Heimskringla - 28.12.1892, Blaðsíða 1

Yerð árgangsins:
$2,50.
OG-
■ ■
AFSLÁTTR EF BOIIGAÐ ER
FYRIR JANÚARLOK,
50 cts.
AN ICELANDIC SEMI-WEEKLY NEWSPAPER PUBLISHED ON WEDNESDAYS AND SATURDAYS.
VII. ÁR. JSTR. 2.
WINNIPEG, MAN28. DESEMBER, 1892.
TÖLGBL. 35<i
AFSOKUN.
Af því að það stendr svo á að
vér erum að flytja prentsmiðju vora
og skriístofur um þessa daga á betn
og hentugri stað að Nr. í
Princess Str., rétt andspænis mark-
aðinum, þá verðum vér að biðja
lesendr vora og kaupendr að at-
saka það, að vér getum að eins
látið blaðið birtast í hálfri stærð
í dag. — Yér vonum að vér verð-
um búnir að koma oss svo fyrir í
nýja staðnum eftir 1—2 daga, að
vér getum látið næsta blað koma
út reglulega á laugardaginn ífullri
stærð.
Hkb. Pbtg. & Punn. €o.
Heiðrsverð hreyfing.
Húmsins vegna getum vér að eins
minzt í dag á ið merkilega bréf lir.
Thorl. Thorfinnssonarfrá Hensel.
Ef sú hreyfing, sem par er lýst votti
af, gerði meira vart við sig í Norðr Da-
kota, fengi hún vonandi stuðning tiestra
inna löghlýðnari og sannleikskærri
manna, og þá yrði vínsöluliannslögin þar
ekki lengi dauðr bókstafr. V<’r minn-
umst væntanlega síðar á málið.
ÍSLANDSPÓSTR
kom hingað á 2. jóladag. Með
honum helzt að frótta : andlát séra
íslei/s Glslasonar á Arnarbæli,
merkisprests og valmennis. — Afla-
brögð í ágætasta lagi og bezta tíð,
segir „ísafold“ bæði frá Faxaflóa
og af Norðrlandi (ísaf. kom til
Nóvemberloka). —
— „Austri“ segir amtmannsem-
bættið sunnan og vestan veitt Krist-
jdni yíirnómara Jónssyni. — I Múla-
sýslum kom ódæma-bylr í oktober-lok
og fenti alment fó (víða um og yfir
helming af fó bænda).
HADDIR ALMENNINGS.
HENSIL, N. I)., 20. Dec. 1892.
Herra ritstjóri!
Ég treysti yðr til að gefa eftirfylgj-
andi fróttagrein rúm I blaði yðar, jafn-
vel pó þær kunni að verða sumum til ó-
þæginda.
Uppskera sífiastliðið haust var mefi
rýrara móti sökum langvarandi þurka,
og þar á ofan varð hveitiverðið mjög
lágt—hæstöl cts. bush., ognú komifi of-
an íSOe.ts. fyrirbeztu hveititegund, svo
margir bændr eru í fremr erfiðum
kringumstæðum.
Engin sérleg framfaraspor hafa ver-
ið stigin hór syðra á þessu ári það óg til
veit, nema ef það gæti talizt meK fram-
förum, að Eyforfi-söfnuðr hefir reistsér
kyrkju (að Eyford P. O.—Bændafélagið
gat ekki komið upp kornhlöðunnl liér í
Oanton, sem ákvarðað var að byggja síð-
astl. haust, af þeirri ástæðu, að járnbraut-
arfélagið, The Gfeat Northern, neitaði
um byggingargrunninn, þegar loksins
að það gaf svar, sem ekki var fyrr en í
Oct., að Mr. Sveinbjörn Guðmundsson
var sendr til St. Paul beinlínis til afi fá
vissu um, (hvort grunnrinn fengist eða
ekki. En þar sem þessi neitun vár þvert
á móti lögum ríkisins, var málið fengið
í hendr lögmönnum, Brynjólfsson &
Laxdal, ogW. Kneeshaw, sem nýlega
liafa gert fólaginu vitanlegt, að grunnr
væri feuginn; svo að korkhlaðan verðr
vafalaustbygð á næsta sumri. Það, hvað
mikilli mótspyrnu að þetta fyrirtæki
hefir mætt, bæði hjá hveitikaupmönn-
um hór og járnbrautarfél., ætti að upp-
örva bændr til að veita þessu máli sitt
eindregið fylgi á næsta ári og sýna þar
með, að þeir hafi vilja á að brjóta niðr
kúgun og einveldi hveiti- og járnbraut-
arfélaganna. Yitanlega verðr það ekki
gert á einni svipstundu, en með því að
byrja og halda svo áfram fet fyrir fct,
getr það tekizt með tímanum.
