL DRUGGISTS.
IIIEIJX'nSIKIZR.IlsrGKLiAA OGr OLIDIIT WIITITIPEG- 23. HSTOWT. 1892.
Sögur Yaleygs
lögreglu-spæjara.
4. Saga-
James Hargrave.
(Framh.).
„Og hann hefir hugsað sem svo.
að ef það skyldi koma á daginn, að
grunr manna snérist í pá átt, f>á
mætti eiga f>að víst, að lögreglan
léti f>að verða sitt fyrsta verk að
spyrjast fyrir hjá aldavini hans, Mr.
Hargrave, f>ar sem hann dvalvii
lengst af, er hann var í borginni, og
máske gera húsleit hjá honum.
Og f>á væri úti um sig, f>ví lög-
reglan mundi fá töskuna í sínar
hendr, brjóta tiana npp og finna
brófin frá Karólíu.— 1 einu brófi
Etúlkunnar“, hélt Hargrave áfram,
„er dálítið minzt á mig. Hún seg-
ist vera lirædd um, að ég só að
njósna urn f>au, og áminnir kærasta
sinn og tilvonandi eiginmann mjög
ítarlega um, að gæta sín fyrir f>ess-
um Mr. Hargrave. „Hann er hættu-
legr“ bætir hún við.—Og f>ar eð
f>ór hafið nú lesið f>etta bréf og
fengið allar pessar upplýsingar, f>á
er f>að skýlaus skylda yðar að leiða
mig fram sem vitni og láta mig
vitna unair eiðstilboð alt, sem ég
veit, viðvlkjandi f>essu morði; og
f>að er aðallega f>að, að óg sá Hal-
ford og Karólínu saman um kveldið,
sem morðið var framið, og heyrði
pau skiftast á bræði-orgum“.
„Hvernigr var Halford búinn það
kveld?“
„Hann hafði hervnannaskykkju á
herðum og liermaiinaliíifu á höfðinu1.
„Slík hótun hefði verið nægilega
sterk hvöt til að fremja ódáðaverk-
ið. En meðal atinars, Mr. Har-
grave, ég hefi oftar en eínu sinni
séð yðr méð f>aim mæðgum í þeirra
eigin vagni“.
„t>að er n.jög líklegt“, sagði
Hargrave og sueri sér undan. „Ég
hefi f>ann lieiðr að vera í dálitlum
kuuningsskap við f>ær. A hvaða
tima á morgun ætlið f>ér að heim-
sækja mig?“
„Ég kem heim til yðar strax í
kveld ásamt öðrum lögregluþjóni.
Pað er ekki leyfilegt að fresta f>ess
konar. I>að getr skeð að lieuten-
ant Halford láti sækja töskuna f>á
og f>egar. Og f>egar við höfum
náð henni í oskar vörzlur og rann-
sakað bréfin, f>á sendum við strax
uin hæl eftir Mr. Halford, ef brófiu
gefa nægilegt tilefni til f>ess“.
„Tilað taka Halford fastan?“
„Náttúrlega. Reyndar álít ég
ekki, eins og égsagði áðan, a$ sekt-
ardómr verði á f>eim bygðr, en f>au
munu gefa nægilegt tilefni til að
hneppa hann í gæzluvarðhald og
hefja glæparannsókn gegn honum“.
„Ég er á sama máli og f>ér um
J>að“, sagði Mr. Hargrave, „að f>að
er mjög hæpið að dæma hann sek-
ann eftir þessuin líkum, sem nú
liggja fyrir“.
„Það er ekkihæpið, f>að erómögu
legt. Hann verðr auðvitað látinn
laus aftr; og f>ór sem eruð maðr
lögfróðr hljótið að vita f>að. En
f>að er aftr á móti vafalaust11, sagði
ég og horfði alvarlega framan í
Hargrave, „að svo sterkr grunrmun
falla á Halford við rannsókn máls-
his, að hann f>arf f>aðan í frá ekki
að hugsa til að kvongast inni auð-
ugu og fögru byskupsdóttur*1.
látinn laus og fór úr fangelsinu með
gersamlega flekklaust mannorð, að
[>ví er snerti morð Karólínu Denby.
Eg skal játa f>að, að óg var ekki
allskostar ánægðr með f>essi málalok,
hvorki að f>ví er snerti Watson nó
Halford, ég gat ekki að f>ví gert, að
ég grunaði James Hargrave alt af
um, að hann vissi meira en hann
vildi segja eða f>yrði að segja, við-
víkjandi dauða Karólínu Denby.