Fyrirlestr séra Magnúsar Skaptason-
ar, er hann flutti á þrem stöðum hér
syðra, mælist hvervetna vel fyrir, nema
hjá inum stækustu lúterönum, sem lítinn
gauin gefa röksemdaleiðslum frjáls-
lyndra manna. Á Mountain mun hafa
orðið nokkur hiti í almennura umræð-
um, á eftir fyrirlestrinum, en þó ekki
eins mikið eins og málspartar hafa gert
úr því í blöðunum, fíkr. og Lögb.—
Sóra M. J. Skaptason á fleiri meðmæl-
endr hér syðra, heldr en honum máske
sjálfum er kunnugt um, eg vér vonum
að þetta verði ekki seinasta ferð lians
liingað suðr.
Almennar samkomr hafa verið með
fæsta mótihér syðra ívetr og haust, sem
anuaðhvort lilýtr að stafa af peninga-
eklu manna á meðal, ella minkandi á-
huga í fólki fyrir að efla framfarir bygð-
arinnarog vekja áhuga manna á almenn
um velferðarmáluin. Að vísu hafa verið
haldnar æði-margar danssamkomur, en
slíkt er til sárlítillar uppbyggingar fyrir
nýlendnna, mikið fremr til ins gagn-
stæða.
Mikið af þvílikum samkomum mið-
ar óneitanlega til aS gera • unga fólkið
stefnulítið ,og deyfa löngun þess fyrir
sönnum framförum. En þetta stefnu-
leysi unga fólksins hér er ekki einvörð-
ungu því að kenna, heldr að miklu leyti
þeim eldri, efia Sérstaklega foreldrunum,
að minsta kosti í mörgum tilfellum. Sá
faðir, sem t. d. kemr heim drnkkinu,
hvað eítir annað, og skapar þannig óá-
nægju í heimilislífinu með óraglu sinni,
getr ekki búizt vitS að synir liant beri
sérlega virðingu fvrir ráðleggingum sfn-
ura, e«a taki mikrS til greina áminnincar
hans. Þeirfeðr, sem beinlíuis eSr óbein-
línis stuðla til þess, að borgaraleglög e«r
réttvísi sé fótum troKin, og gerast for-
sprakkar ófriðar og óreglu, geta naumast
haft mikil betrandi áhrif á börn sín.—
Heimilislífið skapar að miklu leyti fé-
lagslífi'S og húsfaðirinn að mestu ieyti
heimilislifið.
Einn af inum merkari viðburðum
þessarar nýlendu má telja það, að Loftr
GufSnason á Mountain, sem selt liefir þar
vín síðastl. 2—3 ár, var tekinn fastr 8. þ.
m., einn inn merkasti vi'SburfSr vegna
þess að liann mun vera með þeim elztu,
ef ekki sá elzti Whiskey-smuggler, sem
hér er í countí-inu og sá eini Islendingr,
sem hefir svo lengi þorað að selja vín síð-
an það var með lögum bannað, enda hef-
ir hann sagt oftar en einu sinni, að
Bandarikja-lög væru ekki til annars en
hrækja á þau og troða þau undir fótum.
Og svo fullviss var hann S þessnri trú
sinni, að þegar lögregluþjónuinn kom til
að taka hann fastann, sagði hann að þeir
gætu „kyst á rass“, og ætlaði að ganga á
burt, en lögregluþjónnlnn bað liann að
gera svo vel að koma með sér. Loftr
var ekki á því atS játa sig sekann, og var
því geflð tækifæri að útvega sér lögmenn
til að standa fyrir máli sínu. 12. I)ec-
einber var teki* próf í máiinu, og var þá
saman komið múgr og margmenni á
Mountain. Þeir félagar Brynjólfsson &
Laxdal vóru þar cil að verja Loft, en
county-lögmaðr W. J. Kneeshaw kom
ekki til að sækja málrS fyrir ríkið,
og var þvi enginn málflutningsmaðr á þá
hlið, nema hvað F. F. Björnsson, frið-
dómari, spurði vitnin dálítið. Fram-
burðr flestra vitnanna var óefað sá ólirein
asti, sem átt hefir sér staS meðal ís-
lendinga hér vestra. Björu B. Olson, er
ákærði Loft fyrir vínsöluna, liafði látið
stefna milli 10 og 20 vitnum—mönnum,
sem hann þóttist viss um að heftíu drukk-
ið hjá Lofti, og meira að segja, fjöldinn
af þeim sem flest-öllum var kunnugt
um að vóru hans stö'Kugir skiftavinir í
ölfangakaupum. Mönnum brá heldr eu
ekki í brún, þegnr hvert vituið á fætr
öðru, af þeim sem upp vóru köllu'S, gátu
ekki sagt, hvort þeir liefðu nokkuru-
tíma keypt áfengt vín af iuum ákærða efSa
eigi, og vis^u ekki til að liann hefði selt
nokkrum öðrum vín. Þeir liefðu að
vísu fengið oitthveit „stuff'* lijá Lopti
(sem þeir svo köBuðu) og sumir hefðu
orðið dálítið kendir nf því a'S vísu, en
vissu ekki, hvortþsð hefði verið áfengi!!
Sumir af þessum mönnuin eru nú öllum
kunnucir, sein nokkuð þckkja til á
Mountainjiafa oftar eu eiri'i sinni drukk-
ið sig fulla af ölföngum 1-ofts. Einn
af mestu drykk jumönnum í kring um
Mountain, sem einna mest liefir keypt að
L. , bar það fram, að liann vissi ekki til
að L. liefði nokkru sinni selt vin frál.
Jan. 1891, og a5 iiann hefði aldrei keypt
af honum.
Eftir að búið var nð kalla 7—9 vitni,
sem öll liáru liér um bil það sama, að
undanteknum B. B. Olson (tlie complaic-
ing wituess), sem hafði vínflösku til sýn-
is, er hann liafði keypt að í.ofti, var
kallaðr fram Ilon. 8. B. Brynjólfsson.
Var gaman að lieyrra ðfagnús reyna að
flækja bróðr sinn með lögkænsku, en
þa5 dugði ekki; það var ekki liæst að
hrekja Skafta frá snnnleikanuiu. Ilann
gatsagtað hann hefði keyj t >íu að L.,
og meira að segja, lianu vissi að það var
annað livort whiskey eða brennivln. Að
hans framburði loknum var réttarhald-
inu frestað þar til eftir kvöldverð, og
vóru þá eftir mörg vitni, sem átti a'S kalla
fram (vitni sem menu þóttust vita að
mundu segja það sanna). Eti þegar réttr-
inn kom saman aftr, komu lögmennirnir
veg fyrir að tleiri vitni yrðu köllu'5 frain
og var því vitrnlerKslunui þar með lokið.
M. Brynjóífsson hclt langa og snjalla
ræðu til varnar fanganum og ftcr'fi, eins
og lögmönnumer gjarnt, framburð vitn-
anna í þann búning, er liagkvœmastr
yrði skjólstæðing sínum. En þrátt fýrir
alla málsnild ogoið.tróka frá verjauda
hálfu, féll dómrinn þannig, aðinn kærði
var fundinn sekr, og samkvæmt lögun-
um vartS að gefa ábyrgð (bail) til a'5
mœta fyrir næsta héraðsrétti (District
Oourt) e’.la vcra í haldi til þessa tíma.
Það cr vert að geta þess, að sum af
inum umgetnu vitnum eru leiðandi
menn í Víkrsöfnuði, og að öli vitnin
vóru vitanlega ei'Ksvarin. Það er vert
aö geta þess af þeirri ástæðu, a‘5 þegar
Hon. S. B. Brynjólfsson sókti um þing-
inensku seinast, vóru réttlátustu menn
kyrkjunnar að slá um sig með því heil-
aga vopni, að ekkert væri hægt að reiða
sig á ei5 annara eins manna
eins og Skapta, sem ekki tryði nokkrum
hlut í ritningunni. Nú hefirhann sýut,
að hann ber meiri virðing fyrir réttvís-
inni en svo, að hanti vísvitandi fótum
tro5i hana, eins og sumir kyrkjumenn
hafa nú sýnt, að þeir ekki liika sér
við.—í sambandi við þetta má geta
þess, að engir af þeim sem kaliaðir vóru
sem vitni í þessu máli, gátu skorast und
an að bera vitni i því, nema a5 veikindi!
hömluðu þeim( er.danotuðu sumirskifta
vinir L. sér þá afsökuni, hellr en aðbera
sannleikanum vitui.