Kviðdómrinn, er skipaðr var til
að fjaila um mál Halforðs, gat ekki
fallizt á úrskurð dómarans, heldr
hallaðist að f>ví, sem málafærslu-
maðr krúnunnar benti á, að f>ar eð
líkurnar, sem dótnarinn hefði byggt
á úrskurð sinn, væru alis ónógar til
að felhi sektardóm yfir hinum á-
kærða, þá væri langt um lieppilegra
að láta kæruna niðr falla að sinni,
þangað til næg gögn lasg'u fyrir
hendi til að dæma inn kærða sekan.
Kviðdómrinn fóllst á ]>etta og vat
Halford látinn laus aftr, en mann-
orð hans og framtíð var gersamlega
eyðilagt. Og mátti með sanni
segja, að honum hefndist fmnglega
fyrir órótt þann, er hann játaði að
hafa gert Karólínu Denby.
*
* *
Svo liðu fimm eða sex mánuðir,
og á f>ví tímabili sá óg James
Hargrave nokkrum sinnum í vagni
biskupsins af .... með f>eim mæðg-
um. Og oftar en einu sinni heyrði
óg fólk, sem var kunnugt f>eim
inæðgum, fuliyrða, að saman mundi
draga með f>eim Hargrave og bisk-
upsdóttur. Ég varð f>ví heldr en
ekki hisss, er ég einn góðan veðrdag
las í blöðunum ákaflega íburðarmikla
lýsingu á brúðkaupi hennar, f>ví sá
sem hún gekk að eiga, var ekki
James Hargrave, heldr elzti sonr
hefðarmanns nokkrs af tignustu ætt-
um Englands. Það leit út fyrir að
hún væri heldr laus á kostunum,
úngfrúin. Og Hargrave var f>á eft-
ir alt saman orðinn af kaupinu.
Ætli lieutenant Halford hefði nokk-
urn tíma verið kærðr um Karólínu-
morðið, ef Mr. Hargrave hefði séð
f>að fyrir? Ég held ekki.
Daginn eftir að ég las þessa
brúðkaups-lýsingu, afhenti þjónn
Hargrave’s mór bréfmiða frá hús-
bónda sínum, f>ess efnis, að hann
latigaði til að tala við mig undir
eins.
„Mr. Hargrave er í f>ann veginn
að gefa upp andann!11 sagði maðr-
inn undir eins og hann gat stunið
upp orði fyrir mæði. „Læknirinn,
sem er yfir honum, segir, að honum
sé engin lífsvon. Þér verðið að
hraða yðr, ef f>ér viljið sjá hann
áðr en hann deyr“.
Það var sorgleg sjón, sem blasti
við aucrum mínum, er égf kom inn í
herbergi gamla skólabróður míns.
Hann lá á sofanum í andarslitrun-
um; hann hafði tekið inn eitr.
Hann þekti mig strax, er ég kom
inn, og rétti út aðra hendina til
merkis um f>að. Svo bað hann um
að gefa sér að dreypa á víni og var
f>að gert. Hann hrestist svo við
vínandann, að hann gat talað f>essi
orð:
Framh.
„Það kemr heim við framburð
Mr. Watsons. Vóru f>au nálægt f>ar
sem lfkið fanst, er f>ér sáuð þau?“
„Nei, ég heið heldr ekki lengi f
augsýn þeirra, mér var ekki um
f>að gefið, að f>au yrðu vör við mig.
En ekki vóru f>au skilin, er ég sá
seinast til“.
„Þetta eru alt saman lfkur, en
engar sannanir. Enginn dómari
getr dæint rnonn sekan eftir þessu
einu. En gat hann haft nokkra
sennilega, ástæðu til að ráða stúlk-
una af dögum?11
„Já, mjög knýjandi ástæðu!11
svaraði Mr. Hargrave og blossaði
nú tilfinningabálið, er hafði sefazt
ofriítið upp á síðkastið, upp aftr.
„Þér þurfið ekki annað en spyrja
ina auðugu ekkju byskupsins af...,
hvoit hann hafi ekki haft ástæðu
til ]>ess. Dóttir hennar, Emilia,
sem er einhver fegrsta mærin í
Lundúnum, og fær um £50,000 f
heimanmund, var lofuð Halford og
átti brúðkaup þeirra að standa að
fáum vikum liðnum. Og ]>að er
efalaust, að hann hét Karólínu að
ganga að eiga hana, svo mjög var
hann, eins og óg sjálfr, blindaðr af
ást til hennar—eða girnd. Og eitt
brófið frá benni bar [>að fullkom-
lega með sér, að hún hafi heyrt uiji
f>essa tilvonandi giftingu og hótað
aðskrifatil byskupsekkjunnar um
tilkall sitt til Halfords11.