Áðr en tekið var próf í málinu var
reynt að inúta B. B. Olaon til að taka til
balta ákæru sína. Honum vóru boðnir
svo miklir peninnar til þess sem hann
vildi, en liann kva5st ekki vera eftir
peningum, lieldr að hann ætlaði að reyna
að minka drykkjuskapinn á Mouutain.—
Hann var of sjálfstæ5r og hciðarlegr
maðr til að þiggja mútur. Þegar þetta
dugði ekki, vóru liafðar hótanir í
frammi af drykkjumönnum (skiftavinum
L.), að gera uppreist, ef Loptr yrði ger
sekr, og það var hótað að d r e p a B.
Olson, meira að segja, það var fullyrt r.ð
einn af kunningjum L. liefði haft með
sér byssu sína að heimati, daginn sem
réttarlialdi'5 var, til að framkvæma pess-
ar hótanir.-—Það er sárt, að sjá þannig
heilan hóp af möniiiim, og það mönnum,
srm þykjast vera kristnir(!), hjálpa til
að svívirða lög og réttvísi, og auka úlf-
úð og ósamlyndi.
Ein hjón, Eom fyrir nokkru vóru
einna stækust móti vínpukrinu á Mount-
ain, hafa nú selt þnr sjálf víu á pessu ári
(hr. Hallr Ásgríinsson ogkonahans, e5a
frú Engilrá'5, sem kurteisustu menn
kalla). Sérstaklega mun það vera frúin
sem stendr fyrir þeirri verzlun.
Það væri nú láðlegast fyrir þau að
hsctta við þá verzlun, ef þau liafa ekki
allareiðu geit þnð, því á komauda ári er
búizt við að vínpukrinu verði meiri
gaumnrgefih en að undanförnu.
Þ.ið munu vara- flairi „blind svíu ‘
meðal íslendinga hérí nýleúdunni, sem
þyríti að útrýma, og sem að líkinduin
vwór utrýmt, ef þeir ekki gá að sér í
tíma. I þetta sinn hirði ég ekki um að
birta nöfn þeirra.
Ég vil taka þaö fram, a5 það er ekki
if óviid til neinnra sérstakra manna að
égmintist á þessa óreglu og lagabrot hér,
heldr af því ég álít nauðsvnlegt að geta
þes liáttar opinberiega, ef ské mætti að
þeir sem Llut eiga að máli leitu5ust
framvegis við að gæta bstr sóma sins.
Þvi viðhatd st þetta til lengaar, liggr í
angum i ppi að framtíð mikils hluta
únga fólksins hér í nýi. er að nokkru
leyti fyðilögð, óg stærri synd gætu nýi -
búar okki drýgt gagnvart afkomendum
sínum.
Thorl. Thorfiansson.
Söft'ur Valcv^s
1 ögreglu-spæj ara.
5. S:i»a.
Cliarles Fordsham.
n. kap.
- Sekr eða sýfcn.
Framh.
llnútrinn lcystr. Yjir allantshaf
í annað sinn.
Frestrinn var á enda oo- dao-rinn
runninn, er mál Mr. Fordshain átti
að takast íyrir. Réttarsalrinn troð-
fyltist á svipstundu eftir að dyrnar
vóru opnaðar. hafði komið mór
sainan um við Mr. Richard Missing
er hafði að maklegleikum mikinn
orðstýr á sér um pessar slóðir, að
hefja ekki eiginlega vijrn í málinu
í petta sinn, en fyljrja að eins gangi
pess með athygli; við töldum líka
víst, að málinu yrði frcstað á ný,
par eð Frazcr var enn ófundinn.
En pað varð ekki. Dómendrnir
úrskurðuðu, að málinu skyldi áfram
haldið eins og pað stóð. En sjaldan
heli ég vitað glæpamálsrannsókn
hafna á eins veikum grundvelli, ef
framburðr Mr. Frazers er ekki til
greina tekinn,—jafnvel engin sönn-
un fyrir pví, að lfkið sem fanst í
Burnsley skóginum væri lík Ed-
inunds Musgraves, en samt 3em áðr
úrskurðaðidórnnefndin aðglæpamáls-
rannsókn skyldi hafin og Charles
Fordsham og John Major látnir bíða
dóins pangað til í Marz næsta vor
og vóru fullir fimm mánuðir pangað
til. Það var hvorttveggja að héraðs-
dómendr höfðu ekki leyfi til að láta
fanga, cr sakaðir vóru utn slíka glæpi,
lausa gegn veði, enda hefði héraðs-
dómariun ekki gert pað í petta sinn
pótt pað hefði staðið í valdi hans.
Beiðni um pað var send til yfirvalda
peirra f Londoh, er hlut áttu að
máli, en pau tóku pvert fyrir að
láta pá lausa gegn nokkru veði.
Það var átakanlegt að liorfa upp
á sorg móðurinnar, Mrs. Fordsham;
og pað var ekki annað sýnna fyrst
lengi vel, en að hún myndi deyja
af harmi, og margir dagar liðu áðr
en liægt var að ráðgast við hana um
frekari aðgerðir í málinu eða kveikja
vonarneista 1 brjósti hennar. Og
pað gleðr mig jafnvel enn pá, að
hugsa til pess, að hún snéri sér fyrst
til mfn, sem pess manns, er hún bæri
mest traust til.
En ég hafci ekki verið aðgerða-
laus á meðan. Fyrst gekk óg pang-
að, sem Tom Sawkins, pjónn Mr.
Musgraves, hafði átt heima, og s’koð-
aði herbergi pað er hann hafðj haft
aðsetr í; pað var hrörlegt pakher-
bergi í húsræfli í útjaðri Andover-
bæjar og hafði gan.all uppgjafaher-
maðr leigt pað tii fbúðar ásamt konu
sinni. Gamli Tomilson hafði staðið
lengi í sjóhernum og var með í
Trafalgarorustunni, eftir pví sem
hann sagði inér. Bað var allra
skemtilegasti karl og hann páði fús-
lega boð mitt, að reykja eina [>ípu
með mér og drekka eina púnskollu
í Skeifunnj; og meðan við sátnm par
sagði liann mór afdráttarlaust alt
er hann viss um Toro Sawkins.
„Það hefir aldrei verið neinn maðr
í Tom Sawkins“, sagði hann. „Hanu
er einn af pessum skríðandi náung-
um sem læðast sí skrökvandi gegn
um lffið. Hann var góð skytta, og
vegna pess var pað að líkindum, að
Mr. Musgrave hafði hann í pjónustu
sinni í fimm eða sex mánuði, pví
hálft svo lengi hafði liann aldrei áðr
verið kyr í sauia stað“.
„Ilafði Tom gnægð fjár um pað
leyti sem haun fór burt?“
Ekki kvaðst gamli maðrinn geta
sagt að hann hefði haft auð fjár, en
hann heföi séð hann taka úr pússi
sínuin íiinm eða sex gullpeninga eitt
kvöld er hann kom heim svo út úr
irukkinn, að hann gat hvorki geng-
ið upp stigann af sjálfsdáðum né
afklætt sig.
„Gullpeninga ! Og hve nær var
pað ?“
„Dað var einmitt nóttina áðr en
hann fór burtu. Og óg liafði aldrei
áðr séð svo marga shillings í vörzl-
um hans. Og kynlegt var pað, að
pegar ég daginn eftir var að spreka
lionuin til ineð að hanti væri víst
orðinn stórríkr, að hann tók að
reyna að telja mór trú um að hann
hefði ekki haft neina peninga, mér
hefði bara missýnst. Eg sagð pá:
„slúðr“. ,.Jæja“, sagði hann, „ef
pú vilt endilega vita pað, pá eru
pessir fimm gullkollar alt sein óg á
eftir af peiin tfu gullpeningum, sem
Mr. Musgrave borgaði mór áðr en
hann fór; en í ölluin bænum láttu
engan lifandi mann vita, að óg hafi
pessa peninga, pví ég skulda ýmsum
mönnum lítilræði, og mundu peir
rffa mig sundr á milli sfn, ef peir
vissu af pví“. „Jæja Tom“, sagði
ég, „mér kemr ekki við, hvað pú átt
eða hvað pú skuldar. Dú hefir
borgað mér húsaleiguna að fullu,
pví ég hefi haft vaðið fyrir neðan
mig“. Hér um bil hálfri stundu
síðarleitég inn til hans, en pá var
fuglinn floginn, og hafði tekið með
sér pað litið er hann átti. Kerling
mfn sagði, að ég hefði lirætt hann —
hann liefði óttast, að óg mundi segja
lánardrottnum hans frá, að hann hefði
peninga rncð höndum. Og ég félst
á, að svo hefði verið“.