„J'i. [>að er alveg rétt—vafalaust11
siigíii James Hargrave og roðnaði •
talsvert f framan um leið. „Mér
datt f>að nú ekki f hug“.
„Ekki f>að?“ hugsað ég með inér;
jæja, f>á er ig illa svikinn; það er
alt og sumt“.
Seint um kveldið var George Hal-
ford handtekinn í rúini sínu og fiuttr
tafarlaust til London. Hann lét
ekki í ljósi að sér kæmi f>etta neitt
óvart, og sór og sárt við lagði, að
hann væri aigerlega sýkn saka.
Hann játaði afdráttarlaust, að mið-
inn, sem fanst f vasa stúlkunnar,
væri frá sér, og að hann hefði fund-
ið hana á f>eim tíma sem þar var
tiitekinn. Einnig að f>eim hefði á
milii farið ýmis bræðiorð og f>au
svo skilið í reiði. Ég spurði hann,
hvort f>að væri satt, að hann ætlaði
að ganga að eiga dóttr byskups-
ins af....
„Já, f>að er satt11, svaraði hanu
f mjög inikilli geðshræringu. ,.En
sá draumr er nú á enda“.
Dagmn eftir var mál þetta tekið
fyrir; og f>ar eð Halford gekkst af-
dráttarlaust við öllu f>vi, er Mr.
Hargrave gat á hann borið, þurfti
Hargrave ekki að bera vitni og varð
hann því mjög feginn. Eftir talj-
verða umhugsun úrskurðaði dómar-
inn,að sakaniálsrannsókn skyldi hafin
gegn Halford, en Mr. Watson var
lUTIUL LIFE ASSURAICE Cö.
OF LONDON EN&LAND. STOFNAD 1847.
Græddur sjóðui;... $7.670.000 Árstekjur........... $1.295.000
Ábyrg'Sargjaldsuppliæð $31.250.000 Borgað til vátrygðra.... $10.000.000
Eignir fram yfir skuldbindingar í Canada 841.330. Alt varasjóðsfé látið
í vörzlur (’anadastjórnar. Allar hreinar tekjur tilhevra þeim semvátrygðir
eru og er skift milli þeirra að réttum lilutföllum dþrigyjc dra fresti. Ábyrgð-
urn verðr ekki fyrirgert undir nokkrum kringumstæðum og engin haft lögðá
þá sem vátrygðir eru. Sérstök hlunnjndi fyrir hindindismenn.
FRED. D. COOPER,
Aðalumboðsmaður fvri- Manitoba o£• Norðvestur-landið.
375 Jlain Str., Winnipeg.
C. INDRIÐASON. S. B. BRYNJÓLFSSON. ■
INDRIDASON & BRYNJOLFSSON,
C-A_nNrT03sr, nsr. idaak:.
VERZLA MEÐ
Harðvöru, alítýgi, húsbúnað.
Miklar byrgðir af maskínuolíu. Ágætisvörur, hezta verð.
Næstu 30 dagaseljum við alla vöru með lOcts. afslætti ádollarnum.
Allir sem skulda oss, áminnast um að borga nú þegar skuldir sínar.
HIN
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala þessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokknð annað, pví prátt
fyrir þati þótt vér höfum um
hundrað tuttugu og fimm keppi-
nauta, eykstþó salan stöðugt.
Þetta mælir með brúknn þessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vér
búum ekki til ödýra vindla.
S. DAVIS & SONS
MONTREAL.
Mesta og l>t‘/,tn vindliigeiiin
hns i Caiiatia- [7]
[10]
Reina Victoria.
[ii]
HIjS 0€r LoÐIR.
Snotr cottage ineð stórri lóð $900, og lþj
hæðar hús með 7 herbergj. á Logan St.
$1000. Bæði nál. C. P. IÍ. verkstæðmn,
Góð borgunarkjör.
Snotr cottage áYoungStreet $700; aúö-
arlóðir teknar í skiftum.
50 ft. lóð á.Iemiina St., austan Nena,
$425, aö eins $50 útborg. — 27ý» ft. lóðir
á Ross og Jemima Sts. austan Nena, $250;
dto. rétt vestr af Nena $200. Auðveia
borg. kjör.—Góðar lóðir á Your g St. $225.
Einnig ódýrar lóðirá Carey og Broadway
Streets.
Peningar lánatiir til bygginga meö góð
um kjörum, eftir hentugleikum lánþegja.
CHAMBRE, GRUNDY & CO/v!
FASTEIGNA BRAKÚNAR,
Donaldson Blockp - Winnipeg
— FARIÐ f —
Bókabúð UGLOW’S. Bókabúð
44<i iTIiiin Str.
eftir bókum, rirföngum, glisvörn og
barnaglingri etc. GangiS ekki fram hjá.
40 Fimm dagar í Paiís.
Alt af hélt liðið áfram eftir víghyrnu-
vangnum; það var eins og sú halarófa ætl
aði engan enda að taka. I>að glumdi æ meir
og meir í hjálmum og brynjum riddaranna
°g þyngri og þyngri varð dynrinn undan
fallbyssunum, sem fram var ekið.
Fimm dagar í París. 41
Fjórði dagr.
Þannig rann upp inn fjórði dagr
Dosomber-mánaðar. Það var fimtudagr.
Dagiun fyrir hafði ég séð ýmislegt
af undirbúningnum undir orustu þá, er
allir töldn víst að óhjákvæmilega vofði yfir.
Ég hugsaði mér að sjá meira af þessum
viðbúnaði í dag, og fór því út ária morg-
uns. Það var hreinviðri úti og venju
fremr hjart. Veðrið var þannig ið heppi-
legasta til uppreisnar, sem ovðið gat. Það
er alkunnugt, hve illa Frökkum er við
regn og illviðri, og það eins þeim þeirra
sem allra-mestr vígamóðrinn er í. Væri
einhver viss um, að það mundi rigna sam-
fleytt nótt og dag í eina átta daga, þá gæti
44 Fimm dagar í París.
lýsingunum — til að lauma inn keisaradæm-
inu. Enn fremr stóð þar: „Guð gefi að
þessi barátta fyrir frelsinu mætti veiða in
síðasta !“ — Það varð hún nú ekki.
Menn lásu auglýsingarnar upp aftr og
aftr; menn ræddu um þær sín á milli.
Engum sýudist vera órótt, en flestir virtust
vera örþrifs-ráða. Hér og hvar heyrðist
kallað: ,,Til virkjanna!11 og ,,til vopna!11
Ollum var lilýtt, on enginn var ,,heitr“.
Ekkert sást til hermanna nó lögreglu-
þjóna, og gátu þeir þó ekki voriö all-
fjarri. En sá sem ætlar að slátra í stór-
um stýl, verðr líka að sjá til þess, að
hjörðin safnist fyrst saman.
Loks tóku nokkrir skyrtuklæddir menn
að rífa upp grjótið úr steinleggingunni á
strætinu. Itue Rnmbutcau ætlaði að halda
á lofti sínu forna frægðar-orði.
Eiginlega var ferð miuni heitið til
Bastille torgsins. Ég gakk því hratt, enda
náði ég þangað brdtt. Torgið var fult af
fólki; það vóru bæði karlar og konur á
öllum aldri og af öllum stéttum. Ég kom
nógn snemma til að heyra á ungan mann
vel búinn, sem var að halda ræðu. Hann
Fimm dagar í París. 37
var á fundi í dag hjá Madame Davis. Damien
er fornnðr í þeirri deild“.
„Skyldi verði veitt öflugt viðnám?11
„Heftr París nokkru sinni gefizt upp
haráttuiaust?’1
„Er til nokkurs fyrir mig að spyrja, .
hverjir fleiri sé í nefndiuni?11
„Jú....það er allr vinstrimanna flokkr-
inn af þingmönnunum ; enn fremr........11
Rótt í þessuri svipan korn maðr og sló
kumpániega á öxlina á Gamille, tók svo
undir hönd honnm og leiddust þeir burt.
Ég hélt áfram leiðar minnar og kom
brátt á Boulevard St. Denis, þetta ijómandi
fngra miuuingarmark uni sigra Louis kon
ungs XIV. í Hollardi og við Rín-fijótið;
eru ýmis atvik þeirra viðburða mörkuð á
minnisvarðann.
Skáhalt andspænis Porte St. Denís
var um þetta leyti múrveggr mikill og
brjóstrið d ofan úr járni. Fyrir árið 1830
var víghyrnuvangrinn sjúlfr jafn hár múr-
vegg þessum, og var því eins og allhár
hryggr. Það var á þessum hrygg að
helmingr af inu frækilega riddara-varðliði
Karls X. féll ?8. Júlí það ár fyviv sann-