„En pað er nú ekki mfn meining.
’Rekr pig noklcuð minni til að nokkr
óvanalegr gestr kæmi að finna Tom
eftir að húsbóndi hans fór úr An-
dover?“
„Nei, ekki minnist óg pess. John
Major, sem er nú í haldi fyrir tnorð-
ið, en sein að minni hyggju hefir
aldrei verið við pað riðinn — heim-
sótti Tom eftir pað; hann kotu í
peiin erindum að sækja „plush“-
treyju, sem hann hafði keypt og
borgað. Og ég man svo langt, að
pað gekk ekki orðalaust af að ná
peirri treyju“
„Og Mr. Frazer, til dæmis, kom
ekki að heimsækja hann?“
(Framh.).
— Ið íslenzka byggingamannafól.-
í Winnipeg hefr ákvarðað að halda
fund þann 31. þ. m. (gamlárskvöld)
að Assiuiboine Hall.
Auk embættismanna kosninga ífól.
•iggja fyrir fundinum, ýms mikils-
varðandi malefnisem allir félagsmenn
ættu að gjöra sér ant um að yfirvega
og ráða til lykta. Er því fastlega
skorað á meðlimi félagsins að fjöl-
menna.
Winnipag, 2fi Des. 1892.
í umboði fól.
Gunnl. Sulvason
E.
i/ANNOT BE DENIED Hinlukknandi
áhrif^farunnar í lunjínasjnkdómunum eru
hvervetna viðrkend, og þegar meðul af
þeirri tegund uru brúkuð með öðrum
lungnameðulum eins og þeiin sein Dr.
Wood’s Norway Pine Syrup er búið til
úr hefir það tvöfalda verkuu. Hósti,kvef
og liæsi láta öll undanþvi.
Kostar 25 og SOcts. lijá lyfsölum.
FOUR DOSES CURE A COUGH. Ilerr-
ar. — Litli drengrinn minn hafði nijög
slæman hósta, og vinkona mín ráðlagði
mcr að reyna Hagyard’s Pectoral Balsaro.
Ég fúkk inér liann þegar og undireins
þegar ég var búinn að gefa honum fjór-
ar inntökur var hóstinn farinn. Eghefl
aldrei verið án hans síðan þar eð ég álít
hann lii5 beztameðal viðhósta.
Mrs. J.S. Ruddy, Glen Williams, Ont.
FOR SWELLINGS ANI) FELONS.
Herrar—Litla dóttir mín 3 ára gömul
bólgnaði mjög á hálstnum. Ég brúkaði
Hagyare’s Yellow Oil við því og liún
hjaðnaði niðr á stuttum tíma. Ilún lækn-
aði einnig naglabolgu sem ég hafði.
Mrs C. E. Vendover, Manda, Man.
PROVED BEYOND DISPUTE. Eng-
inn efast nú um a5 B.B.B. lækni melting-
arleysi, gallveiki liægðatregða liöfuðverk
og hreiusi hlóðið. Sannanirnar eru svo
sterkar að andstæðinga hans eru nú þagn-
aðir, og B.B.B. er hvervesna brúkað sem
hið beztn hressingarmeðal.
By: on Holt, Princeton, Ont.
ABOUT ANEXATION. Þegar þú ert
veikr af meltingarleysi og slæmu blóði
er bezta rá ið fyrir þig að fá þér flösku
af Burdock Blood Bitter hið bezta meðal
vi5 meltingarleysi og óreglu á blóðinu,
og hið eina meðal sem læknar fyrir fult
og alt.
PREPARE FOR CHOLERA Hrein-
læti, gætui oghugrekki eru varnarmeöul
siðaðra þjóða við kóleru.. Halniðlíkam-
imura hreinum. Etið heita fæðu. Brúk-
ið Burdock Blood Bitter til þess að halda
meltinguin í lagi og hlíkinu hreinu. Þa5
cr liin bezta vöru gegn kóleru og öðrum
sóttum.
G ott i æk i fær i
til að eignast saumavélar af livaða
tegund sem er. Ef þið viljið fá
góða og billega niaskíuu frá $55.00
upp að $00.00. Þá hefi ég þær til.
Itahlviii VhiIitsoii.
Gimli.
Brúkað af millíónum manna. 40 ára á inarkaðnuin